ΑΕΡΟΛΕΣΧΗ ΔΕΚΕΛΕΙΑΣ
ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ – ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΕΣ
3/2/2020!
"Αερολέσχες
πάντα πιστές στην Αεροπορική Ιδέα
όμως κάπου υποτιμημένες!"
Βρέθηκα πάλι εκεί!
Στην αφόρητη δίψα μου, για λίγο αεροπορικό πνεύμα και αέρα βρέθηκα και πάλι εκεί, με σώμα και ψυχή, ανταποκρινόμενος σε πρόσκληση σχετική!
Στο ίδιο μέρος – Ξενοδοχείο Δεκέλεια – τις ίδιες ώρες, τα ίδια διαδικαστικά, φυσικά με κάποιες αναπόφευκτες διαφορές, όπως για παράδειγμα η παρουσία Δικηγόρου, προς κατοχύρωση εγκυρότητας των τεκταινομένων!
Ίσως να ήμουν ο παλαιότερος, χωρίς απόλυτα να το διευκρινίσω, μια και ο αγαπητός μας Κώστας Καββαθάς απουσίαζε!
Λόγω βιολογικού και Αεροπορικού στίγματος πάλι είχα την τιμή να δώσω με την εγκάρδια ευχή μου, περί τύχης καλής,τα ερασιτεχνικά πτυχία και τα πιστοποιητικά πρώτου σόλο – μεγάλη τιμή - στους χειριστές Αεροπλάνων και Ελικοπτέρων (Ε/Π)!
Φυσικά δεν θα εξέλιπε και ο Συμβουλευτικός μου λόγος, όπως σχεδόν κάθε φορά με αίτημα του Ιδρυτή της Αερολέσχης Αξιότιμου συναδέλφου Κου Ηλία Σοφιανού, μετά από ένα συνοπτικό βιογραφικό της ζωής μου περί πτήσεων, Αιγαίου, ΝΑΤΟ κτλ:
Η ομιλία μου.
*Διευκρίνιση Δεν είχα προετοιμάσει την ομιλία μου, ένα περίγραμμα είχα κάνει στο μυαλό μου, αν πρόσθεσα ή αφαίρεσα κάτι από αυτά που σ’αυτή είπα, ας συγχωρεθώ.
«Σα να μην πέρασε μια μέρα κι’όμως από πέρυσι τέτοια μέρα
πέρασε
ένας ολόκληρος χρόνος και μία ημέρα! Το πέρασμα του χρόνου σχετική έννοια όταν είμαστε μικροί μας μοιάζει σαν ένα μικρό πανέμορφο ποταμάκι με αργή και χαρωπή ροή! Στο διάβα μας αυτή η ροή αλλάζει και εν τέλει το ποταμάκι γίνεται ποτάμι και το ποτάμι τσουνάμι, που βίαια μας σπρώχνει σ’έναν απέραντο ωκεανό! Έρχομαι εδώ για να ξαναθυμηθώ αίθουσες Briefing, BOC, SOR,QRA …έστω λίγο πνεύμα κι’αέρα αεροπορικό!
Ας τ’αφήσουμε αυτά που ανήκουν σε άλλη σφαίρα διαλογισμού κι’ας προσγειωθούμε στο σήμερα, εδώ στο ξενοδοχείο Δεκέλεια και στις σκέψεις που διεγείρουν ο χώρος και οι στιγμές!
Θυμάστε κάτι από τη περυσινή μου ομιλία, στην ίδια εκδήλωση; Εκτιμώ αν μη τι άλλο ότι πρέπει να θυμάστε εκείνη τη φράση που έλεγε Η Ασφάλεια των πτήσεων, από την Ανασφάλεια διαφέρει κατά ένα ΑΝ!
Αυτό ποτέ μην το ξεχνάτε αν θέλετε να χαίρεστε αυτό το εξαίσια υπέροχο, εκπληκτικό και προκλητικό, που διαλέξατε να κάνετε, είτε σαν ερασιτέχνες είτε σαν επαγγελματίες!
