ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΜΕ Τ'ΆΣΠΡΑ!

ΣΠΥΡΟΥ ΚΙΚΕΡΗ.

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΜΕ Τ’ΆΣΠΡΑ

ΣΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΤΑ ΚΡΕΒΑΤΙΑ!

251 ΓΝΑ

ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ!

*Μ’αφορμή μια Νοσηλεία μου

από 10/11/2019 έως 19/11/2019

ένεκα μιας χειρουργικής επέμβασης!

Ποιος είπε πως δεν είμαστε

εξόχως τυχεροί

που τούτο το συγκρότημα

εμάς υπηρετεί!

Ποιος είπε ότι άνθρωποι

δεν είναι οι Γιατροί

πως δεν ασκούν λειτούργημα

κι’ιέραποστολή!

Επίγειους θαρρώ Θεούς

ετούτους τους Γιατρούς

Αρχάγγελους τους βοηθούς

κι’ αγγέλους  τους λοιπούς!

   Επί του θέματος, γιατί καλοί οι Θρίαμβοι και οι διθύραμβοι, χωρίς όμως αιτιολόγηση ίσως να μοιάζουν δογματικά πομπώδεις και γιατί όχι εμφαντικά γλοιώδεις! Αν και όσοι με ξέρουν κάτι τέτοια, τυγχάνουν απορριπτέα, εκ προοιμίου, για μένα!

   Η όλη διαδικασία ήταν προγραμματισμένη να τερματισθεί σε τέσσερες με πέντε ημέρες συμπεριλαμβανομένης της εξόδου μου! Ατυχώς για μένα η διαδικασία διήρκεσε διπλάσιο χρόνο, ένεκα μιας επιπλοκής, που είχα την παραμονή εξόδου μου! 

   Επιπλοκή, εντός των προβλεπόμενων πιθανοτήτων, που είναι της τάξεως του 20% έως 25%! Αργά το βράδυ της υπόψη ημέρας ειδοποίησα σχετικά το Νοσηλευτικό προσωπικό, που άμεσα έτρεξε για παροχή βοήθειας! Όμως δυστυχώς οι απαιτήσεις ήταν πέραν των δυνατοτήτων του! Θα ειδοποιήσουμε τον Γιατρό σας, μου είπαν!

   Έκπληκτος είδα σ’ελάχιστο χρόνο το Σμήναρχο ουρολόγο Ιωάννη Σιαφάκα να καταφθάνει από την οικία του - βρίσκεται

στα Νότια Προάστια της Αττικής - ο οποίος και χωρίς καθυστέρηση, άρχισε να επεμβαίνει πάνω μου ταχυδακτυλουργικά, η ώρα ήταν 02:00 νυχτερινή!

   Παρά τους πόνους, συγκινημένος από τη συνέπεια τόσο του Ανθρώπου αυτού, όσο και των εν υπηρεσία Νοσηλευτών, που συνέχισαν την φροντίδα μου και μετά την αποχώρηση του,  άρχισαν να’ρχονται ραγδαία στο νου μου σκηνές και στιγμές από την πολυετή μου υπηρέτηση, σε δύσκολες θέσεις και ρόλους στην Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ)!
   Οι ίδιες σκηνές και στιγμές άρχισαν εντονότερα να'ρχονται στο μυαλό μου την επομένη, όταν επαναλήφθηκε η ίδια διαδικασία, από την βοηθό Ιατρό του Κου Σιαφάκα, όσο και τη Νοσηλεύτρια Υπηρεσίας, παρά του ότι έγκαιρα ρώτησα, μήπως ήταν αναγκαία η κλήση αποκλειστικής! Ιδιαίτερα συγκινήθηκα από τη στενή ολονύκτια στενή επίβλεψη και φροντίδα μέχρι πρωίας από τη Νοσηλεύτρια Υπηρεσίας!

   Παράλληλοι Ρόλοι αναλογίστηκα! Παράλληλοι Ρόλοι και Δρόμοι, Ιπτάμενοι, Τεχνικοί, λοιποί, Γιατροί, Νοσηλευτές, Βοηθοί! Ποιος να το φανταστεί;

   Βαριές αποστολές, μ’αγωνίες, κρίσεις, ετοιμότητες (QRA – READINESS – STAND BY), επεμβάσεις, συγκινήσεις, είκοσι

τέσσερες ώρες το 24ωρο σ’αποστολές, που μόνο μία λέξη, αδιαμφισβήτητα ταιριάζει, αυτή των Ιεραποστολών και δισυπόστατο χαρακτηρισμό, των μεν ως «Φρουρών της Πατρίδας» των δε ως «Φρουρών της Υγείας!»

   Και για να μην αδικήσω κανέναν, ολόκληρο το team – αλυσίδα - μιας Μοίρας ή μιας Πτέρυγας Μάχης, μ’ολες τις ειδικότητες και κάποια αναπόφευκτη ιεράρχηση υποχρεώσεων – καθηκόντων, ίδια κι’απαράλλακτη σε μεταφορά, με την αντίστοιχη του ξέχωρου συγκροτήματος, που 251 ΓΝΑ ονομάζεται!

   Εμένα, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής η ευρυθμία και η συνέπεια του Προσωπικού του 251 ΓΝΑ, μου θύμισε τη ξενάγηση και επεξήγηση ρόλων, που είχα κάποτε σε μία επίσκεψή μου σε

Αεροπλανοφόρο, τον καιρό Υπηρέτησής μου στο ΝΑΤΟ! Αυτό το λέω γιατί οι απασχολούμενοι σ’αυτό, αριθμητικά, από έναν πρόχειρο υπολογισμό, πρέπει αρκούντως να προσεγγίζουν ο ένας τον άλλον!

   Η συνταγή ευρυθμίας του 251 ΓΝΑ είναι μία, κι’αυτή λέγεται απλά «Υγιής Νοοτροπία», που πιθανότητα οφείλεται στους πρώτους υπεύθυνους, οργάνωσης και λειτουργίας του, που σαν παρακαταθήκη μεταβιβάστηκε, συνεχώς βελτιούμενη, ξεπερνώντας την τελειότητα, επί των ημερών μας, που δεν έτυχε να βρίσκονται και στην υγιέστερη και καθαρότερη των περιόδων τους!

   Θυμάμαι με συγκίνηση κάποιους από τους Διοικητές του και όχι μόνο, από τη Σχολή Ικάρων, που έρχονταν να μας διδάξουν Φυσιολογία Πτήσεως και Ψυχολογία! 
  Ναι, με δέος και απόλυτο Σεβασμό θυμάμαι τους κκ Ηλιόπουλο, Δαγκλή, Γκίλα, Σιομόπουλο, καθώς τους Κους Νταλάκο, Δασκαλόπουλο, όταν πλέον ήμουν Διοικητής της Σμηναρχίας Ακαδημαϊκής Εκπαίδευσης της Σχολής Ικάρων κι'ακόμα τους εξαίρετους Χειρούργους και νυν Σμηνάρχους Κωσταντίνο Σιαφάκα και Ιωάννη Καπίρη, για τους οποίους εκτιμώ, ότι αποτέλεσα πρότυπο επιρροής τους εκεί, που σα νεαροί γιατροί υπηρέτησαν σε κάποιο προμαχώνα του Αιγαίου, που υπήρξα Διοικητής του! Ήταν όλοι τους άψογοι, πανομοιότυποι και δύσκολα θα ξεχώριζα κάποιον από αυτόυς! Γιατί η υγιής νοοτροπία βγάζει κλωνοποιημένα παράγωγα!

   Η ηλικία μου, μ'αυτή της πρώτης  λειτουργίας του Νοσοκομείου στην Ελλάδα είναι ίδια με αρχή το 1945 στην περιοχή της Κυψέλης .  Η πρώτη γνωριμία μαζί του, ήταν το 1970, με εγχείρηση αμυγδαλών, μετά από μία σκληρή εκπαίδευση επιβίωσης στα χιόνια, στο σχολείο ΚΕΟΑ (Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ορεινού Αγώνα) των ΛΟΚ, στον Όλυμπο!

   Τώρα οι μνήμες μου από τις προσφορές αυτού του απαράμιλλου συγκροτήματος, σε βαρέως τραυματισμένους συναδέλφους, συνεπεία τραγικών Αεροπορικών Ατυχημάτων πολλές, πάρα πολλές! 
  Τί να πρωτοθυμηθώ, τις επίμονες και επίπονες προσπάθειες  του προσωπικού, ν'αναστήσει κυριολεκτικά από τον θάνατο, το συμμαθητή  και φίλο μου Λεωνίδα Καζολέα, μετά από πεντάμηνο και πλέον σε κωματώδη κατάσταση, συνεπεία μείζονος ατυχήματος με  Α/Φ Noratlas; 
  Τις άοκνες προσπάθειες, που καταβλήθηκαν από τους Άγιους Λειτουργούς, προς αποκατάσταση των πολλαπλών εγκαυμάτων δευτέρου και τρίτου βαθμού στους συμμαθητές μου και αδελφικούς μου φίλους Ανδρέα Πολυράκη και Αναστάσιο Σεγδίτσα, συνεπεία αεροπορικών ατυχημάτων με Α/Φ F-84F;
  Παραλείπω, για ευνόητους λόγους, ν’αναφέρω τους συναδέλφους, που ατύχησαν πρόωρα στην υγεία τους κι’αναλήφθηκαν στα κάθιδρα χέρια αυτών των Ιεραποστόλων!

