ΠΑΡΑΔΟΣΗ – ΠΑΡΑΛΑΒΗ
ΑΡΧΗΓΩΝ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΥ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ!
ΣΧΟΛΗ ΙΚΑΡΩΝ/ΔΕΚΕΛΕΙΑ
17/1/2024!
*Πάντοτε Έβλεπα τα Πράγματα Αλλιώς
Ίσως να φταίει ο δικός μου Ρεαλισμός
Ίσως ο
ιδιαίτερός μου Αλληθωρισμός!
Ίσως ο υπερευαίσθητός μου Συναισθηματισμός!
Ίσως ο Υπερβατικός μου διαλογισμός!
*Όμως δηλώνω
κατηγορηματικά
ότι ποτέ, μα
ποτέ δεν πέρασα από ανύπαρκτα κενά
ενδίδοντας σε
Χάπια Χρυσά!
Και επειδή σαν καλός Χριστιανός
Ανάσταση Νεκρών
και Καλλίστη του Μέλλοντος Ζωή Προσδοκώ!
Δια τούτο και το παρόν
που με πόνο
ψυχής έγραψα
για τον απερχόμενο της ΠΑ Αρχηγό
ευθέως Δημοσιοποιώ!
Ομού με την Ευχή στην Πολεμική μας Αεροπορία
Αιέν Υψικρατείν
και στη Νέα Ηγεσία
Νυν και Αεί, Αμήν!
*Το
γιατί το κάνω αυτό ίσως παρεξηγηθώ, όμως απερίφραστα δηλώ ότι πάντοτε σαν
ακατανίκητος μαγνήτης με τραβούσε κάθε περίπτωση κηρύγματος Διδακτικού, που
άπτεται θέματος Ηγετικού!
*Μια
και το μυαλό μου ίσως κολλημένο να είναι ακόμα εκεί στα διδάγματα Ηγεσίας που
έκανα στη Σχολή Ικάρων (1989 – 1991), δεδομένης της προσέγγισης μαθητών μου στη
Ύψιστη του Όπλου Ηγεσία!
*Την
Ύψιστη του όπλου Ηγεσία, που έπρεπε φρονώ ακράδαντα να τιμηθεί τυπικοουσιαστικά
από την Πολιτεία στο Πρόσωπο του Αξιολογότατου από κάθε άποψη Αποστρατευθέντος
Αρχηγού Αυτής Πτεράρχου (Ι) Θεμιστοκλή Μπουρολιά, με την ασυζητητί προώθησή του
στη θέση του Αρχηγού Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης, μια και η συγκυρία τον
ήθελε πρώτο στην Ιεραρχία μεταξύ των υποψηφίων Αρχηγών!
*Αυτό
γιατί έπρεπε να τιμηθεί κάποια στιγμή η συνεισφορά της ΠΑ τα τελευταία πολλά
χρόνια στο Αιγαίο και την Ελληνική
Κοινωνία γενικότερα και όχι να καταμετρηθούν εις βάρος της εκτιμώ κάποια τυχαία
περιστατικά, όπως στην Αγχίαλο η Φωτιά καθώς κάποια Αεροπορικά ατυχήματα με το
εξής σκεπτικό.
*Το
να αρχίσει μία φωτιά στα Φάρσαλα και να μην εμποδιστεί να φτάσει στο Αεροδρόμιο
της Νέας Αγχιάλου, δεν είναι ευθύνη της ΠΑ αλλά της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας,
για την οποία υπογραμμίζεται ότι και εντός του αεροδρομίου η ίδια έχει την
Ευθύνη της απόλυτης προφύλαξης και διαφύλαξης
της Μονάδας!
*Ακόμα
για το όποιος πιστεύει ότι μπορεί να επιτευχθεί
μηδενισμός των Αεροπορικών Ατυχημάτων σε μία οποιαδήποτε Πολεμική
Αεροπορία απατάται οικτρά, γιατί σ’ένα λειτούργημα υπερβάσεων και οριακών
καταστάσεων, η θυσία είναι θα τολμούσα να πω θέμα αναπόφευκτων και ουκ άνευ περιπτώσεων
και περιστάσεων!
