ΣΥΜΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ ΣΤΟ ΑΜΗΝ!

ΣΥΜΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ ΣΤΟ ΑΜΗΝ!

Ο Νέος Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας (ΓΕΑ)

Αντιπτέραρχος (Ι)

Θεμιστοκλής Αθανασίου Μπουρολιάς!

   Πολύπλευρη Τιμή και ίσως για πρώτη φορά στα Ιστορικά, με κοινή στο Χώρο της Πολεμικής μας Αεροπορίας απόλυτη παραδοχή και αποδοχή, που σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός επιβάλλεται να πληροφορηθεί!

   Αντιπτέραρχος (Ι) Θεμιστοκλής Μπουρολιάς του Αθανασίου, ένας άνθρωπος που δέχτηκε φοβερό χτύπημα της Μοίρας αφού βίωσε αιφνίδια την ανάληψη του Πατέρα του, Αντισμηνάρχου Ιπταμένου όταν ο Χάρος του’στησε καρτέρι και τον άρπαξε μεταμορφωμένος σ’ένα ύπουλο κύμα, στον κόλπο της Σούδας Χανίων, ενώ προσπαθούσε ν’αποδεσμεύσει το ανεμούριο που ρυμουλκούσε ιπτάμενος με εκπαιδευτικό αεροσκάφος (Α/Φ) Τ-33, μετά από εκτέλεση βολών ανδρών του Πεδίου Βολής Κρήτης!

   Το Ημερολόγιο έγραφε 29 Μαΐου 1979, όταν ο Νυν Αρχηγός στα δέκα εφτά (17) του πληροφορήθηκε το τραγικό γεγονός, που όχι

μόνο τον αποθάρρυνε στην σάρκωση του Ονείρου του ν’ακολουθήσει την επαγγελματική – λειτουργική - επιλογή του Πατρός του, αλλά τον πεισμάτωσε ακόμα περισσότερο, θέλοντας προφανώς από κοντά, να γνωρίσει τον άκαρδο Χάρο, προκαλώντας αυτόν σ’ένα μακροχρόνιο αγώνα επιβίωσης και εκ του αποτελέσματος ταπεινώνοντας τον Φονιά!

   Εισήλθε Αρχηγός στη Σχολή Ικάρων, εξήλθε Αρχηγός, επελέγη Αρχηγός! Η καταξίωση στο Αμήν, γιατί ο Αντιπτέραρχος (Ι) Θεμιστοκλής Μπουρολιάς του Αντισμηνάρχου (Ι) Αθανασίου Μπουρολιά του Θεμιστοκλέους, ήταν και από πείσμα προφανώς Γεννημένος Αρχηγός!

   Είχα την Τύχη και την Τιμή να συνευρεθώ με τον Πατέρα Μπουρολιά σε περιόδους Ασκήσεων και να διαμείνω μ’εκείνον και

έναν ακόμα εξαίρετο Συνάδελφο τον Επισμηναγό (Ι) Νικόλαο Ζάρα στο ίδιο δωμάτιο Αγάμων της 110 ΠΜ – Λάρισας-!

   Εγώ τότε Μαχητής στην Πρώτη γραμμή, εκείνοι σ’εκτέλεση δρομολογίου Λάρισα – Νεάπολη Ιταλίας προς μεταφορά με Τ-33 της διακινούμενης αλληλογραφίας, με αναχώρηση 15:00 και επιστροφή 03:00 – 03:30 καθ’εκάστην!

   Συνδέθηκα μαζί τους γιατί ήταν αμφότεροι εξαιρετικοί συνάδελφοι και με απαράμιλλο διακριτικό Χιούμορ! Υπέφερα αφάνταστα όταν πληροφορήθηκα τις «αναλήψεις» τους, του μεν πρώτου στις 29/5/1979, του δε δεύτερου στις 29/10/1980 όταν κατέπεσε με ψεκαστικό Α/Φ στο Νυδρί της Λευκάδας και ένα οξύ ξύλο διαπέρασε το κρανίο του από το ένα άκρον μέχρι το άλλο στο ύψος του κροτάφου!

   Νιώθω και νιώθουμε όλοι μας, παλαιοί και Νέοι, εν ενεργεία και εν αποστρατεία, Νεαροί, Ενήλικες και Γέροι όλων των Ειδικοτήτων ότι τούτη η Επιλογή μας Τιμά, όσο ίσως ποτέ, γιατί το Θέμη το νιώθουμε όλοι μας σαν το Δικό μας Παιδί!

