ΑΓΝΟΙΑ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ!

Σπύρου Κίκερη

ΑΓΝΟΙΑ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ!

(Επετειακό!)   

   Ποτέ δεν περίμενα ότι η άγνοια τόσων σημαντικών και βιωματικών γεγονότων, όπως τα «χοντρά» της ιστορίας του «Τείχους του Βερολίνου», θα χρειάζονταν σήμερα να αποσαφηνιστούν και να υπογραμμισθούν!

   Τί σημαίνει η διαπίστωσή μου και ο εξαναγκασμός μου προς αποσαφήνιση και υπογράμμιση; Απλά δύο πράγματα, πρώτον ότι υφίσταται «άγνοια» που διαστρεβλώνει και τυφλώνει και δεύτερον ότι η προπαγάνδα σε ευήκοα ώτα ελαφρών και αφελών κουφαίνει!

   Πάμε λοιπόν στο πως και στο γιατί της Άγνοιας περί του Τείχους του Αίσχους ή Τείχους της Ντροπής» (Berliner Mauer!), με την ελπίδα ότι οι άσχετοι επί του θέματος, καταστούν σχετικοί του «Αναθέματος!»

   

   *Μου ήταν «Αδύνατον» να καταλάβω!

   Πρόσφατα είχα με γνωστό μου πρόσωπο μια ωραία συζήτηση, επί Ιστορικών εν γένει θεμάτων! Μου είπε ότι ήθελε να συζητήσει μαζί μου, γιατί δε γνωρίζει και πολλά πράγματα από Ιστορία!

  Είχαμε ξεφύγει πια από την Ελληνική Ιστορία, αφού μου ομολόγησε ότι κάποια από αυτά που του είπα, όπως για παράδειγμα τα ανεπίτρεπτα του Πετρόμπεη, του Μιαούλη και των Υδραίων, δεν τα είχε ακούσει ποτέ!

   Στη συζήτηση περί του ΄Βππ (Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου) και τα μετέπειτα, κάποια στιγμή μου είπε: «Εγώ πάντως πιστεύω ότι το τείχος του Βερολίνου δεν έπρεπε να το ρίξουν, για να καταλαβαίνει ο κόσμος τι σημαίνουν Κωλογερμανοί και Κωλοαμερικανοί!»

   Άργησα να καταλάβω το αδιανόητο, ότι ήταν ακριβώς αντίθετα της πραγματικότητας! Δεν ήταν εύκολο να τον μεταπείσω για το

τεράστιο λάθος του, ούτε και σίγουρος είμαι για το αν τελικά τον έπεισα, παρά τη συγκατάβασή του!

   Επειδή εκτιμώ ότι υπάρχουν και άλλοι που δυστυχώς οι επικοινωνιακές τεχνικές κυρίως των αποτυχημένων, έχουν βρει κατάλληλο έδαφος κουρνιάζοντας στις ψυχές τους, θα μου επιτραπεί μια μικρή ανάλυση! 

   Μια ανάλυση που σκοπεύω να μνημονεύω κάθε επέτειο της μεγάλης ημέρας γρεμοτσακίσματος, του χειρότερου τείχους, που ποτέ υψώθηκε στον Πλανήτη μας και φυσικά του βρωμερού σκοπού της ανέγερσης, που ήταν η στέρηση της επιλογής προς την Ελευθερία!

   Είχα την Τύχη να πάω στο Βερολίνο πριν την κατάρρευση του Τείχους!

   Ναι είχα την τύχη να επισκεφτώ το Βερολίνο και φυσικά το τείχος πριν την κατάρρευσή του! Το Βερολίνο ήταν βαθιά στη Γερμανική περιοχή που είχε εκχωρηθεί στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν, μετά την παράδοση της Γερμανίας στις 8/5/1945 και τη μετέπειτα συμφωνία της Γιάλτας!

   Τότε είχαμε τις δύο Γερμανίες την Ανατολική ή Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΛΔΓ) και τη Δυτική ή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΟΔΓ).

   Το Βερολίνο, όπως είπαμε ήταν Γεωγραφικά βαθιά στη ΛΔΓ,

όμως διαιρεμένο σε ζώνες επιρροής. Το 45.6% της πόλης ανήκε στους Σοβιετικούς και το υπόλοιπο στους Αμερικανούς τους Εγγλέζους και τους Γάλλους!

