Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΠΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟΥ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ ΝΥΧΤΑ!

 ΜΟΙΡΑΙΑ ΠΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟΥ

ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ ΝΥΧΤΑ!

ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ

31/1/1996!

*Ημέρα γενναίων, ημέρα Ηρώων, Ημέρα Αθώων!

 Ταγών ανικάνων, ταγών δολοφόνων!

Τούτη η Εθνική ταπείνωση, περιέχει εγκλήματα ιδιαζόντως ειδεχθή

που οι ευθύνες τους, δεν έχουν εισέτι ζητηθεί!
Όλα άρχισαν την 25η Δεκεμβρίου του 1996 όταν ο Δήμαρχος Καλύμνου ύψωσε την Ελληνική σημαία στα Ίμια, κάτι που λίγο αργότερα μ'εξανάγκασε εθνικά να γραψω: "Στω Ιμίων τα πάτρια βράχια ανυψώσαν Σημαία ρωμιοί, που στα στήθη  η τρανή περηφάνια, έμελλε, αλίμονο, να μας γίνει ντροπή!"

    Σκοπός η Διδαχή.

 Δεν πρόκειται ν’αποδυθώ σε ατέρμονες αναφορές και

παραλειπόμενα, θα είμαι σύντομος και περιεκτικός, όσο επιβάλλεται! Σκοπός μου δεν είναι να θίξω πρόσωπα και πράγματα! Σκοπός μου είναι να μεταφέρω στις νυν Ηγεσίες και τις μελλοντικές, κυρίως τις Στρατιωτικές, κάποιες μου απόψεις προς αποφυγή δογματισμών, απολυταρχισμών, βλακειών και εν γένει λαθών!

   Ο παραπάνω τεθείς σκοπός απορρέει στη δική μου ιδιοσυστασία από το ότι πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει η απαράδεκτη εκδοχή και παραδοχή του ότι «Η Διαταγή μπορεί να ταπεινώνει ασύστολα τη Λογική!» Αυτό που η κοινή γνώμη, έχει καθιερώσει στο μυαλό και τη γλώσσα της να περιέχεται σε όλο του το μεγαλείο, στη φράση «Εκεί που σταματά η Λογική, αρχίζει ο Στρατός!»

   Η Αναζήτηση των υπευθύνων!

   Ας γίνουμε σαφέστεροι. Τις απόψεις μου για την υπόψη πτήση «Καμικάζι» του ελικοπτερου (Ε/Π) ΑΒ-212 του Πολεμικού

Ναυτικού (Π.Ν), τη νύχτα της 31^ης Ιανουαρίου του 1996, δεν είναι η πρώτη φορά, που τις εκφράζω δημόσια! Τις έχω πει στον αέρα πάνω από δύο φορές! Η τελευταία απ’ότι θυμάμαι ήταν σε εκπομπή του Κ. Χαρδαβέλα (Αθέατος Κόσμος) στον ALTER.

   Στο πάνελ συμμετείχαν οι κ κ Παυλίδης, Άδωνις Γεωργιάδης, Καπερνάρος, Ο Στρατηγός ε.α Δ. Σπυρίδων (Διοικητής ΑΣΔΕΝ) στη κρίση των Ιμίων και άλλοι. Η εκπομπή κράτησε μέχρι τις πρωινές ώρες! Ο κύριος λόγος για μέρος των απόψεών μου, μου δόθηκε περί το τέλος της εκπομπής, όταν και οι περισσότεροι των τηλεθεατών εκτιμώ, ότι θα είχαν αποκοιμηθεί!

   Ο λόγος υποψιάζομαι πως ήταν, η διατύπωση εκ μέρους μου, στα προκαταρκτικά της εκπομπής, του ερωτήματος προς τον παρουσιαστή «Τι μας φέρατε εδώ Κε Χαρδαβέλα, για την τέλεση Μνημοσύνου;» Εκείνος συνοφρυωμένος και φανερά εκνευρισμένος μου απαντά «Όχι και μνημόσυνο Κε Κίκερη, όχι και μνημόσυνο!» Για να ανταπαντήσω «Μνημόσυνο Κε Χαρδαβέλα! Μνημόσυνο! Μνημόσυνο!»

