Σπύρου Κίκερη
ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΟΝ (ΠΙΑΝΙΣΤΑ!)
«Ουδέν Κακό, Αμιγές Καλού!»
+
«Πολύ δε περισσότερο, γιατί εδώ το πιάνο
το λένε δυστυχώς, πολεμικό Αεροπλάνο
κι’οι νότες εδώ παίζονται, με βλήματα, με βόμβες,
ιδρώτα δίχως έλεος και αίματος αγώνες!»
*Μ’αφορμή το Αεροπορικό Ατύχημα
της Αερολέσχης Λαρίσης (27/7/2017)
το θάνατο των επιβαινόντων
Επισμηναγού της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ)
Νικ. Γρηγορίου, ετών 34
και ιδιώτη, ιδιοκτήτη Α/Φ Διον. Τσεκούρα, ετών 43!
«Λίγο πριν ο «Αχός» κι’ο Κουρνιαχτός
της συντριβής ολότελα καταλαγιάσουν!»
Την ημέρα του ατυχήματος και λίγο αργότερα, αφού πληροφορήθηκα τις παραμέτρους αυτού, με βάση την πληροφόρηση από όλα τα τηλεοπτικά ενημερωτικά δελτία, συνεγειρόμενος, προέβηκα στη διατύπωση κάποιων προληπτικών μου σκέψεων, που συνοπτικά είχαν ως εξής:
«Ίσως η ζωή αξίζει, λίγο μεγαλύτερης σύνεσης και προσοχής… Το πώς και το γιατί, ανάγονται φρονώ στις Ναρκισσιστικές τάσεις υπερβολών, που ενυπάρχουν στις ανθρώπινες, εν γένει, υπάρξεις, κυρίως όμως στις υπάρξεις εκείνες, που επιλέγουν επαγγέλματα και σπορ «Αδρεναλίνης!»
Αδρεναλίνης, που στην περίπτωση, θεωρείται «ντόπα» και «όπιο» εκρηκτικής ίσως ισχύος κι’ακαταμάχητης διαστάσεως …. Η παρουσία του συναδέλφου της (ΠΑ) συντελούσε αρνητικά στην περίπτωση, για πλείστους όσους λόγους…..
Λυπάμαι για τους Συναδέλφους και ίσως ριγώ, όμως έχοντας σαφή επίγνωση του χρέους μου, έναντι των νεότερων, οφείλω να πω, αυτά που φρονώ και τα οποία συνοψίζονται σ’αυτό κυρίως που πρωτοείπα, ότι δηλαδή, Ίσως η Ζωή αξίζει λίγο μεγαλύτερης σύνεσης, φροντίδας και προσοχής…»
Αυτά, κατά βάση, έγραψα, που είχαν μεγάλη και κατά κανόνα θετικότατη απήχηση στην πλειονότητα των αναγνωστών, οι περισσότεροι των οποίων ήσαν ιπτάμενοι και τεχνικοί διαφόρων κατηγοριών!
Πιο συγκεκριμένα η ανάρτηση συνοδεύτηκε από 241 Like, 16 κοινοποιήσεις, 36 σχόλια και 81 στιχομυθίες ανταλλαγής απόψεων! Και μόνον οι αριθμοί, μαρτυρούν το «όπως και να’χει» όφελος της ανάρτησης!
Όμως ειλικρινά, κάποιες απόψεις επί του θέματος, ευτυχώς ελαχιστότατες, κάθε άλλο παρά μου άρεσαν! Διότι το θέμα, σε κάποιες περιπτώσεις άγγιξε το ανάθεμα! Ανάθεμα που κάθε άλλο παρά πρέπον είναι, όχι γιατί αναφέρεται σε «Νεκρούς!» Όχι, ούτε κατά διάνοια – δεν είμαι της σχολής, που διδάσκει κι’ασπάζεται το «ο Νεκρός Δεδικαίωται!» - Ανάθεμα, γιατί αναφέρεται σε, εκ προοιμίου επαγγελματίες ήρωες στο είδος τους και μακράν τους πρώτους παγκοσμίως! Εξηγούμαι:
Κάποιος ανέφερε, «δύο ατυχήματα στη Γενική Αεροπορία» με πρωταγωνιστές Ιπταμένους Αξιωματικούς της ΠΑ και εκπαιδευτές….»