   Όμως θεωρώ χρέος μου ν’αναφέρω το σχετικά πρόσφατο περιστατικό, με την τραγική κατάληξη του Ιπταμένου Σμηνάρχου και πολυαγαπημένου μου τέως μαθητή μου Νεκτάριου Σαμάρα, που από κοντά βίωσα, συμπαραστεκόμενος στον Ιερέα Πατέρα του και την αξιολογότατη Μητέρα του! 

  Ο Νεκτάριος ήταν ο μόνος Ιπτάμενος, που υπηρετούσε στο 251 ΓΝΑ - πάντα υφίσταται μία θέση Ιπταμένου στο Νοσοκομείο μας, για ευνόητους λόγους - χτύπησε στο κεφάλι του με φοβερό αιμάτωμα στον εγκέφαλο, σε ένα τροχαίο ατύχημα την ημέρα των Ευρωεκλογών (26/5/2019)! 
   Ήταν συγκινητικές οι υπερπρόσπαθειες τόσο του Διευθυντού της ΜΕΘ  Σμηνάρχου Κου Ανθόπουλου, όσο και του θεράποντος Ιατρού Επισμηναγού Κου Σπύρου Σφήκα, υιού του αξιολογότατου Ιπτάμενου Συναδέλφου Ιωάννη Σφήκα, να τον κρατήσουν στη ζωή και να τον επαναφέρουν σ'αυτή! Δεν προβαίνω στην ανάλυση των χειρουργικών ενεργειών τους, λόγω της τραγικότητας αυτών!   Ήξερα από διαίσθηση ότι οι υπέρπροσπάθειες των Ιεραποστόλων ήταν μάταιες, όμως με εξέπληξε η αισιοδοξία τους, που ήταν απόλυτα εναρμονισμένη με την επιθυμία τους! Ο Νεκτάριος ποτέ δεν ανέκτησε τις αισθήσεις του και αναλήφθηκε παραμονές της Μεγάλης Εορτής της Θεοτόκου!
   Πριν φτάσω στο επιμύθιο, θα ήθελα να υπογραμμίσω, ότι στη Νοτροπία Προσωπικού του 251 ΓΝΑ, δεν χωρά βαθμολογική ιεράρχηση, γιατί όλοι οι εισαγόμενοι σ'αυτό, εισάγονται και εξάγονται με το βαθμό του "Ασθενούς" και του "Χρήζοντος Βοήθεια!"
   Πριν το επιμύθιο και μια στερνή μου έκκληση - παράκληση προς το Διοικητή του 251 ΓΝΑ, αισθάνομαι αδήριτη την ανάγκη της εξής αναφοράς: Σ'αυτό το Θεραπευτήριο Τερμάτισαν τη ζωή τους, τόσο ο Πατέρας μου, όσο και ο Πεθερός, με μία απίστευτη περιποίηση νεκρών, που μου ήταν αδύνατον να φανταστώ!
  Σ'αυτόν τον Ιερό Χώρο, διασώθηκε η ζωή μου την ύστατη ώρα, από έντονη, πολύωρη γαστρορραγία στις 19/9/2004, χάριν των προσπαθειών των γαστρεντερολόγων, παρά του ότι μεταφέρθηκα με το 166 περί της 06:00 ημέρα  Κυριακή, σε κωματώδη κατάσταση!
   Σ'αυτό το Σωτήριο κτίριο είναι πολύ πιθανόν να τερματισθεί, η ζωή μου, καθώς και οι ζωές των περισσότερων συναδέλφων!

   Το Επιμύθιο!

   Σαν επιμύθιο θα ήθελα ν’αφήσω ένα από τα πιο ειλικρινή μου

Ευχαριστώ κι’ένα μεγάλο Εύγε, σε όλο το Προσωπικό του 251 ΓΝΑ, κάνοντας μία έκκληση στη Νομοθετική και προπαντός στην Εκτελεστική Εξουσία: «Προσέξτε σαν κόρη οφθαλμού, το υπόψη Νοσοκομείο, που εξυπηρετεί εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, πλείονες των 300.000 - δεδομένου ότι πέραν ολόκληρου του εν ενεργεία και εν αποστρατεία προσωπικού της ΠΑ και των μελών τους, όλη τη δύναμη του Πυροσβεστικού Σώματος της Χώρας μας 
     Προσέξτε το, ναι, σαν κόρη οφθαλμού γιατί αυτό συνιστά πρότυπο λειτουργίας και εξαίρετο παράδειγμα προς μίμηση, των άλλων Δημόσιων συγκροτημάτων Υγείας! Ξέχωρα απ’το ότι συνιστά θετικό κίνητρο για την προσέλκυση Νέων Κρίσιμων Ειδικοτήτων! 

     Την έκκληση κάνω, καθόσον φρονώ ότι δεν υφίστανται μισθολογικές διαφορές μεταξύ του εν γένει προσωπικού του 251 ΓΝΑ και του αντίστοιχου άλλων Δημόσιων Νοσοκομείων! Με μία διαφορά, ότι το 251 ΓΝΑ παραμένει σε εφημερία ολόκληρο το 24ωρο καθ’εκάστην σε όλους τους τομείς!

   Τα παραπάνω υπογραμμίζω καθόσον στην παράξενη Χώρα που βιώνουμε, έχουμε μια κυρίαρχη, αλλά βαρέως ασθενούσα τάση, αυτήν της χειροτέρευσης των προτύπων και της εξομοίωσής τους, με το χείριστο!

      Και μια παράκληση Ηθικής Διάστασης: Αξιότιμοι κκ Αρχηγέ ΓΕΑ, Διευθυντά ΓΕΑ/ΔΥΓ και Διοικητά του 251 ΓΝΑ, παρακαλώ όπως εκδηλώσετε το ενδιαφέρον σας, για την άμεση μεταφορά και

τοποθέτηση ενός Α/Φ, από τα υπάρχοντα παροπλισμένα που υφίστανται στην ΠΑ, στον χώρο έμπροσθεν του Διοικητηρίου του Νοσοκομείου!

   Την υπόψη παράκληση διατυπώνω, ομού με την εκτίμηση ότι μια τέτοια ενέργεια θα προσφέρει πολλά τόσο στην καλαισθησία του Χώρου, όσο ακόμα περισσότερα στον χώρο των αυτονόητων, ηθικής διάστασης!

   Τούτο συνιστά και έντονη επιθυμία ενίων Ιατρών του Νοσοκομείου, είτε γιατί υφίστανται συνάδελφοί τους, αυτή τη στιγμή στο 251 ΓΝΑ, που βίωσαν την τραγικότητα μετάλλαξης των ατσάλινων φτερών του πατρός τους, με τα φτερά του Αγγέλου, εντός Α/Φ!

   Είτε γιατί υπάρχουν Ιπτάμενοι Γιατροί στο 251 ΓΝΑ, που πετούν με υπερσύγχρονα Α/Φ και όχι μόνο! Είτε ακόμα γιατί υπάρχουν Γιατροί, που βίωσαν από παιδάκια τις αγωνίες και συγκινήσεις, από την Ιεραποστολή των γονέων τους, εντός των Μάχιμων Μονάδων της ΠΑ!

   Κλείνω με την εξής εκτίμηση! «Εκτιμώ πως δεν είμαι ο μόνος, που στη σκέψη μου αποτόλμησα, αυτό τον παραλληλισμό, που μου προέκυψε συνειδησιακά, από αυτά που βίωσα στο σχετικά σύντομο διάστημα της Νοσηλείας μου!»

   Και κάτι ακόμα, προσωπικά σαν τύπο Α/Φ εισηγούμαι το F-104, λόγω της μοναδικότητας του σχήματός του και της διαχρονικότητας των επιδόσεών του!

                                                                         Με Τιμή

                                                                    Σπύρος Κίκερης.

ΣΧΟΛΙΑστο:https://twitter.com/Spyros_Kikeris/status/1199005676653236224

                                                                           

ΑΓΝΟΙΑ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ!

Σπύρου Κίκερη

ΑΓΝΟΙΑ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ!

(Επετειακό!)   

   Ποτέ δεν περίμενα ότι η άγνοια τόσων σημαντικών και βιωματικών γεγονότων, όπως τα «χοντρά» της ιστορίας του «Τείχους του Βερολίνου», θα χρειάζονταν σήμερα να αποσαφηνιστούν και να υπογραμμισθούν!

   Τί σημαίνει η διαπίστωσή μου και ο εξαναγκασμός μου προς αποσαφήνιση και υπογράμμιση; Απλά δύο πράγματα, πρώτον ότι υφίσταται «άγνοια» που διαστρεβλώνει και τυφλώνει και δεύτερον ότι η προπαγάνδα σε ευήκοα ώτα ελαφρών και αφελών κουφαίνει!