   Θέμη μου σου Εύχομαι καλό Κατευόδιο στο δύσκολό σου οδοιπορικό, για το οποίο και βέβαιος είμαι καθόσον, όποιον κι’αν ρώτησα για σένα είτε σαν Χειριστή και μαχητή, είτε σαν Επιτελή, είτε σαν Άνθρωπο δεν άκουσα λόγο άσχημο έναν, από κανέναν!

   Είμαι σε ανάρρωση από μια αιφνιδίως βαριά περιπέτεια κι’όμως θα’θελα τόσο στην ανάληψη των Ύψιστων καθηκόντων σου να’ρθώ και τα καλύτερα από κοντά να σου ευχηθώ!

   Τώρα δεν απομένει παρά εντελώς πρόχειρα να εκφράσω την αδήριτη  ανάγκη κάτι για σένα να γράψω, αν και δεν είμαι στα καλύτερά μου, όμως ένα χθεσινοβραδυνό μου όνειρο ίσως σχετικά με βόηθησε!

Χθες Βράδυ στ’όνειρό μου!

Χθες βράδυ στ’όνειρό μου είδα μια σύναξη τρανή

σύναξη λέει σ’απαρτία, αρκούντως Εορταστική!

Μίξη υπαρκτών κι’ αναληφθέντων

γνωστών κι’αγνώστων Συναδέλφων

κοινών θνητών και Αρχαγγέλων

ιδιαζόντως θαρραλέων!

Κι’είχαν το Θέμη Αρχηγό

Περίτρανο, σεπτό Ταγό

Περήφανο Σταυραϊτό

σε καταξίωσης Σταθμό!

Κι’ίσως για πρώτη μας φορά

Αντίρρηση, ουδείς καμιά

και μια ιαχή στα Νοερά

Θέμη μπουρολιά πάμε γερά!

Άνοιξ’αϊτέ μου τα φτερά

ανέβασέ μας πιο ψηλά

στ’αστέρια τα αλαργινά

με τα δικά τους μυστικά!

Εκεί που ζούνε οι Ψυχές

με Αρχαγγέλων Φορεσιές 

και λεν Ευχές και Προσευχές

γι’αγαπημένες τους μορφές!

Εκεί που και του Πατρός σου η Ψυχή

Χρόνια καρτέραγε να δει

η Μοίρα του γιου της που θα βγει

σε πείσματος επιλογή!

Χθες βράδυ στ’όνειρό μου είδα μια σύναξη τρανή

σύναξη λέει σ’απαρτία, εξόχως Πανηγυρική!

Κι’ήμασταν όλοι λέει μαζί, σαν σε χορό κυκλωτικό

και φόντο Εορταστικό, πρωτόγνωρα Ξεχωριστό!

Πάνω σε θρόνο ζηλευτό και καρατιών σαράντα δυο

είδα το Θέμη Αρχηγό και Άρχοντα και Βασιλιά!

Πείσμα στο Χάρο το κακό, του Συναδέλφου μας το Γιο,

Το Θέμη Αθανασίου Μπουρολιά!

ΑΝΤΠΤΧΟΣ (Ι) Γ ΜΠΛΙΟΥΜΠΗΣ

*Θα ήταν σοβαρή παράλειψη να μην εκφράσουμε την πλήρη ικανοποίησή μας για το απέριττο και ανιδιοτελούς παμμέγιστου έργου προσφοράς του απερχόμενου Αρχηγού της ΠΑ Αντιπτεράρχου (Ι) Γεωργίου Μπλιούμπη, τόσο στην ΠΑ, όσο και στην Ελλάδα μας!

   Έναν Αξιωματικό, που είχα την Τιμή και την Τύχη να γνωρίσω σαν πρωτοετή Ίκαρο το 1979, στα πρώτα του πτητικά του βήματα, όταν και υπηρετούσα σαν εκπαιδευτής πτήσεων στις τάξεις της Σχολής!

                                                                                               

 

«ΕΛΓΙΝΕΙΑ» ΜΑΡΜΑΡΑ! ΑΝΟΙΚΕΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!

   Αιτία ένα με τίτλους «Κάθαρμα!» Ένας Κόμης λέει του Έλγιν, που τ’όνομά του ήταν

Τόμας Μπρους, ένας Κλέφτης Κλεφτών, Πρέσβης στην «Κλεμμένη Πρωτεύουσα» των Οθωμανών, των Αίσχιστων του Πλανήτη Αλητών!

   Ένας Κλέφτης, που οι περισσότεροι θεωρούν της σκαπάνης Αρχαιολόγο και όχι της Απάτης Γυρολόγο!

   «Ελγίνεια» Μάρμαρα, Ανοίκεια – Ανήθικα - Πράγματα! Βιασμένα, Κλοπιμαία, Πουλημένα και αλίμονο βαφτισμένα από τον κλέφτη και τον βιαστή τους τα καημένα!