Κάποιος άλλος είπε «Ίσως η ΥΠΑ (Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας) θα πρέπει να αναθεωρήσει τον τρόπο έκδοσης πτυχίου εκπαιδευτή, συμπληρώνοντας, άλλο το F-16 ή το Phantom και άλλο το Sting ή το Cessna!»
…Τέλος κάποιος είπε « Άπειρος ερασιτέχνης και εκπαιδευτής Π.Α εκρηκτικό μίγμα….!»
Ναι, ομολογώ, ότι αυτή η τελευταία άποψη την οποία και ασπάζομαι, με «πυροδότησε» με την καλή έννοια!
Αγαπητοί φίλοι, συνάδελφοι, Ειρήνη ημίν! Ειρήνη αδελφοί! Ειρήνη και είμαστε ούτως ή άλλων άνθρωποι των Ουρανών! Όμως θα μου επιτρέψετε, έτσι σαν μεγαλύτερο, ας πούμε!
Τί φρονείτε, ότι το «κακό, είναι κακό και το καλό, είναι καλό» έτσι τόσο απλά και τόσο απόλυτα; Έτσι, αλήθεια νομίζετε; Αν ναι, λαθεύετε, λαθεύετε οικτρά! Μήπως αυτή είναι στ’αλήθεια η μισή αλήθεια και ούτε καν η μισή; Τι νομίζετε;
Κύριοι, μονοδιάστατη ρεαλιστικότητα, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν υφίσταται! Όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις, αυτός είναι και ο βασικός λόγος, που οι σοφότεροι των Ελλήνων, οι Αρχαίοι Έλληνες δηλαδή, ασπάζονταν με λατρεία τη ρήση των Στωικών «Ουδέν κακό, αμιγές καλού!»
Αναλογισθείτε ότι και από τις πιο αρνητικές εμπειρίες, βγαίνουμε ασυζητητί, σοφότεροι και δυνατότεροι κι’αν όχι άμεσα εμείς οι εμπλεκόμενοι, σίγουρα κάποιοι άλλοι, που είναι στην ίδια με μας συχνότητα!
Μπορεί να πονέσουμε, να πληγωθούμε, ν’αποθαρρυνθούμε, ν’απογοητευθούμε, προς στιγμή όμως, στη συνέχεια όμως του έργου, στο μέλλον δηλαδή, με το πέρασμα της κακοκαιρίας, το όφελος θα συνειδητοποιηθεί!
Όμως ας προσέξουμε λίγο, οι σφαίρες μπορεί να πέφτουν βροχή γύρω, όπως στα γουέστερν, όμως τον πιανίστα, τον πρόσεχαν σαν τα μάτια τους, γιατί ο πιανίστας δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο!
Δε ξέρω πόσο κατάλληλο είναι το παράδειγμα, εμένα μου αρέσει όμως, γιατί ο πιανίστας πάντα συμβολίζει κάτι το ιδιαίτερο, κάτι το σημαντικό, κάτι που δεν πρέπει να χάσουμε επουδενί!
Έζησα αυτή την ιδιαιτερότητα του πιανίστα, ένιωσα αυτή την αίγλη μοναδικότητας και δεν ήταν κάλπικο νόμισμα σαν τόσα και τόσα, ήταν μια ατόφια αλήθεια, μια αλήθεια από χρυσάφι!
110 ΠΜ/349 Μ/ΔΒ 1969
Μεσαία Γραμμή
Σ.Κίκερης, Κ.Σπανάκης, Α. Πολυράκης, Θ. Κανέλλος!
Έζησα αυτή την αλήθεια, όχι εκεί που ήμασταν όλοι «πιανίστες», όμοιοι σχεδόν σαν κλώνοι, αλλά εκεί που είχε πιανίστες κι’από άλλες σχολές κι’εκεί που οι «πιανίστες» ήταν ένας δυο μέσα σε εκπαιδευόμενα «πιανιστάκια» και εκπαιδευτές ποικίλης πραμάτειας! Λίγο μπερδεμένα φαίνονται αλλά δεν είναι!
Κάποτε εργαζόμουν σε μία εταιρεία πώλησης Αεροσκαφών, στη Δνση Καραγεώργη Σερβίας 8 -10, που αντιπροσώπευε τις εταιρείες Boeing – Canadair – Cessna – Bell – Robin – Robinson! Παράλληλα είχε μεγάλη δραστηριότητα σε όλο το φάσμα των Αεροεφαρμογών! Τα καθήκοντά μου ήταν αυτά του Αρχιχειριστή και Δντη Πτητικής Εκμετάλλευσης Αεροσκαφών!