   Ας έρθουμε όμως σ’αυτό καθαυτό το θέμα μας, που είναι η αναζήτηση των υπευθύνων του υπόψη οικτρού δυστυχήματος και των σφαλμάτων τους, με σκοπό τη μη επανάληψη, την πρόληψη δηλαδή για το μέλλον!

   Για να τους πάρουμε έναν έναν, αρχίζοντας από τον τότε αξιότιμο Πρωθυπουργό μας! Ο σε άλλα θέματα, «σπουδαίος» Κος Σημίτης, όπως για παράδειγμα, «η προετοιμασία των Ολυμπιακών του 2004» ήταν πανάσχετος επί των Στρατιωτικών και Επιχειρησιακών θεμάτων «Ψάρι Πρωθυπουργός» που μόλις είχε αναλάβει την μακρόχρονη Πρωθυπουργική του θητεία (18/1/2006), λόγω ασθενείας του Α. Παπανδρέου και αδυναμίας άσκησης των καθηκόντων του!

   Υπουργός Εθνικής Αμύνης ήταν ο Κος Γ. Αρσένης, ομοίως πανάσχετος επί των Στρατιωτικών και Επιχειρησιακών θεμάτων!

   Υπουργός Εξωτερικών ο πληθωρικός, μπαρουφατζής, γκαφατζής

και σουλατσής Θ. Πάγκαλος, πανάσχετος και αυτός επί των ιδίων Θεμάτων! Το υπόψη βράδυ, της σοβαρότατης κρίσεως ήταν σε τηλεοπτική εκπομπή στο MEGA προσερχόμενος στη σύσκεψη, που είχε συγκαλέσει στο γραφείο του ο Κος Σημίτης με θέμα την κρίση, λίαν καθυστερημένα! (Ελλάς το Μεγαλείο σου!)

   Αυτά προφανώς ήταν και τα βασικά και πρωτεύοντα μέλη του λεγόμενου ΚΥΣΕΑ( Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Άμυνας) Το ανώτατο δηλαδή όργανο άσκησης Εθνικής Πολιτικής, που δεν κατέστη δυνατόν, μέχρι σήμερα, να οργανώσουμε τυπικοουσιαστικά και πάγια καθώς να θεσμοθετήσουμε συνταγματικά και νομικά έστω τη σύνθεσή του και τη βασική του λειτουργία!

   Οι Βαθυγνώστες!

   Εκείθεν απέμειναν οι «Βαθυγνώστες» επί των Στρατιωτικών και επιχειρησιακών θεμάτων ο Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης (ΥΦΕΘΑ)

Πτέραρχος Ιπτάμενος εν αποστρατεία (ε.α) Κύριος Νικόλαος Κουρής και ο Ναύαρχος Κος Χρήστος Λυμπέρης, ανακληθείς εξ’αποστρατείας αρκετά πριν, αφού προσέφερε Κυβερνητικές Υπηρεσίες σαν Περιφερειάρχης Αιγαίου, στην Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ! Αυτά για να διδάσκονται οι Έλληνες αυτό που δε γνωρίζουν, ότι δηλαδή

Πολιτική και Στράτευμα είναι έννοιες ασύμβατες (Θεωρείται ποινικό αδίκημα η συμμετοχή και εμπλοκή στρατιωτικού στην πολιτική!)

   Είναι, λοιπόν φυσικό οι δύο αυτοί άνδρες να έπαιξαν πρωτεύοντες ρόλους την άγρια εκείνη και Μοιραία νύχτα! Για να τους δούμε, λοιπόν.

   Τον Αξιότιμο Πτέραρχο και ΥΦΕΘΑ Κο Κουρή, που είχε διατελέσει και Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας (ΑΓΕΑ) και Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης (Α/ΓΕΕΘΑ), τον γνώριζα πάρα πολύ καλά, από τη συνυπηρέτησή μας στην Πολεμική Αεροπορία (Π.Α).

