ΣΤΟΥ ΦΑΝΤΟΜ (PHANTOM F-4) ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!
Τιμής Ένεκεν!
*Σε Πόλεμο ή Ειρήνη Καμία Διαφορά
γι’αυτό το Γόνυ ας Κλίνουμε κατανυκτικά
στου PHANTOM
τα Παιδιά!
Σμηναγό Ιπτάμενο (Ι) Ευστάθιο .Τσιπλακίδη ετών 31
Υποσμηναγό (Ι) Μάριο. Τουρούτσικα ετών 29!
*Το
Προφίλ Πολεμικής Αποστολής «Το Ψωμοτύρι των Χειριστών Διώξεως Βομβαρδισμού!»
Στη γλώσσα μας το λέμε CPM από
τα αρχικά των λέξεων Combat
Profile Mission!
Όμως σημειώστε
ότι έτσι θα πάνε στον πόλεμο τούτα τα παιδιά, έτσι ακριβώς ή περίπου, όπως
προχτές εκεί στο Κυπαρισσιακό κόλπο, όπου και υπέρ Πατρίδος έπεσαν!
Ναι
έτσι θα πάνε τουλάχιστον στην αρχική φάση μιας γενικής σύρραξης, γι’αυτό
κι’εκπαιδεύονται πείσμονα και επίμονα σ’αυτό το είδος αποστολής!
Αποστολή, που τους θέλει σε πολύ χαμηλό ύψος, τυπικά σε ύψος 300 ποδών,
ήτοι 91 μέτρων συνεχώς και αδιαλείπτως πάνω από θάλασσα ή στεριά και ταχύτητα
800 χλμ/ω, με συχνές αλλαγές πορειών – ανά 6 με 8 λεπτά - μέχρι να φτάσουν στο
στόχο τους με συγκεκριμένο χρόνο άφιξης σ’αυτόν (ΤΟΤ Time over Target!) και με
μέσα απολύτως πενιχρά – χωρίς ηλεκτρονικά, χρήση ραδιοβοηθημάτων κτλ -.
Στην ουσία είναι μια Ναυτιλία πάρα πολύ
χαμηλού ύψους, προς αποφυγή αποκάλυψης από τα μάτια του εχθρού – Radar – και το
χειρότερο μία ναυτιλία εξ αναμετρήσεως, μ’ένα χάρτη αναδιπλωμένο κατάλληλα
δίκην μικρού ορθογώνιου βιβλίου, που ο χειριστής οφείλει να παρακολουθεί
συνεχώς και αδιαλείπτως προς τήρηση ιχνών και χρόνων και βασικό βοήθημα στην
ουσία τα μάτια του!
Σίγουρα βαρύς ο φόρος Τιμής και αυτού του
είδους της Αεροπορικής αποστολής! Όμως ο μαχητής, μαχητής πείσμων στην εκτέλεση
της αποστολής, με τάση υπέρβασης των ορίων προς επαύξηση της μαχητικής του
ικανότητας!
Προσωπικά το έχω πει και γράψει πολλές φορές
με θάρρος περισσό χωρίς το φόβο να παρεξηγηθώ, ο Ιπτάμενος της Πολεμικής
Αεροπορίας (ΠΑ) δεν είναι Θεός, όχι όμως και απλά κοινός Θνητός, είναι σίγουρα κάτι
παραπάνω πάνω σ’ένα πολεμικό Αεροπλάνο, γιατί κάποτε είναι βέβαιο πωςψιθύρισε
και καλά ενστερνίστηκε στίχους σαν αυτούς: «Μ’έταξε η Μοίρα μου ψηλά, ψηλά σε
κόσμο άλλο, μου’πε το φόβο ν’αρνηθώ, στον πόνο να μην κλάψω, να’χω κουράγιο
Θεϊκό στον Ουρανό επάνω κι’αν απ’το Χάρο προκληθώ Ρότα να μην αλλάξω!»