Σπ. Κίκερης και Mr Frank D. Robinson 1993.
Ιδιοκτήτης της ομώνυμης εταιρείας
και κατασκευαστής Ε/Π R-22 και R-44!
Μία από τις αποστολές της ήταν και η παροχή εκπαίδευσης κυρίως σε ελικόπτερα! Στην άσκηση των καθηκόντων μου, είχα έλθει σε δυσχερέστατη θέση, διότι ουδείς εκπαιδευόμενος ήθελε να πετάει με τους άλλους τρεις εκπαιδευτές, άλλης Αεροπορικής προέλευσης, πέραν της Σχολής Ικάρων! Προσπάθησα όσο γίνονταν να το αποφύγω, θεσπίζοντας, προς αντιστάθμιση και την ισοκατανομή των εκπαιδευτικών αμοιβών!
Στην Αερολέσχη Δεκελείας, που είχα μερική απασχόληση, λόγω παράλληλων αεροπορικών υποχρεώσεων, έβλεπα τους εκπαιδευόμενους, με πόση λατρεία, θαυμασμό, εκτίμηση και προτίμηση περιέβαλαν τους δύο τρεις εκπαιδευτές, που προέρχονταν από την Πολεμική Αεροπορία και φυσικά τη Σχολή Ικάρων!
Ήταν ξέχωρη τιμή για την Αερολέσχη αυτοί οι χειριστές, ήταν ειλικρινά κόσμημα, όχι γιατί έχω κοινή προέλευση μ’αυτούς, αλλά γιατί έτσι τους έβλεπαν και τους αντιμετώπιζαν οι πάντες!
Όχι δεν είχαμε, τίποτα να χωρίσουμε, μόνο πράγματα, που μας ενώνουν νιώθαμε, σε μία ιδανική σχέση και ιεράρχηση! Έλαβα μέρος σε κάποιους Αεραθλητικούς αγώνες στα Μέγαρα! Έφτασα στο λόγο της τιμής μου στα Ουράνια, όταν ήλθα δεύτερος και πρώτος ένας μαθητής μου!
Ήταν ιδιαίτερη τιμή για την Αερολέσχη, για παράδειγμα, η ύπαρξη του Υποσμηναγού Σωτήρη Αντωνόπουλου, στις τάξεις της! Ένα παιδάκι, που γνώρισα εκεί από Ίκαρο, μια και τα Σαββατοκύριακα, εκεί την έβγαζε, για να μην αποχωρισθεί αυτό που λάτρεψε! Τελικά τον κέρδισαν οι Ουρανοί κυριολεκτικά και μεταφορικά! Ανελήφθη στο γνωστό ατύχημα του Χελμού στις 16/10/2016!
Μπορεί να αμφισβητηθεί το οτιδήποτε, αλλά η χειριστική δεινότητα και η λατρεία για τις πτήσεις, αυτού του παιδιού, ποτέ!
Θα μου πείτε, πάντα άριστες ήταν οι σχέσεις; Κατά κανόνα ναι η απάντηση, όμως κανόνας χωρίς εξαίρεση δεν υφίσταται! Στο σημείο αυτό ας μου επιτραπεί η αναφορά κάποιου περιστατικού, σαν άκρως διδακτικού.
Η Πείρα και ο Σεβασμός!
Στο πτητικό μου οδοιπορικό, κάποια περίοδο βρέθηκα να πετώ με το ΙΧ Ε/Π του επιχειρηματία Ιωάννη Κυριακίδη, τύπου B-206 B3 (SX- HIK). O Κος Κυριακίδης είχε εκπαιδευτεί, προσωπικά από μένα στο Ε/Π και είχε αποκτήσει σχετικό πτυχίο της FAA! Είχε προηγηθεί αρκετά νωρίτερα η εκπαίδευσή του σε ελαφρά Αεροσκάφη (Α/Φ) και η απόκτηση πτυχίου!
Στην πορεία αγόρασε ένα ελαφρό Α/Φ τύπου ΤΒ-10 (SX-ABF). Μία ημέρα μου είπε "πάμε να πετάξουμε στο Μαραθώνα με το Αεροπλάνο, αν και'συ τώρα το αεροπλάνο το ξέχασες!" Η κουβέντα του με πείραξε, όμως δεν είπα τίποτα!