   Ήταν ένας απόλυτος, δογματικός και αυταρχικός άνθρωπος, που όλοι οι κατώτεροί του τον απέφευγαν όπως ο διάβολος το λιβάνι! Είχε το προσωνύμιο ο «Σαγόνιας» λόγω του προτεταμένου της κάτω γνάθου. Τις αποφάσεις τις έπαιρνε πάντα μόνος του και πολλές απ’αυτές ήταν τελείως λάθος! Είχε υποβαθμίσει απολύτως την έννοια και ωφελιμότητα της συσκέψεως! ΄

   Έχω τρία ζωντανά παραδείγματα για εκείνον! Πρώτον το πόρισμα που έκανε μόνος του, αποκλείοντας στην πράξη, όλα τα μέλη της ορισθείσης επιτροπής διερευνήσεως, για ατύχημα πολεμικού αεροπλάνου λόγω πρόσκρουσης αετού, θραύσης της καλύπτρας και εγκατάλειψης του χειριστού!

   Είναι αυτός που έκανε το αδιανόητο ατόπημα, να διαγράψει του λοιπού, το ενδεχόμενο εγκατάλειψης, συμπέρασμα, που αβίαστα έβγαινε από το πόρισμά του! Αποτέλεσμα ήταν να φονευθεί ο ίδιος χειριστής μετά από λίγο, όταν έπαθε απώλεια προσανατολισμού στο Χώρο (VERTIGO), ενώ είχε χρόνο είκοσι (20) ολόκληρων λεπτών να εγκαταλείψει, μέχρι την πρόσκρουση στο έδαφος! Το άσχημο είναι ότι παρασύρθηκε κατά τον ίδιο τρόπο στο θάνατο και ο Νο2 του σχηματισμού του!

   Το άλλο περιστατικό έλαβε χώρα όταν ήταν στο βαθμό του Υποπτεράρχου, Διοικητής στη Διοίκηση Αεροπορικής Εκπαιδεύσεως (ΔΑΕ). Εκεί λοιπόν συνεγερμένος από τα σοβαρά ατυχήματα των Αεροψεκασμών, διέταξε το εξωπραγματικό χρησιμοποίησης χαρτών από τους χειριστές κλίμακας 1/5.000 αντί των χαρτών 1/50.000 και 1/100.000 που μέχρι τότε χρησιμοποιούσαν! Δηλαδή έδωσε εντολή να χρησιμοποιούνται χάρτες Πολεοδομίας! Ήταν για γέλια και για κλάματα μαζί!

   Όταν σαν Αξιωματικός Ασφαλείας έλαβα εντολή από τον Ταξίαρχο Διοικητή για εφαρμογή της εντολής, προσπάθησα να του εξηγήσω το εξωπραγματικό  και ουτοπικό του θέματος! Ήταν αδύνατον! Πήγα λοιπόν και πήρα από τη Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού αντίστοιχο αριθμό φύλλων χάρτου κλίμακας 1/5000, προς κάλυψη της περιοχής Τατοϊου! Χρειαστήκαμε ένα μικρό φορτηγό για τη μεταφορά! Όταν πήγα στο γραφείο άρχισα να ξεδιπλώνω χάρτες! Κύριε Διοικητά του είπα δε φτάνουν οι δύο όροφοι του Διοικητηρίου για ν’απλώσω τους χάρτες, που περιλαμβάνουν την περιοχή Τατοϊου! Καλά μου είπε εκείνος και ποιος θα το πει αυτό στον Κο Κουρή;

   Δε συζητώ την τρίτη περίπτωση γιατί μετά θα πάω στην τέταρτη, την Πέμπτη, την….!

