ΜΑΧΗΤΕΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΑΙΓΑΙΟΥ ΠΑΡΑΣΗΜΟ!

ΣΠΥΡΟΥ ΚΙΚΕΡΗ

 ΜΑΧΗΤΕΣ  ΕΙΡΗΝΗΣ

 ΚΑΙ ΑΙΓΑΙΟΥ ΠΑΡΑΣΗΜΟ!

   Στων Αϊτών μας την άοκνη πάλη!

«Στων Αϊτών μας  την άοκνη πάλη
στου Αιγαίου την Άγια τη μάχη

πλοηγώντας η δόξα στο πλάι

 δείχνει Θέ μου, αυτούς, πως ξεχνάει! 

Φώτισέ την Θεέ μου στη χάρη

στους Αϊτούς μας να πλέξει στεφάνι

από δόξα με σμύρνα και δάφνη

 αμοιβή στη γενναία τους πράξη!»

   Ο Παιδεμός!

   Χύνουν αφειδώς τον ιδρώτα τους κι’ενίοτε το αίμα τους! Μένουν  συχνά μόνοι τους, μακριά από μητέρες, γυναίκες παιδιά,  φίλους, κοινωνία, σε βάρδιες 24ωρες κι'άγριες χωρίς παράπονο, χωρίς μιλιά, φυλώντας Θερμοπύλες, σαν άλλοι Λεωνίδες και φορώντας άβγαλτα Εθνικές παρωπίδες!

   Πετούν όποτε χρειαστεί, υπάκουοι τυφλοί, σ’ένα πρόσταγμα σειρήνας εκκωφαντικής που τους καλεί, και γι’αυτούς με τη φωνή της Πατρίδας αντιστοιχεί! 

   Ψάχνουν με το Αετίσιο τους μάτι, μέχρι την άκρη του ορίζοντα, εκεί που η χώρα τους τελειώνει κάθε φορά, χωρίς κενά, κι’όταν κάτι δουν ακάθεκτα ορμούν, να εμπλακούν!

   Πονάει το κορμάκι τους, βογγάει η ψυχούλα τους, η καρδούλα τους υπερταχύνεται χτυπώντας δυνατότερα, στην αποστολή της ν’ανταποκριθεί! 

   Το βάρος τους τριπλασιάζεται, η anti-g φόρμα τους φουσκώνει, το βάρος τους τετραπλασιάζεται, το μισό τους σώμα απ'τη μέση και κάτω αφόρητα πιέζεται, σαν σε μέγγενη! Το βάρος τους πενταπλασιάζεται, η όρασή τους θολώνει, grey out οι επιστήμονες το λένε, όλα σκούρα, μα δεν τους πειράζει, γιατί άλλο τώρα τους νοιάζει! Το Βάρος τους εφταπλασιάζεται, οχταπλασιάζεται, σε απίστευτους ελιγμούς στροφών, αναστροφών και περιστροφών! Εδώ ούτε η Μάνα τους, ούτε η Κόρη τους, ούτε ο Γιος τους, θα μπορούσε να τους αναγνωρίσει, κι'αν τους έβλεπαν, θα τρόμαζαν και στα πόδια θα το'βαζαν! Έχουν ήδη υπερβεί  τα πεντακόσια (500), εξακόσια (600) κιλά! Οι βολβοί των ματιών τους στις επιταχύνσεις προσκυνούν, το Black out - απώλεια όρασης - πηγαινοέρχεται, το g-loc - απώλεια συνείδησης - καραδοκεί, κι'αυτοί εκεί!

 Τα κόκκαλά τους τρίζουν, λυγίζουν, το χέρι τους όμως πάντα εκεί σ'επαφή, με της σκανδάλης την αφή! Και κάπου εκεί θ'ακουστούν

δυο φωνές μέσα από βαριές και βαθιές ανάσες, κάτω από την πίεση τρομερών δυνάμεων και ποικιλίας συναισθημάτων, που επιτρέπουν και θα'λεγα επιβάλλουν το ακατάλληλο:
 "Είμαι στα ψαλίδια στο Fox3!" (Θέση Βολής) 
- "Γάμησέ τον!" 
-"Θα τον ξεσκίσω το Μπινέ!" 