Αμέσως μετά την Α/Γ του είπα "τ'αφήνεις λίγο δικό μου;" Δεν μου έφερε αντίρρηση. Έστρεψα στο 180, ζητώντας άδεια για Π/Γ. Εκείνος με κοίταζε περίεργα! Στα μισά του 180 του είπα "Σκέπασε με το χέρι σου, το ταχύμετρο, να μην το βλέπω!" Γιατί μου είπε ανήσυχος, θα προσγειωθείς χωρίς ταχύμετρο, γίνεται; "Γίνεται Γιάννη του είπα, γίνεται, θα το δεις και μην ανησυχείς!" Δε ξέρω πόσα χρώματα άλλαξε, εκείνο που ξέρω είναι ότι άργησε πολύ να μιλήσει!
Μπορεί να μην ήξερε λεπτομέρειες την πείρα μου όμως σε γενικές γραμμές την ήξερε! Αγνόησε ότι είχα χρόνια και χρόνια στην πλάτη μου και τα χέρια μου, χιλιάδες ώρες σ'αεριωθούμενα και δύσκολες αποστολές! Χιλιάδες ώρες σ'ελικοφόρα ελαφρά Τ- 41, G-164, Robin, C-310! Εκείνο που σίγουρα αγνοούσε ήταν ότι είχα πετάξει το 1965 σαν πρωτοετής Ίκαρος με το δυσκολότερο ίσως αεροπλάνο στην προσγείωση το Harvard T-6 και ότι στις 75 ώρες, που έβαλα, τα είχα δει όλα, μέχρι περιδίνηση! Ανέφερα το περιστατικό, γιατί το θεωρώ ειλικρινά, αρκούντως διδακτικό! Όμως ας επανέλθουμε στη ροή του θέματός μας.
Προσωπικά το έχω πει και γράψει, αρκετές φορές, όμως ακόμα μια φορά σίγουρα δεν βλάπτει «Στην ειδικότητά μας δε χάνονται οι λιγότερο ικανοί, χάνονται οι λιγότερο τυχεροί και αν θέλετε - χατίρι δεν θα σας χαλάσω – οι περισσότερο Τολμηροί!»
Εδώ ειλικρινά οφείλουμε να σταθούμε με περίσκεψη, ευλάβεια και προσοχή, είναι τόσο λεπτό το θέμα, που απαιτεί πλήρη κάλυψη αυτών των προϋποθέσεων και άλλων συναφών!
Το να διαχωρίσουμε την έννοια του Ιπταμένου, από την Τόλμη και την ανδρεία, εκτιμώ ότι θα’μοιαζε με ουτοπία και ματαιοπονία! Οι άνθρωποι αυτοί σαν τον Αντωνόπουλο και τον Γρηγορίου, γαλουχούνται για να γίνουν, εν τέλει, σκληροί και ακαταμάχητοι «πολεμιστές!» Καλός πολεμιστής όμως δε γίνεσαι χωρίς υπερβάσεις! Η πρώτη υπέρβαση, είναι η υπέρβαση της ίδιας τους της φύσης!
Ο άνθρωπος λέει το Aviation Psychology, είναι πλασμένος για να είναι στη Γη! Η εξασφάλιση των προϋποθέσεων της ανθρώπινης πτήσης, δε μετέτρεψε την ανθρώπινη φύση, γι’αυτό και η πτήση εξακολουθεί ν’αποτελεί κατάσταση εκτός των συνήθων! Να η πρώτη σημαντική υπέρβαση, μη προχωρώντας στα μύρια όσα, αυτονόητα υπόλοιπα!
Θα φέρω ένα ακόμα παράδειγμα, στις 30/1/2017 είχα την τιμή το Διοικητικό Συμβούλιο της Αερολέσχης Δεκελείας να με ορίσει, αιφνιδιαστικά κατά την ώρα της συνέλευσης, βασικό ομιλητή, επί αεροπορικών εν γένει θεμάτων!
Παράλληλα μου προσφέρθηκε και η τιμή, του να είμαι εκείνος, που θα παρέδιδε τα πτυχία και τα βραβεία πρώτης πτήσης solo στους νέους πιλότους Αεροπλάνων και Ελικοπτέρων!