Δε θα ήθελα να σχολιάσω τον εαυτό μου σαν
χειριστή, όμως νιώθω αδήριτη την ανάγκη να μην πω για μια αποστολή, που μου
ανατέθηκε τρεις φορές στη φωτιά της κρίσης του 1974, με ενημέρωση από τον ίδιο
τον τότε Αρχηγό, Αρχηγείου Τακτικής Αεροπορίας (ΑΤΑ), τον βλοσυρό, απρόσιτο και
ανέκφραστο Αντιπτέραρχο (Ι) Περικλή Οικονόμου μέσα στο Λαβύρινθο ΕΚΑΕ (Εθνικό
Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων) στα έγκατα του Αεροδρομίου της Λάρισας 110
Πτέρυγα Μάχης: «Θα πας να βρεις τον Τούρκικο στόλο, θα πετάξεις όσο το δυνατόν
πιο χαμηλά μπορείς ….! Σε ποιο ύψος πέταξα αφήστε το στο χώρο των top secret του μυαλού μου!
Με το άκουσμα της τρομερής είδησης πτώσης
του Phantom, ξύπνησαν μέσα μου άγριες θύμησες, που με δάκρυα στα
μάτια μ’εξανάγκασαν να γράψω, από την πρώτη στιγμή, ευσυγκίνητα κομμάτια στο
διαδίκτυο, σαν τ’ακόλουθα: «Μ’οχτακόσια χιλιόμετρα ταχύτητα την ώρα και
ενενήντα μέτρα πάνω απ’τη Γη, ταμένοι απ’το είναι τους σ’ιεραποστολή! Μετρήστε
τ’άδικο Θεοί, στου Χάρου τη στιγμή κι’αντιλαλείστε Ουρανοί: «Δεν ειν’ αυτοί
Νεκροί!»
Ακολούθησαν συστάσεις μου προς πρόληψη
αρνητικών σχολίων: «Οι Ιπτάμενοι είναι ιδιαίτερης ιδιοσυστασίας, κατά συνέπεια
το κάθε τι απέναντί τους χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και σημασίας! Ας μη ξεχνάμε
ότι στον κάθε λόγο είτε το θέλουμε είτε όχι έχουμε και ένα ρόλο!
Ας γίνουμε όμως σαφέστεροι, ίσως πιο συνετοί
μερικοί και κάποιοι λίγο σοφότεροι: «όποιος για σφάλμα μιλήσει έστω κι’αν έχει
πετάξει, λυπάμαι αλλά από τις βασικές πτυχές του ιδιάζοντος αυτού
λειτουργήματος, ουδέν έχει καταλάβει!»
Ακόμα και στην Επιτροπή Διερεύνησης ήθελα να
συστήσω, ότι απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή ακόμα και στη διατύπωση του
πορίσματος, κυρίως δε στο φραστικό της πρωτεύουσας του ατυχήματος αιτίας!
Δεν επιθυμώ να πω πιο πολλά, ας σταθούμε με
κατάνυξη στα Ηρωικά αυτά μας παιδιά, που οι συνάδελφοί τους ξέρουν για το
συγκεκριμένο ατύχημα, απ’ότι φαντάζεστε, πιο πολλά, κοιτώντας την επιχειρησιακή
τους δεινότητα πιο πεισματικά!
Αιωνία τους η Μνήμη λοιπόν στις Πτέρυγες και
τις Μοίρες των Αρχαγγέλων και των Αγγέλων, όπου δικαιωματικά στο εξής ανήκουν!
Ακολούθησε στις γραφές μου στο διαδίκτυο
πάντα, μια αδήριτη ανάγκη μου όπως την χαρακτήρισα: «Πού Δάκρυ να’βρεις να
κλάψεις, να γράψεις, που’χεις στραγγίσει προ πολλού, στο διάβα του χρόνου του
σκληρού, επικαλούμενος ακόμα σε άυλους επικήδειους το «Αιωνία η Μνήμη», σε ονόματα
νεαρών Συναδέλφων, σαν κατευόδιο για το πρόωρο παράκαιρο ταξίδι τους, στους
απόμακρους Ουράνιους Θόλους, για Αγγελικούς ρόλους!