   Και όταν κανείς αναλογιστεί, πως είμαστε σε καιρό ειρηνικής περιόδου, άντε να καταλάβουν, πώς όλα τούτα βιώνουν, χωρίς ηθική, τουλάχιστον αμοιβή, που δε στοιχίζει ούτε δραχμή!

   Ε δεν είναι ντροπή μετά απ’όλα αυτά και άλλα πολλά! Όχι εδώ θα σταθώ, δε γίνεται! Στο διάβολο τα ρίσκα, στο διάβολο η όψη του Χάρου, που αμείωτα παρακολουθεί και καραδοκεί, μην ευκαιρία χάσει! Στο διάβολο κι’ο ιδρώτας που απ’τη μάσκα τους θ’αδειάσουν, όπως και να'χει, σαν προσγειωθούν! Στο διάβολο κι’αν ξέρουν πως στο βιολογικό τους οδοιπορικό, πριν την ώρα τους θα σπάσουν και νωρίτερα απ’τους άλλους θα γεράσουν! Στο διάβολο και χίλια δυο ακόμα που θα μπορούσαν να πουν, χωρίς ποτέ απ’τα χείλη του μια λέξη να βγει! 
   Και για να μην κανείς παρανοήσει, ποτέ το οικονονομικό δεν υπήρξε κίνητρο, για τους Ήρωες αυτούς, όχι όμως και ν'αντιμετωπίζουν πρόβλημα βιοποριστικό, όχι όμως και τα παιδιά τους, να μη μπορούν, καθώς πρέπει να σπουδάσουν! Όχι όμως και ανώτεροι Αξιωματικοί να στεγάζονται σε περιστερώνες του 251 Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας, από ανάγκη!

   Ε το να νιώθουν πως εν τέλει την αμοιβή τους θα συνιστά, για να θυμούνται, όλα τούτα τα δυσάρεστα και λυπητερά, το παράσημο της ανοιχτής παλάμης! Τι λέτε, δεν είναι ντροπή; 

   Χάθηκε ένα Μετάλλιο;

   Γιατί μωρέ, χάθηκε ένα παράσημο γι’αυτούς τους Λεβέντες, γι’αυτούς τους Αϊτούς, γι’αυτούς τους άγρυπνους του Έθνους φρουρούς, γι’αυτούς τους ακαταμάχητους του Χρέους σκοπούς; Γι’αυτούς τους Μαχητές; Γι’αυτούς τους Γητευτές;

   Και γι’αυτό το παράσημο, πρέπει ένας απόμαχος, να νοιαστεί; Εσείς οι υψηλόβαθμοι ενεργοί καμία έγνοια, γιατί; Μήπως η καρέκλα μόνον σας απασχολεί; Όχι δεν θέλω να πιστέψω, αυτή την απάρνηση των ιδανικών, όχι επ’ ουδενί! Απλά πως σας διέφυγε θα πω και υπομονετικά τη σάρκωση της ωφέλιμης ιδέας θα καρτερώ!

   Κακά τα ψέματα, κακά! 

   Επιχειρησιακές ειδικότητες έχουμε πολλές, όμως οι μόνοι θεωρούμενοι, εν καιρώ ειρήνης, μαχητές, τουλάχιστον από την κοινή γνώμη, είναι οι χειριστές! Αυτοί που εκτελούν τις σκληρές αποστολές στου Αιγαίου τις Ιεραποστολές! Αυτοί που και με το αίμα τους έχουν βάψει ανεξίτηλα κάποια κύματα, αναπέμποντας αενάως μηνύματα, ακόμα κι'από μνήματα!

   Οι Διοικητές αυτών, είναι οι μόνοι, που γνωρίζουν τη μαχητική και επιχειρησιακή τους ικανότητα και κατ’ουσίαν την απόλυτη στάση τους, στον πόλεμο, απ'τον καιρό της δήθεν Ειρήνης!

    Επειδή το θέμα θεωρώ άκρως σοβαρό, θα θεωρούσα ιδιαίτερα σημαντική την καθιέρωση ενός Παράσημου – Μετάλλιου - Αιγαίου, φυσικά με κάποια κριτήρια, ετών, αναχαιτίσεων, εμπλοκών επιτυχιών κτλ!

