ΣΑΝ ΑΝΑΠΟΛΩ!

ΣΠ. ΚΙΚΕΡΗΣ
 ΓΡΑΦ. ΔΙΟΙΚΗΤΟΥ 135 ΣΜ

ΣΑΝ ΑΝΑΠΟΛΩ!

"Σαν Αναπολώ, θυμάμαι και ριγώ!"

«Το Ημερολόγιο τότε έγραφε 31/12/ 1988!

Το Ημερολόγιο σήμερα γράφει 31/12/2018 ώρα 22:01 
κι'εμένα μ’έπιασε ο πόθος κι’ο πόνος του νοσταλγού! Έτσι αναπόφευκτα έπρεπε το χάπι της γραφής, να πιω, για ν’ανακουφιστώ!»

   Τέτοια μέρα, τέτοιες ώρες εκεί στις επάλξεις του Προμαχώνα της 135 Σμηναρχίας Μάχης (Σκύρο) και'γω ταγός πρώτης γραμμής, τουτέστιν, Διοικητής! 
 Η Εκδήλωση στη Μονάδα δεδομένη, λόγω της ημέρας, με προσκεκλημένους φορείς της Νήσσου, Ιερείς από την Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου και φυσικά το προσωπικό της Μονάδος! 

   Κάποια στιγμή ο νους μου πήγε στους Μαχητές - πληρώματα επιφυλακής – ειδοποίησα να’ρθουν στη Λέσχη, από τον ειδικό χώρο ετοιμότητας! Ήρθαν με τις εξαρτήσεις τους, αλλιώς δεν θα μπορούσαν, μια και η ετοιμότητα είναι 24ωρη! Καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι!

  Δώστε μας εντολή να πάμε στην Άγκυρα!

   Έκανα όπως είθισται, μια σύντομη ομιλία! Όταν γύρισα μ'αγκάλιασαν, μ'ασπάστηκαν και με δάκρυα στα μάτια κι’απόλυτη πίστη, δια στόματος του εικονιζόμενου παραπλεύρως εν πτήσει, αρχαιότερου πληρωμάτων και νυν πτεράρχου Θεόδωρου Αντωνόπουλου μου είπαν: «Δώστε μας εντολή τώρα να πάμε στην Άγκυρα!» 

   Τί άλλο να πεις, τί άλλο να θυμηθείς, χωρίς να ριγήσεις, να συγκινηθείς και στη γραφή να μην απευθυνθείς, να παρηγορηθείς!

   Το παράξενο είναι, που πολλοί αναρωτιούνται, πως γίνεται εσύ ένας πολεμιστής να έχεις τόσες ευαισθησίες! Καλοί μου φίλοι η απάντηση απλή: Σαν τη ζωή σου πέρασες δια πυρός και σιδήρου, τη ψυχή σου έφτασες σε όλες τις εκφάνσεις των εσχατιών του απείρου!

   Εκείθεν όχι μόνο να γράψεις μπορείς, αλλά και να κλάψεις χωρίς να ντραπείς!

   Ναι, συνέχισα τη γραφή, δημοσιεύοντας στο διαδίκτυο! Το πώς ένιωθα, βρείτε το μόνοι σας!

ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΔΚΣΗΣ 135 ΣΜ
1/6/2018
ΣΜΗΝΑΡΧΟΣ (Ι) ΑΝΤ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (ΠΑΡΑΔΙΔΩΝ)
ΣΜΗΝΑΡΧΟΣ (Ι) ΙΩΑΝ. ΣΑΚΑΡΑΚΑΣ!
ΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥΣ ΕΚΔΗΛΗ
Η ΤΙΜΗ - Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ!

ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΑΓΚΑΛΙΑ!

Αφιερωμένο στα Ελληνόπουλα

Επιφυλακής, κάθε είδους!

«Καλή Χρονιά Παιδιά!»

   Και επειδή ο νους αναπόφευκτα, πάει σε κάποια λιγοστά και συγκεκριμένα πρόσωπα, που στον Ουρανό πάνε ψηλά, οφείλουμε να διασαφηνίσουμε:

   Στις Θερμοπύλες σήμερα δεν είναι μόνον η εμπροσθοφυλακή των τριακοσίων, αλλά πολλοί περισσότεροι κι’απ’αυτούς που φαντάζεστε!

   Γιατί για να βγει εις πέρας η Ιεραποστολή, δεν αρκούν μόνον

αυτοί που είναι στην πρώτη γραμμή, αλλά μια σειρά ειδικοτήτων, σε μια άλυσο σκληρή!

   Μια άλυσο, που κανείς της κρίκος δε μπορεί, ούτε να παραληφθεί, ούτε να ασθενεί! Είναι οι τεχνικοί, μηχανικοί, Τ-Η, οπλουργοί, ελεγκτές και λοιποί!

   Εκεί όλοι τους μαζί χωρίς κανείς τους να μεμψιμοιρεί και να ολιγωρεί, παρά τα όποια εύλογα παράπονα, που μπορεί να έχουν, γιατί ενισχυμένο αίσθημα ευθύνης διαθέτουν και το χρέος τους προς την Πατρίδα, πάνω απ’ οτιδήποτε άλλο Θέτουν!

   Όμως επειδή κανείς τέτοια μέρα δεν πρέπει να εξαιρεθεί, απ’τις σκέψεις μας, τις ευχές μας και τις προσευχές μας, οφείλουμε ακόμα να πούμε ότι:

   Υπάρχουν φύλακες σε λαβυρίνθους και υπόγεια βαθιά χωμένα μεσ’τη Γη, άλλοι σε ψηλά κι’απόκρημνα βουνά, άλλοι σε

θαλασσοδαρμένες περιοχές κι’άλλοι σε λογής ομάδες ετοιμότητας, για οτιδήποτε ήθελε χρειαστεί! 

   Και θα μου επιτραπεί να μην ονοματίσω, γιατί είναι πάρα πολλοί και ίσως κάποιους λησμονήσω, κάτι που ειλικρινά, κάθε άλλο παρά θα το ήθελα!

   Σε όλους αυτούς του Ουράνιους, Χερσαίους, θαλασσίους και

Γήινους φύλακες Αγγέλους μας, ας ευχηθούμε Χρονιά καλή, Ειρηνική και ασφαλή! 

   Και μια παρότρυνση, τα χείλη τους ας βρέξουν να στέρξει η ευχή, μια και κανείς τους δεν έχει το δικαίωμα έστω μια γουλιά να πιει!

Χρόνια Πολλά Παιδιά μου! Χρόνια Πολλά

και να θυμάστε, ότι στην εκτίμησή μας, είστε τόσο ψηλά

που δύσκολα κάποιος εκεί, μπορεί να βρεθεί και να σταθεί!

ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΑΓΚΑΛΙΑ!

Όλοι αντάμα τέτοια μέρα

σε τραπέζια γιορτινά

με γυναίκες, παιδιά

και πρόσωπα συγγενικά!

Και’σεις Λεβέντες μακριά

με το καθήκον Αγκαλιά

χωρίς μιλιά στη μοναξιά

κι’ας σας δαγκώνει σαν οχιά!

Σας ευχαριστούμε ειλικρινά

για τη μεγάλη, θυσία, προσφορά!

   Και του Χρόνου

με υγεία και χαρά!

                                    Μ’εκτίμηση

                                   Σπύρος Κίκερης