Όμως Αδήριτη την Ανάγκη νιώθω, παρά του ότι
μου στέρεψε το δάκρυ, να πω εκ μέρους όλων των συναδέλφων μου, θαρρώ, ένα
Μεγάλο Ευχαριστώ για την Αγάπη και τη Συμπαράσταση, που απ’τη δύναμή της και
την έντασή της, τη νιώθω και τη νιώθουμε ισοδύναμη με Ανάταση και Ανάσταση!
Σας Ευχαριστούμε όλους Ειλικρινά και σας
διαβεβαιώνουμε, μαντεύοντας τη σκέψη αυτών των παιδιών, ότι για την Ελλάδα μας,
μικρή αισθάνονται την Προσφορά και σας ευχαριστούν για την «παρηγοριά» μέσα
απ’την παλικαρίσια τους καρδιά!
Αιωνία
τους η Μνήμη λοιπόν! Αιωνία τους η Μνήμη, Αμήν και Αιέν Υψικρατείν!
Στο σημείο αυτό Θα ήθελα να παραθέσω μια
άκρως αποκαλυπτική ανάρτηση του Φίλου μου και Ανυπέρβλητου Συναδέλφου Αείμνηστου
πια Δημήτρη Τζάννες, πρωτοετή μου στη Σχολή Ικάρων, που μέσα απ’την γλαφυρότητα
του λόγου του περιγράφει την υπόψη αποστολή, με τα μάτια της ψυχούλας του, που
πιστεύω πως απ’τους Ουρανούς μας παρακολουθεί, χωρίς και να μας παρεξηγεί!
Και κάτι ακόμα, που μου'ρχεται αυτή τη
στιγμή «Αν γνώριζαν Ανάγνωση οι Αετοί και διάβαζαν τούτη την Πτητική Περιγραφή
ίσως να είχαμε αυτοκτονία στο είδος μαζική»:
*Μια
Ημέρα στη Ζωή ενός Πιλότου F-104!
*Την
ταχύτητα στην Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ) τη μετράμε σε Ναυτικά μίλια, κόμβους ή KNTS όπως
πάντα λέμε 1ΚΝΤS = 1.852 χλμ! Το ύψος σε πόδια, 1
μέτρο = 3.28 πόδια!
*Ήταν Αρχές του Καλοκαιριού του Σωτήριου Έτους
1970, ώρα 06:00 το πρωί, 3ο οίκημα αγάμων στη διασπορά της 116 Πτέρυγα Μάχης
του Αράξου!
Ξυπνάω δύσκολα, όμως πάντα με όρεξη για μια
καινούργια μέρα. Ετοιμάζομαι γρήγορα, φόρμα πτήσεων, μπότες πτήσεων, ζεσταίνω
λίγο τη Lotus και πλακώνομαι για το αεροδρόμιο 9 χιλιόμετρα πιο κάτω να προλάβω
την ενημέρωση στις 07:00!
Ο Αξιωματικός Επιχειρήσεων διαβάζει το
πρόγραμμα, Ωραία, πετάω μόνος μου CPM. (Combat Profile Mission). Στη μοίρα
πετούσαμε αρκετά μόνοι μας, για ρεαλιστική εξάσκηση στον κύριο ρόλο της μοίρας
ρίψη ατομικής βόμβας!
Γενικά
μου άρεσε να πετάω μόνος μου, αισθανόμουν πιο ελεύθερος να κάνω ότι ήθελα,
χωρίς να νοιάζομαι για το Νο2. Ο Νο2 στο σχηματισμό είναι σα να σε κρατάει κάτι
αόρατο μεν, αλλά υπαρκτό!
