Σπύρου Κίκερη
ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ - ΜΑΡΙΝΟΣ!
ΕΙΔΙΚΗ ΑΦΙΕΡΩΣΗ
Σ’ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΡΥΠΗΣΑΝ
ΚΙ’ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ
ΧΑΡΜΌΣΥΝΑ ΉΧΗΣΑΝ!
ΕΠΙΣΜΗΝΑΓΟΙ ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ (Ι)
ΠΑΝΑΓ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ!
«Ποια άλλη Μάνα, τους γιους της έταξε
πες μου Ελλάδα;
Ποια άλλη Μάνα, τους γιους της έκλαψε
με δόξας κλάμα;»
«Οι Θάνατοι! Οι Θάνατοι! Γι’αυτούς δεν είναι Θάνατοι
κι’ας ειν’αυτοί στου Χάροντα, τη λίστα Μελλοθάνατοι
κοντολογίς Ιπτάμενοι, στο Ύψος τους Ιστάμενοι!»
ΑΝΤΙΣΜΗΝΑΡΧΟΣ (Ι)
ΧΡΗΣΤΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Με την ευκαιρία της επετείου θανάτου του Αντισμηνάρχου (Ι) Χρήστου Ευσταθίου (15/7/1965/ 17:15), Διοικητού της 335 Μοίρας Διώξεως Βομβαρδισμού (Μ/ΔΒ), Αεροσκαφών (Α/Φ) F- 104 G Starfighter, καθώς ενός μεγάλου λάθους, σε προηγούμενη σχετική ανάρτησή μου, του οποίου την αποκατάσταση, είχα υποσχεθεί!
Στις 8 Μαΐου 2017 είχα γράψει στο διαδίκτυο (FB), τα παρακάτω επί λέξει:
«Επισμηναγός Πέτρος Μαρίνος! Ο ΄Ανθρωπος, που τρύπησε τον Ουρανό!
Ήταν η 25η Μαρτίου του 1964! Πριν από λίγες μέρες, είχαν αφιχθεί στο λιμάνι του Πειραιά, συσκευασμένα τα φημισμένα αεροπλάνα F-104, με ειδικά διασκευασμένο παλαιό Αεροπλανοφόρο! …. Οι φίλοι της ΠΑ, πολλοί λίγοι τότε, κάτι είχαν ακούσει!....
Νεαρούλης και’γώ τότε, με διακαή πόθο να γίνω Ίκαρος, καμάρωνα τους λεβέντες στην παρέλαση, όταν κάποια στιγμή κατατρόμαξα! Είδα έναν πύραυλο να πετά χαμηλά στην Πανεπιστημίου και ξαφνικά σε κατακόρυφη άνοδο, ν'ανέρχεται με τρομακτική ταχύτητα, να τρυπά τον Ουρανό και να χάνεται στα ύψη!
Η σκηνή επαναλήφθηκε τρεις ή τέσσερες φορές, ενώ τα μεγάφωνα έλεγαν τον τύπο του Α/Φ και το όνομα του πιλότου, που ακόμα ενίοτε ηχεί στ'αφτιά μου!
«Αυτός δεν είναι Άνθρωπος, είπα μέσα μου, αυτός είναι τουλάχιστον Θεάνθρωπος!» Ήταν ο Επισμηναγός Πέτρος Μαρίνος, με το υπ'αριθμ 62-12272/FG - 279 Α/Φ, τύπου F – 104 G
Με το ίδιο Α/Φ, η Μοίρα του, τον επέλεξε για μόνιμο κάτοικο Ουρανού! Το τραγικό περιστατικό συνέβη μετά 44 ημέρες ακριβώς (8/5/1964!), από εκείνη την αξέχαστη για μένα ημέρα! Αιωνία η Μνήμη στον Άνθρωπο, που αεροπορικά με συγκίνησε, όσο κανένας άλλος!»
Αυτά λοιπόν είχα σχετικά γράψει! Λίγο μετά διαπίστωσα ένα τραγικό μου λάθος, είχα εκθειάσει και σχεδόν Θεοποιήσει τον Μαρίνο και είχα παραλείψει παντελώς την αναφορά του Επισμηναγού Αναγνώστου!
ΕΠΙΣΜΗΝΑΓΟΣ (Ι) ΠΑΝ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ!