   Το απόλυτο αυτό πρόσωπο επιδεικνύονταν μόνο στους κόλπους της Αεροπορίας! Αυτό το λέω γιατί υπηρέτησα οχτώ χρόνια στο Σμήνος Υψηλών Προσώπων (VIPS) και είχα την ευκαιρία να συνταξιδέψω και να συνφάγω με τον Κο Κουρή και ανθρώπους της Πολιτικής εξουσίας ύψιστου βαθμού! Εκεί ο Κος Κουρής ήταν τελείως διαφορετικός, πάντα εύχαρις, περιποιητικός, εξυπηρετικός και διασκεδαστικός, γλείφτης δηλαδή μέχρις εσχάτων! Όχι μόνο προς εκείνους τους VIPS δηλαδή, αλλά ακόμα και στα μέλη του πληρώματος! Ξέρετε η άμεση μετάλλαξη του ίδιου προσώπου σε δύο χαρακτήρες δεν είναι εύκολο πράγμα!

   Δεν επιθυμώ να συνεχίσω περαιτέρω με τη σκιαγράφηση του Ηγετικού Μοντέλου Κουρή!

   Τώρα όσον αφορά των έτερο των ειδημόνων τον Ναύαρχο Κο Χρήστο Λυμπέρη εννοώ! Παιδεύτηκα αλλά έμαθα, από γνωστούς μου στο Πολεμικό Ναυτικό, που είχα συνυπηρετήσει μαζί τους στο ΝΑΤΟ και με Αξιωματικούς της Π.Α που υπηρέτησαν στο ΓΕΕΘΑ κάτω από τις διαταγές του Κου Χρήστου Λυμπέρη! Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό και το συμπέρασμα πανομοιότυπα εκπληκτικό! Οι δύο άντρες ήταν της ίδιας συνομοταξίας της ίδιας πάστας, του ίδιου ακριβώς «Φυράματος»

   Όμως εδώ, ακριβώς εδώ, στο σημείο αυτό, θα ήθελα να επισημάνω το «Κακότοπο της Ηγετικής Παντογνωσίας» των Ηγετών «ξερόλα» δηλαδή και των «Ιππέων του Καλαμιού» χάρη των επερχόμενων γενεών Ηγετών!

    Κανείς δε γνωρίζει τα πάντα!

   Κανείς δε γνωρίζει τα πάντα, μόνον ο «Θεός» κι’αυτός σε φιλοσοφική και διαισθητική διάσταση και θεώρηση! Επομένως η σωστή και δίκαιη διαχείριση των συμβούλων μας αποτελεί την «πανάκεια» της αποτελεσματικότητάς μας, των σωστών μας επιλογών και των νικών μας! Παραδείγματα άπειρα από την Ιστορία, θ’αναφέρω τρία.΄

   Ο Μέγας Ναπολέων έλεγε: «Ένας Ηγέτης αξίζει όσο οι Επιτελείς του!» Και εγώ ο ταπεινός μελετώντας την Ιστορία του, λέω «Ότι όσο αυτό το πίστευε και προφανώς το υλοποιούσε, τόσο

θριάμβευε! Όταν όμως κατέβηκε από το άλογό του για να ιππεύσει την «κάλαμο» άρχισε η αντίστροφη μέτρηση μέχρι την έκρηξη διάλυσης της Αυτοκρατορίας του!

   Οι Στρατηγοί του Νταβού, Μπερτιέ, Λεφέβρ…ήταν αυτοί που αρκετές φορές τον έσωσαν από τις «Δαγκάνες της Ιστορίας!» Όταν όμως εκείνος έκανε τον περίπατό του στη Μόσχα και εκείθεν, τους έγραψε εις τα παλαιότερα των υποδημάτων του κι’αυτό γιατί «η κάλαμος», σε χρόνο dt, πρώτο σταθμό έχει τη «θεοποίηση»  και δεύτερο και τελευταίο την «ανώμαλη προσγείωση!»