Το τελευταίο Αεροπορικό ατύχημα, αναφέρομαι στο μοιραίο ατύχημα του Kobe Bryant! Ένα ατύχημα που είχαν εμπλοκή ένα σούπερ μέσο, Ε/Π S-76B, ένας πεπειραμένος πιλότος και μια διαδρομή που είχαν κάνει δεκάδες, να μην πω εκατοντάδες φορές, το είδατε εκτιμώ, σταθήκατε σ’αυτό, σας απασχόλησε, το μελετήσατε!
Οι υπερβάσεις να μην πω παραβάσεις πολλές, θα μπορούσαν ν’αποφευχθούν, ακόμη στην όψη του Χάρου την τελευταία στιγμή, ο πιλότος αποδείχθηκε δειλός, τα’χασε κι’είχε το χρόνο να προλάβει τη μοιραία κατάληξη, μετριάζοντας έστω αυτή! Έχω αναφερθεί σε ανάρτησή μου λεπτομερώς στο ατύχημα!
Όσο για το επωφελές βασικό συμπέρασμα, τιθασεύστε τη ψυχή σας κι’εκπαιδεύστε τη! Φιλοσοφείστε την έννοια διατήρησης της Ψυχραιμίας, απαιτείται πλύση εγκεφάλου στην περίπτωση!
Αντιμέτωποι με την πραγματικότητα σπανιότατα θα βρεθούμε, με τη φαντασία μας όμως πολλές φορές, χωρίς σύνδρομο να μας γίνει! Μείνετε ψυχροί σαν παγετώνες, έστω κι’άν βρεθείτε αντιμέτωποι με τους χειρότερους αρμαγεδδώνες emergencies!
Πρόσφατα (31/1/2020) δημοσιεύτηκε και το πόρισμα του ατυχήματος του Ε/Π Α-109 στον πόρο! Μετά από διάστημα πεντέμισι μηνών η επιτροπή απεφάνθη, ότι το Μοιραίο ατύχημα οφείλεται: Σε ανθρώπινο λάθος και όχι σε μηχανική βλάβη!
Προσωπικά είχα δεχθεί επιπλήξεις από κάποιους, επειδή είχα βιαστεί κατά τη γνώμη τους, να εκφέρω τις σχετικές μου απόψεις! Δεν πειράζει δεν είναι η πρώτη φορά!
Οι Ιπτάμενοι να θυμάστε, διέρχονται από στάδια, το στάδιο του “Ψαρώματος, του ξεψαρώματος ….” Υπάρχει άραγε το στάδιο του Άτρωτου; Υπάρχει; Ποτέ δε μιλήσαμε γι’αυτό, κι’όμως υπάρχει!
Αυτό που κάνουμε είναι ιδιαίτερα προκλητικό, το είπαμε! Θέλετε τα θέλγη τ’ουρανού, θέλετε η ανθρώπινη φύση, θέλετε ο Ναρκισσισμός, που μέσα μας υπάρχει, μας ωθούν αρκετές φορές πείσμονα σε προκλήσεις ρίσκων!
Ξέρω πως πρέπει να’μαι ιδιαίτερα προσεκτικός, όταν μιλάω από τέτοιες έδρες και μάλιστα σε νεαρούς! Όμως στον αντίποδα ξέρω ότι όσες συμβουλές και να σας δοθούν κάποιες στιγμές θα υπερκεραστούν κι’εκεί είναι που οι σειρήνες καραδοκούν και οι ερινύες σιωπούν!
Προσέξτε, προσέξτε, ο αντίπαλός σας ο προκλητικός είναι ο ίδιος σας ο εαυτός! Αυτός σας προκαλεί να κάνετε το μέτρο εκατοστό και το εκατοστό χιλιοστό! Μέτρο άριστο στην περίπτωση και όχι παν μέτρο άριστο, αυτό να το θυμάστε καλά!