Του Παναγιώτη Αναγνώστου, που όχι μόνο επέβαινε του συγκεκριμένου Αεροπλάνου, κατά την τρομακτική επίδειξη, στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου του 1964, που παρακολουθούσα, αλλά αυτός στην ουσία, ήταν ο Κυβερνήτης!
Όμως, τη στιγμή εκείνη, ήταν τόσο έντονη η αναφορά του ονόματος του Μαρίνου από το πλήθος, που έμπαινε θέλοντας και μη στ’αφτιά σου!
Ναι η παράλειψη, δεν ήταν απλά ανεπίτρεπτη και άδικη, αλλά σίγουρα κάτι παραπάνω. Γιατί το ν’αδικείς «Ζωντανούς» είναι ζήλεια και κακία! Το ν’αδικείς νεκρούς είναι αμαρτία! Το ν’αδικείς Ήρωες και Νεκρούς, είναι Ιεροσυλία!
Ναι ήταν κι’οι δυο μαζί στην αξιοθαύμαστη εκείνη πτήση, με το Α/Φ ΤF – 104 G 62–12272/ FG-272! Μαζί, ναι μαζί, μαζί είχαν πάει στις ΗΠΑ τον Απρίλιο του 1963, να εκπαιδευτούν ως οι πρώτοι εκπαιδευτές στο συγκεκριμένο τύπο Α/Φ!
Μαζί επέστρεψαν από τις ΗΠΑ και ανέλαβαν ο μεν Παναγιώτης Αναγνώστου, το βαρύ φορτίο Διοίκησης της νεοσύστατης 335 Μ Δ/Β, ο δε Πέτρος Μαρίνος τα καθήκοντα του Αξιωματικού Επιχειρήσεων (Α.Ε) αυτής!
Όμως, τι ειρωνεία; Πάλι Μαζί, η «Μοίρα» επέλεξε να τους κάνει «Αθάνατους» στις 8 Μαΐου! Ποιους; Ναι αυτούς, τους επίγειους Θεούς, που τόσο είχα θαυμάσει, στην εκπληκτική εκείνη πτήση της 25ης Μαρτίου του 1964!
Μια πτήση, που συνιστά την πιο συναρπαστική, σκηνή, στην πεντηκονταετή μου, πτητική διαδρομή και πολυδιάστατη δραστηριότητά μου σε ημεδαπή και αλλοδαπή, που περιελάμβανε αρκετές σχετικές εκθέσεις, επιδείξεις παντός είδους Α/Φ, καθώς ασκήσεις και αξιολογήσεις Νατοϊκών Μονάδων, όπου και υπηρέτησα, ως τακτικός Αξιολογητής!
Το συμπέρασμά μου, για το ατύχημα αυτό και την ανάληψη των δύο Ηρώων μας, 44 μόνον ημέρες μετά τις εκπληκτικές διελεύσεις της 25ης Μαρτίου του 1964, στον άξονα «Σύνταγμα – Ομόνοια» και τις ανόδους στα ουράνια, ίσως να εκπλήξει πολλούς!
Όμως είμαι από τους ανθρώπους, που πιστεύουν στην αρνητική ενέργεια κακών και ζηλόφθονων – στο κακό μάτι, που λέει ο Λαός! Στο σημείο αυτό, θα διατυπώσω όπως μου βγαίνει, μία ευχή «είθε αυτοί, οι επίγειοι Θεοί, να μη πήγαν από φθόνου μάτι!»
Και να σκεφτεί κανείς ότι τα πρώτα F-104 ήρθαν εν πλω στον φαληρικό όρμο, μόλις 10 ημέρες προ της επίδειξης αυτής, επιβιβασμένα σ’ένα διασκευασμένο αεροπλανοφόρο του ΄ΒΠΠ με στοιχεία USNS CROATAN και κωδικό ΑΚV 4322!
Από το πλοίο με γερανούς κατέβαζαν τα Α/Φ σε μαούνες, που τις τραβούσαν ρυμουλκά μέχρι το δέλτα Φαλήρου και εκείθεν με ελκυστήρες αρχικά στο κοντινό ΚΕΑ (Κρατικό Εργοστάσιο Αεροπλάνων) και στη συνέχεια στο Α/Δ Ελληνικού, προς πλήρη έλεγχο και αξιοποίηση πτήσεων, προς το Α/Δ της Τανάγρας!