*Και
κάτι ακόμα η στρατηγική εξέλιξη των επιχειρήσεων έχει ανατρέψει θαρρώ μια άτυπη
Ιεράρχηση Αξιολόγησης των όπλων, που χρόνια ίσχυε ανατρέποντας άρδην τα
κρατούντα και αναδεικνύοντας μακράν σαν κύρια και κυρίαρχη την προτεραιότητα
της Πολεμικής Αεροπορίας!
*Γιατί
εδώ φτάσαμε στο έσχατο της Ντροπής και της Προσβολής με την παράδοση παραλαβή
του Κου Φλώρου (ΑΓΕΕΘΑ) στον Κο Χούπη στη Σχολή Ευελπίδων να γίνει χαμός
Δημοσιότητας στα ΜΜΕ και ιδιαιτέρως στις TV και με τις
αντίστοιχες των Αρχηγών Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, άκρα σιωπή κι’ούτε σκηνή
μισή! Ντροπή!
*Εν
πάση περιπτώσει εγώ πάλεψα σκληρά πριν συντελεσθεί η «Ζημιά» με τις πενιχρές σε
ζήτηση Δημοσιεύσεις μου να την εμποδίσω, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τον
Αξιολογότατο Επιλεγέντα σαν ΑΓΕΕΘΑ Στρατηγό Αξιότιμο Κύριο, Δημήτριο Χούπη, που θα μπορούσε να επιλεγεί σαν ΑΓΕΣ – Αρχηγός
Γενικού Επιτελείου Στρατού - και σε ένα χρόνο σαν ΑΓΕΕΘΑ κι’αυτό προς Τιμήν της
ΠΑ!
*Της
ΠΑ του όπλου των υπερβάσεων και θυσιών με πρώτον στο είδος το Νυν
αποστρατευθέντα Πτέραρχο Αρχηγό, που στα 16 προς 17 και στις 29/5/1979 βίωσε
τον τραγικό θάνατο του Αντισμηνάρχου (Ι) Πατέρα του σε Αεροπορικό Ατύχημα στην
Κρήτη και τελευταίους τα παιδιά που είδαν ιδίοις όμμασι το ολοκαύτωμα του
Πατέρα τους Επισμηναγού (Ι) Επαμεινώνδα Κωστέα στο Αεροδρόμιο της Καλαμάτας την Τρίτη ημέρα
Χριστουγέννων (27/12/2023/11:28), ομού με την Τραγική Μητέρα τους και σύζυγο
του θυσιασθέντος εν ώρα καθήκοντος Ήρωα σε πτήση με Α/Φ Τ-2Ε!
*Εν
πάση περιπτώσει παραβρέθηκα στην Τελετουργία, Ιερουργία, Μεγαλουργία παράδοσης
παραλαβής της Νέας Ηγεσίας του Περήφανου όπλου μας την 17η
Ιανουαρίου του 2024/ 10:00 – 13:00!
*Ναι
ήμουν προσκεκλημένος προσωπικά του παραδίδοντος Αρχηγού, με τον οποίο με
συνέδεε ακατάλυτος ψυχικός δεσμός με πρωτοβουλία του, που μου είχε απευθυνθεί τηλεφωνικά
τρεις ημέρες (29/1/2022/21:15) πριν την ανάληψη των υψηλών του καθηκόντων
(1/2/2022), μεταστρέφοντας την στάση μου έναντι της ΠΑ, που κρατούσε επί 31
ολόκληρα χρόνια, λόγω του απαράδεκτου τρόπου αποπομπής μου από τις τάξεις της,
σαν αμετανόητου υπέρμαχου της Αξιοκρατίας!
*Κατευθύνθηκα
και’γω με τη Συμβία μου εκεί που κάποια πινακίδα με οδήγησε, γνωστή άλλωστε από
άλλες σχετικές φορές! Εκεί πίσω από μια ταμπέλα – Αρχηγοί, Ανώτατοι – σ’ένα
σωρό!
