ΠΑΡΑΒΑΣΗ – ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ – ΒΙΑΣΜΟΣ!
*Μ’αφορμή την πληροφορία, που ευρέως ακούγεται περί πτήσης
Τουρκικού Aαεροσκάφους (Α/Φ) F-16 μέχρι την Καβάλα την 25η/3/2020!
Ειλικρινά δε μ’εντυπωσιάζει το γεγονός, όσο κι’αν φαίνεται εν πρώτοις παράξενο, αυτό που από τα χείλη μου μόλις βγήκε!
Όχι γιατί συνηθίσαμε στους βιασμούς και παραβιασμούς, ούτε γιατί φυσικά ο Βιασμός δεν ιεραρχείται και δεν ιεραρχείται γιατί ο βιασμός είναι βιασμός όπως και να’χει και η εγκυμοσύνη εγκυμοσύνη όταν λάχει!
Αλλά να, γιατί την είσοδο ενός πολεμικού Α/Φ με δεξιοτέχνη πιλότο σε μια χώρα, δεν τη θεωρώ ούτε αδύνατη, ούτε και άθλο! Μην εκπλήττεσθε, απλά δεν ξέρετε, γι’αυτό επιβάλλεται μια κάποια εξήγηση, που σε λίγο θα σας δοθεί, με κάποιες αποκαλύψεις! Αποκαλύψεις γιατί τα μυστικά βαραίνουν, σαν μαζί σου τα παίρνεις, όταν για την άλλη σου ζωή οδεύεις!
Το θέμα για για μένα δεν είναι το αν έφθασε ο Τούρκος στην Καβάλα, το θέμα είναι αν τον εντοπίζαμε και τον πιάναμε τί θα τον κάναμε; Θα του κάναμε εμπλοκή; Θα τον βάζαμε σε παραμέτρους βολής και μετά; Και μετά; Και μετά; Μία από τα ίδια μια από τα αυτά, τα «εντός, εκτός και επί τα αυτά», σαν τα ρεζίλια του κερατά!
Λάθη που διαιωνίζονται και που δε διορθώνονται στο τέλος γιγαντώνονται και μας εναντιώνονται με τις πληγές π’ανοίγονται δύσκολα να επουλώνονται!
Αυτό είναι το θέμα, το θέμα που μου τρώει τη ψυχή εδώ και χρόνια, μ’εκείνη την πάγια καθ’εκάστην ανακοίνωση «Είχαμε Χ παραβάσεις – Χ-Παραβιάσεις Χ υπερπτήσεις από ……….. και τρεις, για παράδειγμα, εμπλοκές!»
Ακούστε τώρα πόσο εύκολο είναι σε μια χώρα μ’ένα πολεμικό να μπεις! Οι τακτικές δεν έχουν αλλάξει, σε συμβατικό επίπεδο και’μεις κι’αυτοί οι Άθλιοι ακόμη εκεί είμαστε! Αόρατα όπλα τεχνολογίας stealth δεν έχουμε, ούτε στο άμεσο μέσον πρόκειται να αποκτήσουμε.
Άρα οι αποστολές όλων μας θα είναι τουλάχιστον στις αρχικές φάσεις μιας σύρραξης μέχρι η πλάστιγγα να κλίνει, σε πολύ χαμηλό ύψος, με εκμετάλλευση ακόμα και της γήινης καμπυλότητας και των όποιων εδαφικών εξάρσεων!
Ακούστε λοιπόν το 1969 στα πλαίσια Νατοϊκής άσκησης - δεν έχει σημασία αν πέρασαν πενήντα χρόνια από τότε - προγραμματίσθηκαν πέντε (5) σχηματισμοί ζευγών F-84F της 349 Μοίρας Διώξεως Βομβαρδισμού για πτήσεις εντός Τουρκίας – κόλπος Saros Korfezi, όπου και δύο μόνιμα θαλάσσια πεδία βολής (LTD2 και LTP2) των Τούρκων!
Ήμουν προγραμματισμένος σα Νο2 με αρχηγό τον Υποσμηναγό Μιχάλη Μανιαδάκη! Η εντολή ήταν να πετάξουμε όψεως (VFR), δηλαδή εκτός νεφών και να εκτελέσουμε εικονικές βολές στο συμμαχικό στόλο, που βρίσκονταν στον κόλπο, με άμεση επιστροφή στη χώρα μας με το τέλος των εικονικών βολών!