Ένα παράδειγμα και κλείνουμε. Το 1974 με την κρίση του Κυπριακού, την επομένη της εισβολής των Τούρκων, έμενα με τη γυναίκα μου και την κόρη μου ενός έτους εντός του Αεροδρομίου (Α/Δ) της 110 Πτέρυγας Μάχης (Λάρισα). Ήταν η 20η Ιουλίου του 1974, χαράματα χτύπησαν οι σειρήνες της Μονάδος πολεμική κινητοποίηση! Έβαλα τη φόρμα πτήσεων και ούτε που χαιρέτησα γυναίκα και παιδί!
Βρέθηκα σ’ένα πολεμικό αεροπλάνο δεμένος σ’ένα shelter, περιμένοντας μ’απόλυτη βεβαιότητα το σήμα απογείωσης, περιστοιχισμένος από δεκάδες επίστρατους! Εκεί δε θυμάμαι αν ήταν η επόμενη ή η μεθεπόμενη μέρα, που είδα ένα τζιπ να’ρχεται και ένας υπαξιωματικός ν’ανεβαίνει τη σκάλα του αεροπλάνου και να μου λέει: “Kε Σμηναγέ, είπε ο Κος Αρχηγός να σας πάω στο λαβύρινθο –ΕΚΑΕ Εθνικό Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων – !”
Ο λαβύρινθος είναι στα έγκατα της γης, εντός του Α/Δ. Αρχηγός ήταν τότε ο Αντιπτέραρχος Περικλής Οικονόμου ένας ψυχρός και πολύ αυστηρός άνθρωπος, ο οποίος μου είπε: “Θα πας εκεί, εκεί κι’εκεί –φυσικά εντός του Αιγαίου – θα πετάξεις όσο πιο χαμηλά μπορείς!”
Φυσικά και πήγα, φυσικά και εκτέλεσα, αποδεδειγμένα, λίαν επιτυχώς την αποστολή, που μου ανατέθηκε άλλες δύο φορές! Τώρα σε τι ύψος πέταξα; Αυτό δεν έχει τόσο νόημα να το πω, όσο ότι το ελάχιστο επιτρεπόμενο ύψος στις εξασκήσεις μας ήταν τότε το ύψος των 500’ ποδών και ο νοών νοήτω!
Τη γυναίκα μου και το παιδί μου είδα μετά από δύο και κάτι μήνες, στην πύλη της 129 Πτέρυγας Υποστηρίξεως, που ήταν στο Α/Δ του Ελληνικού!
Σε λίγο θα κόψουμε την πίτα και θ’ανταλλάξουμε ευχές, όμως θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφέρω ότι πέρυσι τέτοια μέρα, το
νόμισμα της πίτας επέλεξε εμένα, δίνοντάς μου την ευκαιρία να κάνω μία πτήση μετά από εφτά χρόνια ένα μήνα και δέκα τέσσερες μέρες, με τον εξαίρετο συνάδελφο από την ΠΑ και εκπαιδευτή Γιώργο Βουτυρά!
Δύο τα αξιοσημείωτα πρώτον ότι κάποια στιγμή μου είπε: “Σας νιώθω σαν ένα παιδάκι που το πήγαν στο λούνα Παρκ κι’έχει τρελαθεί απ’τη χαρά του!”Και το δεύτερο όταν του είπα: “Πάρτο λίγο δικό σου”και αφού ανύψωσα τα γυαλιά μου του είπα “Κοίταξε τα μάτια μου!”
Αυτά και κάτι ακόμα, να ξέρετε ότι ο Ιπτάμενος ποτέ δεν σταματά τις πτήσεις! Μακάρι να μπορούσα να σας πω και τι δεν έχω δει στον ύπνο μου!»
Κάποιοι με πλησίασαν στο τέλος να με συγχαρούν και να μου συστηθούν, χάρηκα όταν διαπίστωσα πως ήταν και συνάδελφοι από την ΠΑ!