   «Ελγίνεια» Μάρμαρα, ρε είμαστε για κλάματα, κλάματα διεθνώς, γι’αυτό στη Διεθνή Κοινότητα εγώ ο δίχως τίτλους κοινός θνητός εκπέμπω σπαρακτικά δραματικό SOS, για δυο πράγματα.

   Το πρώτον αφορά την Πατρίδα μας, γιατί είναι Αμαρτία στην Ιστορία να μείνουν σαν «Ελγίνεια», και αυτό έπρεπε να έχει αρμοδίως από χρόνια επισημανθεί! Γιατί φτάσαμε στο σημείο και’μεις οι Έλληνες έτσι να τα αποκαλούμε, ατύπως πλην σαφώς δηλαδή ν’αποδεχόμαστε τον κλέφτη σα «Νονό!»

   Τον κλέφτη που εκμεταλλευόμενος τη θέση του σαν Πρέσβης της Χώρας του στην Τουρκία (1799 – 1803) καταρχάς έστειλε ομάδα Ιταλών Καλλιτεχνών με επικεφαλή το Ζωγράφο Τζοβάνι Μπατίστα Λουζιέρι προκειμένου να σχεδιάσουν και να λάβουν εκμαγεία προς διακόσμηση της έπαυλής του στη Σκωτία!

   Εν πάση περιπτώσει και επειδή δεν θα είχε νόημα ν’αναφέρουμε όλη την Ιστορία του θέματος, ο Τόμας Μπρους κατόρθωσε να αποσπάσει φιρμάνι από το Σουλτάνο, του οποίου η ύπαρξη ποτέ δεν έχει αποδειχθεί, κανιβαλίζοντας το Αριστουργηματικότερο έργο του Κόσμου και μένοντας στην Ιστορία σαν ο μεγαλύτερος Αρχαιοκάπηλος και Συλητής!

   Κάπως έτσι απέσπασε βιαίως με μεγάλες καταστροφές 56 λίθους της Ζωοφόρου, 19 αετωματικές μορφές και 15 μετώπες, που μεταφέρθηκαν με πλοία στο Λονδίνο και το τραγικότερο ότι πουλήθηκαν για να εγκατασταθούν από το 1816 στο Μουσείο του Λονδίνου, παραμένοντας σαν ορφανά, στα μάτια των επισκεπτών!

   Προσωπικά δεν σας κρύβω ότι όταν τα πρωτοαντίκρισα, το να πω ότι ανατρίχιασα θα ήταν το λιγότερο! Κλείνω τη στοιχειοθέτηση του πρώτου σκέλους του SOS που προανέφερα με την επανάληψη της Εθνικής Επίκλησης προς παύση προσφώνησης των

Μαρμάρων σαν «Ελγίνεια!» Εμπρός λοιπόν «ξεβαφτίστε τα τώρα, το μιασματικό όνομα από πλάι τους με σάλιο απέχθειας σβήστε και αποκαταστήστε τα με Αρμόζον στην Ιστορία τους όνομα με την ψήφιση σχετικού Νόμου!

   Το δεύτερον σκέλος του SOS αφορά την άμεση επιστροφή των κλοπιμαίων στη Χώρα γέννησής τους, καθόσον συνιστούν βασικό στοιχείο της Πολιτιστικής Ταυτότητας αυτής!

   Σ’αυτό εκτιμώ ότι ολόκληρη η Διεθνής κοινότητα πρέπει να συστρατευθεί, γιατί ήδη η Ιστορία βρυχάται για το οικτρό έγκλημα, που εις βάρος και εις άλγος της Μητρός τους έχει

διαπραχθεί, γιατί αλίμονο αν περιμέναμε το Times να μας το πει, μετά από αγώνα πενήντα (50) ετών όπου η εμμονή τους στο άδικο ήταν χαρακτηριστική, μια στάση κάθε άλλο παρά τιμητική τόσο για τους ίδιους, όσο και τη Χώρα τους, που φέρει το όνομα του «Ηνωμένου Βασιλείου» ή της «Μεγάλης Βρεταννίας!

   Όσο για σένα ξεμαλλιασμένε και ξεμυαλισμένε, κούνα το κεφαλάκι σου μπας και
στρώσουν τα μαλλάκια σου κι’ίσως τα μυαλουδάκια σου να κάνεις αυτά που πρέπει όχι μόνο για τα πάρτι, αλλά και για τα βάρη – Χρέη – από τον Έλγιν Κλέφτη!

                                                                                          

                                                                                             Με Τιμή

                                                                                      Σπύρος Κίκερης.