   Πάμε λοιπόν στο πως και στο γιατί της Άγνοιας περί του Τείχους του Αίσχους ή Τείχους της Ντροπής» (Berliner Mauer!), με την ελπίδα ότι οι άσχετοι επί του θέματος, καταστούν σχετικοί του «Αναθέματος!»

   

   *Μου ήταν «Αδύνατον» να καταλάβω!

   Πρόσφατα είχα με γνωστό μου πρόσωπο μια ωραία συζήτηση, επί Ιστορικών εν γένει θεμάτων! Μου είπε ότι ήθελε να συζητήσει μαζί μου, γιατί δε γνωρίζει και πολλά πράγματα από Ιστορία!

  Είχαμε ξεφύγει πια από την Ελληνική Ιστορία, αφού μου ομολόγησε ότι κάποια από αυτά που του είπα, όπως για παράδειγμα τα ανεπίτρεπτα του Πετρόμπεη, του Μιαούλη και των Υδραίων, δεν τα είχε ακούσει ποτέ!

   Στη συζήτηση περί του ΄Βππ (Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου) και τα μετέπειτα, κάποια στιγμή μου είπε: «Εγώ πάντως πιστεύω ότι το τείχος του Βερολίνου δεν έπρεπε να το ρίξουν, για να καταλαβαίνει ο κόσμος τι σημαίνουν Κωλογερμανοί και Κωλοαμερικανοί!»

   Άργησα να καταλάβω το αδιανόητο, ότι ήταν ακριβώς αντίθετα της πραγματικότητας! Δεν ήταν εύκολο να τον μεταπείσω για το

τεράστιο λάθος του, ούτε και σίγουρος είμαι για το αν τελικά τον έπεισα, παρά τη συγκατάβασή του!

   Επειδή εκτιμώ ότι υπάρχουν και άλλοι που δυστυχώς οι επικοινωνιακές τεχνικές κυρίως των αποτυχημένων, έχουν βρει κατάλληλο έδαφος κουρνιάζοντας στις ψυχές τους, θα μου επιτραπεί μια μικρή ανάλυση! 

   Μια ανάλυση που σκοπεύω να μνημονεύω κάθε επέτειο της μεγάλης ημέρας γρεμοτσακίσματος, του χειρότερου τείχους, που ποτέ υψώθηκε στον Πλανήτη μας και φυσικά του βρωμερού σκοπού της ανέγερσης, που ήταν η στέρηση της επιλογής προς την Ελευθερία!

   Είχα την Τύχη να πάω στο Βερολίνο πριν την κατάρρευση του Τείχους!

   Ναι είχα την τύχη να επισκεφτώ το Βερολίνο και φυσικά το τείχος πριν την κατάρρευσή του! Το Βερολίνο ήταν βαθιά στη Γερμανική περιοχή που είχε εκχωρηθεί στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν, μετά την παράδοση της Γερμανίας στις 8/5/1945 και τη μετέπειτα συμφωνία της Γιάλτας!

   Τότε είχαμε τις δύο Γερμανίες την Ανατολική ή Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΛΔΓ) και τη Δυτική ή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΟΔΓ).

   Το Βερολίνο, όπως είπαμε ήταν Γεωγραφικά βαθιά στη ΛΔΓ,

όμως διαιρεμένο σε ζώνες επιρροής. Το 45.6% της πόλης ανήκε στους Σοβιετικούς και το υπόλοιπο στους Αμερικανούς τους Εγγλέζους και τους Γάλλους!

   Όταν πέρναγες το όριο διαχωρισμού των δύο Γερμανιών, έμπαινες σ’ένα μεγάλο ευθύγραμμο δρόμο αρκετών χιλιομέτρων, με σφιγμένη την καρδιά σου μέχρι να φτάσεις στο δυτικό τμήμα της Πόλης του Βερολίνου! Όταν αντίκριζες το τείχος κι’ήξερες κάποια πράγματα από την Ιστορία, στη θέα του πάγωνες! 

   Αναλογιζόμενος σήμερα εκείνες τις εικόνες, όλες οι σκηνές και όχι μόνο του έργου από το βιβλίο του Όργουελ (Big Brother is

Watching you – Ο Μεγάλος Αδελφός σε παρακολουθεί) έρχονται κατακλυσμιαία στο μυαλό μου!

   Είμαι σίγουρος ότι η Χώρα της έμπνευσης του Όργουελ, δεν ήταν η ανύπαρκτη Ωκεανία, ήτα η υπαρκτή και δύστυχη Ανατολική Γερμανία και μάλιστα στην καρδιά της το Ανατολικό Βερολίνο! 

   Η Ανέγερση και η Κατεδάφιση του Τείχους!

   Ας δούμε πως φτάσαμε στην Ανέγερση και πως στην κατεδάφιση

του Ανθρωποφάγου Τείχους, Τέρατος!

   Επειδή η διακίνηση των Ανθρώπων αρχικά ήταν ελεύθερη, στην πόλη του Βερολίνου, δεν θα μπορούσε άλλωστε να γίνει και διαφορετικά! Η κατάσταση δεν άρεσε στους Σοβιετικούς, γιατί αναπόφευκτα οι πάντες έβλεπαν τη διαφορά, με τις ροές διαφυγής προς το Δυτικό κόσμο να είναι όχι μόνο αδιάλειπτες αλλά και ραγδαία αυξανόμενες!

   Έτσι ο Στάλιν στις 19 Μαρτίου του 1948 όχι μόνο ανέστειλε τη συμμετοχή του στο Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου των τεσσάρων χωρών, αλλά από 24/6/1948 έως 12.5/1949 έκανε αποκλεισμό του Βερολίνου, απαγορεύοντας την οδική πρόσβαση σ’αυτό, με ευνόητους σκοπούς!

   Οι κάτοικοι του Δυτικού Βερολίνου, διασώθηκαν σ’αυτό το διάστημα από Αερογέφυρα των Αμερικανών, ανεφοδιασμό δηλαδή από Αέρος! 

   Στις 27/11/1958 έχουμε τελεσίγραφο από τον Ηγέτη πλέον των Σοβιετικών Χρουστσόφ, για την οριστική αποχώρηση των Δυτικών εντός 6 μηνών, φυσικά άνευ αποτελέσματος ένεκα μη αποδοχής των Αμερικανών!

   Αξιοσημείωτο είναι ότι από το 1949 μέχρι το 1961 οι φυγάδες από το Ανατολικό μέτωπο στο Δυτικό υπολογίζονται στα 2.6 μέχρι 3.6 εκατομμύρια! Μέσα σε διάστημα δύο εβδομάδων του Αυγούστου του 1961, 47.000 άνθρωποι από τη ΛΔΓ μετακινήθηκαν στην ΟΔΓ, με το κύμα φυγής να διογκώνεται ραγδαία!

   Έτσι κάπως φτάσαμε στην ανέγερση του αιμοβόρου τείχους του

Βερολίνου, μεταξύ 12ης και 13ης Αυγούστου του 1961! Του τείχους τέρατος που συνιστούσαν δύο τείχη ύψους 3.6 μέτρων, με διάδρομο περιπολίας ανάμεσά τους!

   Κι’ακόμα 302 παρατηρητήρια, συστήματα συναγερμού, 14.000 φύλακες, 600 σκυλιά και καλωδιωτά πλέγματα! Του τείχους που

βάφτηκε με αίμα πολλών ανθρώπων, που παρά τα δρακόντεια μέτρα, προσπάθησαν να διαφύγουν προς την ελευθερία!

   Το στοιχειωμένο τείχος μετά από μαζικές διαδηλώσεις, που ήταν αδύνατον να κατασταλούν κατέρρευσε από την οργή του Λαού το βράδυ της 9ης προς 10η Νοεμβρίου του 1989, όταν και η

κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν γεγονός, με το πνεύμα Ελευθερίας και Περεστρόικας που επέδειξε ο τότε Πρόεδρος Γκορμπατσόφ!

   Η Επανένωση των Γερμανιών έγινε στις 3/10/1990!

   Ωστόσο οι στίχοι του τραγουδιού των Scorpions θα ηχούν

αμείωτα στα ώτα μας και η μυρωδιά της Ελευθερίας θα εκπέμπεται από τα χνώτα μας - για να διδάσκεται ο κόσμος τι εστί πραγματικός Κομουνισμός - στο όποιο ψιθύρισμα των στίχων αυτών, καθώς όλων των επερχόμενων γενεών!

   Όσο για την άγνοια που τυφλώνει και σκοτώνει, ελπίζω στο

μέλλον να μετριασθεί κι’αν μη τι άλλο ας αρκεστεί απλά, στο να πληγώνει, γιατί να εξαφανισθεί, με το μέγεθος της ανθρώπινης αφέλειας και ευκολοπιστίας στους δεξιοτέχνες της επικοινωνίας, το βλέπω αδύνατον! 

   Ας κλείσουμε με κάποιους από τους στίχους των Scorpions!

Change of Wind (Scorpions)

Άνεμος Αλλαγής!