Ολυμπία Κυριοπούλου
Το επίπεδο διόλου ευκαταφρόνητο! Μεταξύ των αποδεκτών έπρεπε να είναι για αποδοχή του πτυχίου της και η Ολυμπία Κυριοπούλου, μια αξιόλογη Ελληνίδα, που βρίσκονταν στη Γερμανία (HESPACE), στο στάδιο επιλογής της σαν η πρώτη Ελληνίδα Αστροναύτης!
Ναι, πρώτη Ελληνίδα αστροναύτης με πολλές πιθανότητες τελικής επιλογής – Δύο (2) στις τετρακόσιες είκοσι (420!) - Ναι, τελικής επιλογής, λόγω του εκπληκτικού της Background, (7 γλώσσες – Πτυχίο Μηχανολόγου – Μηχανικού – και Διδακτορικού σε θέματα μηδενικής βαρύτητας, με 21, σχετικές πτήσεις!» Όμως ας προχωρήσουμε, στο θέμα μας.
Αν και διαθέτω μία μεγάλη εμπειρία σαν ομιλητής επί διαφόρων θεμάτων, βλέποντας τα μάτια και τη δίψα των νεογνών, έζησα μία βραδιά από τις πλέον έξοχες της μακράς Αεροπορικής μου διαδρομής!
Γυρίζοντας στο σπίτι μου, κατασυγκινημένος έγραψα το παρακάτω ποίημα από το οποίο, σταχυολογώντας, για να μην ταλαιπωρώ, αφιερώνω, ολόψυχα, κάποιους στίχους του, σε όλα τα μέλη Αερολεσχών της Χώρας μας, εκλιπαρώντας για τις προληπτικές μου παροτρύνσεις!
ΟΤΑΝ ΘΥΜΑΤΑΙ Ο ΑΪΤΟΣ!
«Όταν θυμάται ο Αϊτός, πάντα τον πνίγει ο καημός
κι’όταν μιλάει ο Αϊτός, ίσως δακρύζει κι’ο Θεός!»
Μεγάλη η συγκίνηση και συγκλονιστική
αιτία μία πρόσκληση, σ’απρόσμενη στιγμή!
Συνέλευσ’ήταν γενική, σε Λέσχη Πτητική
και ήταν όλοι τους εκεί, νέοι και παλαιοί!
Είχα καιρό, πια, να βρεθώ, σε χώρο Λατρευτό
να νιώσω λίγο Ουρανό, ψηλά ν’ανεβώ!
Μέσα μου στήσανε θαρρώ, οι θύμησες χορό
κι’είχαν μπροστά για αρχηγό, καημό νοσταλγικό!
Ένιωσα αίφνης το μυαλό, σαν λάβας ποταμό
κι’είχα καιρό, πολύ καιρό, έτσι να αισθανθώ!
Δυο λόγια, ζήτησαν να πω, κι αμάν σαν αρχινώ
πως πέρασαν τα εκατό, ακόμα απορώ!
Ο κόμπος φτάνει στο λαιμό, ρετάρω, σταματώ!
πίνω νερό, ξανά νερό, χωρίς να ξεκολλώ!
Δίχως επίλογο, θαρρώ, βαριά θα εκτεθώ
Βόηθα, Θεέ, ένα λεπτό και θα σου το χρωστώ!
Η γλώσσα πάλλεται ξανά κι’η διδαχή ξαναρχινά!
Τα μάτια όλων ανοιχτά και κάποιων σίγουρα θολά!
Όταν η πείρα σου μιλά και συμμετέχει η καρδιά
ίσως τα λόγια τα απλά, κάπου να φαίνονται σοφά!
Η ώρα γρήγορα περνά, πρέπει να κλείσουμε παιδιά
στα λόγια τούτα τα στερνά, ανοίξτε πιο καλά τ’αφτιά!
«Εκεί ψηλά, εκεί ψηλά, για να κρατήσουν τα φτερά
θέλει κουράγιο και καρδιά και λίγο φρένο στα μυαλά!»
Τελειώσαμε θαρρώ παιδιά! Μεγάλη ήταν η χαρά
και’γω γι’αυτή μου τη χαρά, ευχή θα δώσω απ’την καρδιά!
«Παιδιά μου να’σαστε καλά, να ζήσετε χρόνια πολλά
και στ’ουρανού τα μαγικά, προσέξτε τα μεθυστικά!»
Πάμε για να κλείσουμε, ο Πιανίστας ήταν, είναι και θα είναι «κόσμημα» και «νόμισμα», τεράστιας και πολυδιάστατης αξίας και στους χώρους των Αερολεσχών!
Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι! Μόνον ο Θεός ξέρει, για παράδειγμα, αυτοί τι τράβηξαν μέχρι να βγάλουν τη Σχολή και να γίνουν Αετοί! Όμως σημειώστε, Αετός δε γίνεσαι από τη μια στιγμή στην άλλη, Αετός γίνεσαι Βήμα, βήμα, step by step και μετά «Γητευτής» εκεί κάθε άλλο παρά, πρέπει να βιαστείς! Όμως σ’όποιο στάδιο και αν βρεθείς να θυμάσαι στην κληρωτίδα της Υπερηφάνειας και της……είσαι μέσα!
Εδώ τους λόγους σταματώ, τους λόγους, που θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ, χωρίς να κουραστώ! Απλά θα κάνω κάποιες απαραίτητες επισημάνσεις, υπαγορευόμενες, από τον πλοηγό μου, που συνείδηση και ρεαλισμό ονομάζω!
«Της Τόλμης τα Ινία, πάντα θα Έχουν τα Πρωτεία» και προκειμένου για πολεμιστή το είπαν οι πρόγονοί μας καλύτερα «Ο Τολμών Νικά!» Δεν είναι σχήμα λόγου είναι μια αλήθεια τρομερή και κάπου αναπόφευκτα τραγική! Χωρίς τόλμη στασιμότητα, σε μια τέχνη, επιστήμη, λειτούργημα, μανία, όπως θέλετε πέστε τη! Όμως σημαντική αλήθεια, έστω κι’αν κάποιες στιγμές ξινή και πικρή!
Και επειδή το θέμα, της «Τόλμης» και της «Νίκης» είναι άκρως σημαντικό, το έψαξα λίγο παραπάνω! Μεγάλες οι έριδες για την καταγωγή του, αρκετοί το αποδίδουν στους Αρχαίους Έλληνες, κυρίως στον Θουκυδίδη, άλλοι στους Λατίνους, πολλοί στη Βρετανική Αεροπορία κτλ κτλ! Εκεί που πρέπει να σταθούμε είναι το ότι η υπόψη ρήση είναι ενσωματωμένη στα εμβλήματα των περισσοτέρων ειδικών δυνάμεων του κόσμου!
Όσο για τους προγόνους μας, εγώ θα σταθώ με ευλάβεια, στις αποδεδειγμένα σχετικές δηλώσεις του Αριστοφάνη, που θεωρείται μεν Σατυρικός, αλλά που προσωπικά τη Σοφία του την είδα και σε άλλες γραφές! Πάμε στα λόγια του: «Ο Φόβος, ο Τολμών και ο Κίνδυνος, Αδελφοί, της Μητρός Σύνεσης! Όμως μόνον μπροστά στον πρώτο (Φόβο), εκδηλώνεται ο δεύτερος (Τολμών), προσβάλλεται ο τρίτος (Κίνδυνος) και χαίρει η Μητέρα (Σύνεση!)»
Σπυρος Κίκερης 1962
Η Τυποποίηση τυποποίηση, η υπέρβαση υπέρβαση, η Τολμών Τολμών, η έκβαση, έκβαση και η Νίκη Νίκη! Ξέρω ότι ακροβατώ σ’ένα τεντωμένο λεπτό σχοινί, σε μια κλωστή, σε μια τρίχα, αν θέλετε, όμως το ξέρω πως θα καταφέρω να τα βγάλω πέρα, χωρίς να πέσω και να συντριβώ! Από μικρό παιδάκι έμαθα ν’ακροβατώ!
Έχετε τη γνώμη ότι η παγίωση των νικών των γητευτών μας στο Αιγαίο, μέσα από απόλυτη τυποποίηση διαδικασιών και κανόνων γίνεται; Αν ναι, κάνετε λάθος!
Τρεις αποστολές διατάχθηκα να κάνω, στο Αιγαίο τον Ιούλιο του 1974, όταν είχαμε απόλυτα πιστέψει ότι ο πόλεμος είχε αρχίσει! Η ενημέρωση από τον ίδιο Αρχηγό του ΑΤΑ Αντιπτέραρχο (Ι) Περικλή Οικονόμου, στο Εθνικό Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων (ΕΚΑΕ), το λεγόμενο λαβύρινθο!