Κάθε
πρωί έπινα τσάι (!) περίμενα να έρθει το ψωμί και έτρωγα σάντουιτς με κασέρι
χωρίς ψίχα (!). Όχι κάπνισμα, καφέδες, ποτά, ξενύχτια κλπ. Ήθελα να είμαι πάντα
στην καλύτερη δυνατή φόρμα για να δω τι μπορώ να κάνω με το 104 χωρίς καμία
" βοήθεια", καμιά φορά βέβαια ξεφεύγαμε λίγο το βράδυ, εκεί στο Beau
Rivage, την disco club στην Πάτρα.
Σωστικά – αλεξίπτωτο, βάρκα, σωσίβιο - υπογραφή
στο βιβλίο πτήσεων. Όλα έτοιμα, ο υπόλογος – τεχνικός υπεύθυνος Α/φ - χαμογελαστός, άλλη μια τζίφρα, επιθεώρηση,
καλό δέσιμο στο Martin Baker – εκτινασσόμενο κάθισμα - , εκκίνηση,
τροχοδρόμηση, τελευταία ματιά στις ζωτικές ενέργειες προ απογειώσεως, αναφορά στον
Πύργο, καλύπτρα κλειστή, είσοδο στο διάδρομο, δοκιμή κινητήρα απογείωση!
Αφήνουμε τη Γη κι’αμέσως δεξιά στροφή στα
200 πόδια – 65 μέτρα, γιατί έβλεπε ο Πύργος, και προς το "0 σημείο"-
Αρχή του CPM-,το Ακρωτήρι του Αντιρρίου στα
100' πόδια, 30.48 σε μέτρα, εκεί βλέπω τον Χωροφύλακα να κοιτάει ψηλά, ωραία,
γούρι!
Μηδενίζω τον χρόνο, επόμενο σημείο,
ακρωτήριο Μελαγκάβι (απίστευτο όνομα), λίγο πριν από το Λουτράκι. Συνεχίζω στα
100' αλλά πάω πάνω από την εθνική οδό, προσπαθώντας να ακολουθήσω τις στροφές
του δρόμου!!
Το είχα απωθημένο όταν πήγαινα κάθε
Σαββατοκύριακο Αθήνα με τη Lotus και έκανα 2:30', να βγάλω το άχτι μου με το
104 - τέσσερα (4) λεπτά μέχρι το Λουτράκι, όχι και αδύνατον με 450 knots –
833,40 χιλιόμετρα την ώρα βέβαια - !
Ζορίζομαι αρκετά, να μη ξεχάσω το καλώδιο
πάνω απ’το δρόμο μετά το Διακοφτό. Μια μέρα παραλίγο να το πάρω μαζί μου. Φτάνω
στο σημείο, ειμαι 5" δευτερόλεπτα πίσω στο χρόνο. με τις μαλακίες, με τις
στροφές, έχασα λίγο χρόνο.
Τέλος πάντων θα το διορθώσω, θα βάλω 1% για
λίγο στον κινητήρα και θα είμαι εντάξει, στρίβω προς Παρνασσό η κορυφή έρχεται
πολύ γρήγορα, τραβάω 30 μοίρες άνοδο αλλά θα βγω γκολ, θα τη ξεπεράσω αρκετά
και δεν πρέπει, γυρνάω ανάστροφα και πριν φθάσω στην κορυφή ξεδιπλώνω, τραβάω,
περνάω μεν ξυστά από την κορυφή, αλλά το αεροπλάνο βουτάει σαν τρελό!
Ωχ από πίσω έχει οροπέδιο, «σκατά», ίσα που
προλαβαίνω να το ισιώσω, παραλίγο! Ίδρωσα λίγο. Δεν προλαβαίνω να το σκεφτώ,
συγκεντρώνομαι στο ίχνος μου, και ανεβαίνω λίγο για να καλέσω το Αεροδρόμιο της
Τανάγρας, να πάρω άδεια διέλευσης από την περιοχή της. Καλά μέχρι να με ακούσει
είμαι ήδη έξω.