   Όταν πέρναγες το όριο διαχωρισμού των δύο Γερμανιών, έμπαινες σ’ένα μεγάλο ευθύγραμμο δρόμο αρκετών χιλιομέτρων, με σφιγμένη την καρδιά σου μέχρι να φτάσεις στο δυτικό τμήμα της Πόλης του Βερολίνου! Όταν αντίκριζες το τείχος κι’ήξερες κάποια πράγματα από την Ιστορία, στη θέα του πάγωνες! 

   Αναλογιζόμενος σήμερα εκείνες τις εικόνες, όλες οι σκηνές και όχι μόνο του έργου από το βιβλίο του Όργουελ (Big Brother is

Watching you – Ο Μεγάλος Αδελφός σε παρακολουθεί) έρχονται κατακλυσμιαία στο μυαλό μου!

   Είμαι σίγουρος ότι η Χώρα της έμπνευσης του Όργουελ, δεν ήταν η ανύπαρκτη Ωκεανία, ήτα η υπαρκτή και δύστυχη Ανατολική Γερμανία και μάλιστα στην καρδιά της το Ανατολικό Βερολίνο! 

   Η Ανέγερση και η Κατεδάφιση του Τείχους!

   Ας δούμε πως φτάσαμε στην Ανέγερση και πως στην κατεδάφιση

του Ανθρωποφάγου Τείχους, Τέρατος!

   Επειδή η διακίνηση των Ανθρώπων αρχικά ήταν ελεύθερη, στην πόλη του Βερολίνου, δεν θα μπορούσε άλλωστε να γίνει και διαφορετικά! Η κατάσταση δεν άρεσε στους Σοβιετικούς, γιατί αναπόφευκτα οι πάντες έβλεπαν τη διαφορά, με τις ροές διαφυγής προς το Δυτικό κόσμο να είναι όχι μόνο αδιάλειπτες αλλά και ραγδαία αυξανόμενες!

   Έτσι ο Στάλιν στις 19 Μαρτίου του 1948 όχι μόνο ανέστειλε τη συμμετοχή του στο Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου των τεσσάρων χωρών, αλλά από 24/6/1948 έως 12.5/1949 έκανε αποκλεισμό του Βερολίνου, απαγορεύοντας την οδική πρόσβαση σ’αυτό, με ευνόητους σκοπούς!

   Οι κάτοικοι του Δυτικού Βερολίνου, διασώθηκαν σ’αυτό το διάστημα από Αερογέφυρα των Αμερικανών, ανεφοδιασμό δηλαδή από Αέρος! 

   Στις 27/11/1958 έχουμε τελεσίγραφο από τον Ηγέτη πλέον των Σοβιετικών Χρουστσόφ, για την οριστική αποχώρηση των Δυτικών εντός 6 μηνών, φυσικά άνευ αποτελέσματος ένεκα μη αποδοχής των Αμερικανών!

   Αξιοσημείωτο είναι ότι από το 1949 μέχρι το 1961 οι φυγάδες από το Ανατολικό μέτωπο στο Δυτικό υπολογίζονται στα 2.6 μέχρι 3.6 εκατομμύρια! Μέσα σε διάστημα δύο εβδομάδων του Αυγούστου του 1961, 47.000 άνθρωποι από τη ΛΔΓ μετακινήθηκαν στην ΟΔΓ, με το κύμα φυγής να διογκώνεται ραγδαία!

   Έτσι κάπως φτάσαμε στην ανέγερση του αιμοβόρου τείχους του

Βερολίνου, μεταξύ 12ης και 13ης Αυγούστου του 1961! Του τείχους τέρατος που συνιστούσαν δύο τείχη ύψους 3.6 μέτρων, με διάδρομο περιπολίας ανάμεσά τους!

   Κι’ακόμα 302 παρατηρητήρια, συστήματα συναγερμού, 14.000 φύλακες, 600 σκυλιά και καλωδιωτά πλέγματα! Του τείχους που

βάφτηκε με αίμα πολλών ανθρώπων, που παρά τα δρακόντεια μέτρα, προσπάθησαν να διαφύγουν προς την ελευθερία!