   Υπενθυμίζω για μια ακόμα φορά, πως η επιβράβευση δε στοιχίζει τίποτα και δίνει πολλά, έτσι εκτιμώ πως η σάρκωση της ιδέας θ’άξιζε τον κόπο! 

   Ας δούμε το θέμα λίγο βαθύτερα.

   Αναμνηστικά μετάλλια – παράσημα – υφίστανται τόσο για την

περίοδο του πολέμου, όσο και της Ειρήνης! Δε συζητώ γι’αυτά του πολέμου, το Αριστείο Ανδραγαθίας, Το Αριστείο Ανδρείας κτλ!

   Όμως συζητώ για τα μη πολεμικά, που παγίως αποδίδονται, όπως της Ευδοκίμου Υπηρεσίας, της Στρατιωτικής αξίας κτλ! Δεν μιλώ για την κατάργησή τους, γιατί οι Ένοπλες δυνάμεις συνιστούν, κατά την ταπεινή μου άποψη, ένα ιδιαίτερο τμήμα του Λαού μας και θα έλεγα μακράν το πιο ιδιαίτερο, κατά γενικήν ομολογία και παραδοχή!

   Εκείνο που μ’ενοχλεί είναι ότι ενώ οι κανονισμοί προβλέπουν και την απονομή παρασήμων σε μη πολεμικές περιόδους, πέραν των προβλεπόμενων, ουδείς μέχρι σήμερα σκέφτηκε κάτι γι’αυτά τα παιδιά, γι’αυτά τα παλικάρια, που τόσα τραβάνε!
   Εμμένω στο θέμα, γιατί έχω σαφέστατη γνώμη, για το πως

αντιμετωπίζεται το σχετικό θέμα στις Θεωρούμενες προηγμένες στρατιωτικά χώρες όπως ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑ!

   Θ’αποτολμήσω μια ανάλυση του Πολεμικού παρασήμου «Αριστείου Ανδρείας» και φυσικά μία αναπόφευκτη σύγκριση! Αριστείο Ανδρείας απονέμεται όταν υφίσταται προφανής και άμεσος κίνδυνος, που επισύρει το θαυμασμό και την εκτίμηση προϊσταμένων και υφισταμένων, καθώς της κοινής γνώμης!

   Αβίαστα μπορώ να πω ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις για τις αποστολές των γενναίων μας στο Αιγαίο, με κυρίαρχη την τελευταία! 

   

   Κατόπιν τούτων.

   Κατόπιν τούτων και επειδή γνωρίζω ότι το θέμα, αναπόφευκτα ευρέως θα δημοσιοποιηθεί, εισηγούμαι την άμεση σύσταση σχετικής επιτροπής σε επίπεδο ΓΕΑ, προς καθιέρωση Αναμνηστικού Μεταλλίου – Παρασήμου – Αιγαίου, καθώς την άμεση απονομή αυτών! 

   Απονομή που αρχή θα έχει τον, ανυπέρβλητης γενναιότητας, συμμαθητή μου Ιωάννη Δινόπουλο, που στο βαθμό του

Υποσμηναγού, κατέρριψε στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ Σκύρου και Λήμνου, τον Πρώτο Τούρκο, Βαθμού Αντισμηνάρχου, που διανοήθηκε να περάσει στο Αιγαίο, μετά την ρίψη βλήματος στο σχηματισμό του! 

   Έχω ξανά θίξει την περίπτωση και δεν αντέχω στην εκ νέου αναφορά της! Γιατί αντί να έχουμε αγάλματα του Δινόπουλου στις πλατείες μας, ενός ανθρώπου, που ενώ η Κύπρος καιγόντανε και οι Τούρκοι ήταν έτοιμοι και για την Ελλάδα, εκείνος στάθηκε αφορμή, να μην πατήσει τούρκος ξανά στο Αιγαίο, τουλάχιστον για μία δεκαετία! Εμείς αντί αμοιβής τον άνθρωπο αυτόν τον κυνηγήσαμε ανελέητα στην καριέρα του!