I follow the Moskva And down to Gorky Park

Ακολουθώ τη Μόσχα Και στο πάρκο Γκόρκι

Listening to the wind of change

Ακούγοντας τον άνεμο της αλλαγής!

Take me to the magic of the moment! On a glory night!

Πάρε με στη μαγεία της στιγμής! Σε μια νύχτα δόξας!

Where the children of tomorrow share their dreams!

Όπου τα παιδιά του αύριο μοιράζονται τα όνειρά τους!

   Όσο για τον αγνοούντα, τον ευχαριστώ που μου έδωσε την ευκαιρία στο σημαντικό αυτό θέμα να αναφερθώ, όμως οφείλω να του πω, πως απόλυτα μαζί του συμφωνώ, στο ότι δεν έπρεπε το τείχος να γκρεμιστεί!

   Έπρεπε αδιαμφισβήτητα να μένει εκεί αγέρωχο στο διάβα των καιρών, για να διδάσκει αενάως τους Ανθρώπους τι εστί βία, τι στέρηση ελευθερίας εστί και προπαντός τι εστί Κομουνισμός!

   Κι’αυτό γιατί στους νόμους ιεράρχησης της μαθήσεως οι ζώσες εικόνες διδάσκουν πειστικότερα, ενώ οι μνήμες αυτών, φθείρονται στο χρόνο, γηράσκουν και εν τέλει δυστυχώς αργά ή γρήγορα πεθαίνουν!

   Στο σημείο αυτό κάποιοι βαθυγνώστες του θέματος, εύλογο είναι να μου πουν: «Χριστιανέ μου το τείχος του Βερολίνου σε μάρανε; Εκείνο το αόρατο στοιχειωμένο, φρικιαστικό και απέραντο τείχος,

που λέγονταν Σιδηρούν Παραπέτασμα (Iron Curtain), στεγανοποιώντας μέσα του κόσμο και κοσμάκη, θύματα και κρίματα, καθώς σημεία και τέρατα εξουσιαστικά, δυναστικά και σαδιστικά, δεν σε πείραξε;»

   Κι’εδώ τα λόγια χάνονται κι’ο νους αλαφιασμένος τρέχει σε:

«Στάλιν και Γκουλάγκ, Τσαουσέσκου, Γιαρουζέλσκι και Χόνεκερ, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Ανατολική Γερμανία και σία της άλλοτε της Δόξας Σοβιετία καταλήγοντας στην επέτειο της πτώσης του Βερολίνου, για λίγη Ευτυχία!»

                                                                                 Με Τιμή

                                                                             Σπύρος Κίκερης.

ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΔΙΟΣΥΣΤΑΣΙΑ

ΤΩΝ ΙΠΤΑΜΕΝΩΝ ΝΑ ΒΡΩ!

*Επείγουσα ειδοποίηση προς τους καλούς Φίλους και Φίλες: «Όποιος επιθυμεί πλέον τις δημοσιεύσεις μου να παρακολουθεί, παρακαλώ 

πολύ μόνον στο Blog μου spyr.kikeris@gmail.com  .Επίσης θα ήθελα να παρακαλέσω όσους κοινούς φίλους έχετε μαζί μου, αν μπορείτε και επιθυμείτε, ενημερώστε τους σχετικά, γιατί ζούμε σε μία ζούγκλα, ειλικρινά!

   Η μέρα τούτη 8/11/2019, ημέρα Εορτής των Αρχαγγέλων, Ταξιαρχών Γαβριήλ και Μιχαήλ, προστατών της Πολεμικής μας Αεροπορίας (ΠΑ),

ειλικρινά, συνέπεσε με την περάτωση τούτης της ιδιαίτερης γραφής!

   Γι’αυτό ακριβώς το λόγο εκτιμώ, ότι το πλέον σωστό για την αρχή της θα συνιστούσε η παράκληση προς τους Εορτάζοντες προστάτες μας μέσω μνημόνευσης του κατωτέρω τροπαρίου της Επετείου Αυτών!

   «Των ουρανίωv στρατιών Αρχιστράτηγοι, δυσωπούμεv υμάς ημείς οι ανάξιοι, ιvα ταις υμώv δεήσεσι, τειχίσητε ημάς, σκέπη των πτερύγωv, της αύλου υμών δόξης, φρουρούvτες ημάς προσπίπτοντας, εκτεvώς και βοώντας, εκ των κινδύνων λυτρώσασθε ημάς, ως Ταξιάρχαι των άνω Δυνάμεων!».

   Το νόημα του τροπαρίου συνιστά κατ’ουσία μια ικεσία για ταπεινοφροσύνη, σωφροσύνη και προστασία! Να γιατί απόλυτα ταιριάζει με τους επίγειους Ουράνιους, τουτέστιν τους Ιπτάμενους! 

*Υπέρτατος σκοπός της γραφής είναι η «εγκράτεια» στις πτήσεις

καθώς ο αυτοέλεγχος στις «Ικάριες – Ουράνιες» Προκλήσεις!

Τις Προκλήσεις που προκύπτουν, σαν ταμάτων επικλήσεις

κι’αμετάκλητες εκκλήσεις, σ’αοράτων παροτρύνσεις!

   Ανέκαθεν πίστευα ότι οι Ιπτάμενοι είναι ιδιαίτερης ιδιοσυστασίας γι’αυτό και πάντοτε έλεγα, ότι ο χειρισμός των προσωπικοτήτων τους

πρέπει να διέπεται από ιδιαιτερότητα προσοχής σε όλους τους τομείς!

   Κάποτε ήμουν Διοικητής σ’ένα προμαχώνα του Αιγαίου, όταν και κάποια ανοιξιάτικη ημέρα είδα ένα Mirage F-1, να κάνει αμέσως μετά την Α/Γ δύο Roll! 

   Εκπληκτική η σκηνή, που σα μαγνήτης τράβηξε όσα βλέμματα έτυχε να τη δουν, μηδέ εξαιρουμένων των δικών μου! Στα μάτια του προσωπικού μου διέκρινα, πέραν του θαυμασμού, τη στιγμή της σοβαρής «παράβασης» πτήσεων, μα την αλήθεια, όλα τα συστατικά του λεγόμενου ηθικού στα πρόσωπά τους να συσσωρεύονται!

   Το δικό μου ηθικό θάρρος όμως, λόγω χρέους, μου επέβαλλε να διακόψω την πτήση και να καλέσω τον Χειριστή στο Γραφείο μου!

   Μετά από λίγο ήρθε ένας εκ φύσεως υπερήφανος, αρκούντως όμως στενοχωρημένος και ταπεινωμένος χειριστής, με τα μάτια κατεβασμένα! «Άκου Παλικάρι μου» του είπα, «οι πάντες εδώ γνωρίζουν Λεβέντη μου, ότι αυτό που έκανες απαγορεύεται και ας το χάρηκαν, όσο τίποτα! Οι περισσότεροι αν όχι όλοι το λένε Παράβαση, εγώ το λέω υπέρβαση, όμως σε παρακαλώ εδώ μην το ξανακάνεις!» 

   Με κοίταξε στα μάτια, διέκρινε τον θαυμασμό μου! Σας ευχαριστώ πολύ μου είπε και έφυγε σαν πιστός και φιλότιμος Στρατιώτης! 

   Διετέλεσε ένας από τους σχετικά τελευταίους Υπαρχηγούς ΓΕΑ της ΠΑ! Υπήρξε εκπληκτικός Χειριστής και Επιτελής, που όμως η καριέρα του θα μπορούσε να είχε τρωθεί ή ακόμα και να διακοπεί!

   Πού να φαντάζονταν ο Άνθρωπος, ότι ο επιπλήττων Διοικητής, νεαρός ετοιμοπόλεμος χειριστής και με άριστες επιδόσεις, στο δεύτερο έτος μετά την αποφοίτησή του από τη Σχολή, είχε κάνει το ίδιο πράγμα στο πεδίο βολής Κρανέας, με τελείως αντίξοο Αεροσκάφος για τέτοια πράγματα (F- 84F)!

   Κι’ακόμα ότι ο συμμαθητής του και Αξιωματικός του πεδίου βολής, Κώστας Σπανάκης, αργότερα του είπε «Μπορεί να είσαι φίλος, συμμαθητής κτλ… όμως αν το ξανακάνεις θα …..»

   Θα μπορούσα ν’αναφέρω αρκετά παραδείγματα, ένθεν κι’εκείθεν, με κατατρεγμούς συναδέλφων και οικτρά αποτελέσματα, από «κακοήθεια», ανοησία ή επιφανειακή και παρορμητική κρίση! Όμως όχι δεν θα το κάνω, δεν έχει νόημα! Γιατί;

   Γιατί το να κόψεις τα φτερά ενός παράτολμου Αϊτού – Η τόλμη, πάγιος κανόνας στους Αετούς -, εύκολο είναι! Εύκολο, εφόσον δεν σκεφτείς τις γενικές συνέπειες, σε μια ειδικότητα, που ίσως έρθουν στιγμές που θ’απαιτήσουν και ρόλους «καμικάζι!» 