Στο σημείο αυτό, θεωρώ χρέος μου, να εξάρω, επειδή το έζησα, την άψογη λειτουργία του Κρατικού Εργοστασίου Αεροπλάνων, που λειτουργούσε αποκλειστικά με προσωπικό της ΠΑ, επί σειρά ετών, μέχρι, δυστυχώς, να αντικατασταθεί από τη σημερινή ΕΑΒ (Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία!)
Ωστόσο στις 16 Απριλίου, ημέρα Πέμπτη, γίνεται στο Ελληνικό με κάθε επισημότητα η τελετή ένταξης των νέων Α/Φ με την παρουσία του Βασιλέως Κωνσταντίνου και του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου!
Το Ατύχημα των Αναγνώστου και Μαρίνου έγινε 22 μέρες μετά (8/5/1964), ενώ δύο ημέρες νωρίτερα είχαν επιστρέψει στη Χώρα μας οι Ευσταθίου και Παπαδημητρόπουλος, που είχαν εκπαιδευτεί στις ΗΠΑ, σαν εκπαιδευτές! Με τον θάνατο των Αναγνώστου και Μαρίνου ήρθαν και δύο Αμερικανοί εκπαιδευτές στη Χώρα μας!
Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος συγχαίρει τον Ασμχο Ευσταθίου
μετά από άσκηση στην Τανάγρα το 1965 και λίγο πριν το θάνατό του!
Όμως δυστυχώς, στις 19 Ιουνίου του 1965 σκοτώνεται σε αεροπορικό ατύχημα, με τον ίδιο τύπο, ο Υποσμηναγός Νικολάου και στις 15 Ιουλίου ο Αντισμήναρχος Χρήστος Ευσταθίου, Διοικητής της 335 Μ Δ/Β και εκπαιδευτής!
Λίγο μετά έχουμε ένα ακόμη μείζον ατύχημα, με το ευτύχημα της επιτυχούς εγκατάλειψης από τον Υποσμηναγό Παπαθανασίου!
Το πλήγμα των τεσσάρων μειζόνων ατυχημάτων με τους τέσσερις θανάτους ήταν βαρύ για την ΠΑ! Όμως ας σημειωθεί ότι αυτούς τους Σταυραϊτούς δεν υπάρχει δύναμη ν’ανακόψει το πάθος τους γι’αυτό που επέλεξαν, εκείνοι να κάνουν στη ζωή τους, να φυλάττουν «Θερμοπύλες» δηλαδή, έναντι οιουδήποτε τιμήματος!
Παραπάνω είναι ίσως η πιο συγκινητική αεροπορική φωτογραφία, που ποτέ είδα! Τί δείχνει; Δείχνει τον μόλις ορκισθέντα Αρχηγό των Νέων Ανθυποσμηναγών Χρήστο Ευσταθίου, να παραδίδει τη Σημαία της Σχολής, στον Αρχηγό της Σχολής Ικάρων Πέτρο Μαρίνο!
Ναι αν ένα δάκρυ, επιμένει να βγει στο σημείο αυτό, μην το συγκρατήσετε, αφήστε το, άλλωστε και κάποιοι, που γράφουν, μακάρι, να ξέρατε, πόσες φορές με το δάκρυ τους γράφουν! Χώρια που φρονώ «Σαν πέφτουν οι Αρχηγοί ίσως και ο Θεός θρηνεί, ώσπου να τους υποδεχτεί! Αξίζει να πω στο σημείο αυτό, ότι τον Αρχηγό της Σχολής, τον λέμε «Θεό» και ότι οι πρωτοετείς στη θέα του κλείνουν τα μάτια!
Όμως μην πτοείστε, ψηλά το κεφάλι, ψηλά στον Αετό, εκεί στο Νότιο μέρος της Σχολής, αυτό που παραπάνω φαίνεται στην παράδοση παραλαβή του Οκτωβρίου 1950!
Αυτό το ιερό μέρος, που οι νεώτεροι δε γνώρισαν γιατί ο Σεισμός του 1999 δεν το σεβάστηκε! Αυτό που και ο Ευσταθίου και ο Μαρίνος εκεί βρωντοφώναξαν μ’όση δύναμη είχαν το πρώτο μελωδικό άκουσμα, που βγήκε απ’ τα χείλη τους, σαν νεοσσοί στη Σχολή!
Αυτόν τον Ιερό, συμβολικό, Ύμνο, που έμελλε δυστυχώς πάμπολλες φορές να επαληθευθεί και που άρχιζε «Αεροπόρος θα γενώ……» και που τέλειωνε «…κι’αν η Μοίρα το καλεί μια μέρα να πεθάνω, θέλω του Χάρου το φιλί μες το αεροπλάνο!»