   

ΔΙΑ ΠΑΣΑΝ ΝΟΣΟΝ ΚΑΙ ΠΑΣΑΝ ΜΑΛΑΚΙΑΝ!

 

Δια Πάσαν Νόσον και Πάσαν Μαλακίαν!

   Η Αρχή του Τέλους και του Ελέους στην ανελέητη μάχη του «Ανήμερου Θεριού» και του Κορωνοϊού, είναι αυτή η μετάλλαξη «Όμικρον» δηλαδή!

   Ας δούμε το θέμα Ιστορικά, Φιλοσοφικά και πολυδιάστατα για να μην κουράζουμε με αναλύσεις και αποσαφηνίσεις!

   Ποτέ δεν ηττήθηκες Ανήμερο Θεριό σε καμιά σου Μάχη στο μακρύ σου οδοιπορικό! Πολλοί ολιγώρησαν, Πολλοί λύγισαν, λιγοψύχησαν οπισθοχώρησαν και ηττήθηκαν, μα
κάποιοι άκαμπτα στάθηκαν στις επάλξεις του Αγώνα, πολεμώντας έστω και λίγοι, μέχρι τελευταίας ρανίδας ορισμένοι – ορκισμένοι γαρ - για όλους μας!

   Μέχρι που στο βάθος του κατασκότεινου τούνελ, που στον Άδη οδηγούσε έλαμψε δειλά

δειλά ο λύχνος της ελπίδας κι’ο εχθρός έδειξε τα πρώτα συμπτώματα κάμψης του!

   Ήταν το πρώτο χτύπημα, η πρώτη κάμψη του εχθρού στην δίχως έλεος Μάχη κι’αυτό συνέβαινε για πρώτη φορά, τόσο σύντομα χρονικά, με αναφορά στα σχετικά Ιατρικά Ιστορικά – εμβόλιο εντός έτους δεν είχε ποτέ εφευρεθεί-!

   Μετά ήρθε το δεύτερο, το τρίτο χτύπημα, καθώς τα κύματα διαδέχονταν το ένα το άλλο στην άσπονδη μάχη! Ο Αγώνας στο ζενίθ με το τρίτο και τέταρτο λυσσαλέο Κύμα επίθεσης του Ιού, που Δέλτα ονόμασαν το τελευταίο!

   Εκεί επιστρατεύθηκαν όλες οι δυνάμεις του εχθρού, όμως απέτυχαν κι’ύστερα η μαχητικότητα έπεσε ολότελα με την γενική επιστράτευση όλων των διαθέσιμων πλην
εξασθενημένων πλέον εφεδρειών, υπό την Κωδική ονομασία «Ομάδα Κρούσης Όμικρον», πλην όμως η επίθεση ήταν αστεία, πολλές οι προσβολές με αποτελέσματα πενιχρά, έως μηδαμινά!

   Η αρχή του τέλους ήταν γεγονός και το Φως του

μισοσκόταδου στο τούνελ άρχισε να λάμπει σαν Ήλιος Φωτεινός σ’ένα χαρωπό ξημέρωμα γαλήνης μετά από φουρτούνα οδύνης!

   Ανοσία Αγέλης θα πουν τη Νίκη Αφελείς και αδαείς, γιατί ασφαλώς αγνοούν ότι ο όρος είναι μεν επιστημονικός προήλθε όμως περί το 1930 από τον εμβολιασμό κατά της Ιλαράς, φυσικά και κατά της ευλογιάς και της πανώλης των Βοοειδών, που στην ουσία κράτησε επί Αιώνες και τρομοκράτησε την Ανθρωπότητα, για τον κίνδυνο εξαφάνισης της βασικής ανθρώπινης διατροφής!

   Όσοι μπαίνουν στον κόπο να διαβάζουν τα όποια κατά καιρούς αναρτώ καλά γνωρίζουν ότι στις πρώτες μου αναρτήσεις περί Κορωνοϊού έγραφα κατά κόρον: «Είμαστε τυχεροί που ο Covid 19 πρόσβαλλε την Ανθρωπότητα τον 21^ο Αιώνα και δη εν Σωτηρίω Έτει 2020,

όταν και η Ιατρική Επιστήμη, την οποία και βαθέως ευχαριστούμε, βρίσκονταν φυσιολογικά στο απόγειο της αστείρευτης και αμείωτα επαυξανόμενης Δόξας της, εις τους Αιώνας των Αιώνων Αμήν!

   Και για να συνοψίσουμε: «Εκτιμώ ότι ο Κορωνοϊός» σαν πανδημία παντελώς θα εξαλειφθεί και απλά θα μείνει σαν ανάμνηση πικρή, για όσους εναντιώθηκαν στην Πεμπτουσία των επιστημών την Ιατρική!

