ΠΑΝΕ ΚΙ'ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΕΤΟΙ!

ΠΑΝΕ ΚΙ'ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΕΤΟΙ!

   Επετειακό 8 Ιανουαρίου1976!

"Πάνε κι'αυτοί οι Αετοί εκεί που πήγαν κι'άλλοι
μα είναι πάντα ζωντανοί, στης μνήμης μας τη χάρη!"

   *Μ’αφορμή τη Μνήμη Απώλειας των Αξιαγάπητων Συναδέλφων μας Ανθυποσμηναγών ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΡΣΙΚΗ ετών 28 και ΝΙΚΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ετών 25!

Ιπτάμενοι και Θάνατοι!

Ιπτάμενοι και θάνατοι, πάντα είναι κοντά

γιατ’έιν’ο Χάρος άνανδρος και ύπουλα χτυπά!

 Δεν έχει ο χάροντας ψυχή, ούτε και λεβεντιά
όταν  τσακίζει τα φτερά, σ'αϊτούς που'ναι ψηλά!

Όμως αυτό που θέλανε!

Όμως αυτό, που θέλανε, ρίσκα πως είχε ξέρανε

μα ο φόβος δεν τους έκαμπτε κι'ο χάρος δεν τους έσκιαζε!

Αυτό, που τόσο θέλανε, τα ρίσκα τα ξεπέρναγε

γιατί η ψυχή τους ξέρανε, πως και νεκρή θα πέταγε!

                                                                      Σ. Κίκερης.

   Ήταν ένα από τα πολλά ατυχήματα που βίωσα στην 110 Πτέρυγα Μάχης (Λάρισα) και ίσως το χειρότερο από τρία φρικιαστικά συναφή, που έζησα σχεδόν απανωτά και με οδύνη θυμάμαι, για διάφορους λόγους!

   Σ’εμένα φύλαγε η Μοίρα και αυτόν τον κλονισμό, ας δούμε το γιατί! Είχαν παρέλθει μόνο λίγες ημέρες από την Πρωτοχρονιά! Ήταν, σαν σήμερα οχτώ (8) Ιανουαρίου του έτους 1976! Στη Μονάδα είχα τα καθήκοντα του Αξιωματικού Ασφαλείας Πτήσεων και ήμουν στο τέταρτο έτος άσκησης αυτών των υπέρμετρων, για το βαθμό μου, καθηκόντων, με ικανή πλέον πείρα στο Αεροπορικό Ατύχημα και τη Διερεύνηση Αεροπορικών Ατυχημάτων!

   Θα προσπαθήσω, όσο μπορώ, να μη μπω σε λεπτομέρειες, στην ιδιάζουσα, όπως και να’χει, περίπτωση.

   Με τους «Νεκρούς» δεν παίζουμε το ξέρω, το σέβομαι και το ασπάζομαι όσο λίγα πράγματα, όμως όσο τους νεκρούς της περίπτωσης λιγοστεύουμε, τόσο καλύτερες υπηρεσίες στην Πατρίδα και την Υπηρεσία προσφέρουμε!

   Γι’αυτό το χρέος, «ΧΡΕΟΣ» όπως και να’χει, έστω ετεροχρονισμένα, για διδαχή στους νεότερους και αυτούς που ψηλά στις επάλξεις σήμερα στέκουν, μέσα στην ιδιαιτερότητα του όπλου μας και το πολυδιάστατο καθηκόντων και υποχρεώσεων!

   Η Ανδροπρέπεια στη δουλειά μας είναι δεδομένη, ο θαυμασμός που εισπράττουμε από τα μάτια τρίτων, είναι μοναδικός! Ο Ναρκισσισμός, που εμείς γευόμαστε είναι ανυπέρβλητος! Δεν χρειαζόμαστε, λοιπόν, αξεσουάρ και ενισχυτικά επαύξησης του δυναμισμού της ειδικότητάς μας και της Προσωπικότητάς μας, προπάντων δεν χρειαζόμαστε ενισχυτικά που στην ουσία είναι μειωτικά και καταλυτικά!

   Στη Λάρισα υπήρχε ένα πολύ κακό μαγαζί, ένα «Χάι Σκυλάδικο!» Ήταν ένα απόλυτο ξενυχτάδικο επί μόνιμης βάσης, με πρόγραμμα ελκυστικό, κονσομασιόν και όλα τα συναφή! Το μαγαζί αυτό λέγονταν «Μοκάμπο!»