Ένας σεβάσμιος κύριος μου είπε ότι ήταν απόστρατος Στρατηγός της ΕΛ.ΑΣ και κάποτε ήταν υπεύθυνος για τα Ελικόπτερα αυτής! Έμεινα έκπληκτος όταν μου είπε: «Σήμερα αισθάνθηκα υπερήφανος και συγκινημένος, γιατί γνώρισα έναν Ήρωα!» Ήρωας; Ψέλισσα; Ήρωας με λόγια;
Δεν του είπα τίποτα, ήξερα ότι γι’αυτούς που ακροώνται έναν ομιλητή σίγουρα έχουν σημασία τα λόγια του, όμως μακράν πέραν αυτής, μεγαλύτερη σημασία έχει η πίστη, που διαβλέπουν σ’εκείνον γι’αυτά!
Δυο λόγια για την Αερολέσχη!
Ξέρω ότι δεν ηχεί τόσο θετικά στα αεροπορικά μας αφτιά, κακώς όμως, γιατί και οι Αερολέσχες υπηρετούν πιστά την Αεροπορική ιδέα, καθαρά από ιδεολογία και όχι από κερδοφορία και κερδοσκοπία!
Δεν είναι λίγοι οι πιλότοι που ξεκίνησαν από τις Αερολέσχες και πτητικά έφτασαν ψηλά! Αρκετοί στο διάβα του χρόνου, που διέπρεψαν στην Πολεμική Αεροπορία, είχαν κάνει τα πρώτα πτητικά τους βήματα απ'αυτές αρχίζοντας!
''Αλλωστε μη ξεχνάμε ότι στα international air shows, εκτός φυσικά των Military acro teams, οπως τα Red Arrows για παράδειγμα, μέλη εκείνων κλέβουν την παράσταση!"
Η Αερολέσχη Δεκελείας λειτουργεί από το 1995 και επί 24 χρόνια έχει εκπαιδεύσει πάνω από 250 πιλότους αρκετοί των οποίων προχώρησαν σε μεγάλες Αεροπορικές εταιρείες και θέσεις κλειδιά σε Αεροπορικούς τομείς!
Παράδειγμα ο εξαίρετος συνάδελφος Προκόπης Μπατζανόπουλος, που αφού πέταξε πολλούς τύπους Α/Φ κάνοντας επί σειρά ετών έλεγχο απόδοσης όλων των Αεροπορικών βοηθημάτων στη Χώρα μας, επ’ωφελεία ΥΠΑ (Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας), έτυχε μιας εξαίρετης επιλογής!
Επιλέχτηκε πρόσφατα σαν ο εκπρόσωπος της Χώρας μας με
καθήκοντα επιθεωρητή στην EASA (European Aviation Safety Agency), και αρμοδιότητες τεράστιες επί όλων των θεμάτων που άπτονται της Πολιτικής Αεροπορίας, όλων των Κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Ιδιαίτερα συγκινητική η στιγμή εμφάνισης της φωτογραφίας του στην οθόνη προβολής να βάφει ένα παλαιό τροχόσπιτο, που αποτέλεσε και την πρώτη στέγη της Αερολέσχης!
Ο Αξιοθαύμαστος Ιδρυτής!
Και φυσικά δυο λόγια για τον αξιοθαύμαστο ιδρυτή της
Αερολέσχης, πολυδιάστατο συνάδελφο και από την ΠΑ αξιότιμο Κο Ηλία Σοφιανό, που μακάρι ν’αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση! Το πολυδιάστατος προκύπτει απ'το ότι ο Ηλίας είναι πολυπλεύρως πιστοποιημένος μηχανικός Α/Φ, με πολύ ισχυρή υπογραφή!