   Ένα παράδειγμα ίσως λέει πολλά! Το 1974 εκεί που απόλυτα πιστέψαμε ότι είμαστε σε πόλεμο και παραμέναμε δεμένοι, μέσα στ'αεροπλάνα, εντός των Shelters, όπου και μας έφερναν το φαγητό! 

   Τρεις (3) φορές ήρθε ένα αυτοκίνητο, με συνοδεία Υπαξιωματικού ο οποίος και μου είπε: "Κε Σμηναγέ σας θέλει ο Κος Αρχηγός στο ΕΚΑΕ (Εθνκό Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων!)" 

   Αρχηγός ήταν ένας ιδιαίτερα αυστηρός Αξιωματικός, ο Αντιπτέραρχος Περικλής Οικονόμου! Τί μου είπε; "Θα πας εκεί, εκεί κι'εκεί, θα πετάξεις όσο πιο χαμηλά μπορείς, γιατί πρέπει να μη σε δουν και να αιφνιδιάσεις!"

   Επρόκειτο για μία διαδρομή καθ'ολοκληρία πάνω από θάλασσα! Φαντάζεστε να μην είχα ξαναπετάξει κάτω από τα πεντακόσια (500) και τα τρακόσια (300) πόδια; 

   Τώρα σε ποιο ύψος πέταξα, ας τ'αφήσουμε στα προσωπικά

δεδομένα! Πάντως οι αποστολές εκτελέσθηκαν στο ακέραιο, με αδιάψευστα πειστήρια της επιτυχίας τους!

   Ας επανέλθουμε στο θέμα μας. Επειδή όλες σχεδόν οι παραβάσεις συνιστούν ποινικά αδικήματα, γι’αυτό και ίσως ο Σοφός και προικισμένος Νομοθέτης προέβλεψε τη σύνθεση του Αεροδικείου να συνιστούν τρεις Δικαστικοί και δύο Ιπτάμενοι Αξιωματικοί!

   Κατόπιν των ανωτέρω εισαγωγικών της γραφής, εκτιμώ, ότι ωφελιμότερο είναι ν’ασχοληθούμε με το ακαταμάχητο δέλεαρ αυτών, των δυστυχώς αναπόφευκτων περιπτώσεων, δηλώνοντας απερίφραστα, ότι χωρίς υπερβάσεις πρωτεύσεις δεν υπάρχουν, όσο και αν αυτό ηχεί παράξενα και σε αρκετών τ’αυτιά!

Στα Ρίσκα τις Ζωές μας Αναλώσαμε!

Στα ρίσκα τις ζωές μας αναλώσαμε

κανόνες παραβήκαμε κι’αλώσαμε!

Ποτέ τους εαυτούς μας δε μαλώσαμε

αντίθετα, εκείνους καμαρώσαμε!

Στα ρίσκα τις ζωές μας αναλώσαμε

μα ούτε μια στιγμή δε μετανιώσαμε! 

Στο λίβα των κινδύνων μέσα λιώσαμε 

μ’ακόμα και στο Χάρο δεν κωλώσαμε!

Μα τι’ειν’ Αυτό το Μαγικό;

*Μα τι’ειν αυτό το μαγικό; Το θελκτικό και ακατανίκητα προκλητικό;

Αυτό, που τους Γενναίους σπρώχνει σ’αέναες υπερβάσεις

χωρίς ούτε και οι ίδιοι να κατανοούν το γιατί, σ’αυτών τις διαστάσεις;

Μήπως είναι, η αφ’υψηλού μαγευτική εικόνα και η μικρότητα της Γης;

Τα θέλγη μήπως τ’ουρανού, που ολοένα σπρώχνουν στο ύψος να φτάσουν του Θεού;

Το «Αιέν Υψικρατείν, μήπως;»

Μήπως η Σχολή των Ουρανίων Γητευτών και των Επίγειων Θεών;

Η φύση μήπως της Ανθρώπινης δομής;

Η προτροπή «Μεγαλαυχίας» του Πλουτάρχου, προς Αρετή και Υπερηφάνεια διαρκείας, μήπως;

*Τι ειν’αυτό το θαυματουργό, που τους φόβους τους μικραίνουν, χωρίς να τους αποτρέπουν, σ’όλα εκείνα, που ρητά υπαγορεύουν, πως πρέπει ν’αποφεύγουν;

Μήπως είναι η «Ιδιοσυστασία» Αϊτών, Σταυραετών και επιγείων πανανθρώπινων ιδεωδών;

Τα ανθρώπινα μήπως σύνδρομα, υπέρβασης των καλυτέρων τους;

Το «Άμμες δε γ’εσσόμεθα Πολλώ Κάρρονες, μήπως;

*Τι’ειν’αυτό, που στων ρίσκων τους τραβά τον ποταμό, να μεθύσουν με τ’αθάνατο νερό, σ’ένα πιόμα, που ζαλίζει και Θεό;

Μήπως είναι η μέθη, που θολώνει το μυαλό στης παράβασης το ξέφρενο ρυθμό;

Η αδρεναλίνη που’χει φτάσει στο λαιμό, απειλώντας να τους πνίξει στο λεπτό, σ’επικίνδυνο και άφθαστο χορό, ενός πνεύματος σε άυλη «σορό;»

Ο Ναρκισσισμός και ο Δυναμισμός μήπως, που ψάχνουν πείσμονα το ταίρι τους να βρουν, χωρίς να λογαριάζουν το κόστος στη ζωή, έστω κι’αν δυσπιστούν, στ’ότι θ’αναστηθούν;

Ποίου Ανθρώπου, ο κοινός ή ξέχωρος νους, μπορεί άραγε να μας πει; Ποίου Διαβόλου ή ποίου της υπέρ λογικής Θεού, φαιά ουσία

μπορεί ευσταθώς σε τούτα να σταθεί και να μας πει, έστω στ’αυτί;

«Μην τα τραβάς τα όρια περ’απ’τα περιθώρια γιατί θαρρώ τα όμορφα σε φτάνουν στ’απροχώρητα!»

Μα πείτε μου εγώ, τί άραγε να πω, και πώς να σας διδάξω;

Που ότι κάνετε έκανα, δίχως να τα ξεχάσω!

Ίσως να ήμουν τυχερός στη μοιρασιά των κλήρων

που έργο είναι των Μοιρών, που μοιάζει των Λαχείων!

Μα το λόγο μου τον υστερνό, ν’ απαρνηθώ δεν το μπορώ

έστω κι’αν μικρόψυχος δειλός, στο τέλος χαρακτηριστώ!

«Ο ίδιος μας ο Εαυτός είν’ο αέναος εχθρός, προκλητικός, πιεστικός κι’ανώτερός μας δυστυχώς, που αενάως προκαλεί να σ’έχει ανταγωνιστή, που όταν τον φτάνεις θα χαρεί και άντε φτου κι’απ’την αρχή, γιατί σε θέλει Μαχητή, γιατί σε θέλει Γητευτή, και αενάως Νικητή!

«Το ξέρω κάνεις το Σταυρό, πάντα πριν ξεκινήσεις, γι’αυτό δυο λόγια σου ζητώ, μαζί του να ψελλίζεις: «Μην εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, Κύριε και Θεέ μου, αλά ρύσαι ημάς εκ παντός κακού και φύλαξόν μας Χριστέ μου!»

                                  Με Τιμή

                                  Σπύρος Κίκερης.

Η ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ!

Σπύρου Κίκερη

Η ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥ 

ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ!

(Επετειακό 3/11/1957 !!!)

Κι’όμως δεν ήταν Άνθρωπος, ούτε Μαϊμού

ήταν ένα ημίαιμο αδέσποτο της Μόσχας

στ’όνομα Λάικα και γένους Θηλυκού!

   Φυσικά και δεν είναι η μόνη προσφορά τούτη η θυσία από τα ανυπέρβλητα ζωάκια, που κάποιοι εξακολουθούν να τα λένε, απαξιωτικά, σκυλιά!

   Οι ηρωισμοί και οι αυτοθυσίες για τους συντρόφους τους είναι πάρα πολλές και συγκινητικές, που κάπου φυσικά έχουν αρχή όμως τέλος ποτέ! 

   Αρκεί να θυμίσουμε τους τρεις τυφλούς, που κατέβασαν τα Λαμπραντόρ, μέσα από την κόλαση των Δίδυμων Πύργων!

   Θαυμάστε τη φώτο, που το συγκεκριμένο σκυλάκι κατόρθωσε το

τυφλό σύντροφό του, όχι μόνο να συμμετάσχει στο Μαραθώνιο δρόμο της Νέας Υόρκης, αλλά να τερματίσει μαζί του! 

   Προσωπικά δε μπορώ να φανταστώ τον Παράδεισο, χωρίς τα μοναδικά αυτά πλάσματα και άλλα οικόσιτα, των οποίων η προσφορά είναι πολυδιάστατη, λόγω της ανωτερότητας έναντι του ανθρώπου, σε θέματα πίστης και αφοσίωσης καθώς γενικότερα σε θέματα συναισθηματικά, κοινωνικά, ψυχολογικά! Μια και αρκούντως συνιστώνται, από ψυχοθεραπευτές εν γένει, προς θεραπεία πολλών ψυχολογικών τραυμάτων και ασθενειών!