Εκείνους δηλαδή τους οποίους και προειδοποιώ εγώ ο μη γιατρός σαν ένας απλός κι’

απέριττος στοχαστής - ότι η «Πνευμονία» με τις όποιες παραλλαγές της θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά Κορωνοϊό, έτσι ώστε η υπακοή και η τυφλή τήρηση, των Ιατρικών Συμβουλών, να καθίσταται κατά την ταπεινή μου άποψη «πανάκεια» για πάσαν Νόσον και πάσαν Μαλακίαν

Το Τέλος της Πανδημίας! 2/4/2022/09:45

   *Δεν έκανα την ανάρτηση χθες να μη θεωρηθεί ψεύδος, λόγω της Ημέρας!

Ποτέ δε σκέφτηκα κινδύνους και ρίσκα σε ότι έγραφα αρκετές φορές με ρίμα! Σε κλειστό σχηματισμό πιάστηκα μ’αυτή την πανδημία, συνεγειρόμενος απ’αυτή με πλέρια ανησυχία! Πάντα προβλέψεις έκανα θαρρώ με ευστοχία, έστω κι’αν με ρίσκα έπαιζα με τη διαίσθηση έχοντας αλάνθαστη πυξίδα!

    Έτσι κάπως έγκαιρα μίλησα για το τρίτο και μεγαλύτερο κύμα στην πανδημία, μην αστοχώντας ημέρα μία και τη συνέχεια με αρκετά καλή ευστοχία!

   Σήμερα θα αποτολμήσω, με βάση τη διαισθητική μου ιδιοσυστασία, μια ακόμα κι’άπ’ότι εκτιμώ την τελευταία μου ανάρτηση σχετικά μ’αυτή την απαίσια πανδημία, που σαν θανατηφόρος ασθένεια υπερεκτιμήθηκε, αποσπώντας του ενδιαφέροντός μας τα πρωτεία!

   Όμως προέχει της χαράς η αναγγελία: «Εκτιμώ πως ήγγικεν η Ώρα! Πολλά τα κρούσματα, αστεία τα συμπτώματα κι’η κάμψη των θανάτων σημαντική!

   Κινδυνολόγος δεν είμαι, ούτε Μέντιουμ και Αστρολόγος, πολύ δε περισσότερο Στατικολόγος ή Επιδημιολόγος και λοιμωξιολόγος, όμως θα προστρέξω στους αριθμούς γιατί αυτοί έχουν τη δική τους σημασιολογία!

   Το σύνολο των θανάτων από τον Covid 19 από της εμφάνισης αυτού στη Χώρα μας μέχρι 1/4/2022 ήτοι για διάστημα 27 μηνών ανήλθε στους 27.510, με 15.100 το 2020 και σημαντικά φθίνουσα πορεία, ένεκα του επιστημονικού πολέμου εναντίον του!

   Οι συνολικοί θάνατοι στην Ελλάδα ανήλθαν το 2020 στους 130.288 και στους 143.586 το 2021 -*Στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ –

   Άρα οι θάνατοι από τον Covid 19 συντριπτική μειονότης, τα δε συμπτώματα των προσβεβλημένων κατέληξαν όχι μόνο να είναι επουσιώδη κυρίως στις μικρότερες ηλικίες αλλά και κάπου – ας μου επιτραπεί - «αστεία!»

   Εκτιμώ με την έλευση και έκβαση της ανοίξεως, όπου τα πάντα στο μπουμ της Φύσης εμφανίζουν μια σχετική έξαρση, θα δούμε και τις τελευταίες ψυχορραγούσες εκπνοές της πανδημίας, διακρίνοντας τα έσχατα όπλα της – παραλλαγές Ο, Ο1, Ο2 ελάχιστα έως μηδαμινά έναντι του Ανθρώπου!

   Γι’αυτό δεν εξαγγέλλω σήμερα την αρχή του τέλους, εξαγγέλλω το τέλος του Κορωνοϊού Κλέους, με την οριστική λήψη προληπτικών μέτρων παρομοίων άλλων σχετικών ασθενειών, τον εφησυχασμό μας και τον εστιασμό σας σε άλλους μακράν μεγαλύτερους κινδύνους!

   Επισυνάπτω με παραπομπή σε σχετικό προηγούμενό μου άρθρο πρόβλεψης

   

ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ!

 

 Παραδόσεις Παραμύθια για Χαρές και Πανηγύρια!