Όλοι οι σχηματισμοί γύρισαν πίσω χωρίς να εκτελέσουν την αποστολή ένεκα του ότι από τη Θράκη και ανατολικά υπήρχε συμπαγής νέφωση από τα 10.000 – 8.000 πόδια και κάτω! Εμείς ενημερωθήκαμε σχετικά από τους προηγούμενους σχηματισμούς!
Ο Μανιαδάκης ήταν ένας εξαίρετος άνθρωπος, αλλά πάρα πολύ ιδιόρρυθμος, σε μένα είχε ιδιαίτερη συμπάθεια! Σε κάποιο σημείο άνωθεν νεφών μου είπε, έλα κοντά γιατί θα κάνουμε κάθοδο μέσα στα σύννεφα!
Βγήκαμε από τα σύννεφα σ’ένα ύψος 2.000 περίπου ποδών! Αντικρίσαμε δύο γκρουπ πλοίων στην πρώτη μας στροφή σε απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων! Στο ένα διακρίναμε διάφορες σημαίες στο άλλο μία, κόκκινη με κάποια σύμβολα που δε φαίνονταν καλά!
Ο Μανιαδάκης τα πέρασε για ρώσικα και μου λέει, μ’άγριεμένη φωνή «Εδώ θα κάνουμε βολές βάρα τους, Ρώσοι είναι οι
Πούστηδες!» Σε μία μου απαγκίστρωση πρόσεξα ότι η Σημαία δεν ήταν Σοβιετική, αλλά Τουρκική! Βλέπετε το σφυροδρέπανο με την ημισέληνο έμοιαζαν!
Του το είπα, αμέσως πήρε πορεία για το άλλο γκρουπ των πλοίων, αφού κάναμε πέντε – έξι επιθέσεις, πήρε πορεία νοτιοανατολική κατεβαίνοντας σε ελάχιστο ύψος, λέγοντάς μου σε οξύτατη – άνευ ελέγχου φωνή
– «Βάλτα όλα off, εγώ θα πάω να δω τα Δαρδανέλια που πέρναγε το θωρηκτό Αβέρωφ και το χτυπάγανε οι πούστηδες και από τη μία πάντα και από την άλλη, εσύ άμα θέλεις φύγε!»
Η ώρα ήταν κάπου δυόμιση το μεσημέρι, το μυαλό μου αστραπιαία μου μήνυσε να κάτσω στη θέση μου. Ήξερα πως αυτό που κάναμε ήταν βαρύ ποινικό σύμφωνα με το Στρατιωτικό Ποινικό Κώδικα (ΣΠΚ) και πως ήμουν συνυπεύθυνος! Παράλληλα ήξερα ότι αν γύρναγα δεν θα είχα μούτρα πουθενά να σταθώ, όλοι θα μ’έλεγαν κωλόπαιδο, καταδότη, σπιούνο, Ιούδα, προδότη!
Εκείνος εν βρασμώ ψυχής και εκτός εαυτού να μουγκρίζει σαν άγριο θεριό, εκβάλλοντας κραυγές όπως «Ήταν Ελληνικά αυτά κάποτε Κύριε Κίκερη, τα βλέπεις τα στενά; Ελληνικά ήταν κάποτε όλα, τ’ακούς;» Και άλλα συναφή με άγρια βλαστήμια και βαρύτατους χαρακτηρισμούς!
Ούτε και ξέρω που ακριβώς φτάσαμε, με μία πορεία περίπου 135 Μοιρών, εκείνο που ξέρω είναι ότι από ένα σημείο και μετά απέκλεια το ενδεχόμενο να φάμε στη Λέσχη της Λάρισας!
Κάποια στιγμή είδα, γιατί εκείνος είμαι σίγουρος ότι δεν έβλεπε τίποτα, προφανώς γιατί έκλαιγε, ναι κάποια στιγμή είδα ένα ζευγάρι F-5 σε ένα ύψος 5.000 ποδών, κατάλαβα ότι μας έψαχναν και κατά πάσα πιθανότητα μας άκουγαν!
