Μ'ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΘΑΝΑΤΟΥ ΦΥΣΣΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΚΟΛΟΥΘΑ

 

Σπύρου Κίκερη

Μ’ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΘΛΙΒΕΡΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ

ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΦΥΣΣΑ!

«Και αν την Ηρωοποίηση

δύσκολο να την πάψουμε

τουλάχιστον την Αγιοσύνη

πάμε, μπας και προλάβουμε!»

   Κάθε άλλο παρά μου αρέσει, ν'ασχολούμαι μ'αυτά τα θέματα!

 Κάθε άλλο παρά μου αρέσει ν'ασχολούμαι με τέτοια θέματα, όμως η φωνή της Εθνικής μου Συνείδησης, μέσα μου ωρύεται!

  Βλέπω την Ελλάδα πνιγμένη από τις διαδηλώσεις, με διαδηλωτές κατά κανόνα παιδάκια, από 15 χρονών και άνω!

  Θλίβομαι βαθύτατα στο Θέαμα, όχι βέβαια γιατί δεν είναι άδικο και μάλιστα μέγιστο, το να χάνεται με μαχαιριά ένα παλικάρι 34 ετών, αλλά για το «άγνωστο», περί του που ένας θάνατος μπορεί να οδηγήσει, σχετικά με την άγνοια, που τον περιβάλει!

Συμμερίζομαι τη Μάνα, όμως ...

  Συμμερίζομαι την κατάσταση της Μάνας και του Πατέρα, όμως ομολογώ ότι εγώ στη θέση τους, σαν γνώστης της ιστορίας των Ελληνικών παθών και των τεκταινομένων, της σήμερον, γύρω μου, θα ήμουν πιο εγκρατής εν γένει! Γιατί;

  Γιατί δεν θα’θελα το παιδί μου, εν αγνοία του, ή από επιθυμία του, να σταθεί αφορμή, για τον «άδικο χαμό» κι’άλλων παιδιών κι’ενδεχομένως μεγάλο μακελειό, από εμφύλιο σπαραγμό!

  Θα ήξερα ότι το παιδί μου είχε εισχωρήσει σε αμφιλεγόμενες πολιτικοκοινωνικές οργανώσεις και σε μία τέτοια μπλεγμένη αντιπαραθετικά περίπτωση, υπήρξαν διαπληκτισμοί, τραμπουκισμοί, τραυματισμοί και θάνατος!

  Θα ήξερα ότι το παιδί μου, σαν καλλιτέχνης είχε επιλέξει το όνομα Killah Past (Δολοφόνος παρελθόντος), που πιθανότατα σημαίνει ότι είχε ποτισθεί με μίσος απερίγραπτο, για τους υποτιθέμενους αντιπάλους του, σε μία άμιλλα αντιπαράθεσης και εκδήλωσης του μίσους τους και των παθών τους μέχρις εσχάτων!

Ανεπίτρεπτοι οι Στίχοι!

  Θα ήξερα ότι οι στίχοι του, που ντρέπομαι ειλικρινά ν’αναφέρω, κάτι που είμαι, υποχρεωμένος μ’ενίους εξ’αυτών να το κάνω, χάριν του σκοπού της γραφής, ήταν αυστηρώς ακατάλληλοι!

  Ακατάλληλοι. όχι μόνον για ανήλικους, αλλά για όλες τις βαθμίδες ενηλίκων, ενταγμένων και στην πιο ελαστική και ανεκτική κοινωνία! Δείτε λοιπόν στίχους και υπέρ του νέου και των γονιών δεηθείτε! Δεηθείτε όσο κι’αν είναι δύσκολο την «Ηρωοποίηση» στη μεταπολιτευτική Ελλάδα να προλάβεις και την προσπάθεια «Αγιοσύνης» -που πολύ δεν απέχει – να καταλάβεις, πριν Θεέ μου «μεταλάβεις!»

Γάμα τους! Πάτα τους! Γάμα τους!

Κατούρα τους στα μούτρα

και γάμα τους τη φάρα τους!

Σήκωσε την αντένα

γαμώ το φασισμό σου

πουτάνας γέννα!

Ναι, καλά κατάλαβες

αυτό είναι για σένα!

Διάλεξε

θέλεις κρεμάλα ή τρεχάλα

γαμιέται κάθε είδους φασίστας

μαλάκα και πάμε γι’άλλα!

Γάμα τους! Πάτα τους! Γάμα τους

κατούρα τους……

Τα δικά μου παιδιά, ξέρουν καλά, όταν με πιάνει

Δε μου κόβει το δρόμο

ούτε ολόκληρο τσουνάμι!

Γάμα τους! Πάτα τους! Γα………

                                                             Στίχοι Μουσική

                                                            Παύλος Φύσσας!