Τα Αεροπλάνα, για να προχωρήσουμε και να κλείσουμε στάθηκαν αξιοπρεπώς στην Ελλάδα, παρά τη διεθνή κατακραυγή εις βάρος τους, κάποια περίοδο, κυρίως λόγω των ατυχημάτων στη Γερμανική Αεροπορία! Ναι υπήρξε περίοδος, που η κοινή γνώμη, τα ονόμασε «Ιπτάμενα Φέρετρα!»
Τα υπόψη Α/Φ ούτως ή άλλως κυριάρχησαν στους Ελληνικούς Ουρανούς από το 1964 μέχρι 1993, συμπληρώνοντας συνολικά, ένα πτητικό έργο, που ανέρχεται στις 224.489 ώρες πτήσεων! Μέσα σ’αυτό το διάστημα, το κόστος σε ανθρώπινες ζωές ήταν η ανάληψη 16 Ηρώων!
Υπάρχει και σκοτεινή πλευρά στο όλο θέμα, σε διεθνές επίπεδο, που έφτασε σε εκπτώσεις, παραιτήσεις και καταδίκες Πρωθυπουργών, Πριγκίπων, Υπουργών, Δημόσιων Λειτουργών! Καθώς επιβολή υπέρογκων προστίμων στην κατασκευάστρια εταιρεία Lockheed και φυλακίσεων στελεχών της, από την Αμερικανική Πολιτεία!
Στη Χώρα μας δεν είχαμε σχετικά θέματα, καθόσον η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι για την προμήθεια αυτών των Α/Φ, που έφτασαν σε αριθμό στα 120 – αν δεν λαθεύω – δεν ξοδεύτηκε ούτε δολάριο!
Όμως θα μου επιτραπεί να μην αναφερθώ σ’αυτήν, επειδή το θέμα σχετίζεται με τους άπληστους και άπλυτους ψυχωμένους και όχι με τα άψυχα!
Τα συγκεκριμένα άψυχα κάποιες παιδικές ασθένειες είχαν, που άργησαν κάπως να θεραπευθούν! Όμως ειλικρινά δεν θέλω ν’ασχοληθώ με τη σκοτεινή πλευρά του θέματος, αφενός γιατί ο θαυμασμός μου για το υπόψη Α/Φ με το εκπέτασμα των 6.68 M, που ξεπερνούσε σε ταχύτητα τα 2 Mach, είναι απεριόριστος! Aφετέρου δε επειδή δεν θα ήθελα να σκιάσω ένα «Αστέρι, Αστρομαχητή» - Star fighter – που ακόμα και μετά 24 χρόνια από το θάνατό του, ακόμα λάμπει!
Δεν ξέρω αν και από πόσους μισήθηκε εκείνο που ξέρω είναι ότι, απ’αυτούς που το πέταξαν αγαπήθηκε, όσο τίποτα άλλο και νομίζω ότι, κι’αν, οι εξ’αιτίας του Νεκροί και νυν «Αθάνατοι, πίσω για λίγο γύριζαν, τα ίδια για κείνο θα έλεγαν!»
Ναι ουδόλως αμφιβάλλω ότι το αεροπλάνο αυτό, που πήγε τόσο ψηλά όσο κανένα άλλο! Το Αεροπλάνο αυτό που εκπαίδευσε Αστροναύτες και που κατασκευάστηκε στην ουσία για μία αποστολή, που δεν την αναφέρω, γιατί προκαλεί τρόμο, αγαπήθηκε και θαυμάστηκε απ’όλους τους Ιπταμένους του Κόσμου, όσο κανένα άλλο!
Θα κλείσω με την παραπάνω φωτογραφία, ενδιάμεσα των εμβλημάτων των δύο Μοιρών, που ελήφθη στις 31 Μαρτίου του 1993 στον Άραξο, ημέρα απόσυρσης των εκπληκτικών αυτών Αεροσκαφών!
Τα υπόψη αεροπλάνα, τα οποία βάφτηκαν στα χρώματα των δύο Μοιρών της 335 και 336 Μ Δ/Β, με πρωτοβουλία του αξιόλογου συναδέλφου Νίκου Μανουσάκη, υφίστανται στον εκθεσιακό χώρο του Μουσείου της ΠΑ, που εδρεύει στο Τατόι!
Με Τιμή
Σπύρος Κίκερης