   Κάποιοι Χειριστές σύχναζαν εκεί, και δυο τρεις παλαιότεροι ήταν μόνιμοι θαμώνες, συνιστώντας κάκιστο παράδειγμα για τους νεότερους.

   Τη Μοιραία μέρα, είχε προγραμματισθεί από την 344 Μοίρα

Διώξεως Βομβαρδισμού (Μ Δ/Β) μια ενόργανη πτήση, ενός ζεύγους Αεροσκαφών (Α/Φ) F-84F σε νεφοσκεπή καιρό!

   Αρχηγός του σχηματισμού ήταν ο Ανθυποσμηναγός (Ανθσγος) Χρήστος Καρσίκης, από τη Νίκαια Πειραιά, ετών 28 και Νο2 ο Ανθσγος Νικόλαος Θεοδώρου από τη Θήβα, ετών 25!

   Ο καιρός δεν ήταν τόσο κακός, η νέφωση ήταν μεν συμπαγής αλλά ήπια, με βάση νεφών περί τα 3000 πόδια και οροφή περί τα 20.000! Αυτό το ξέρω καλά γιατί ήμουν αυτός, που είχε την αποκλειστικότητα δοκιμής καιρού, με Αεροσκάφος Τ-33.

   Άκουσα το τραγικό συμβάν και άρχισα να τρέχω, κάποια στιγμή βρέθηκα στον Πύργο ελέγχου για ν’ακούσω τη μαγνητοταινία! Το άκουσμα ήταν εφιαλτικό! Θυμάμαι, σαν τώρα, τις φωνές τους στην απομαγνητοφώνηση και ομολογώ πως ήταν από τις χειρότερες και τραγικότερες εμπειρίες μου!

   Και άλλες φορές είχα ακούσει ανθρώπους λίγο πριν το τέλος τους και μετά τη συνειδητοποίηση του θανάτου! Όμως ομολογώ ότι αυτή ήταν η τρομακτικότερη!

   Η πάλη με τον «Χάροντα» ήταν μακρά επίμονη, επίπονη και

σκληρή, πολύ σκληρή! Τους παίδεψε πολύ, ο «άσπλαχνος» προτού τους πάρει!

   Έχασαν τον έλεγχο απολύτως στην κάθοδο! Ο σχηματισμός των δύο Α/Φ διασπάσθηκε! Είκοσι δύο (22) ολόκληρα λεπτά μέσα στα σύννεφα, χωρίς να ξέρουν σε καμία φάση πως ήταν! Οριζόντια; Ανάστροφα; Πάνω; Κάτω; Παραισθήσεις όλων τω ειδών, Επιταχύνσεις Ανεξέλεγκτες, πλήρης απώλεια ελέγχου, VERTIGO! Επικλήσεις Ύψιστων Θεοτήτων και μεταξύ τους λογής φράσεις συγκίνησης, λαχτάρας, απόγνωσης….!

   Κάρφωσαν κοντά στα Φάρσαλα «έφταιξαν», παιδιά ήταν! Όμως πριν από αυτούς έφταιξαν άλλοι! Άλλοι είναι οι ηθικοί Αυτουργοί τούτων των «άδικων»  Θανάτων, που κάλλιστα θα μπορούσαν να προληφθούν!

   Είχαν αμφότεροι ξενυχτήσει στο «Μοκάμπο», το απαίσιο και θανατηφόρο εκείνο σκυλάδικο πολυτελείας, που κι' άλλους στο λαιμό του είχε πάρει!

   Οχτώ και τέταρτο (08:15) πήγαν στη Μοίρα, με μία ώρα και δέκα πέντε λεπτά καθυστέρηση! Στο briefing δε συμμετείχαν! Μεταξύ τους ενημέρωση δεν πρέπει να έγινε (Πάγια και απαρέγκλιτη διαδικασία πριν την εκτέλεση πτήσεων!)

   Εννιά και κάτι, νομίζω (09:40) κάρφωναν, πληρώνοντας ακριβά την προέκταση της ανδροπρέπειας στα ξενυχτάδικα και τους ουτοπικούς παραδείσους της θόλωσης! Δεν είχαν καταλάβει απλά και οι δυο το πιο απλό «ότι τούτη η δουλειά» κάθε άλλο παρά ανάγκη είχε από τέτοιες τροφοδοσίες!

