ΠΟΤΕ ΤΑΓΟΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΕ ΔΟΞΑΣΤΗΚΕ!

ΣΠΥΡΟΥ ΚΙΚΕΡΗ

ΠΟΤΕ ΤΑΓΟΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ

ΔΕ ΔΟΞΑΣΤΗΚΕ!

Μ'αφορμή τη Σιωπή Καραμανλή!

«Η γραφή αυτή κι’ότι περιέχει 

Ισχύει μέχρι το βράδυ της 24ης/1/2019!

Στη συνέχεια, εάν δεν αρθεί με μία συγνώμη απτή

θα ισχύει στο διηνεκές, σαν οργής ευχή

και για να γίνω πιο σαφής 

σαν βαριά κατάρα δηλαδή!» Γιατί;

   Γιατί πριν στον Κο Κώστα λεπτομερώς αναφερθώ, δυο σύντομες Εθνικές παρενθέσεις, ας μου επιτραπούν!

«Ότι για την Ελλάδα κι’αν κάνεις, δεν είναι λίγο

κι’αν αυτό το λίγο, νιώσεις πως φτάνει στο παραλίγο!

Τότε ποτέ, μα ποτέ, μη διστάσεις ευθαρσώς να πεις

ότι τα πάντα, στη ζωή μου, δίνω γι’αυτό το λίγο!» Γιατί;

Γιατί

 «Ο κόπος για την Ελλάδα, σαν κόπος

ποτέ, μα ποτέ, δε λογίζεται!

Έστω κι’αν ο κόμπος απ’τον κόπο στο λαιμό σου,

το αισθανθείς πως Βρόχος γίνεται!» 

   Όμως ας πάμε στον αγαπητό μας Κύριο Κώστα Καραμανλή, σαν ακούσιοι προσκυνητές ενός «Νεποτισμού» έστω κι’αν απ’τις συνειδήσεις μας, η περίπτωση δεν εγκρίνεται κι’αναπόφευκτα κρίνεται!

   Γιατί, ποτέ κανείς Ταγός δεν δοξάστηκε δια της απουσίας του, μια και ο Πραγματικός Ταγός, παραμένει Ταγός, συνειδησιακά μπροστάρης σε όλους τους καιρούς αν ιστορικά θέλει να περάσει και να μείνει στους μεγάλους Ταγούς!

   Και το πιο βασικό, Κύριε Καραμανλή, ο πραγματικός Ταγός,

πεθαίνει Ταγός και όχι «Λαγός» από τη στιγμή, που καταλαγιάζει, της δικής του μάχης ο αχός κι’ο κουρνιαχτός!

   Λαγός, ναι λαγός, βρίσκοντας φωλιά, στα τελευταία έδρανα της Βουλής, για να την κάνει πρώτος, όποτε χρειαστεί, διαλέγοντας μονίμως, τη λούφα και την παραλλαγή, πίσω απ’την άκρα σιωπή!

   Μήπως κάποιοι σας είπαν και σας έπεισαν αξιότιμε Κύριε Καραμανλή, ότι η σιωπή, κατά κανόνα, άνευ εξαιρέσεων είναι «χρυσός;» Και εάν ναι, εσείς τους πιστέψατε, επιλέγοντας παγίως το «σκασμός;»

   Εσείς ο Μακεδών; Ο αγαπημένος και συνώνυμος ανιψιός; Επιτρέπεται σεις να μεταστρέφεστε και να μετατρέπεστε σε

«μουγκό;»

   Μουγκό, ολότελα κωφάλαλο, σ’ένα τόσο τεράστιο θέμα, που το δάκρυ του Θείου σας ακόμα νωπό είναι, πως μπορεί να σας αφήνει αδιάφορο, αδιάφορο και άλαλο;

   Ναι, άλαλο, ένα δάκρυ που καίει, σαν κεράκι ελπίδας, στις καρδιές των Ελλήνων! Ένα δάκρυ που σεις το βλέπετε, απ’ότι φαίνεται, χωρίς να ντρέπεστε, και το βασικότερο χωρίς να συναισθάνεστε, ότι αυτό το δάκρυ, όχι μόνο συνειδησιακά θα σας κάψει, αλλά και πολιτικά θα σας θάψει!

   Επιτρέπεται εσείς ο Μακεδών να μεταστρέφεστε σε αυτόκλητο και αυτοκαταστροφικό Αρμαγεδδών;

   Τί σου έμελλε Κωνσταντίνε Καραμανλή, μετά θάνατον να γευτείς, απ’τον ανιψιό σου και βασικό πολιτικό σου κληρονόμο; Τι σου έμελλε ,αλήθεια, να γευτείς; Ασύστολα, απ’αυτόν, να προδοθείς και να ξευτελιστείς!

   Να προδοθείς στις αρχές σου, και στις αξίες σου να ξευτελιστείς, μια και αντί για μανιφέστο στη Βουλή, σύμφωνα με το Καραμανλικό καταστατικό, εκείνος επέλεξε για μια ακόμα φορά, την τακτική της «Άκρας Σιωπής!»