   Ο Μέγας Αλέξανδρος κυρίευσε τον κόσμο στηριζόμενος και συμβουλευόμενος με τους Στρατηγούς του, τον Περδίκκα, τον Ηφαιστίωνα, τον Παρμενίωνα, τον Κλείτο……! Όμως η

αντίστροφη για εκείνον μέτρηση άρχισε από τη στιγμή που πίστεψε και διατυμπάνιζε ότι είναι γιος του «Άμμωνα Δία και όχι ου Φιλίππου!»

   Σε όσους έκτοτε διέκρινε δυσπιστία και δυσφορία τους θανάτωνε! Έτσι τελείωσε τον Παρμενίωνα, έτσι και τον Κλείτο, με τα ίδια του τα χέρια, παρά του ότι του είχε σώσει τη ζωή, έτσι και τον εαυτό του!

  Ο Χίτλερ εκτιμάται ότι θα είχε κατακυριεύσει δυο φορές τον

Πλανήτη Γη, αν άκουγε τους εκπληκτικούς του Στρατηγούς και τους άφηνε πρωτοβουλία στο σχεδιασμό των επιχειρήσεων και στη διαχείριση της φοβερής πολεμικής μηχανής που διέθετε και στο αξιόμαχο του Στρατού του!

   Εδώ αξίζει ν’αναφερθεί ο Άσος των Άσων όλων των εποχών, ο Γερμανός πιλότος του ΄Βππ Έριχ Χάρτμαν, που στο Ρωσικό μέτωπο κατέρριψε 352 Αεροσκάφη, 17 Πολεμικές Μοίρες δηλαδή! Και να σημειωθεί ότι για να χαρακτηρισθείς Άσος, σύμφωνα με τα διεθνή κρατούντα αρκούν μόνον 5 καταρρίψεις!

   Όμως εκείνος ο σχιζοφρενής Στρατηλάτης, ήταν υπέρμαχος του «Αποφασίζω και διατάζω» γιατί αυτός ήταν «στο καλάμι, από γεννησιμιού του!»

   Όμως εσείς Κε Κουρή και Κε Λυμπέρη, ευτυχώς, καβαλήσατε το «καλαμάκι» πολύ πριν την ωρίμανσή του, γι’αυτό και έσπασε, προτού να το χαρείτε μεγαλοπρεπώς!

   Η Μοιραία Αποστολή!

   Ας έλθουμε τώρα στη Μοιραία νύχτα και τη μοιραία Αποστολή! Εδώ οφείλω να πω ότι έχω πετάξει με το συγκεκριμένο τύπο ελικοπτέρων 1.500 περίπου ώρες, ως Κυβερνήτης, ως Εκπαιδευτής και ως δοκιμαστής!

   Επιπρόσθετα μπορώ να πω ότι έχω ικανή πείρα σε προσγειώσεις και απογειώσεις (προσνηώσεις και απονηώσεις) Ε/Π σε πλοίο! Καθόσον πέραν των κατά καιρούς εκπαιδεύσεων σε συνεργασία με το Π.Ν, είχα εκτελέσει επί τρεις εβδομάδες πτήσεις σε πλοίο της GREENPEACE, στα όρια των FIR Ελλάδος Ιταλίας και Μάλτας, ψάχνοντας για παράνομους ιταλούς ψαράδες τρεις ώρες με το πρώτο φως και τρεις με το τελευταίο! Προς εγκυκλοπαιδική γνώση σας γνωρίζω ότι τα υπόψη δίχτυα μπορούν να εκτείνονται μέχρι και 70 Χιλιόμετρα!

   Τέλος όσον αφορά την εμπειρία μου υπογραμμίζω ότι πέραν των άλλων έχω πετάξει σαν Κυβερνήτης δοκιμαστής και εκπαιδευτής σε εφτά (7) διαφορετικούς τύπους ελικοπτέρων ότι δε έχω εκπαιδευτεί στις ΗΠΑ, Ιταλία, Γερμανία, έχοντας άνω των 8.000 ωρών πτήσεως με Ε/Π!