Αποστρατεύθηκε με το βαθμό του Αντισμηνάρχου, αφού πέταξε πολλές ώρες εκτός από τ’ αεροπλάνα της Σχολής και με τa πολεμικά τύπου F-5 Freedom Fighter και F-104 Starfighter - το εντυπωσιακότερο Α/Φ, όλων των εποχών, μέχρι και σήμερα!
Στη συνέχεια έπιασε δουλειά σε διάφορες μικρές Αεροπορικές εταιρείες! Είχα την τύχη να τον εκπαιδεύσω στο ελικόπτερο! Κάποιες φορές μαζί ψάχναμε δουλειά σε κάτι αλχημιστές του είδους!
Υπήρξαμε μαζί στην αξιόλογη Avionic, μια πολυδιάστατη Εταιρεία με μεγάλη ιστορία και ένα πανάξιο δυναμικό κυρίως Αποστράτων της ΠΑ! Μια εταιρεία που αντιπροσώπευε αρκετές μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες Α/Φ όπως τis Boeing Canadair, Bell κτλ, εκτελώντας όλα σχεδόν τα είδη των Αεροπορικών εφαρμογών! Μια εταιρεία που κατέρρευσε από κομματικούς λόγους και από ανικανότητα του κληρονόμου ιδιοκτήτη!
Όμως ο Ηλίας στηριζόμενος πάνω στην αποκτηθείσα εμπειρία και το ανήσυχο πνεύμα του, άρχισε ν’αναπτύσει αργά αλλά σταθερά επιχειρηματική αεροπορική δραστηριότητα!
Σήμερα είναι ιδιοκτήτης της τεράστιας, θα έλεγα, εταιρείας που φέρει το όνομα Superior Air, με έδρα το Α/Δ Μεγάρων, όπου
λειτουργούν επαγγελματική σχολή πιλότων, αποκλειστική αντιπροσώπευση διαφόρων κατασκευαστικών εταιρειών, μετακινήσεις προσώπων σε όλο τον Ελλαδικό χώρο, τόσο με Αεροπλάνα, όσο και με Ε/Π, όπου στο χώρο τους είναι μακράν ο Number one (No1).
Η συγκεκριμένη εταιρεία αριθμεί σήμερα τα πενήντα (50) άτομα εργαζομένων με είκοσι (20) πιλότους, χωρίς να υπολογίζονται οι
ωρομίσθιοι διδάσκοντες! Η προοπτική της Εταιρείας αυτής τεράστια, κατά την προσωπική μου άποψη!
Αυτό το λέω γιατί πλησιάζω τα τριάντα (30) χρόνια, που παρακολουθώ τον Αεροπορικό κόσμο, εν γένει, και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι κάποιοι από τους γίγαντες σήμερα των δημοσίων μεταφορών, ήταν σχεδόν «Νάνοι» στη Γενική Αεροπορία που έδρευε το πάλαι ποτέ στο Α/Δ Μαραθώνα!
Από τον Ηλία, έναν εξαίρετο άνθρωπο και πιλότο, που οι πτητικές του ώρες σήμερα υπερβαίνουν τις 20.000, με ματωμένα τα χέρια του από τα χειριστήρια, θυμάμαι πάντα κάποια πράγματα! Πρώτον την έκπληξή του την 5η ώρα εκπαίδευσης στο Ε/Π όταν και απορημένος αναφώνησε: «Ποτέ δεν το φανταζόμουν, το σφίξιμό μου είναι τόσο έντονο, που νιώθω σαν στειλιάρι!»
Ηλία μου το’χω ξαναπεί η πιο εντυπωσιακή και πιο εύκολη άσκηση που διδάχθηκα και δίδαξα ήταν «η πτήση σχηματισμού» με αεριωθούμενα! Η πιο δύσκολη μακράν «η Μετεώριση του Ε/Π!)
Το άλλο που θυμάμαι είναι ότι σε Αεραθλητικούς αγώνες στα Μέγαρα εκείνος κατέλαβε την πρώτη θέση και’γω τη δεύτερη! Είναι Τιμή για κάποιον να βλέπει μαθητή του να τον ξεπερνά με μόνη παρήγορη σκέψη, ότι εκείνος πέταγε με Robinson-22 και’γω με Βell 206-3 jet rainger!