Πού νομίζετε ότι μου είπε να πετάξω, στα 500 και 300 πόδια; Πάλι λάθος κάνετε! Μου είπε «να πετάξω όσο μπορώ χαμηλότερα!» Φαντάζεστε να ήταν η πρώτη φορά, που θα πέταγα στα μηδέν πόδια; Σας μοιάζει με μοντάζ, η παραπάνω φωτογραφία; Πάλι λάθος κάνετε!
Κάποτε ένας Διοικητής σε Προμαχώνα του Αιγαίου είδε ένα Αεροπλάνο αμέσως μετά την απογείωση να εκτελεί τρία συνεχόμενα Roll, όσοι το είδαν απ’ τη χαρά τους πέταξαν!
Όλοι, εκτός από το Διοικητή, εκείνος συνοφρυώθηκε και διέταξε, την άμεση επιστροφή του αεροπλάνου και την παρουσίαση του χειριστή ενώπιόν του!
Στη συνάντηση, που είχαν του σύστησε, να μην το ξανακάνει εδώ, δηλαδή στο Αεροδρόμιο, γιατί κυρίαρχο στο μυαλό του ήταν το έμβλημα της Σχολής με την εκκωφαντική κι’αφοπλιστική παρότρυνση του «ΑΜΕΣ ΔΕ ΓΕΣΣΟΜΕΘΑ ΠΟΛΛΩ ΚΑΡΡΟΝΕΣ!» Που το’λεγαν οι νεαροί Σπαρτιάτες στους παλαιότερους και σήμαινε « ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ, ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΣΑΣ!»
Κι’ακόμα γιατί ένα άλλο έμβλημα, με το ίδιο ίσως νόημα, του έδενε κόμπο τη γλώσσα, στις οποιεσδήποτε άλλες αυστηρές φράσεις και συστάσεις! Ναι είναι το παραπάνω έμβλημα της Πολεμικής μας Αεροπορίας, που μέσα σε δυο λεξούλες περιέχει, προστακτικά, χωρίς να διατάζει το «Πάντα να είσαι κυρίαρχος στα ύψη!»
Μια σπουδαία φράση, που δεν ειπώθηκε από Αρχαίους, ούτε και ξένους, μια φράση, που γράφτηκε, από το χέρι ενός Διοικητή και ειπώθηκε από το στόμα του, στην ανάγνωση της Ημερήσιας Διαταγής, στο καλωσόρισμα της 335 Μοίρας μαχητικών Αεροσκαφών στη Μέση Ανατολή στις 5/10/1941! Ο Βαθμός και το όνομα αυτού Αντισμήναρχος Σπύρος Παπασπύρου! Ας επανέλθουμε όμως στην περίπτωση του Διοικητή και του «παραβάτη!»
Θα μπορούσε την ίδια ώρα να του έκοβε τα φτερά, να τον καταστρέψει, να τον κάψει κυριολεκτικά! Δεν το έκανε, απλά μετά το «μην το ξανακάνεις εδώ», αρκέσθηκε στο να παρακολουθεί το πτητικό και υπηρεσιακό του οδοιπορικό και να μοιράζεται μαζί του, την όποια περηφάνια και χαρά, σαν μάθαινε τις θέσεις του με τελευταία αυτή του Υπαρχηγού της Πολεμικής Αεροπορίας!
Θα μου επιτραπεί ένα ακόμα παράδειγμα, έχετε την εντύπωση ότι σε καιρό σύρραξης, η τυποποίηση και η πειθαρχία, σε αρχές και κανόνες ασφαλείας θα προέχουν, της πάση θυσία εκτέλεση της αποστολής; Όσοι έτσι νομίζουν λαθεύουν οικτρά! Η πάλη με Θεούς και δαίμονες εδώ, με λυτούς τους ασκούς του Αιόλου εδώ, τους γιους του Εωσφόρου και του «κόκκινου φόρου» εδώ! Μέσα σ’εμπόδια και εμπόδια, αντιξοότητες κι’αντιξοότητες, μέσα σε πλέγματα ηλεκτρονικών μέτρων και αντιμέτρων, μέσα σε κλείνοντας πονηρά το μάτι δορυφόρους, μέσα σε σκύλες και χάρυβδες, τέρατα καιρικά, και απρόοπτα τεχνικά, ο «Τολμών» θα συνεχίζει, μέχρι την τελική τη «Νίκη!» Τώρα, σε μια τέτοια αποστολή πόσες παραβάσεις θα’χει η ψυχή του καταγράψει, μόνο ένας Θεός θα ξέρει!