   Εμείς οι κοινοί Θνητοί και Αγίους ψεύτες βγάζουμε για να διασκεδάζουμε ή ακόμα συμβολισμούς μεγαλοποιούμε αγνοώντας ότι όντας φιλοσοφούμε!

   Σαν μάρτυρας μιας τραγικής πραγματικότητας από παιδί, μάλλον εξόκειλα από τα παραμύθια και όχι προς στιγμή, γιατί ίσως ζήλεψα πολύ!

   Μην σας μπερδεύω χρονιάρες μέρες, μα κάποια θεσπίσματα ειλικρινά δεν τα αντέχω, αν και από άλλα εμπνέομαι απ’το σύνηθες περαιτέρω, όπως σε προηγούμενη δημοσίευσή μου έχω αναφερθεί!

   Παραμονές Πρωτοχρονιάς θα θίξω το κατά τη γνώμη μου κάκιστο έθιμο, «Άγιο Ψεύδος» θα το έλεγα, που πολλοί ξέρω ότι το χαρακτηρίζουν «κατά συνθήκη ψεύδος!»

   Ας μου επιτραπεί να αρχίσω από τα προσωπικά παιδικά μου τραυματικά αναμνηστικά!

   Κακή για μένα η αρχή κακή και η συνέχεια με θύμα τη συνέπεια! Αιτία; Δεν πίστεψα από παιδί τον «Άγιο των Παιδιών», «Ρομπέν των Ψευδών» θα τον προτιμούσα – εννοώντας τον Santa Claus των Δυσμών, τον επιλεκτικό απαρνητή πάρα πολλών! 

   Έτσι τον χαρακτήρισα δυστυχώς, γιατί εμένα και κάτι άλλα σαν και μένα παιδάκια μονίμως μας ξέχναγε, μας ξεπέρναγε και κάπου στα αζήτητα μας πέταγε!

   Ναι έτσι κάπως από μικρός το έψαξα και στην αλήθεια με περίσκεψη χαμογέλασα, σφόδρα την ερωτεύθηκα και κόμπο μαζί της δέθηκα!

   Το μέλλον με διέψευσε για την αρχή που θέσπισα και δεν ήταν λίγες οι φορές που προβληματίστηκα αν λάθος μου ήταν, που την αλήθεια και τη συνέπεια για πάντα εμπιστεύθηκα καθώς τα ψέματα έβλεπα με χρυσοφόρα στέμματα και τις αλήθειες στρέμματα σ’απορριμάτων ρέματα!

   Φυσικά και αστειεύομαι πάνω στο διλημματικό προβληματισμό, γιατί το ψεύδος θανάσιμα μισώ και πάντοτε ενάντιός του υπήρξα ανεξαρτήτως συνεπειών!

   Όμως τους ανθρώπους μέμφομαι για το οικτρό τους λάθος να κάνουν το ψέμα Άγιο και την αλήθεια Οσία Μάρτυρα σε ψεύτρα Κοινωνία, με δόλο «Δωροδοκία!»

   Ναι αργά ή γρήγορα γίναμε όλοι συνεργοί στο πιο μεγάλο ψέμα, προσμένοντας Πρωτοχρονιά σα «Μάννα» το «Άγιο Δέμα», Θεοποιώντας Άγιο, μ’ανύπαρκτη τη μπέσα, μαθαίνοντας από παιδιά την πίστη σ’ένα ψέμα!

   Κάναμε αλήθεια καλό ή κακό μ’αυτό το τελετουργικό πανηγυρικό, κρατώντας απ’τα παιδιά μας σαν επτασφράγιστο μυστικό το στην ουσία κακό;

   Τυχαίο που βλέπουμε στο ψεύδος να υποτάσσονται άνθρωποι VIP, Βουλευτές, Πολιτευτές, Υπουργοί, Δημαγωγοί, Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί, Λαοπλάνοι, εν γένει Ταγοί Τυραννικοί και για να μη γελιόμαστε μακράν οι πιο πολλοί, άνθρωποι στη Γη;

   Έτσι έμαθε ο καθένας μας από παιδί μ’αιτία τη Μεγάλη Πρωτοχρονιάτικη Γιορτή και μάλιστα, αργά παραμονή, την ώρα που οι κλέφτες δρουν και οι κακοποιοί!

   Και’μεις μάθαμε σαν Έλληνες το κάθε μας παιδί να κοιτάζει στη Δύση καρτερώντας τον Καλοθρεμμένο Santa να’ρθεί, αντί τον σεπτό κι’απέριττο Άη Βασίλη μας, τον εκ Καισαρείας ερχόμενο και Μέγα μετονομαζόμενο! 