   Οι τούρκοι αντίθετα θεωρούν Εθνικούς τους Ήρωες και τους πιλότους που κατέρριψαν Έλληνες και φυσικά τους νεκρούς τους, στήνοντας αγάλματα και προτομές τους!

   Θ’άξιζε εκτιμώ να πω, ότι μετά τη δόλια και αμαχητί κατάρριψη και εξαΰλωση του Κώστα Ηλιάκη, που αντιμετωπίσθηκε στην ουσία με «μούγκα» από τις Ελληνικές Αρχές, παρά του ότι τόσα είχαν προηγηθεί!

   Παρ’όλα αυτά σε μία κατάρριψη Τούρκικου F-16 από Ελληνικό Mirage -2000 σε άγρια εμπλοκή, εντός του Ελληνικού FIR! Οι τούρκοι ζήτησαν επίσημα και επίμονα την έκδοση του πιλότου μας, για να δικαστεί στην Τουρκία με την αποζημίωση της οικογένειας του πιλότου  να φτάνει στο ύψος των  2.000.000 ευρώ!

   Για την Ιστορία του θέματος τον Τούρκο πιλότο τον έλεγαν Ερντογάν, τον δε Έλληνα Γρίβα! 
      Τούτα με παράπονο λέω, μια και ακόμα με οδύνη θυμάμαι, το παράσημο της Κύπρου, που έφεραν στη στολή τους, οι τούρκοι Ιπτάμενοι Αξιωματικοί στο ΝΑΤΟ και με πιάνει ταραχή, γιατί το πήραν αμαχητί! Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα μας.

   Ομού με την ηθική αποκατάσταση του Δινόπουλου, άμεση χορήγηση του υπόψη παρασήμου και στο Νο2 του Δινόπουλου, του τότε Ανθυποσμηναγού Θωμά Σκαμπαρδώνη!

   Και κάπου δω ο κόμπος σπάει το χτένι!

   Ναι και κάπου εδώ ο κόμπος φτάνει στο χτένι και ακαριαία το σπάει! Γιατί ανεκδιήγητοι, παράσημο δε δώσατε έστω την ύστατη ώρα, ούτε εκεί στο τελευταίο σκάφος, των Ηρώων μας, το φέρετρο, που εκείνοι υποτίθεται σε ανάστροφη βρίσκονταν, κι’ας ξέρατε πως μέσα τους περιείχε τη σύνοψη της σκέψης των Ελλήνων ανάκατη με δάκρυ!

   Κι’ας κάποιοι ίσως νιώθατε, την ίδια ώρα, πως αόρατες Αγγελικές μορφές, μοιρολογώντας σας μέμφονταν και υμνολογώντας, για κείνους   έψελναν!

   Αυτή η παράλειψη συνιστά μέγιστη κι’ανεπίτρεπτη ντροπή, που πρέπει ανυπερθέτως να εξαληφθεί! Γιατί εγώ και προφανώς άλλοι

αρκετοί σαν και μένα κι’ακόμα πλήθος μέγα πολιτών απαιτεί, κάτι τι, έτσι για τη Μνήμη και τη ψυχή, του Μπαλταδώρου, του Ηλιάκη, του Σιαλμά, του Γιαννικακη, του Πετρούτσου ……..
     Κλείνω το θέμα παρακαλώντας θερμά, όλους όσους υπήρξαν καθ’οιονδήποτε τρόπο μαθητές μου και σήμερα βρίσκονται στις ανώτατες βαθμίδες της Πολεμικής μας Αεροπορίας, μηδέ εξαιρουμένου και του Νυν Αρχηγού Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης (Α ΓΕΕΘΑ) Κου Χρήστου Χριστοδούλου! Καλώντας αυτούς εν ονόματι του δικαίου και προς την Πατρίδα χρέους, να μεριμνήσουν για τη σάρκωση της ιδέας θέσπισης παράσημου Αιγαίου και όλων των ενεργειών, που απορρέουν από αυτό!

                                        Με Τιμή, Υπερηφάνεια και Συγκίνηση.

                                                             Σπύρος Κίκερης.