   Λένε πολλοί ειδικοί σήμερα ότι το επίπεδο πολιτισμού μιας χώρας φαίνεται από το βαθμό φιλοζωίας των κατοίκων της και λυπάμαι να πω ότι η θέση της Χώρα μας κάθε άλλο παρά μας τιμά!

Ακριβώς εδώ οφείλω να επισημάνω τη Φιλοζωία των Αθηναίων στον Χρυσούν Αιώνα όχι απλά του Περικλέους, αλλά του Παγκόσμιου δέους και κλέους! 

   Όμως μετά από αυτά τα αναγκαία εισαγωγικά, ας πάμε στο θέμα της μεγάλης προσφοράς, μέσω μιας εκ προμελέτης θυσίας, χάριν της Ανθρωπότητας, που ήθελε αυτή τη φορά στο ρόλο της Ιφιγένειας, το ρόλο μιας σκυλίτσας!

   Ποιος θα το πίστευε ότι το πρώτο «ον» που θα ετίθετο σε τροχιά γύρω από τη Γη θα ήταν  μάλιστα, ένα αδέσποτο, ημίαιμο,

γεννημένο στους δρόμους της Μόσχας το 1954, όπου και ζούσε μέχρι και τον Οκτώβριο του 1957, οπότε και το μάζεψαν οι υπεύθυνοι Αεροδιαστήματος της τότε Σοβιετικής Ένωσης.

   Η επιλογή της κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν, γιατί το ζωντανό αυτό, ηλικίας τριών ετών ήταν ιδιαίτερα σκληραγωγημένο, μια και ήταν αδέσποτο στους άγριους Ρωσικούς Χειμώνες!

   Στις 3 Νοεμβρίου του 1957, η Λάικα εκτοξεύεται με το Σπούτνικ δύο (2), κάτω από τις άτεγκτες πιέσεις του Κρουτσώφ προκειμένου η εκτόξευση να συμπέσει με τον 40ο εορτασμό επετείου της

επανάστασης. Είχε προγραμματισθεί να ζήσει δέκα (10) ημέρες και τη δέκατη να πεθάνει από δηλητήριο στην τροφή της!

   Η Λάικα επέζησε στις τρομερές επιταχύνσεις της εκτόξευσης!!! Τα έξι(6) κιλάκια της άντεξαν το τρομερό σοκ των 30 + G’s της εκτόξευσης, που σημαίνει ότι το βάρος της έφτασε τα 180 + κιλά!

   Η ψυχούλα της όμως δεν άντεξε το φόβο, οι σφυγμοί της έφτασαν τους 450-480 και η καρδούλα της σταμάτησε στις 5 ώρες από την εκτόξευση για να περάσει στο πάνθεο των αθάνατων αν και χωρίς ψυχή, όπως αρκετοί πιστεύουν!!!

   Για την ιστορία του θέματος το Σπούτνικ 2 εξαερώθηκε με την επάνοδό του στην ατμόσφαιρα στις 14 Δεκ 1958 μετά από 2570 περιστροφές και φυσικά μαζί του και η αξιοθαύμαστη Λάικα!!!

   Η Λάικα έγινε το πιο διάσημο σκυλάκι του Κόσμου και ακόμα γραμματόσημο, μάρκα τσιγάρων, σοκολάτα, όνομα συγκροτημάτων, τραγουδιών.

   Τέλος στο μνημείο πεσόντων Κοσμοναυτών στην Αστρόπολη, λίγο έξω από τη Μόσχα, υπάρχει 

και το ομοίωμά της!

  

 Αυτή ήταν η μόνη γνωστή περίπτωση για τον πρώτο άνθρωπο του διαστήματος Γιούρι Γκαγκάριν, ότι δηλαδή ένας έμβιος οργανισμός, επέζησε μέσα στις συνθήκες πτήσης του διαστημόπλοιου ώρες πέντε(5) κάνοντας εν ζωή τέσσερες περιστροφές!

   Το επιμύθιο. Είθε τούτη η γραφή να σταθεί αφορμή σε κάποιους μη φιλόζωους να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους, χάριν του απολύτως εύλογου δικαίου και κατά του ακατανόητου αδίκου τους!

                                                                            Με Τιμή

                                                                        Σπύρος Κίκερης.

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΙΣΩΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΟΥΜΕ!

Σπύρου Κίκερη.

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΙΣΩΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ 

 ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΟΥΜΕ!

«Με γεύση πικρή στα χείλη και τη ψυχή

έστω κι’αν πρόκειται για ξέχωρη Τιμή!

Μόνη μας ελπίδα «Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ!» Θα’ρθεί άραγε, γιατί πολύ θαρρώ αργεί κι’αυτή;

   Το ημερολόγιο έγραφε 27/10/2019 και ήταν Κυριακή! Η ώρα άλλαξε σε χειμερινή, η νύχτα Θα’ρχεται νωρίς πια για να χαίρει ο κάθε σκοταδιστής, όσο για τον στοχαστή, που μελαγχολεί σαν τον πλακώνει το σκοτάδι, γι’αυτόν ποιος να νοιαστεί;

   Αφήστε τον να βολοδέρνει στο σκοτάδι τον άθλιο, που του αρέσει το φως, η διαύγεια, η καθαρότητα η ανιδιοτέλεια και το καλό του συνόλου! Αφήστε τον αφού δεν καταλαβαίνει!

   Αφού δεν καταλαβαίνει ο κρετίνος, ότι αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα στους καιρούς μας! Πού θα πάει όμως αργά ή γρήγορα θα καταλάβει ο βλάξ!

   Θα καταλάβει ότι ο Μεγάλος Αδελφός έχει κλωνοποιηθεί επί των

ημερών μας, δεν είναι ένας είναι πολλοί! Από πού λοιπόν ο κάθε ανόητος φουκαράς να πρωτοφυλαχτεί; Αφού αλίμονο είμαστε φακελωμένοι πανταχόθεν!

   Εμένα η μέρα μου πήγε στραβά και ήταν και παραμονή της Μεγάλης Επετείου του 1940 -41, που είχα τόσα να γράψω!

   Η Μεγάλη της Ημέρας Είδηση!

   Όμως με πρόλαβε η μεγάλη είδηση – τα θέλω και τα τραβώ, αφού δε μου αρέσει στο παγκόσμιο γίγνεσθαι να έχω κενό - ! Ποια ήταν η είδηση; Μα Ασφαλώς ο θάνατος του Αρχιτρομοκράτη και Αρχηγού των Τζιχαντιστών Αμπού Μπατρ Αλ – Μπαγκντάντι!

   Αμέσως άνοιξα το Κομπιούτερ μου στο Face Book (To FB για όσους δε γνωρίζουν, συνιστά το κορυφαίο μέσον κοινωνικής δικτύωσης καθώς την πιο διάσημη ιστοσελίδα του Internet με δύο δισεκατομμύρια και πλέον χρήστες και είκοσι δισεκατομμύρια ,κατά μέσο όρο,  επισκέψεις το μήνα!)

   Άνοιξα λοιπόν το Κομπιούτερ μου, όπως πάντα και άρχισα να πληκτρολογώ, τη σχετική ανάρτησή μου ως συνήθως, που έμελλε να είναι και η τελευταία: « Ήταν από τους φριχτότερους και

ψυχρότερους Μακελάρηδες της Ιστορίας! Τ’όνομά του ήταν Αμπού Μπακρ αλ – Μπαγκντάντι! «Αιωνία του η Μνήμη!»

   Φονεύθηκε σ’επιδρομή των Αμερικανών σήμερα ξημερώματα (27/10/2019) ενώ ήταν έτοιμος να την κάνει για την Τουρκία και ίσως ν’ανταμώσει τον τέως φίλο του Ερντογάν, άνθρωπο της ίδιας συνομοταξίας!

   Από σήμερα το «Ουρί» του Παραδείσου Μπαγκντάντι, θα πάει «Ροδάνι!» Τόσα πρόσφερες, να μην αμειφτείς, θα’ναι εντροπή!

   Ακούνε οι Θεοί Μπαγκντάντι «Μακελάρη», δεν είναι κουφοί και’συ είπες το εκκωφαντικό, με τη στεντόρεια φωνή σου, Το Ισλάμ είναι Θρησκεία του Πολέμου, ποτέ της Ειρήνης!

   Ο Τραμπ τρεις η ώρα Ελλάδος εξαγγέλλει βαρυσήμαντο μήνυμα, όπως είπε! Τίποτα δεν αποκλείεται από τον κυκλοθυμικό απρόβλεπτο, ακόμα και να εξαγγείλει την ίδρυση του Κουρδιστάν!

   Καλημέρα σας! My Regards to Osama Bin Laden, Μr Abu Bakr Al – Baghdadi !!!»

   Αυτό Ήταν;

   Αυτό ήταν; Κάτι άλλο από τα τελευταία μου; Πού να ξέρω; Όσοι με διαβάζουν το στυλ μου το γνωρίζουν απέξω κι’ανακατωτά, όσο για του δέκτες προώθησης της γνωστοποίησης, με ξέρουν ακόμα καλύτερα!