   Το στοιχειωμένο τείχος μετά από μαζικές διαδηλώσεις, που ήταν αδύνατον να κατασταλούν κατέρρευσε από την οργή του Λαού το βράδυ της 9ης προς 10η Νοεμβρίου του 1989, όταν και η

κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν γεγονός, με το πνεύμα Ελευθερίας και Περεστρόικας που επέδειξε ο τότε Πρόεδρος Γκορμπατσόφ!

   Η Επανένωση των Γερμανιών έγινε στις 3/10/1990!

   Ωστόσο οι στίχοι του τραγουδιού των Scorpions θα ηχούν

αμείωτα στα ώτα μας και η μυρωδιά της Ελευθερίας θα εκπέμπεται από τα χνώτα μας - για να διδάσκεται ο κόσμος τι εστί πραγματικός Κομουνισμός - στο όποιο ψιθύρισμα των στίχων αυτών, καθώς όλων των επερχόμενων γενεών!

   Όσο για την άγνοια που τυφλώνει και σκοτώνει, ελπίζω στο

μέλλον να μετριασθεί κι’αν μη τι άλλο ας αρκεστεί απλά, στο να πληγώνει, γιατί να εξαφανισθεί, με το μέγεθος της ανθρώπινης αφέλειας και ευκολοπιστίας στους δεξιοτέχνες της επικοινωνίας, το βλέπω αδύνατον! 

   Ας κλείσουμε με κάποιους από τους στίχους των Scorpions!

Change of Wind (Scorpions)

Άνεμος Αλλαγής!

I follow the Moskva And down to Gorky Park

Ακολουθώ τη Μόσχα Και στο πάρκο Γκόρκι

Listening to the wind of change

Ακούγοντας τον άνεμο της αλλαγής!

Take me to the magic of the moment! On a glory night!

Πάρε με στη μαγεία της στιγμής! Σε μια νύχτα δόξας!

Where the children of tomorrow share their dreams!

Όπου τα παιδιά του αύριο μοιράζονται τα όνειρά τους!

   Όσο για τον αγνοούντα, τον ευχαριστώ που μου έδωσε την ευκαιρία στο σημαντικό αυτό θέμα να αναφερθώ, όμως οφείλω να του πω, πως απόλυτα μαζί του συμφωνώ, στο ότι δεν έπρεπε το τείχος να γκρεμιστεί!

   Έπρεπε αδιαμφισβήτητα να μένει εκεί αγέρωχο στο διάβα των καιρών, για να διδάσκει αενάως τους Ανθρώπους τι εστί βία, τι στέρηση ελευθερίας εστί και προπαντός τι εστί Κομουνισμός!

   Κι’αυτό γιατί στους νόμους ιεράρχησης της μαθήσεως οι ζώσες εικόνες διδάσκουν πειστικότερα, ενώ οι μνήμες αυτών, φθείρονται στο χρόνο, γηράσκουν και εν τέλει δυστυχώς αργά ή γρήγορα πεθαίνουν!

   Στο σημείο αυτό κάποιοι βαθυγνώστες του θέματος, εύλογο είναι να μου πουν: «Χριστιανέ μου το τείχος του Βερολίνου σε μάρανε; Εκείνο το αόρατο στοιχειωμένο, φρικιαστικό και απέραντο τείχος,

που λέγονταν Σιδηρούν Παραπέτασμα (Iron Curtain), στεγανοποιώντας μέσα του κόσμο και κοσμάκη, θύματα και κρίματα, καθώς σημεία και τέρατα εξουσιαστικά, δυναστικά και σαδιστικά, δεν σε πείραξε;»

   Κι’εδώ τα λόγια χάνονται κι’ο νους αλαφιασμένος τρέχει σε:

«Στάλιν και Γκουλάγκ, Τσαουσέσκου, Γιαρουζέλσκι και Χόνεκερ, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Ανατολική Γερμανία και σία της άλλοτε της Δόξας Σοβιετία καταλήγοντας στην επέτειο της πτώσης του Βερολίνου, για λίγη Ευτυχία!»

                                                                                 Με Τιμή

                                                                             Σπύρος Κίκερης.