*Οι
πάντες πλέον χωρίς γαλόνια και παράσημα σε μια άλλου είδους «Ιεραρχία», που
θέλεις δε θέλεις είσαι αναγκασμένος να της δεχτείς και να τη παραδεχτείς! Είναι
αυτή που εγώ ονομάζω ΗΘΙΚΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ και τόσο εκτιμώ!
*Χαιρέτησα
αρκετούς Συμμαθητές, Αρχηγούς, με χαιρέτησαν περισσότεροι! Είχα μπροστά μου
ακριβώς ένα ψηλότερο μου Άντρα που φορούσε παλτό, που δεν τον αναγνώρισα!
*Σε
λίγο άκουσα το γνωστό μουσικολόγο χρόνια υπεύθυνο των παραδοσιακών της ΕΡΤ και
φίλο μου Παναγιώτη Μυλωνά, να λέει στον κύριο που μπροστά μου ήταν: «Στρατηγέ
μου, Κωνσταντίνε, Κύριε Φλώρο τί κάνετε; Εδώ είναι και ο εξαίρετος φίλος
μου Σπύρος Κίκερης! Εκείνος γύρισε και
μου είπε τι κάνετε; Και’γω του απάντησε μ’ένα απλά καλά, χωρίς να του ευχηθώ -
παράλειψή μου βέβαια - το «Καλός Πολίτης»
- ! Βλέπετε δεν είχα και την καλύτερη γνώμη για τον υπερφίαλο Αρχιστράτηγο, που
μόλις την προηγούμενη ήθελε να καταθέσει μέχρι στεφάνι στον Άγνωστο Στρατιώτη,
που κάποιος προφανώς τον εμπόδισε φοβούμενος προφανώς την έγερση του Νεκρού!
*Εν
πάση περιπτώσει 10:10 άρχισε η όλη διαδικασία παράδοσης παραλαβής παρουσία του
Κου ΥΕΘΑ Κου Δένδια του ΥΦΕΘΑ Κου Κεφαλογιάννη, του Νέου ΑΓΕΕΘΑ Κυρίου
Δημητρίου Χούπη και των λοιπών Αρχηγών!
*Τα
πάντα στην εντέλεια, ακολούθησε μεγαλοπρεπέστατη εκδήλωση στο Εστιατόριο της
Σχολής! Ελάχιστα πριν στη αίθουσα VIP’S εισήλθα και ασπάσθηκα κατασυγκινημένος τον
αποχωρούντα Φίλο και Αρχηγό του επέδωσα
ένα φάκελο με Ιερό περιεχόμενο, συνιστώντας του να διαβάσει το περιεχόμενό του την επομένη!
*Παρεμπιπτόντως
βλέποντας το μικρό μου κράταγε στο χέρι του τον ρώτησα: «Ποιος είναι ο Μικρός;»
Αυτός είναι ο Θεμιστοκλής Μπουρολιάς του Αθανασίου, ο Έγγονός μου Κύριε Κίκερη,
μου είπε με περηφάνια! Και’γω: «Ελπίζω να μοιάσει στον Παππού του» του είπα με
περισσευούμενο θαυμασμό!
*Στη Συνέχεια ευχήθηκα με όλη μου την
εγκαρδιότητά και την Ειλικρίνειά μου το Νέο Αρχηγό Αντιπτέραρχο (Ι) Δημοσθένη
Γρηγοριάδη, λέγοντάς του «Καλή Δύναμη και Κουράγιο στο δύσκολο Έργο του!»
*Αργότερα
σμίξαμε όλοι στη Μεγάλη του Εστιατορίου Αίθουσα της Σχολής! Εκεί συγχάρηκα
περίλυπος έναν προς έναν του αποστρατευθέντες συναδέλφους που πρόσφεραν τόσα
πολλά στο περήφανο όπλο μας από τον Αντιπτέραρχο (Ι) Λατρεμένο τέως Αρχηγό ΑΤΑ
– Αρχηγείου Τακτικής Αεροπορίας - Γεώργιο Φασούλα μέχρι τον τελευταίο και
μεταξύ τους τον εξαίρετο πρώην Διοικητή της Σχολής Ικάρων Υποπτέραρχο (Ι)
Κωνσταντίνο Καραμεσίνη, έχοντας δυο λόγια δικά μου στον καθένα να πω!