Του είπα για τα αεροπλάνα, οπότε δεν άργησε να πάρει Δυτική πορεία. Σε είκοσι (20) λεπτά είδα τις ανατολικές ακτές της Λήμνου, που σημαίνει ότι είχαμε βρεθεί 80 – 90 Ναυτικά μίλια ήτοι 150 χιλιόμετρα μέσα στο τούρκικο IFR!
Γύρισα κατάκοπος στο δωμάτιό μου, καθόμουν με το συμμαθητή μου Ανδρέα Πολυράκη, έναν εξαίρετο άνθρωπο και φίλο μου! Μ’έβλεπε στενοχωρημένο, επέμενε να του πω το γιατί! Κάποια στιγμή το βράδυ του είπα σχετικά!
Ουδείς μας είπε τίποτα για την αποστολή! Έλα όμως που ο Μανιαδάκης που είχε ωστόσο μετατεθεί από την 110ΠΜ (Λάρισα) στην 115ΠΜ (Σούδα), ένα σούρουπο της 9ης/9/1970 ημέρα Τετάρτη άρπαξε το Ντακότα (C 47), που ήταν σε ετοιμότητα Α/Ν και την κοπάνησε πίσω από την απογειωμένη πτήση της Ολυμπιακής, για μακρινό ταξίδι!
Δεν έχει νόημα να πω ότι ο Άνθρωπος απέδειξε το μέχρι τότε
θωρούμενο αδύνατον, ότι δηλαδή μπορεί ένα Ντακότα να πετά με ένα άτομο αντί για τέσσερα που προβλέπονται!
Εκείνος δεν άντεξε τη Χούντα είπε, διέσχισε βράδυ, όλο τον εναέριο χώρο της Τουρκίας, προφανώς οι Τούρκοι τον είδαν αλλά δεν τον προσγείωσαν ούτε τον κατέρριψαν για να εκθέσουν την Ελλάδα!
Πρωινές ώρες της 10ης Σεπτεμβρίου ένα Mig 19, τον προσγείωσε στο Αεροδρόμιο Μπέλτε της Σεβαστούπολης! Εκείνος ζήτησε ανεφοδιασμό, γιατί ήθελε να πάει στη Σουηδία είπε!
Το τι τράβηξε στην τότε Σοβιετική Ένωση το ξέρω από πρώτο χέρι, (δυο φορές τον χτύπησε αμάξι, οικοδόμος δούλεψε, στην Τασκένδη τον έδειραν …)! Τα ξέρω γιατί μέχρι λίγο πριν αναληφθεί από τον κόσμο τούτο (20/8/2017) σε ηλικία 86 ετών, μ’έπαιρνε τηλέφωνο πολλές φορές και δυο φορές την εβδομάδα!
Η πρώτη φορά που ειδωθήκαμε μετά απ’όλα αυτά ήταν στη Λάρισα που είχα μεταβεί με το VIP ελικόπτερο προκειμένου να μεταφέρω τον Α. Παπανδρέου στο Κιλελέρ! Εκείνος κατέβηκε με καμιά δεκαριά μαυροφορεμένους, βρακοφόρους και γενειοφόρους Κρητικούς από ένα C-130! Άκουσα το Συγκυβερνήτη μου Ορέστη Κριτσωτάκη, να φωνάζει «Μιχαήλοβιτς Μανιαδόφσκι!» Εκείνος μας πλησίασε στο γραφείο φόρτου «του λόγου σου ποιος είσαι;» Με ρώτησε τραβώντας το μπουφάν μου να δει τ’όνομά μου στη φόρμα πτήσεων! Ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή, γιατί εκείνος άρχισε να με φιλά κραυγάζοντας «Είσαι ο μόνος άνθρωπος που είπε καλή κουβέντα για μένα! Ο μόνος Άνθρωπος!»
Στην προανάκριση που είχε διαταχθεί μετά την απόδρασή του από τη Σούδα, ήρθαν στη Λάρισα ο Ταξίαρχος Χριστόδουλος Μέγγουλης, πρώην Διοικητής μου, με τον Επίτροπο (Εισαγγελέα) Δημητριάδη! Ο Μοίραρχός μου Σάχνικας μου είπε «Έλα εσένα θέλουν για κατάθεση στο Θέμα του Μανιαδάκη!»
