ΣΦΊΓΓΟΥΝ ΤΑ ΛΟΥΡΙΑ!
«Σφίγγουν τα Λουριά, σφίγγουνε δυνατά
Σφίγγουν τα Λουριά, σφίγγουν ασφυκτικά
σε χέρια και λαιμό με Γόρδια Δεσμά
κι’αυτός ασφυκτιά, τη δόση του ζητά
σαν σκύλος αλυχτά και λύκος που πεινά
σε άγριο χιονιά μ’ελπίδα πουθενά
το τέλος του κοντά, κοντά πολύ κοντά!»
Σφίγγουν τα λουριά σφίγγουν για τα καλά, όσο καμιά φορά στα Ελληνοτουρκικά! Σε πήραν μυρουδιά, σε πήραν κιαρατά, ομολογώ αργά, μα ίσως πιο καλά!
Μ’αέρα στα μυαλά δε στέργουν τα πανιά, για πλόες ειν’ αργά, δε βγαίνει πουθενά! Γαλάζια Πατρίδα θέλησες και άγαρμπα αρμένισες, μα πρόωρα ξενέρωσες και θάλασσα τα έκανες!
Και τώρα στ’ απροχώρητα, με πλήθος τ’ ασυγχώρητα, σε καρτερούν επώδυνα μαρτύρια πρωτόγνωρα!
Σφίγγουν τα Λουριά, σφίγγουνε μουλαρά! Πορεία μην αλλάζεις πορεύσου στο «χαβά», στην τρέλα που πουλάς μια χαρά τα πας! Σε άμμο κινουμένη Ανατολίτη είσαι κι’ όσο πιο πολύ κουνιέσαι τόσο πιο
βαθιά θα πας στο δρόμο που τραβάς!
Τ’ ακούς Φονιά και μαξιμαλιστή, τ’ ακούς ληστή κι’ εκβιαστή, Φονιά, εγκληματία και αναχρονιστή, η ώρα σου ζυγώνει, στο λέω δεν αργεί!
Οι πάντες θα συμπράξουν και Μοίρες και Θεοί, στο πρέπον θα σε τάξουν χωρίς αναβολή, για να σε αποτάξουν μ’ απόφαση σκληρή!
Αγύρτη, μισογύνη, ψυχοπαθή ολκής, που βρήκες πλανητάρχη, να
συνεταιριστείς, που βρήκες και κουράγιο με μοιρασιά στο ναύλο, να σπάσεις το εμπάργκο, με ομερτάς κοντράτο, κάνοντας και ρεσάλτο ακόμα και στο ΝΑΤΟ !
Μ’αλλάξανε τα πράγματα σε πήραν μυρουδιά η ομερτά τερμάτισε και βγήκε η βρωμιά! Στο πώς στο τι και στο γιατί το θέμα ειν’απλό γιατί ένα κι’ένα κάνουν δυο, κι' όχι σαράντα δυο!
Έτσι της Μοίρας το γραφτό, βρόχο το βλέπω στο λαιμό, όπως σε κάθε του είδους σου ταγό, σαν Ιστορία μελετώ! Κανείς ποτέ από αυτούς δεν πρόλαβε να αισθανθεί ότι το τέλος του θα’ρθεί σαν όπως θέλουν οι θνητοί κι’όχι με βία και σφαγή!
Μ’αλλάξανε τα πράγματα σε πήραν μυρουδιά η ομερτά τερμάτισε και βγήκε η βρωμιά! Στο πώς στο τι και στο γιατί το θέμα ειν’απλό γιατί ένα κι’ένα κάνουν δυο, κι' όχι σαράντα δυο! Έτσι της Μοίρας το γραφτό, βρόχο το βλέπω στο λαιμό, όπως σε κάθε του είδους σου ταγό, σαν Ιστορία μελετώ!
Κι’αυτό γιατί, όποιος ψηλά πετάει καβάλα στο καλάμι, μάθε γι’αλλού τραβάει κι’αλλού στο τέλος φτάνει!
Αλήθεια ποιος είσαι ’συ μωρέ ουτοπιστή, άξεστε χουντοκράτη,
φτηνέ Λαϊκιστή, που θ’ αφήσεις όρθια την πρώτη στην Ιεραρχική τάξη Κυρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχοντας καθήμενο το τρίτο στην Ιεραρχία αυτής;
Και’συ Κύριε Μισέλ, μπρος σ’αυτή την κατάσταση γιατί δε συνεγέρθηκες και ούτε καν εγέρθηκες και το’παιξες «Ζιζέλ;» Θαρρώ ότι μπερδεύτηκες στη γαϊδουριά τα έμπλεξες, γιατί την υποτίμηση ποτέ σωστά δε μέτρησες!