*Μετά
συγχάρηκα όλα τα Νέα Παλικάρια ευχόμενος Δύναμη και καλά Κουράγια, σ’ότι η
Μοίρα τους είχε γι’αυτά στο υπόλοιπο υπηρεσιακό τους διάβα!
*Ακολούθησαν
τα δώρα και τα ωραία λόγια κυρίως στο Απερχόμενο Αρχηγό! Από τον Υπουργό
Εθνικής Αμύνης Κο Δένδια, τον Υφυπουργό Κο Κεφαλογιάννη, τον ΑΓΕΕΘΑ Κο Χούπη,
τον Νεοπαραληφθέντα Αρχηγό Κο Γρηγοριάδη, τους λοιπούς Αρχηγούς και τους
Συμμαθητές του!
*Η
Χαρά σκέπαζε θαρρώ την έκδηλη, όπως και να’χει, συγκίνηση! Την παράσταση
έκλεψε, όπως συνηθίζουμε να λέμε, ο Μεστός λόγος του Κου Υπουργού, που έκρυβε
και μία έκπληξη!
*Είπε
πέραν των άλλων απευθυνόμενος στον Πτέραρχο Μπουρολιά: «Είναι Αλήθεια πως δεν
είχατε το σύνηθες ύφος των Στρατιωτικών, ήσασταν ιδιαίτερα μειλίχιος και
ευγενικός ….» Δεν ήταν και τόσο κακό θα
πρόσθετα Κε Υπουργέ, τρομάξαμε να φύγουμε απ’αυτό το πρότυπο Ηγεσίας εμείς οι
παλαιότεροι θα έλεγα Κε Υπουργέ στην Αεροπορία! Δεν είναι Ανάγκη να είμαστε
«φλώροι» με βλοσυρά κι’απρόσιτα ύφη, οι συνάδελφοι και συνεργάτες μπορεί και να
είναι φίλοι, όμως σίγουρα δεν είναι εχθροί και η άριστη σχέση μαζί τους θεμέλιο
Ισχύος κατά την ταπεινή μου άποψη σε Ηγετική διάσταση!
*Ας
μη ξεχάσω την έκπληξη του Κου Υπουργού: «Προσφέρατε Μεγάλο έργο Κε Αρχηγέ,
κι’αυτό το έργο δε μπορεί εύκολα να ξεχαστεί, άνθρωποι σαν εσάς δε μπορεί να
περνούν στο περιθώριο, καθίστε ένα
διάστημα να ξεκουραστείτε, το έχετε ήδη σίγουρα ανάγκη, και μετά θα δούμε σε
ποια θέση θα μπορέσετε να προσφέρετε τις χρήσιμες Υπηρεσίες σας!
*Ελπίζω
Κε Υπουργέ η υπόσχεση αυτή να μη ξεχαστεί, αυτό το λέω γιατί εσείς οι Πολιτικοί
είστε εύκολοι στα λόγια μα ευκολότεροι στο ξεπέρασμα και ξέχασμα αυτών!
*Ναι
κάποια Στιγμή από τις πολλές είπα στον Κο Υπουργό και παλαιότερο σχετικά μου
γνώριμο: «Κε Υπουργέ έχω ζητήσει μια συνάντηση μαζί σας, ίσως άργησε, άργησε
πολύ και ίσως σας ήταν και θα’ναι εκτιμώ, όπως και να’χει πολύ χρήσιμη!»
-*«Το
ξέρω μου είπε δεν το ξεχνώ, απλά είμαι ιδιαίτερα φορτωμένος τον τελευταίο
καιρό!»