Βόρεια Εύβοια πια, αριστερή στροφή προς Καρπενήσι,
θάλασσα λάδι, κατεβαίνω πολύ Χαμηλά, όλα γίνονται διαφορετικά τώρα, το οπτικό
μου πεδίο είναι λίγες μοίρες κατ' ευθείαν μπροστά από το Pitot – σωλήνας που
παίρνει ενδείξεις το ταχύμετρο - , δεξιά, αριστερά, είναι όλα θολά και φεύγουν
προς τα πίσω με απίστευτη ταχύτητα!
Είναι η στιγμή που αισθάνεσαι ότι έχεις
χωριστεί από το σώμα σου, και υπάρχεις μόνο, σαν δυο μάτια, χέρια, και το μυαλό
σου, που ταξιδεύει με απίστευτη ταχύτητα, σε κάποιο σημείο στο χρόνο μπροστά!
Είναι μια υπέρβασης στιγμή, το σώμα σου δεν
το αισθάνεσαι !!! Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να έχει το ίδιο
αποτέλεσμα. Και τα παιδιά – συνάδελφοι - στην αναχαίτιση έχουν παρόμοια
συναισθήματα, για λίγες στιγμές, αλλά εκεί συμμετέχει πολύ και το σώμα. Εδώ ο
όρος "αυτοσυγκέντρωση" παίρνει άλλη διάσταση, αν κάνεις λάθος ενός
δεκάτου του χιλιοστού στο χειριστήριο, προς τα μπρος έχεις τελειώσει!
Είμαι περίπου στα Καμένα Βούρλα και σκύβω το
κεφάλι μου στο CPM (Χάρτη), να δω αν είμαι σωστά στο ίχνος μου. Μέγα λάθος !!
Έσκυψα περίπου 1" δευτερόλεπτο και όταν σήκωσα το κεφάλι μου, με την
περιφερειακή όραση, ένοιωσα ότι ήμουν, ένα με την θάλασσα!!!
Είχα γίνει σχεδόν CrisCraft. Ευτυχώς δεν
τράβηξα απότομα, γατί θα χτυπούσα κάτω. Πολύ μαλακά ανεβαίνω στα 100'πόδια και
τραβάω με δύναμη, για τα 500', μέσα σε 1" έγινα μούσκεμα στον ιδρώτα !!
Στρίβω λίγο δεξιά και κοιτάω πίσω. Μια γραμμή πάνω στη θάλασσα από τα καυσαέρια
τουλάχιστον 10 μίλια !!
Όταν η θάλασσα είναι λάδι δεν έχεις καλή
αίσθηση του ύψους, είναι πολύ πιο δύσκολο να εκτιμήσεις ακριβώς το πραγματικό
ύψος, με 450 βέβαια! Στα 500' πόδια νιώθεις σαν σταματημένος, να ανοίξω την
καλύπτρα να κατέβω!! Απίστευτη διαφορά στην αίσθηση της ταχύτητας! Όμως ότι δεν
σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό!! Δεν ξέρω ποιος τόπε, αλλά είναι αλήθεια!
Ο τρόμος κράτησε λίγα δευτερόλεπτα,
πεισμωμένος συνεχίζω, περνάω abeam – απέναντι - Λαμίας, και κατεβαίνω πάλι. Ωχ Καλώδια πάλι,
γαμώ την πουτάνα μου, παντού, παρά λίγο! Και δεν τα έχει ο χάρτης 1/250:000
κλίμακα βέβαια.