Και κάτι ακόμα, δεν θυμάμαι άλλους πιλότους να πετάνε αρκετές φορές, με συγκυβερνήτες τα λατρεμένα τους τετράποδα, εκτός από εκείνον και μένα! Νομίζω ότι ήταν μια τέτοια μέρα, με 42 και πλέον βαθμούς κελσίου, όταν τον άκουσα στον αέρα, κάπου στο Αιγαίο, να μου λέει «Σπύρο οι Θερμοκρασίες μου έχουν χτυπήσει κόκκινο – αερόψυκτο γαρ το R-22 – τί κάνω; Ανεβαίνω ή κατεβαίνω;» Κατεβαίνεις Ηλία μου, κατεβαίνεις, του είπα, γίνεσαι κρις κραφτ!
…Ηλία εύχομαι ολόψυχα να φτάσεις ακόμα ψηλότερα, τα Αεροπλάνα σου να κατέρχονται κάτω των 25.000 ποδών μόνον για προσγείωση, τα δε ελικόπτερά σου ν’αλωνίζουν συνωστισμένα απ’άκρου εις άκρον την πανέμορφη χώρα μας, η δε Σχολή σου να καταστεί μία από τις σπουδαιότερες πρώτα της Ευρώπης και ύστερα του Κόσμου!
Και μία παράκληση, μην αφήσεις ποτέ την Αερολέσχη, γιατί σ’αυτή κι’αν δε χρωστάς τα πάντα, χρωστάς πολλά, δεδομένου ότι εκείνη συνιστά την αρχή σου και μη ξεχνάς ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός!
Με Τιμή
Σπύρος Κίκερης.
διεθνολόγος και Βουλευτής στον Κο Οικονόμου (3/3/2020)!
Μην υποβιβάζετε άλλο την έννοια και την
αποστολή του σκοπού! Μην την ταπεινώνετε, μην την ευτελίζετε! Πολυδιάστατη η
έννοιά βέβαια, όμως πρωταρχικώς μία, αυτή του «Σκοπού», του Φύλακα του περιφρουρητή,
του εντεταλμένου να μένει εκεί, ακλόνητα πιστός στις παρακαταθήκες που του
άφησαν οι προγονοί του: «Ω Ξειν Αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις
κεινων ρήμασι πειθόμενοι!»
δηλαδή; Απαντάτε «εμποδίζουμε τις βάρκες να προσεγγίσουν!» Κι’όταν σας
λέει κι’αν τις τουμπάρουν; Τότε λέτε ευθαρσώς, χωρίς να’χετε κανένα ενδοιασμό,
ότι πρόκειται για ψυχρό εκβιασμό. Τότε λέτε «τους σώζουμε!»
Μόνον
τη φωνή της Ελλάδος ακούστε, που σπαρακτικά εκλιπαρεί για βοήθεια, προκειμένου να μην εκφυλιστεί, απολύτως αλλοτριωθεί και σκιάχτρο του υπερήφανου εαυτού της, εν
τέλει, καταστεί!
Εάν προβληματίζεστε Κε Μητσοτάκη, Κε
Παναγιωτόπουλε, Κε Χρυσοχοϊδη, Κε Πλακιωτάκη και σεις Κε ΑΓΕΕΘΑ, παραδειγματιστείτε, αν το θέλετε, από τη στάση των Σκοπιανών στην αντίστοιχη περίπτωση, ελέω
Τσίπρα, στην Ειδομένη την 22α Φεβρουαρίου του 2016!
ελεεινή δολοφονία εν ψυχρώ του Σολωμού Σολωμού με διαφορά τριών ημερών (11-14/8/1996) στη νεκρή ζώνη της υπό κατοχή πατρίδας τους!