Ποιος θαρρείς πως είσαι, που πουλάς και αντριλίκι αγενέστατο καθίκι Ερντογάν περιωπής αλήτη ; Αυτή γουρούνι, που τέσσερα πανεπιστήμια έβγαλε, θα’ ναι σε θέση κλειδί στη μεγάλη σύσκεψη που για την τύχη της χώρα σου αχρείε θ’ αποφανθεί χωρίς εσύ δύσμοιρε να είσ’εκεί!
Και’συ Κα Μέρκελ μήπως και επιτέλους κατάλαβες κάτι, κάτι τις τέλος πάντων που πανεύκολα πλέον αντιλαμβάνεται ο καθείς; Τι
κατ’ελάχιστον χρειάζεται για να καταλάβει τούτο το βαριά άρρωστο κεφάλι;
Και λέω μήπως κάτι τις πέραν του ότι τούτοι οι επιθετικοί προσδιορισμοί που κάνω δεν είναι από μίσος, αλλά από εξαναγκασμό Αξιότιμη Dame Angela Merkel γι’ αυτό το απεχθέστατο κτήνος!
Μα να την επομένη που ήρθαν τα μαντάτα και ήταν πιο σκληρά από κάθε άλλη φορά!
Στο Σπίτι του Κρεμασμένου …!
Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί! Ντράγκι, Ντράγκι ήδη σου’ στειλαν φιρμάνι, από του Σουλτάνου το Σαράι!
Άκου «Δικτάτορα» τον εκλεγμένο Λαοπρόβλητο Πρόεδρο της Υπερδύναμης! Αναπόφευκτη η παρεξήγηση Ντράγκι, όψιμος ο χαρακτηρισμός κι’ άδικος Ντράγκι μου, αφού σύμπας ο Πολιτικός -
Δημοσιογραφικός κόσμος και όχι μόνο «Κύριο» τον ανεβάζουν, «Κύριο» τον κατεβάζουν! «Πρόεδρο» τον ανεβάζουν «Πρόεδρο» τον κατεβάζουν, άντε και κάποιοι ας τον λένε και «Σουλτάνο!» «Δημοκρατικό όμως Σουλτάνο!»
Ρε δε ντρεπόμαστε που πίσω από το δάχτυλό μας κρυβόμαστε! Ένιωθα άβολα, υπέφερα Κε Ντράγκι μου χρόνια και χρόνια γι’αυτό το «λιβάνισμα», αυτήν τη κατάπτωση, αυτήν την κατάντια!
Έγραφα, ξανάγραφα, αιτιολογούσα, επιχειρηματολογούσα, περιγράφοντας ένα Δικτατορικό τέρας, εκλιπαρώντας Θεούς και Δαίμονες ν’ακούσω μια παράλληλη φωνή, έστω σαν Ηχώ, στη δική μου Ιερηχώ!
Τίποτα όμως τίποτα, άκρα σιωπή, ανίερη σιωπή, σιγή νεκρική, σα γενική αποδοχή και παραδοχή! Ντροπή! Ας μην παιδεύω, κάλιο αργά Κε Ντράγκι μου παρά ποτέ, έστω κι’ αν ο κόμπος το χτένι έσπασε κι’ο πετεινός δεκατρείς έκραξε!
Όσο για το Μουσολίνι στο Φιρμάνι, πες του Κε Ντράγκι στου Κρεμασμένου το σπίτι δε μιλάνε για σχοινί, γιατί ένας Μουσολίνι δεν αρκεί Κε Ντράγκι να ισοσταθμίσει πέντε (5) καραμπινάτα πραξικοπήματα μέσα σε 70 χρόνια, με Κεμάλ, Τζεμάλ Γκιουρέλ, Εβρέν και φυσικά Ρετζέπ!
Και επειδή σίγουρα ακόμα υφίστανται αντιρρησίες στο λόγο μου, μπείτε στον κόπο Χριστιανοί μου, Πολιτικοί, Αναλυτές, Μελετητές, Διεθνολόγοι, Δημοσιογράφοι και σεις Κε Ντράγκι να διαβάσετε τούτη τουλάχιστον την ανάρτηση, να δείτε τι εστί εξουσία «Αναμάρτητη!»
Όσο για το χαιρετισμό στη φώτο, τυχαίο, με το ποιόν του ασφαλώς και δεν έχει να κάνει!