Περνάω
το Καρπενήσι, λίγο πιο προσεκτικά στο ξεδίπλωμα αυτή τη φορά, και συνεχίζω. Το
κακό με την χαμηλή είναι ότι δεν μπορείς να θαυμάσεις το τοπίο. Βλέπεις μόνο
μπροστά, και το " μπλοκάκι " του CPM, που πρέπει να το κρατάς μαζί με
την Μανέτα – μοχλό ισχύος κινητήρα - με το αριστερό σου χέρι και να το γυρνάς
με το ένα χέρι σε κάθε σημείο, σαν ταχυδακτυλουργός!
Φτάνω στο φράγμα στα Κρεμαστά, γέφυρα
Τατάρνας, μια γεφυράρα πανύψηλη, εδώ χωράει και C 130 σκέφτομαι !!!. Οι σφυγμοί
ανεβαίνουν πολύ, αλλά τελικά τίποτα, μόνο την πρώτη φορά, που περνάς από κάτω,
κάτι νιώθεις!
Συνεχίζω προς Πρέβεζα, για προσβολή
αεροδρομίου, ανεβαίνω στα 200'πόδια παίρνω άδεια, κατεβαίνω στα 20'πόδια – 6
μέτρα - , αυξάνω στα 550 knts – 1018,5 χιλιόμετρα - , στο pull-up τραβάω με 5g το
βάρος μου γίνεται 400 κιλά, με 70 μοίρες άνοδο στα 9000'πόδια, ανάποδα 4g, 40
μοίρες βύθιση, φωτοπολυβόλο – για να φανεί η εικονική βολή στην ενημέρωση,
κέντρο διαδρόμου, 3500' άφεση βόμβας, απαγκίστρωση 4-5g , ένα ρολάκι –
περιστροφή περί τον εγκάρσιο άξονα και ξανά χαμηλά με αριστερή στροφή για τον Άραξο.
Τί είναι αυτό; Πανάκια μπροστά καμιά
δεκαπενταριά, Flotilla! Έχει και 5-6 μποφόρ! Ωραία θα περάσω ανάμεσα τους να
τους τρομάξω λίγο, μέχρι να το σκεφθώ έχω φτάσει, περνάω δίπλα από τον πρώτο -
τον αρχηγό - ο οποίος θα το θυμάται για
όλη του τη ζωή, και μετά, ένα victory roll – περιστροφή νίκης - όλο το βράδυ οι ξένοι θα το συζητάνε τρώγοντας
μπαρμπούνια στη Λευκάδα, δεν πειράζει, να σφίξουν λίγο οι μεταξωτοί κώλοι τους!
Ξανά χαμηλά για Άραξο. Μπροστά μου ένα
μεγάλο φέρρυ, που γυρίζει από Ιταλία, περνάω από την πλώρη - δίπλα- ποτέ από
την πρύμνη, είπαμε, γιατί εκεί πάντα έχει γλάρους που κάνουν ανεμοπορία στα
ζεστά καυσαέρια και περιμένουν το μάγειρα να πετάξει τίποτα στη θάλασσα !!
Τί είναι αυτό μπροστά; Ίδια πορεία με μένα, τύπος
με ταχύπλοο, περνάω από πάνω του στα 20' πόδια και προλαβαίνω να δω ότι φοράει
καβουράκι και το μαγιό του βέβαια, ο τύπος νόμιζε ότι πάει γρήγορα, 40-50
knots, μέχρι που κάτι πέρασε πάνω από το κεφάλι του με 450 κάνοντας ένα
απίστευτο θόρυβο. Βάζω στοίχημα ότι πρέπει να σταμάτησε για λίγο να συνέλθει.
Άλλη μια προσβολή στον Άραξο , χωρίς roll, αυτή
τη φορά, εκεί τα μάτια είναι πολλά και μετά, low IP και άδεια για low brake –
σημείο εισόδου για προσγείωση και άδεια για χαμηλή διέλευση!