   Μετά την παραπάνω ανάρτηση έκανα μια μικρή διακοπή και ξαναπήγα στη γραφή, να γράψω κάτι για τη μεγάλη του Ελληνισμού και Ηρωισμού ημέρα!

   Με τεράστια έκπληξη διαπίστωσα την απόλυτη αδυναμία μου να

μπω στο Face Book για να καταχωρήσω τη νέα μου ανάρτηση πλημμυρισμένη από Εθνικά Αισθήματα και συγκίνηση! Εις μάτην όμως!

   Αναγκάστηκα να ρωτήσω αρμοδίως με την απλή ερώτηση! «Γιατί

απενεργοποιήθηκε ο λογαριασμός μου; Η απάντηση ψυχρή κι’απόλυτη: «Ο λογαριασμός σας απενεργοποιήθηκε επειδή παραβίαζε τους Όρους χρήσης του Facebook!»

   Αναγκάστηκα να συντάξω μία φόρμα και να επισυνάψω την Αστυνομική μου Ταυτότητα, προς απόλυτη εξακρίβωσή των στοιχείων μου!

   Λίγο αργότερα στο Ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο (Email) έλαβα το ακόλουθο μήνυμα:  «Εισερχόμενα

Facebook <case++aazsqfyljfgdhi@support.facebook.com>

12:15 μ.μ. (πριν από 7 ώρες) προς εγώ

Hi, We've reviewed your account and determined that it hasn't followed the Facebook Terms. This has resulted in the permanent loss of your account.

One of our main priorities is the comfort and safety of the people who use Facebook, and we don't allow credible threats to harm others, support for violent organizations or exceedingly graphic content on Facebook.

To learn more about Facebook's policies, please visit Facebook's Community Standards:

https://www.facebook.com/communitystandards/?ref=cr Thanks.»

   Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ, μου είπαν ότι επανεξέτασαν το λογαριασμό μου και αποφάσισαν οριστικά ότι δεν είχα ακολουθήσει τους όρους του Facebook κι’ότι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την οριστική  απώλεια του λογαριασμού μου!

  Το οποίο σήμαινε την απόλυτη διαγραφή μου, δίνοντάς μου και τις κύριες προτεραιότητές τους, που είναι: Η άνεση και ασφάλεια των ανθρώπων που χρησιμοποιούν το Facebook.  Έτσι δεν επιτρέπουν αξιόπιστες απειλές, που μπορούν να βλάψουν άλλους, στηρίζοντας οργανώσεις βίας ή ξεπερνούν τα περιεχόμενα γραφής του Facebook!

   Ρώτησα Ειδικούς επί του Θέματος.

   Οι πάντες εξεπλάγησαν με τη μονιμότητα της διαγραφής! Ουδείς γνώριζε για παρόμοιο αποκλεισμό! Όλοι μου είπαν για προειδοποιήσεις του Facebook, και για αποκλεισμούς – προσωρινές διαγραφές – από τρεις (3), δέκα (10) έως τριάντα (30) ημερών!

   Τί ήταν αυτό που τους ενόχλησε; Δεν μπορώ να το εντοπίσω, όμως δεν πιστεύω πως ήταν η τελευταία ανάρτηση, γιατί έχω γράψει πολύ πιο σοβαρά πράγματα, αναφερόμενος σε σχετικά θέματα!

   Εκείνο που ξέρω είναι, ότι εκφέρω γνώμη επί παντός θέματος που δε μου αρέσει και μ’ενοχλεί, προσδοκώντας καλυτέρευση των κοινωνιών, κυρίως μέσα από την καυστικότητα χαρακτηρισμών απαράδεκτων Ηγετών, ή ενεργειών κοινών θνητών!

   Τους όποιους χαρακτηρισμούς κάνω, με τους επιθετικούς μου προσδιορισμούς, τους στοιχειοθετώ, με επιχειρήματα επί των πεπραγμένων τους και ουδέποτε δογματικά, προσμένοντας καλυτέρευση, τη «Δεύτερη Φορά!»
   Όταν δε μιλώ για δεύτερη φορά, εννοώ τη «Δευτέρα Παρουσία» φυσικά! Γι’αυτόν ακριβώς το λόγο και στο Site μου έχω δώσει τον τίτλο «Για Μια Καλύτερη Δευτέρα Παρουσία!»

   Τα χτυπήματα αυτά τα θεωρώ κάτω απ' τη ζώνη, ύπουλα, δόλια, οπισθοδρομικά, που στόχο έχουν όχι εμένα, αλλά τον όποιον καλοπροαίρετο και ανιδιοτελή, που τα γραπτά του και οι σκέψεις

του αποσκοπούν αδιαμφισβήτητα, στην εξυγίανση και βελτίωση της Ανθρωπότητας! Των Κοινωνιών μας δηλαδή, που σε θέματα καλλιέργειας και καθωσπρεπισμού, αδιάλειπτα οπισθοδρομούν ή ολιγωρούν! Το δράμα είναι ότι η ανθρωπότητα στη συντριπτική της πλειονότητα διατελεί με τις ακριβώς αντίθετες εντυπώσεις, εξαπατημένη πιθανότατα από τη ξέφρενη τεχνολογική και ηλεκτρονική εξέλιξη!

   Δεν είμαι ο μόνος που έχω υποστεί τέτοια χτυπήματα το ξέρω καλά είναι και άλλοι, είναι αρκετοί! Ίσως αγαπητοί μου είναι θέμα Μοίρας , ίσκιου, χνώτου, DNA, ιδιοσυστασίας!  Όμως μην πτοείστε φίλοι μου, τούτα τα χτυπήματα, είναι παράσημα στη στολή της ηθικής μας διάστασης, που ένα είναι με το δέρμα μας!

   Εκείνο που για μένα ξέρω, είναι.

   Εκείνο που για μένα ξέρω είναι, ότι δεν ανήκω σε κανέναν, οιασδήποτε φύσεως κομματισμό, σε καμία οργάνωση, εταιρεία, ομοσπονδία, σωματείο ή οτιδήποτε! Δεν ανήκω ούτε καν στον ΣΑΣΙ (Σύλλογο Αποφοίτων Σχολής Ικάρων)! Στις δύο εφημερίδες, που είναι σχετικές με το σώμα που υπηρέτησα και λάτρεψα, δεν επιτρέπω  τη δημοσίευση άρθρων μου! Οι λόγοι είναι καθαρά λόγοι μη ανοχής μου στους κανόνες λογοκρισίας, που  επιβάλλουν και τηρούν!

   Η λογοκρισία πιστεύω ακράδαντα ότι κάνει μεγάλη ζημιά τόσο στη Χώρα μας όσο ευρύτερα στη Διεθνή κοινότητα! Σε λούκια η εξιστόρηση αδιαμφισβήτητων γεγονότων αποδεικνυόμενων

πολύπλευρα, δε συνάδει με την Ιστορική αλήθεια και την ένεκα ταύτης διδαχή των ανθρώπων! Αντίθετα οι πλάνες πιστεύω πως συντελούν σε στρεβλώσεις και διαστρεβλώσεις ατομικές, μαζικές, ανίατες και διαχρονικές!

   Στις οργανωμένες κοινωνίες υπάρχουν νόμοι, συνταγματικές διατάξεις, Κώδικες, Αξίες, Αρχές, που αν τις παραβιάζεις, υφίστασαι τις συνέπειες!

   Εγώ δεν είμαι τίποτα άλλο, από έναν Απόστρατο Ανώτατο Αξιωματικό της Πολεμικής μας Αεροπορίας, που πέρασε τη ζωή του δια πυρός και σιδήρου και που δεν αρέσκεται να προσφωνείται με τίτλους, αλλά με τ’όνομά του, έτσι όπως γράφει και υπογράφει, όλες του τις δημοσιεύσεις!

   Περιουσιακά στοιχεία στην ουσία δεν έχω, ζω μόνος μου με κάποια λατρεμένα οικόσιτα και μάλιστα σε νοικιασμένη κατοικία! Θεωρώ τον εαυτό μου Νώε του 2019, τη δε οικία μου Κιβωτό μου! Κιβωτό μου, που ελάχιστα απαρνιέμαι, «φοβούμενος» τον κατακλυσμό, που έξω απ’αυτή, καλά κρατεί!

   Τα Ελάχιστα χρήματα που έχω στην Εθνική Τράπεζα, τα έχω για μια σχετικά αξιοπρεπή ανάληψη, της όποιας επιλογής μου, γιατί θέλω να έχω την αίσθηση, ότι ποτέ δεν επιβάρυνα κανέναν σ’αυτή τη ζωή!