   Τί να τις κάνετε τις «παρδαλές» του μισοσκόταδου και τις «πανούκλες,» όταν οι πανέμορφες «κούκλες» της Λάρισας καίγονταν για μία σας ματιά; Ήσασταν, οι πλέον περιζήτητοι γαμπροί στη Λάρισα και το ξέρατε! Γιατί, λοιπόν; Γιατί;

   Και ήταν εκείνος, ο Χρήστος ο Καρσίκης, κυριολεκτικά, Απόλλωνας! Ένα πανέμορφο παλληκάρι, ιδιαίτερα ευχάριστο και αγαπητό! Με το γέλιο και το καλαμπούρι πάντα στο στόμα του και τη λεβεντιά και την απλότητα στην τσέπη του!

   Η ειρωνεία της τύχης, 29 του ιδίου μήνα είχε προγραμματίσει το Γάμο του, με την Αγαπημένη του! Ας ευχηθούμε στην άλλη του ζωή να είναι πιο τυχερός!
   Όσο για τους επιβλέποντες, αφήστε τους στον κόσμο των αδυναμιών τους! Αδύναμα πράγματι όντα εμείς οι άνθρωποι και όμως θα πρέπει πάση θυσία, τις αδυναμίες μας να ξεπερνάμε σαν τις ευθύνες και άλλων έχουμε! Όχι μπρος στον  «προσεταιρισμό» άσχημων προσωνυμιών, «θανάτους» να προσεταιριζόμαστε!

   Κι’ύστερα κι’ύστερα τα κενά «Ακάλυπτες επιταγές και οι παραλείψεις, στους διαχρονικούς ισολογισμούς και οι τύψεις συνείδησης, πάντοτε παρούσες!

   Και μια και οι αναμνήσεις κατέκλυσαν το κεφάλι μου, νιώθω και πάλι για σκοπούς πρόληψης ν’αναφέρω ότι ο Καρσίκης στο πτητικό του παρελθόν, πάλι στη Λάρισα, είχε ξανά εμπλοκή σε μείζον ατύχημα!

   Εγκατάλειψη Α/Φ F-84F (ασφαλής πτώση με αλεξίπτωτο) στην περιοχή Μπράλλου, όταν ένας αετός προσέκρουσε στο Α/Φ, θρυμματίζοντας την καλύπτρα!

   Πρόεδρος της Επιτροπής Διερευνήσεως ορίσθηκε ο μετέπειτα «Στρατηλάτης» και Υπουργός Νικόλαος Κουρής! Μιας επιτροπής στην ουσία ενός ατόμου, που δεν καταδέχθηκε ούτε στη Λάρισα να προσέλθει, ούτε να συσκεφθεί και να συμβουλευθεί κανέναν!

   Μόνος του συνέταξε ένα πόρισμα, που ήταν μακράν το χειρότερο και ελλιπέστατο που έχω ποτέ δει! Σαν επαγγελματίας «καριερίστας» είχε με άλλα ν’ασχοληθεί, όπως η πλειονότης του είδους του!

   Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο «ΑΝΘΡΩΠΟΣ» στο πόρισμά του, «Απαγόρευε στο εξής τις Εγκαταλείψεις!» Αν αυτό συνετέλεσε στη μη εγκατάλειψη του Χρήστου και του Νίκου, στο μοιραίο ατύχημα δεν το γνωρίζω απόλυτα, αν και μου φαίνεται πολύ πιθανό!

   Και για να κλείσουμε αυτή τη θλιβερή και διδακτική περίπτωση, υπογραμμίζω με ιδιαιτερότητα ότι υπάρχει ένα τραγούδι, που το ερμηνεύει φανταστικά η Μαρινέλλα και συμπεριλαμβάνεται στο δίσκο (Ρεσιτάλ Μαρινέλλας – Χατζή 1) Οι στίχοι του, που γράφτηκαν ειδικά γι’αυτούς, είναι οι εξής:

«Αν είσαι Άνδρας με καρδιά και πεις πως είχαν δέσει

το Χρήστο και το Νικολιό, μπρος του Βοριά τη θέση!

Τότε κι’η δική σου Μάννα Θα πεθάνει μεσ’το κλάμα!

Τότε κι’η δική σου Μάνα θα πεθάνει μεσ’το κλάμα!»

                                                                 Αιωνία σας η Μνήμη

                                                                      Λεβέντες μου!

                                                                          Με Τιμή

                                                                     Σπύρος Κίκερης