Ξυστά πάνω από το tacan – κεραία
ραδιοβοηθήματος - ποιος μαλάκας φύτεψε δέντρο κοντά στο tacan; Συνεχίζω στα 10'
πόδια- 3 μέτρα ύψος - 450 knots, πάνω από τον διάδρομο και τώρα ώρα να
τρομάξουμε λίγο και τους μηχανικούς που χαζεύουν στη πίστα. Τέλος διαδρόμου,
κλειστή αριστερή στροφή ανόδου για τα 1500'πόδια και Μανέτα idle – μοχλός
ισχύος κινητήρα στο ρελαντί! Τότε είναι που μερικοί μηχανικοί παθαίνουν ένα
μικρό επεισόδιο - νομίζουν ότι έσβησε ο κινητήρας -!!
Τα 450 knts γίνονται 230 σε
χρόνο μηδέν, στο βασικό, gear down, flaps land, - διαμόρφωση προσγείωσης με
τροχούς κάτω κτλ – Αναφορά στον Πύργο ελέγχου. "Ελεύθερος",
προσγείωση, steering – μπουτόν ελέγχου ριναίου τροχού – αλεξίπτωτο
φρεναρίσματος αεροπλάνου, - απελευθέρωση, άφεση -, back track – στροφή 180
μοιρών στο διάδρομο - Αεροπλάνο ΟΚ, υπογραφή, επιστροφή στη μοίρα.
Είμαι κουρασμένος, η φόρμα μυρίζει αυτόν τον
" ειδικό " ιδρώτα του F104, που έχεις πλέον συνηθίσει σαν το
προσωπικό σου " άρωμα!" Η αδρεναλίνη, ακόμα τρέχει σαν ποτάμι, άλλα
νιώθω υπεράνθρωπος, γιατί το θηρίο, μ’εμένα στα σωθικά του, έκανε ακριβώς ότι
ήθελα, σ’αυτό που τόσο ήθελα, παρά του ότι προσπάθησε να με σκοτώσει τουλάχιστον
τρεις φορές!!!
Είναι δύσκολο να περιγράψεις πως αισθάνεσαι
μετά από μια τέτοια πτήση. Αυτή η γαμημένη τρίτη διάσταση, το ύψος, όλα τα
αλλάζει! Οι αποστάσεις εκμηδενίζονται, η γη περνάει από κάτω σου απίστευτα
γρήγορα, ανεβαίνεις και κατεβαίνεις με 50000'πόδια το λεπτό!!! Κινείσαι στο ΧΩΡΟ!!! Νιώθεις
Ελεύθερος, Ανεξάρτητος, Άπαιχτος, Άπιαστος!!! Μόνο με μαχητικό μπορείς να το
κάνεις αυτό κι’έτσι να αισθανθείς, με ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ !!!
Η ζωή μου τότε ήταν η πτήση. Το μεταξύ των
πτήσεων διάστημα, ήταν απλώς, το περίμενε!!! Υπογραφή στο βιβλίο, ρωτάω τον
Αξιωματικό Επιχειρήσεων, να φύγω γιατί το βράδυ έχουμε νυκτερινές; Ναι φύγε
Δημητράκη, μου είπε!
Ζεσταίνω
λίγο τη Lotus, κασέτα στο Becker, Rolling Stones," Jumping Jack Flash
", τέλεια, θα δοκιμάσω αν κάνει τα 0-100 χλμ κάτω από 6"δεύτερα με τα
130 οκτάνια βενζίνη, που μου έβαλε ο Μήτσος ο Ιδιώτης, από το Noratlas που είχε
εξοκείλει με το μπάουζερ προχθές, αριστερά από τον διάδρομο και έπρεπε να
πετάξουν την βενζίνη που είχε στις δεξαμενές του, για να το ρυμουλκήσουν!
Βγαίνω από την πύλη, 100 μέτρα, δεξιά
στροφή, τρακτέρ δεν υπάρχει μπροστά, volume - ένταση - τέρμα, τί κομμάτι κι αυτό, δεν
μπορείς να πας σιγά, 6500 στροφές, 1η 75, δευτέρα 115, αρχίζω να γεμίζω την
Τρίτη, εκεί πριν από τη Σμηναρχία εκπαίδευσης, να’σου ξαφνικά ένα ανθρωπάκι
πετάγεται στη μέση του δρόμου και μου κάνει σήμα να σταματήσω !!!