   Αυτόν τον πονόψυχο Ασκητή, προστάτη των φτωχών, δωρητή των εχόντων ανάγκη Χριστιανών και αρωγό του κάθε είδους ασθενών με την καθίδρυση της λεγόμενης Βασιλειάδας, ενός πολυδιάστατου στην ουσία Πτωχοκομείου! Ο Ασκητικός και απέριττος βίος του τον κατέστησε αδύναμο μ’αποτέλεσμα ν’αποδημήσει εις Κύριον την πρώτη Ιανουαρίου του 379 και ήταν μόλις ετών 49!

   Όμως πόση αναφορά μπορεί να κάνει κάποιος στον σεπτό αυτό σπουδαίο άνθρωπο, που η Εκκλησία μας Μέγα ονόμασε, κάποιους να μεταπείσει λίγο να τον σκεφτούν στη θέση του καλοθρεμμένου και χιλιάκις επενδυμένου να μην πω μυριάκις και εκατομμυριάκις από ΜΑΣΑ και NASA!

   Τα περισσότερα πράγματα ίσως δεν έχουν το δόλο απ’την αρχή σκοπό, γι’αυτό κι’ας μην εξετάσουμε την αρχή της δημιουργίας του ψεύδους, που μπορεί να’ταν αθέλητη και πνιγμένη στην Αθωότητα, σ’αντίθεση με τη συνέχεια που’ναι κατακλυσμένη στην εμπορικότητα και τη δολιότητα!

   Να πούμε τί για παράδειγμα την κατοχύρωση της αποκλειστικότητας του Ρομπέν των Ψευτών από την Coca Cola την «Εταίρα των Κερδών» ή τη συνέργεια της NASA στο πιο ελκυστικό εναέριο μύθευμα, καθηλώνοντας δισεκατομμύρια μικρά και μεγάλα παιδιά, στις οθόνες ηλεκτρονικών συσκευών σ’ένα πολυδιάστατο στους σκοπούς του παραδείσιο ταξίδεμα!

   Ας τα αντιπαρέλθουμε αυτά με όλα τους τα συναφή, νιώθοντας προσωπικά πλην όμως συνειδητά πολύ μικρός και θα’λεγα μηδαμινός ν’αντισταθώ σ’ένα κατακλυσμιαίο πρωτοφανούς τσουναμικού φαινομένου ψεύδους στον πλανήτη μας και τα όποια κακά αυτού, με μια ευχή σημαδιακή και το βαθύτερο νόημα που αυτή στο περιούσιο ον του Θεού περιποιεί: «Μακάριοι οι ψεύτες ότι αυτών εστί η Βασιλεία των Σαντακλαουδιστών, ήτοι των Γήινων ευδαιμονιστών!»

   Θα κλείσω φυσικά με το επιμύθιο, πάνω στο μακράν καλύτερο παραμύθι, που εκτός από την εμπορικότητα ίσως ψυχολογικά να προσωποποιεί την «Ελπίδα» στο τίποτα και το πουθενά κι’αυτό δεν είναι λίγο, όταν απ’το πουθενά ή απ’το κάτι σου πέφτει ένα γράμμα απ’τον Ουρανό ή ένα «Λαχείο» στον πρώτο του «Λαχνό!

   Γράμμα απ’τον Ουρανό, «Μάννα» θα το’λεγα μ’αυτό που μου’ρθε στο μυαλό! Είχα μεταβεί στο Αεροδρόμιο της γενέτειράς μου Πρέβεζας με το Προεδρικό ελικόπτερο (Ε/Π) προκειμένου να μεταφέρω τον Πρόεδρο Δημοκρατίας στα Βουνά του Σουλίου, προκειμένου να παραστεί στην επέτειο της Ηρωικής πράξης του Σαμουήλ, που ανατίναξε το Κούγκι στις 13 Δεκεμβρίου του 1803, για να μην πέσει στα χέρια του Αλή!

   Το βράδυ παρέμεινα στο σπίτι της Μητέρας μου, που φιλοξενούσε τον 5ντάχρονο γιο της αδελφής μου, που πάντα μ’έβλεπε με θαυμασμό! Φεύγοντας το πρωί του είπα: «Όταν ακούσεις το Ε/Π θα πάτε με τη Γιαγιά στην ταράτσα και θα κοιτάτε καλά στον Ουρανό. Κάποια στιγμή θα δεις ένα γράμμα να πέφτει, ελπίζω κάποιος να το βρει και να το πάει στο Κουρείο του Παππού, οπότε ελπίζω το μεσημέρι να σου το φέρει!

   Πράγματι είχα γράψει ένα στοργικό γράμμα με την επιγραφή όποιος το βρει παρακαλείται να το δώσει στον Κύριο Ελευθέριο Κίκερη, που το Κουρείο του είναι στην είσοδο της Λαϊκής Αγοράς!