   Αντίθετα πρόσφερα τα πάντα, χωρίς στην ουσία να επιβαρύνω κανέναν από εφτά (7) χρονών παιδάκι σ'ένα Κουρείο της Πρέβεζας, στα δέκα τέσσερά (14) μου σ'ένα κεραμοποιείο και στα δέκα οχτώ (18) μου  σαν ντελιβεράς στην Αθήνα! 
  Ναι πρόσφερα τα πάντα, χωρίς να επιβαρύνω  όποιονδήποτε σχετίστηκε μαζί μου, στο βιολογικό μου οδοιπορικό, από τους προγόνους μου, μέχρι τους απογόνους μου και όχι μόνο!

   Έχω αναλώσει σκέψεις και σκέψεις, ώρες και ώρες πάνω στις ανθρώπινες συμπεριφορές και σχέσεις, έχω μια φυσική κλίση προς τη Ψυχολογία, με ικανή διαισθητική, προαισθητική και φυσιογνωστική αντίληψη!

   Σ’αυτό ίσως να συντέλεσε και η Διδασκαλία στη Σχολή Ικάρων πέραν των άλλων των Μαθημάτων Ψυχολογία Ηγεσίας και Εθνικής

Πολιτικής, που μ’εξανάγκασε να μελετήσω πολλά σχετικά συγγράμματα και βιβλία! !

   Έχω βραβευθεί αρκετές φορές με σημαντικά Λογοτεχνικά Βραβεία, παρά του ότι πέρασα και δεν κόλλησα, για προσωπικούς λόγους, ούτε σ’αυτούς, που με βράβευσαν!

   Είμαι ιδιαίτερα αυστηρός με τον εαυτό μου σε μια αέναη προσπάθεια καλυτέρευσής του, ίσως όμως αυτή μου η συνήθεια να με παρασέρνει στη δυσκολία κατανόησης λαθεμένων ατόμων, που εκτιμώ ότι οι θέσεις τους συνάδουν μόνον με πληρότητα και ακεραιότητα χαρακτήρων!

   Σ’αυτή την κατηγορία εντάσσω πρωτευόντως τους Ανθρώπους της Εξουσίας, εναρμονίζοντας απολύτως τις έννοιες Ιεραρχίας και Εξουσίας πάνω τους! Παράδειγμα, έχω περισσότερες απαιτήσεις

πληρότητας από τον Ηγούμενο, παρά τον καθοδηγούμενο! Περισσότερες απαιτήσεις από τον Πρωθυπουργό, παρά από τον Υπουργό! Και για να γίνω απόλυτα κατανοητός, περισσότερες απαιτήσεις από το Χριστό, παρά τους μαθητές και τον κάθε πιστό!

   Και για να κλείσουμε έτσι όπως αρχίσαμε!

   Θα ήθελα να ευχαριστήσω το Facebook, για την «ύψιστη ποινή», που μου επέβαλλε, την οποία όμως, θα μου επιτραπεί να πω, πως θεωρώ «Ύψιστη Τιμή!»

   Ύψιστη Τιμή, που θα τοποθετήσω στο μεγάλο αρχείο της ζωής μου, ομού με άλλα συναφή, με τα οποία έχω τιμηθεί, έστω κι'αν αυτή συνιστά καρφί σ'ανοιχτή κι'αιμοραγούσα πληγή! 
   Όπως, παραδείγματος χάριν, της άξαφνης και βιαίας καταβίβασης, από την έδρα διδαχής της Σχολής Ικάρων καθώς της οριστικής, παράκαιρης και παράταιρης αποπομπής μου, από τις τάξεις της Πολεμικής μας Αεροπορίας! Το τραγικό; Από υποτιθέμενους ομοϊδεάτες, μάλιστα υποτιθέμενους ομοϊδεάτες σε θέματα Αρχών, Αξιών και βασικών επιλογών!

   Όμως αγαπητοί μου του facebook, εσείς δεν ήσασταν, που μου στέλνατε επανειλημμένα χιλιάδες συγχαρητήρια, για τους επαίνους και τα θετικά σχόλια των αναγνωστών μου, για τα γραφόμενά μου, με άπειρους θετικούς πάντα χαρακτηρισμούς;

   Ποιοι αχρείοι λοιπόν σας έκαναν όλα να τα ξεχάσετε και να διαγράψετε οριστικά τον λογαριασμό μου, χωρίς ούτε μια προειδοποίηση, ως είθισται; Ποιος μεγάλος αδελφός, Ιούδας, Εφιάλτης, Φαρισαίος, Βασιλέας θρόνου Περιωπής ή σπιούνος ταπεινής καταγωγής;

   Ποιον Τυχοδιώκτη έθιξα ή ποιον Καταδότη έδειξα; Ποιον ανάξιο

απαξίωσα και ποίου την εκθρόνιση αξίωσα και μου φερθήκατε λες κι’ήμουνα ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, ο Τζον Ντίλιγκερ, ο διάδοχος του Αμπού Μπακρ Αλ – Μπαγκντάντι, ή ο Δημόσιος Κατήγορος του Αξιότιμου Προέδρου σας και Πλανητάρχη μας Τραμπ;

   Όχι άλλο δεν θα κουράσω, απλά οφείλω να επισημάνω, ότι η εγγραφή μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που εξακολουθώ να πιστεύω ότι εν τέλει, παρά τις παλινωδίες, θα κάνουν καλό στην Ανθρωπότητα, συνεπάγεται όρους, που ποτέ δε διαβάζουμε, γιατί είναι τόσο πολλοί και τόσο λεπτομερειακοί, που μας εξαναγκάζουν, χωρίς να μας επιβάλλουν την επανάληψη, του πατήματος της αποδοχής αυτών!

   Της αποδοχής που εμένα μου θυμίζει εκείνο του ανάδοχου της Βάφτισης, «Αποτάσση – Αποτάσσομαι και Απετάξω – Απεταξάμην» διασκευασμένο προς προσαρμογή στην περίπτωση «Υποτάσση – Υποτάσσομαι και Υπετάξω – Υπεταξάμην» Υμίν, Νυν και Αεί και εις τους Αιώνας των Αιώνων, Αμήν!

   Τα γραπτά του Σπύρου Κίκερη δεν άρεσαν φυσικά σε κάποιους, προφανώς ισχυρούς και κακούς, που ο λόγος τους πιάνει τόπο!

   Τώρα βεβαίως εύλογα θα ρωτήσω: « Οι τρεισήμισι χιλιάδες

(3.500) φίλοι μου, που χάθηκαν, οι εκατοντάδες Χιλιάδες Αναγνώστες μου, ημεδαπής και κάπου 55 χωρών της αλλοδαπής καθώς η όποια πνευματικότητα περιέχεται στα γραφόμενά μου, περιόδου μιας δεκαετίας περίπου, που τα κρατήσατε για να τα εξαφανίσετε, σε ποιον ανήκουν σ’εμένα ή σε εσάς;

   Την απάντησή σας την ξέρω, «Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου!» Με μόνη διαφορά ότι εγώ δεν απομακρύνθηκα από το Ταμείο, εσείς βίαια με διώξατε!
    Μ'εκδιώξατε χωρίς ν'αναλογιστείτε το πιο απλό, ότι για όλους αυτούς, που ασχολούνταν με τα γραφόμενά μου, "εγώ ήμουν ο προορισμός και'σεις απλά το μέσον μεταφοράς!" Όμως σας το υπόσχομαι ότι αν κάποιος θέλει να βρει τον προορισμό του,  δεν μπορεί με κανένα τρόπο να εμποδιστεί κι'εν τέλει θα τον βρει!
    Και επειδή, ουδέν κακόν αμιγές καλού, εκείνο το οποίο κάνατε πέραν των άλλων είναι το να επιταχυνθεί η συγγραφή και έκδοση, ενός καλλιεργούμενου από καιρό στο μυαλό μου βιβλίου!

   Όλα δε αυτά, γιατί έλεος, έχουμε δει κι’έχουμε δει δημοσιεύσεις! Δημοσιεύσεις αστείες, απαράδεκτες, αδιανόητες κι'ακόμα υβριστικές, διχαστικές, καταχρηστικές, απειλητικές!
  Δημοσιεύσεις με εκφράσεις «Τραμπικές», «Ερντογανικές»,  «Πολάκηες εκφράσεις» και άλλες πολλές, που είναι να γελάς μαζί και να κλαις! 
  Δεν θέλω επουδενί να πιστέψω ότι οι Αρχές σας είναι σχετικές, ιεραρχημένες δηλαδή σύμφωνα με τις, του  καθενός θέσεις, τις ξουσιαστικές! 
   Τούτο δικαιωματικά  θα μου επιτραπεί να πω, για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν είδαμε οι επανειλημμένες εκφράσεις ντροπές,  ν'ακολουθούνται από διαγραφές και μάλιστα οριστικές!

   Να γιατί λοιπόν αμφιβάλλω σοβαρά, για το αν  πρόκειται ποτέ να

διορθωθούμε! Να γιατί φρονώ ότι τη  μόνη μας ελπίδα εξακολουθεί να συνιστά, παρά τις αμφιβολίες, η «Δευτέρα μας Παρουσία» αν κι’αυτή κατορθώσει κάποτε να’ρθεί! Γιατί όσο αργεί, τόσο αμφιβάλλω αν θα’ρθεί!

                                                Με Τιμή

                                        Σπύρος Κίκερης.