Τα Αεροπορικά αδικήματα είναι όλα ποινικά κι’εκεί μέσα είναι όλα τα είδη των παραβάσεων, όμως ο πάνσοφος, και άγνωστος νομοθέτης, πρόβλεψε, για καλό και για κακό τη σύνθεση του Αεροδικείου να συνιστούν παγίως τρεις Δικαστικοί και δύο Ιπτάμενοι Αξιωματικοί! Ναι, γιατί άντε ο Δικαστής να μπει στο νόημα της ψυχολογίας του Ιπταμένου τη δεδομένη στιγμή και ν’αποφανθεί για το ποιο και το τι!
Τώρα, πως πρέπει να είναι ο Ιπτάμενος Ηγέτης: Θα το πω ευθαρσώς εγώ, ένας τυπολάτρης, πειθαρχημένος και αυστηρός, θα έλεγα Αξιωματικός, σύμφωνα με την κύρια κοινή γνώμη! Ναι ο καλός Ιπτάμενος Ηγέτης, θα πρέπει να κλείνει έντεχνα το μάτι, στον Πολεμιστή, χωρίς λέξη να πει και χωρίς κανείς να τον δει, σ’αυτό που εννοεί και που άλλοι υπέρβαση λένε, άλλοι ρίσκο κι’άλλοι τόλμη και Ηρωϊσμό!
Εκείθεν για να μην αφήσουμε και τη γραφή χωρίς διδάγματα και βασικό επιμύθιο, επιβοηθώντας ενδεχομένως το έργο της συγκεκριμένης επιτροπής διερεύνησης, υπογραμμίζονται με ιδιαιτερότητα τα εξής:
*Ο συνδυασμός πτήσεων Πολεμικών Αεριωθουμένων Αεροσκαφών και ελαφρών ελικοφόρων είναι παγιδευτικός, λόγω των τεράστιων διαφορών των δύο κατηγοριών! Επί του προκειμένου αποσαφηνίζω ότι, οι πιο εφιαλτικές μου πτήσεις, ήταν οι πτήσεις που έκανα, παρά τη μεγάλη μου πείρα, σε πολεμικά αεριωθούμενα, σαν προσκολλημένος χειριστής πολεμικής Μοίρας, ενώ υπηρετούσα σαν εκπαιδευτής Ικάρων στο αρχικό στάδιο επιλογής αυτών (Α/Φ Τ- 41)!
*Η ταυτόχρονη πτήση με Αεροσκάφη σταθερών πτερύγων και Στροφειοπτέρων (Ελικοπτέρων) είναι εκ προοιμίου λίαν επικίνδυνος και ενδεχομένως θανατηφόρος, λόγω της χαώδους διαφοράς χειρισμού των δύο μέσων! Για τα οποία θα μου επιτραπεί να πω ότι το μόνο κοινό, που έχουν είναι ο «Ουρανός!»
Όσο για τα αίτια, το πώς και το γιατί δηλαδή, του συγκεκριμένου ατυχήματος, λαμβανομένης υπόψη της εν γένει κατάστασης του Α/Φ μετά το ατύχημα, επιμένω ότι ανάγονται στις «Ναρκισσιστικές τάσεις, που ενυπάρχουν στις ανθρώπινες φύσεις, ιδιαίτερα δε σ’εκείνες που έλκονται ακατανίκητα από την επιλογή επαγγελμάτων και σπορ «Αδρεναλίνης!»
Αυτό το αναγκαίο πηγαίο κακό, έχει την υπαιτιότητα για ηθικής διάστασης ανυπέρβλητα καλά, όπως τιμή, υπερηφάνεια κτλ, αλλά δυστυχώς και για κάποια ευτυχώς ελάχιστα, αλλά αναπόφευκτα κακά!
Αυτό δίνει και την απάντηση θαρρώ, στο αν πρέπει να χρησιμοποιούνται πολεμιστές εκπαιδευτές στις Αερολέσχες κι’ακόμα, στο βασικό υποθετικό ερώτημα, αν είναι σωστό το να πυροβολούμε τον «Πιανίστα!»
Ωστόσο επιμένω και κλείνω με το επιμύθιο, του « Ίσως η ζωή αξίζει λίγο περισσότερης σύνεσης και προσοχής!»
Με Τιμή
Σπύρος Κίκερης