  Ας μου επιτραπεί όμως να διακόψω τη Θεία αναφορά, που έχει ακόμα πιο πολλά, αφού πω αυτό που μέσα απ’τη ψυχή μου πηγάζει: «Φαντάζεστε τον Ήρωα πλέον Φύσσα και Άγιο, σε συναυλία στον Παράδεισο με χορηγό τον Άγιο Πέτρο;» Όμως είναι καλύτερα εκτιμώ, να συνεχίσουμε στο δικό μου ρυθμό, που είχαμε αφήσει εκεί στους γονείς του παιδιού!

  Θα ήξερα ότι έπρεπε να νιώθω ενοχές, που δεν πρόλαβα το παιδί μου από το βαθύ αδιέξοδο και το απροχώρητο, εκτός και αν αυτό δεν ήταν ασυγχώρητο, από το δικό μου ιδεολογικό γίγνεσθαι, οπότε θα ένιωθα περήφανος για τον αγώνα του, τις μάχες του, το θάνατό του!

Τα Αντίποινα!

  Ακόμα θα ήξερα ότι λίγες μέρες αργότερα εν ψυχρώ, σαν συνέχεια αυτού του θανάτου, εκτελέστηκαν δημόσια δυο άλλα παλικάρια, που και αυτά είχαν και μάνα και πατέρα!

  Ακόμα, σαν μεγαλύτερος και ωριμότερος θα ήξερα, ότι πίσω απ'όλες αυτές τις αμφιλεγόμενες ιδεολογικές πολιτικοκοινωνικές ομάδες, υπάρχουν κεκράκτες κι'ανθρωπάκια δήθεν ιδανικών, για το καλό της Ελλάδος και των Ελλήνων, αποσκοπώντας μέσω αθώων στην ουσία υπάρξεων, ν'αποκαλυφθούν κάποτε σαν οι μεγάλοι - μεγάλες - επαναστατικοί μπροστάρηδες - μπροστάρισσες!-

  Θα ήξερα κλείνοντας, ότι το «Αλάθητο» στον πλανήτη Γη, δυο το κατέχουν, ο Πάπας και ο Ελληνικός Λαός, ο «Χαζός», εναγκαλισμένος σφιχτά το κάλπικο νόμισμά του!

Ο Θανάσιμος Εναγκαλισμός , Γόρδιος Δεσμός!

Ένα κάλπικο νόμισμα, σφιχτά στη ψυχή και στην καρδιά σφηνωμένο, που δεόντως σφυρηλάτησαν κι'ενσωμάτωσαν βίαια στο DNA του, Κοτζαμπάσηδες, Δημογέροντες, Σαλτιμπάγκοι και Φασιστοειδή!
Φασιστοειδή δύο κατά βάση αποχρώσεων, παραλλαγμένων αρκούντως, κατά περίπτωση, δίκην χαμαιλεόντων!
Πάνω απ'όλα!

  Όμως πάνω απ'όλα και πέρα απ'όλα θα ήξερα, κάθε κυρία Φύσσα μου και όχι μόνο, ότι ο Ελληνικός Εμφύλιος, να μην τον πω με το άλλο του όνομα, κατέληξε να έχει από μια επίθεση σ'ένα αστυνομικό φυλάκιο τεσσάρων νεκρών σε:

  Πενήντα πέντε χιλιάδες (55.000) Νεκρούς! Είκοσι δύο χιλιάδες (22.000) Αγνοούμενους! Εβδομήντα πέντε χιλιάδες (75.000) Τραυματισμένους! Εννιακόσιες τριάντα (930) Γέφυρες κατεστραμμένες! Διακόσια πενήντα (250) Σχολεία Κατεστραμμένα! Ενάμιση εκατ.(1.500.000) ζώα θανατωμένα! Ένα εκατ, (1.000.000) εκτοπισμένους – προσφυγοποιημένους - !

  Και σε μένα Κυρία Φύσσα μου και Κύριε Φύσσα, που γεννήθηκα αρκετά πριν από σας, να παρέλθουν αρκετά χρόνια, από το πρώτο ξύπνημα της συνείδησής μου, μέχρι ν’αντικρίσω μη «Μαυροφορεμένους Έλληνες» και προπαντός μη «Μαυροφορεμένες Μανάδες!»

  Εικόνες, που στη θύμησή τους, μ’εξαναγκάζουν σήμερα, να κάνω το Σταυρό μου, ν’ακουμπήσω στο χώμα το γόνατό μου, ικετεύοντας τον κύριο, για οίκτο στην Χώρα μου, κλείνοντας την ικέτευσή μου με τη φράση «Έλεος Θεέ μου! Έλεος Θεέ μου! ΕΛΕΟΣ! ΈΛΕΟΣ! ΕΛΕΟΣ!

                                                                                        Με Τιμή

                                                                                  Σπύρος Κίκερης