*Έτσι
κάπως ουδόλως αμφιταλαντεύτηκα και στη δημοσιοποίηση των όσων στον Απερχόμενο
Αρχηγό έγραψα και επέδωσα με περίσσεια θάρρους και υπέρ Αξιοκρατίας και
Πατρίδας ανυποχώρητα ναι στη δημοσιοποίηση ενέδωσα!
Προς Πτέραρχο (Ι)
Θεμιστοκλή Αθανασίου Μπουρολιά!
17/1/2024!
*Θέμη μου, Καλέ μου Θέμη
Πανάξιε του Όπλου μας Αρχηγέ
Πτέραρχε Ιπτάμενε Αγέρωχε Αϊτέ!
Ανθρωπιστή,
Ιδεαλιστή Ρεαλιστή!
*Καλέ μου Φίλε
Θέμη
Εύχομαι, τούτη τη Οριακή για σένα Στιγμή
ο Θεός ότι Καλύτερο, ως σου αξίζει
απλόχερα Καλέ μου να σου το προσφέρει!
*Από τα Μύχια της Ψυχής μου
για σένα τούτη η Γραφή!
ΣΧΟΛΗ ΙΚΑΡΩΝ
17/1/2024/10:00 – 13:00!
*Θέμη
Καλέ μου Φίλε, Άξιε Αρχηγέ άλλο δεν έχω για σένα πιο καλό από
τούτο
το γραπτό!
*Κι’αν
τύχει και νομίσεις πως κάπου σε στενοχωρώ ποτέ σου μη διστάσεις, διέγραψε
κι’εμένα κι’ αυτό!
*Αυτό,
που έγραψα για σένα με πόνο ψυχικό και τη ματιά πνιγμένη σε ποταμού κλαυθμό!
*Θέμη
μου σ’αγαπάω, Θέμη μου σ’εκτιμώ πόσους για σένα μίσησα ποτέ δεν θα στο πω!
*Πορέψου
όπως ξέρεις, με βήμα σταθερό και κάποιον ναι Θυμήσου σαν Φίλο Καρδιακό!
*Που
ίσως συναντήσεις, κάπου στον Ουρανό! Εκεί οι Δικαιώσεις που στήνουνε Χορό και
Μάγοι Αρχαγγέλοι ξορκίζουν το Κακό και το Καλό Ορκίζουν, σαν τάμα στο Χριστό!
*Εγώ
να ξέρεις ένιωσα στον πόνο μου «εσύ», Ψυχούλα στην ψυχούλα σου, την ώρα που
πονεί! Γι’αυτό και τούτο έγραψα σα να’μουνα «εσύ» κι’ας μη μου πεις αν πέτυχα
στην σκόπευση αυτή!
«ΜΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΕΝΑ!»
«Δεν ήσουνα Πατρίδα μου
αυτή που ονειρεύτηκα!
Με τέλειωσες Πατρίδα μου
μ’ανδρείκελα
σαν μπλέχτηκα!
Ναι, ένιωσα Μονομάχος, έστω και στιγμιαία
μονάχος στην Αρένα και Άδικων Παλαίστρα!
Με Στέμμα Στολισμένο, παράσημα αβέρτα
που ένιωσα αίφνης όλα πως ήταν ένα ψέμα!
Να ψάχνω τις Αιτίες και τις αφορμές
Ίντριγκες, μαφίες, ύπουλους Κριτές!
Δόλου Συμμορίες, σε διαπλοκές
VIP φιντάνια! VIP ντροπές!
Να Ψάχνω σε πλεκτάνες να μπαίνω σε στοές
και σε λαβυρίνθων τις διαδρομές!
Να Ψάχνω διεξόδους να βγαίνω σε σπηλιές
Να πέφτω σ’αριάδνες δήθεν προσιτές!
Μα Άφαντες οι Πύλες, όλες σκοτεινές
να μοιάζουνε του Άδη σύναξης ψυχές
και οι σκοπιές ρουφιάνες με μεταστροφές
πόρνες, γλείφτες, σκύφτες και υποκριτές!
Να πέφτω υποφέρων στις τρικλοποδιές
να μπλέκω σε παγίδων, προδιαγραφές!