   Το ερώτημα βαρύ κι’ασήκωτο! Γιατί; Ο προσχηματικός λόγος, εκτός του ότι είναι προσβλητικός είναι και σχισματικός και προβληματικός!

   Η μη αποκήρυξη και αποκλήρωση πρώην στενών συνεργατών κι’εκκολαπτόμενων εφιαλτών, δηλαδή προδοτών, σας εκθέτει ακόμα πιο πολύ, αξιότιμε Κύριε Καραμανλή!

   Δεξιό σας χεράκι ήταν και ο λεγόμενος Ρασπούτιν – εγώ τον λέω

Κουασιμόδο – άλλοι τον λένε Παπαγγελόπουλο και ο λεγόμενος Αντώναρος και κυβερνητικός σας εκπρόσωπος, η μεγαλύτερη γελοιογραφία του μπαμπά του Αρχέλαου!

   Δεν τα κόψατε τα δεξιά σας χεράκια, τα λυπηθήκατε φαίνεται, γιατί σας κράτησαν κάποτε καλά, και ίσως ακόμα σας κρατούν!

Αλήθεια δε βλέπετε τί κάνουν και τί ποιούν, ούτε το που την Ελλάδα, ομού με τον ανεκδιήγητο Πρωθυπουργό, οδηγούν;

   Προσωπικά υπηρέτησα πιστά το Θείο σας, όντας προσωπικός του πιλότος επί μία πενταετία και πλέον, χρόνος που μου έδωσε το δικαίωμα να γνωρίσω από πολύ κοντά, το Ηγετικό μεγαλείο του ανδρός!

   Ένα ηγετικό μεγαλείο ασύγκριτο, χαρακτηρισμός σημειώστε, από έναν άνθρωπο που υπηρέτησε οχτώ (8) και πλέον χρόνια στο Σμήνος Υψηλών Προσώπων της Πολεμικής Αεροπορίας και γνώρισε Ηγέτες και Ηγέτες ημεδαπής και αλλοδαπής!

   Είναι λοιπόν κρίμα και θα’λεγα αμάρτημα και ατιμία, η προσβολή ενός τέτοιου ανθρώπου, χωρίς ίχνος αιδούς, από εξ’αίματος, συγγενείς του, πάνω στις πολιτικές παρακαταθήκες, που εκείνος άφησε, για το καλό της Πατρίδας του!

                                                                        Με Τιμή

                                                             κι’απόλυτη επίγνωση

                                                                  Σπύρος Κίκερης.
Και επειδή δε μου αρέσει πίσω μου ν'αφήνω κενά, στις 25.1/2019/09:15 έγραψα τα παρακάτω, που δημοσίευσα στο FB του διαδικτύου.

ΕΜΟΙΑΖΕ Η ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΕΙΛΗ

ΚΥΡΙΕ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ!

«Μία ακόμα τσόντα

η παρέμβασή σας Κύριε Κώστα!»

   Έμοιαζε, η προχθεσινή προειδοποίηση στη γραφή, απειλή Κύριε Καραμανλή, μα έμελλε να επαληθευτεί και η στάση σας να συνειδητοποιηθεί!

   Υπενθυμίζω την προειδοποίηση -  έγινε πλέον συνείδηση -  για να αναζωογονηθεί: «Η γραφή αυτή κι’ότι περιέχει ισχύει μέχρι το βράδυ της 24^ης Ιανουαρίου του 2019! Στη συνέχεια εάν δεν αρθεί με μία συγνώμη απτή, Θα ισχύει στο διηνεκές, σαν οργής ευχή! Βαριά κατάρα δηλαδή!»

    Όμως και πάλι αρνηθήκατε το λόγο Κύριε Καραμανλή, αγνοώντας ότι το μεγαλύτερο «ΟΧΥΡΟ» της Βουλής και της Δημοκρατίας είναι η έδρα των ομιλητών, κατά περίπτωση, η γλώσσα το βασικό όπλο και «βόλια» τα λόγια!

   Εσείς για μία ακόμα φορά επιβεβαιώσατε το χαρακτηρισμό του «Μουγκού» που σας απέδωσα προκαταβολικά! Τη στάση σας χαρακτηρίζω «απαράδεκτη», εκτός αν πρόκειται περί ανικανότητας!

   Εδώ στο νου μου έρχονται τα λόγια του Βολταίρου: «Αν ικανότητες έχεις, ανάγκη από προγόνους δεν έχεις!»

   Λυπάμαι βαθύτατα, όμως στην περίπτωσή σας το «Αριστίνδην» έχει απολύτως μεταλλαχτεί σε «Αχρηστίνδην», εμμένοντας και μένοντας σ’αυτό και φυσικά διαγράφοντάς σας, σαν «Ταγό», οριστικά και αμετάκλητα, απ’το δικό μου τουλάχιστον μυαλό!