   Η αποστολή που ανατέθηκε κατ’εντολή του ενός των προ ολίγου αναφερομένων ή κατ’ελάχιστον μετά από συνεννόηση αμφοτέρων,

ήταν αποστολή «θυσίας», ούτε καν «Καμικάζι!» Αυτό το λέω γιατί στις αποστολές καμικάζι πρέπει να υπάρχει συνειδητή αποδοχή των κατά περίπτωση πληρωμάτων!

   Όμως επειδή δεν υπήρχε ενεργητική αποδοχή, αλλά παθητική, λόγω διαταγής, είμαστε αναγκασμένοι να τη χαρακτηρίσουμε αναπόφευκτα σαν «ΘΥΣΙΑ», ούτε καν σαν «ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ!» Τώρα ποιος ήταν ο «ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ» ή οι «ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΕΣ» ήδη το είπα και νομίζω ότι δε βιάστηκα!

   Ο Σημίτης, ο Αρσένης, ο Πάγκαλος άσχετοι με το θέμα παντελώς, ας μη γυρίζουμε πίσω!

   Ο Διατάσσων την πτήση και υπογράφων το βιβλίο πτήσεων ο Κυβερνήτης του Πλοίου, ή ο Αξιωματικός Επιχειρήσεων δηλαδή, είχαν σαφή επίγνωση των καιρικών φαινομένων και των ανυπέρβλητων δυσκολιών της αποστολής!

   Έτσι θεωρείται βέβαιον ότι πιέσθηκαν αφόρητα από ασχέτους, προκειμένου να εκτελεσθεί η αποστολή! Λέω δε ασχέτους γιατί ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος είχαν ιδέα από πτήσεις ελικοπτέρων και καιρικά κριτήρια εκτέλεσης παρόμοιων αποστολών! Να το μεγάλο δίδαγμα για τους υψηλά ισταμένους διατάσσοντες κατά περίπτωση! Δεχθείτε τη γνώμη των ειδικών, όσο και να απέχουν των βαθμών σας και των θέσεών σας!

   Ο καιρός και μόνον αρκούσε για τη μη εκτέλεση της υπόψη αποστολής, είχε ισχυρές καταιγίδες, με ανέμους της τάξεως 10 και 11 μποφόρ! Τα έντεκα (11) μποφόρ σημαίνουν ανέμους 56 – 63 κόμβων ή 103 – 117 χιλιομέτρων και ύψους κυμάτων 9 -14 μέτρων! Ο καιρός αυτός περιγράφεται σαν καιρός ισχυρής θυέλλης! Υπογραμμίζεται ότι από τα 10 μποφόρ και άνω έχουμε ξερίζωμα δέντρων και πολύ μεγάλες ζημιές σε επιφάνειες!

   Το συγκεκριμένο Ε/Π δεν πρέπει λογικά να πετά με ανέμους πέραν των 30 κόμβων και φυσικά δε θεωρείται επουδενί Ε/Π παντός καιρού! Στους ανέμους 60 κόμβων και άνω, σύμφωνα με τον κατασκευαστή του, πρέπει να μετακινείται εντός υποστέγου για προστασία!

   Για μένα θεωρείται άθλος ακόμα και η Απονήωση με τέτοιο καιρό! Να επαινέσουμε όμως «νεκρούς» ίσως δεν έχει τόση σημασία! Να κρίνουμε όμως ζωντανούς έχει σημαντική και ουσιώδη σημασία!

   Ποιος ήταν ο «Δίας» τη συγκεκριμένη ώρα, δε μπορώ να το πω με σαφήνεια, όμως υποψιάζομαι ότι πρέπει να ήταν ο Κος Κουρής! Γιατί πάντοτε μεταξύ των δύο οργάνων (Πολιτικό – Στρατιωτικό) πάντα υπερέχει το πρώτο, πολύ δε περισσότερο όταν και οι δύο φύσεις ενυπάρχουν σ’αυτό! Έτσι, λοιπόν ο «Δίας» πως μπορούσε ν’ανεχθεί τον «Ποσειδώνα» (Πλοίαρχο) να του κάνει υποδείξεις και εισηγήσεις; Εκτός και εάν ο Πλοίαρχος, ήταν από εκείνους, του λεξιλογίου των τριών λέξεων, του ΜΑΛΙΣΤΑ, «ΟΧΙ» ΔΙΑΤΑΞΤΕ!