Μην πηγαίνοντας καθόλου το μυαλό μου στην περίπτωση της παράβασης στην Τουρκία του είπα «Δεν έχω καθόλου ιδέα για το θέμα του Μανιαδάκη!» Εντάξει αλλά εσένα θέλουν, μου είπε εκείνος!
Το τι ερωτήσεις μου’καναν δεν τολμώ να πω γιατί ντρέπομαι, όχι ότι με πίεσαν, αλλά γιατί ήταν βλακώδεις οι περισσότερες! Πάντως επέμεναν ότι είχαν στοιχεία που αποδείκνυαν ότι ήταν Κομουνιστής, εγώ όμως τους έλεγα τα γεγονότα ακριβώς όπως τα είχα ζήσει δηλαδή, ότι τους Ρώσους τους έβριζε χυδαία και τους Τούρκους χυδαιότατα και αφιονισμένα, συνοψίζοντας «Δε ξέρω τα πολιτικά του πιστεύω, ξέρω όμως από αυτά που είδα και έζησα τα Πατριωτικά του!»
Στην Ελλάδα επέστρεψε στις 2/10/1976, με πρωτοβουλία του Παπασπύρου, τότε προέδρου της βουλής! Αρχικά δικάστηκε 10 μήνες για εσχάτη προδοσία, αργότερα το Αεροδικείο τον Αθώωσε και ας πούμε δικαιώθηκε σαν αποστρατευθείς με το βαθμό του Επισμηναγού! Διετέλεσε 4 θητείες κοινοτάρχης στο χωριό του (Καλό Χωριό Λασηθίου)!
Λοιπόν για να συνοψίσουμε και να κλείσουμε, συγνώμη αν παρασύρθηκα και είπα κάποια παραπάνω για το Μανιαδάκη, πάντως σήμερα αν πήγαινα στην Τουρκία, με χίλια χέρια
υπογράφω ότι μόνο από τύχη, θα μπορούσε κάποιος να με εντοπίσει, γιατί όταν το κεφάλι του άλλου ξυρίζεις και δεν σε περιμένει, τότε όχι τα μάτια του κλείνει από τρομάρα σαν από πάνω του περνάς σαν αστραπή και κεραυνός με πάνω από 650 χιλιόμετρα ταχύτητα, αλλά και ότι αισθητήριο υπάρχει στη ψυχοσύνθεσή του!
Και κάτι ακόμα με την κρίση του 1974, τρεις αποστολές εκτέλεσα με προσωπική εντολή και ενημέρωση του τότε Αρχηγού Τακτικής Αεροπορίας (ΑΤΑ), Αντιπτεράρχου Περικλή Οικονόμου.
Διέσχισα μόνος μου με Α/Φ RF-84F ολόκληρο το Αιγαίο, είμαι σίγουρος ότι κανείς δεν με εντόπισε και όταν κάποιοι με εντόπισαν ήταν γι'αυτούς αργά για οποιουδήποτε είδους αντίδραση! Οι αποδείξεις και μαρτυρίες των υπόψη αποστολών, σίγουρα υφίστανται στο Αρχείο του ΜΑΦΚ (Μικτού Αεροπορικού Φωτογραφικού Κέντρου!) στην 110 ΠΜ (Λάρισα).
Ανέφερα όλα τα παραπάνω, όχι για να δικαιολογήσω κάποια πράγματα, αλλά για να εξηγήσω! Το θέμα άπτεται της βουλήσεως και αν δεν πιάσαμε ενδεχομένως το F-16 που έφτασε μέχρι την Καβάλα – αν έφτασε – δεν πειράζει! Το θέμα είναι τι γίνεται με τους ήρωες «Ηλιάκηδες» και όχι μόνο, που εμβολίζονται στα 27.000 πόδια; Καθώς τους Αρχηγούς και Υπουργούς μας, που παρενοχλούνται στο Ελληνικό FIR και τον Εθνικό Εναέριο Χώρο στα 2.000 και 3.000 πόδια;
Με Τιμή
Σπύρος Κίκερης