Να λέω την Ελλάδα, είναι να την κλαις!
σαν βλέπω τις αξίες, Σκάρτες και Φαιδρές!
Να ψάχνω τις Αιτίες και τις Αφορμές
και να τις βλέπω Θέμου, Τίγρεις και Οχιές
Ίντριγκες, πλεκτάνες, προδιαγραφές
και να μου λες
ρε Φίλε, σκάσε πολλά μη λες!
Κρύψου αν το μπορέσεις μέσα στις σιωπές
κι’αίφνης μεταμορφώσου, σε άυλες σκιές!
Κι’αν Φίλε δεν τ’αντέξεις , Βάλε τις φωνές
κάτσε και τ’ άχτι βγάλε, σε παραβολές!
Δεν είσαι συ Ελλάδα μου έτσι που σε
περίμενα
σε φάγανε στο
διάβα σου θεριά θαρρείς ανήμερα!
Βαρύ θα’ναι το τάμα μου, για όλ’αυτά που πίστεψα
και πιο βαρύ τ’ανάθεμα, στης πίστης μου τ’ανδρείκελα!
Έμαθα τον Αντίχειρα ψηλά να τον κρατώ
και απ’τους
συνεργάτες μου ψηλά να τον θωρώ!
Ποτέ δεν είχα φανταστεί αλλιώς πως θα τον δώ
κι’ούτε πως θα μου θύμιζε του Γολγοθά Σταυρό !
Το χώμα να μου δείχνει κι’όχι τον Ουρανό
Αρένα να θυμίζει και μένα Χριστιανό!
Χρυσόβουλα στα χέρια σφιχτά να τα κρατώ
Παράσημα στα μάτια σαν Χάρου οβολό!
Να όμως που μου έμελε κι’αυτό να το γευτώ
το τέλος της Κονίστρας μου Αρένα να το δω!
Να βλέπω τον Αντίχειρα, σαν Χάρου Πλοηγό
να ψάχνω τον Πατέρα μου, να παρηγορηθώ!
Να νιώθω μοιάζω στο Χριστό, σηκώνοντας Σταυρό
Ακάνθινο να φέρω Στέφανο, σαν στέμμα ταπεινό
Να ψάχνομαι στον Ουρανό, κάτι για να πιαστώ
και να τον βλέπω βροχερό, μ’αίμα αντί νερό!
Να νιώθω Μονομάχος, μονάχος στην Αρένα
ημίγυμνος Χριστούλης λιγάκι πριν το Τέρμα!
Με «Στέμμα» στο κεφάλι πνιγμένος μες το αίμα
και με θολό το βλέμμα, να ψάχνω σε Πατέρα!
Είδα της Εκτέλεσης τ’απόσπασμα
την «Κατηγορία» δίχως Πρόσχημα!»
Όλοι τους γνωστοί μου αναπόσπαστα
Ώριμα ανδρείκελα μ’ανώριμα!
Ύψωσα τα μάτια στην Ικέτευση
είδα τους Αρχάγγελους σε Νέμεση
κι’έναν πιο νηφάλιο που έλεγε:
«Είμαστε Υιέ
μου πια Ελεύθεροι
πρώτοι, σ’όλα
πρώτοι ποτέ Δεύτεροι!»
*Και
το Επιμύθιο:
*Μου’παν
για λίστες και ληστές και προδιαγραφές
απροσδιόριστες
γραφές, θολές υπογραφές!
*Με
πρότειναν κι’εμέ σ’αυτές, με λέξεις πειστικές
μα
οι αρνήσεις μου κοφτές, σαν λάμες κοφτερές!
*Αν
έχετε ακούσει για κάποιες «Λίστες» Προδιαγραφών
μπορεί
και ναν ψευτιές, μα των «Λιστόν» στην Κέρκυρα
«Φόρα
Αναφανδόν!» Λιστών Γραπτών και Ευγενών
Αενάως Ζωντανών!
Με Τιμή, Υπερηφάνεια, Συγκίνηση
και Άπειρη
Εκτίμηση
Σπύρος Κίκερης.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