   Όσο για τους ανθρώπους του πληρώματος, ήξεραν ότι οδηγούνται σαν αμνοί στη σφαγή! Εκείνοι που όλα τα ήξεραν από γεννησιμιού τους, οι ξερόλες δηλαδή, αυτό το αγνοούσαν! Πόσα αγνόησαν στην καριέρα τους και τις συνέπειες ίσως ποτέ δε θα μάθουν!

   Θα μπορούσε το συγκεκριμένο Ε/Π να ανταπεξέλθει νύχτα, στις υπόψη καιρικές συνθήκες; Η απάντησή μου είναι, δύσκολα, πάρα πολύ δύσκολα και ίσως ακατόρθωτα! Ακόμα και η προσνήωση του Ε/Π κατά την επιστροφή θα περιείχε τόσους κινδύνους, που πολλοί λίγοι μπορούν να φαντασθούν! Οι κίνδυνοι σε παρόμοιες περιπτώσεις προέρχονται από τους έντονους κλυδωνισμούς του πλοίου, λόγω του κυματισμού και η δημιουργία έντονων παραισθήσεων στους Χειριστές! Για μένα η προσνήωση του Ε/Π με 10 και 11 μποφόρ είναι αδύνατος, χωρίς απρόβλεπτες συνέπειες!

   Άκουσα ότι ο Κυβερνήτης του Ε/Π και ο Κυβερνήτης του πλοίου είχαν έντονη λογομαχία με την ανάθεση της αποστολής! Είναι πολύ πιθανόν να αληθεύει! Ο Μελλοθάνατος πάντα κάτι έχει να πει πριν την εκτέλεσή του!

   Η τελευταία φάση του δράματος ίσως παίχθηκε εκεί πάνω από τη

Βραχονησίδα εκεί που οι πάνοπλοι Τούρκοι κομάντος αντίκρισαν πάνω από τα κεφάλια τους το Χάρο σε μορφή Ε/Π να τους κοιτά μ’ένα «Κυκλώπειο μάτι» πολλών χιλιάδων κεριών (προβολέας)!

   Εδώ θα κλείσω με τη ερώτηση που έκανα στον Κο Χαρδαβέλα «Εσείς αν ήσασταν αρχηγός της ομάδας των τούρκων, τι θα κάνατε, στην παραπάνω σκηνή ποια θα ήταν η ενστικτώδης αντίδρασής σας;» Εκείνος δεν απήντησε! Και’γω τότε του είπα: «Μην προβληματίζεστε θα σας πω εγώ τη δική μου, θα χρησιμοποιούσα ακαριαία το αυτόματο όπλο που κρατούσα, να εξουδετερώσω σε χρόνο μηδέν το χάρο που μετέωρος από πάνω μας έστεκε, τυφλώνοντάς μας πριν το τέλος μας! Πάντως όπως και να’χει είναι βέβαιον ότι οι Τούρκοι έστω από μέσα τους ένα λόγο θαυμασμού για τους εκτελεστές αυτής της Αποστολής, θα ψέλλισαν!

    Και για να κλείσουμε,την αποστολή αυτή θεωρώ σαν μία από τις μεγαλύτερες που ποτέ εκτελέσθηκαν στα ιστορικά μας χρονικά,

τους δε εκτελεστές της από τους μεγαλύτερους Ήρωες της πλούσιας Ιστορίας μας! Ίσως αυτές οι τελευταίες μου σκέψεις αμβλύνουν τις τύψεις συνείδησης που κάποιοι πρέπει να αισθάνονται, εκτός αν πρόκειται περί απολύτως  ανάλγητων και αναίσθητων!

                                                                                Με τιμή

                                                                          Σπύρος Κίκερης.