   Όντως το σενάριο ολοκληρώθηκε απολύτως! Ο μικρός βλέποντας από το Ε/Π να πέφτει ένα λευκό φύλλο Α4 άρχισε να ωρύεται «Το γράμμα μου, το γράμμα μου …………!» Η μητέρα μου τρόμαξε να τον καθησυχάσει. Το μεσημέρι που ήρθε ο Παππούς έγινε ο χαμός απ’τη χαρά του μικρού!

   Έκανα το λάθος να του πω την αλήθεια όταν ήταν τριάντα πέντε ετών! Η απογοήτευσή του ήταν τέτοια, που από τότε αισθάνομαι ενοχές για την αποκάλυψη της αλήθειας και δεν άφησα το ψέμα να χαροποιεί την ψυχούλα του μια και τα λόγια του ηχούν ακόμα στ’ αυτιά μου «Γιατί βρε Θείε, γιατί μου το’κανες αυτό, γιατί, γιατί, γιατί!»

   Όσο για το πρωτοχρονιάτικο Λαχείο σε μένα έπεσε Πρωτοχρονιάς το βράδυ του 2011 όταν και έτοιμοι ήμασταν για το Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι στο σπίτι της μικρής μου κόρης και σε χρόνο μηδέν βρεθήκαμε στο Νοσοκομείο τοκετών Ιασώ, αναμένοντας τη γέννηση των λατρεμένων διδύμων μας!

   Τα λατρεμένα μου εγγονάκια ο Νικολάκης και η Μελινούλα μου είδαν το φως για πρώτη φορά στις έξι το πρωί της Πρωτοχρονιάς του Σωτήριου Έτους 2011! 

   Τα μάτια δυστυχώς δεν τα έκλεισα εκείνο το αξέχαστο βράδυ ούτε στιγμή, αυτό το λέω εμφαντικά γιατί έστω και δύο λεπτά αν είχα αποκοιμηθεί, το πλέον πιθανό θα ήταν τον Santa Claus να μου φέρνει δώρο τα δυο μου εγγονάκια θα είχα δει!

   Από την άποψη αυτή επιφυλάσσομαι στο επιμύθιο τούτης της γραφής οριστικά ν’αποφανθώ για το αν το Άγιο Ψεύδος και ο Ρομπέν των ψευδών ήταν σε τούτο τον κόσμο κακό ή καλό, ίσως από δειλία μέχρις εσχάτων μαζί του να συγκρουσθώ, γι’αυτό και καταλήγω συμπερασματικά: «Ίσως ο άνθρωπος να έχει το ψέμα στο αίμα!»

   Άλλωστε σ’εκείνον τον περιβόητο Όρκο περί αληθείας στα Δικαστήρια το «Ορκίζομαι ενώπιον του Θεού να πω όλη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, χωρίς να προσθέσω ούτε να κρύψω τίποτε» με την καθάρια χείρα του μάρτυρα επί του Ιερού Ευαγγελίου, ποιος Δικαστής έδινε τη δέουσα σημασία;

   Και ποιος αλήθεια σήμερα Δικαστής δίνει έστω την ελάχιστη πίστη στο νέο υπεραπλουστευμένο Θέσπισμα του Πολιτικού Όρκου του «Δηλώνω επικαλούμενος την τιμή και τη συνείδησή μου ότι θα πω όλη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, χωρίς να προσθέσω ούτε να κρύψω τίποτε»;

   Όσο για τον Όρκο της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας, ούτε λόγος για την πιστή τήρηση αυτού, στην εν γένει γνώμη του «κυρίαρχου Λαού» και φυσικά του πρώτου τη τάξει υπουργού ήτοι του «Πρωθυπουργού!»

   Εσείς τί θα λέγατε έτσι τόσο απλά και τυχαία φτάσαμε σε τέτοιου βαθμού αναξιοπιστία, που εκτιμώ πως άλλο δεν πάει; Ο καθένας σας ας το σκεφτεί και τα συμπεράσματά του μαζί με τα «ξεράσματά του» ας βγάλει!

Σας εύχομαι αύριο βράδυ ο Santa Claus να σας φέρει κάθε ποθητό φανταστικό, όμως σας συνιστώ την προσοχή, προκειμένου μην ξεχάσετε κλειστή του τζακιού τη φραγή! 

  Ακόμα σας εύχομαι ειλικρινά όπως τη Νέα Χρονιά ο Άγιος Βασίλης να καταστήσει για σας ακόμα και τ’αδύνατα δυνατά και τα πλέον ανέφικτα εφικτά!