Μπλόκο Τροχαίας, στην Λακόπετρα Κάτω Αχαΐας
!!!! Φρεναααααα, πάνε τα Ferodo DS 11, θα πρέπει να τ'αλλάξω ένα μήνα νωρίτερα!
Ίσα που προλαβαίνω να σταματήσω μπροστά του, με αποφεύγει έξυπνα με ένα μικρό
πλάγιο πηδηματάκι προς το χαντάκι.
Πηγαίνατε με 160!!! Τί να του πεις; Πριν από
μισή ώρα πήγαινα με 900, πήγα και γύρισα από την κόλαση 3 φορές, και μου λες ότι
πήγαινα με 160!!! Κλήση.
Τώρα
για κανένα μήνα, πρέπει να τρώω στη λέσχη αξιωματικών και προς στα αριστερά του
καταλόγου, ( ψωμί, σαλάτες, ομελέτες κλπ ), τα φτηνά!
Αλλά κιαρατά θα σου δείξω εγώ την άλλη φορά
που είσαι στημένος έξω από το αεροδρόμιο, να πιάσεις ποιον; Κανά τρακτέρ με
πατάτες; Για τους αεροπόρους την έχεις στημένη. Θα σου πω την άλλη φορά μετά
την απογείωση θα σου κάψω τη μούρη με το afterburner Βλάκα!
Τί
φταίει και αυτός; Την ίδια ηλικία είχαμε, κάποιος χοντρός γραφιάς Διοικητής θα τον έστειλε. Τώρα, μα τω
Θεώ, νιώθω συνειδητά, πως προσγειώθηκα πραγματικά !!! Αυτά!
Ανθυποσμηναγός (Ι)
Δημήτριος Τζάννες.
*Πόσες Αλήθειες Δημητράκη μου πόσες; Σα
διερεύνηση; Όχι αυτό είναι θέμα της επιτροπής! Καλή Υποδοχή στα παλικάρια μας
Δημήτρη μου! Καλή Αρχαγγελική Μύηση, ξέρεις εσύ! Έστω κι’αν η τελευταία σας
Πτήση Διαφορετική!
Αυτά έγραφα προσπαθώντας να σπάσω τον πάγο
της λύπης που τη ψυχή μου συνέθλιβε! Την ίδια ώρα που η ακοή μου στ’ακούσματα
πονούσε και το δάκρυ μου στην Ψυχούλα μου έσταζε με τις δυο μου αισθήσεις
σ’αδιάψευστες μαρτυρίες, εκόντας άκοντας, να παρίστανται σε περιωπής ντροπής οδύνες:
«Διαμαρτύρονται
οι Έλληνες που οι Τούρκοι δε συμμερίστηκαν ούτε στιγμή το Εθνικό μας δράμα και
συνέχισαν αμείωτα τις στο Αιγαίο παραβάσεις – παραβιάσεις -!
Εδώ αναρωτιέται κανείς, αλήθεια την
ίδια μέρα και μάλιστα εσπέρα είναι
δυνατόν να μη βλέπουν ή να παραβλέπουν πως
κάποιοι φιλόδοξοι «σάπιοι» το’ριχναν με φαρδιά χαμόγελα σε ψυχαγωγικές
παραστάσεις, προτιμώντας τ’άσματα από τα δράματα στο Θέατρο Παλλάς; Και μετά
και μετά ν'αχεις το θράσος και στις Κηδείες τους να πας; Άμοιρη Ελλάς, από τέτοιους
«Ταγούς», τί αλήθεια μπορείς να καρτεράς;
Με Τιμή και Λύπη Βαθιά!
Σπύρος Κίκερης.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
