Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2019

Ο ΠΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΛΑΡΟΣ!

ΣΠΥΡΟΥ ΚΙΚΕΡΗ

ΤΑ’ΜΠΛΕΞΕΣ ΠΑΝΟ
ΤΑ’ΜΠΛΕΞΕΣ;

*Μ’αφορμή το Tweet
του Κυρίου Πάνου Καμμένου
Περί του «Γλάρου Ιωνάθαν Λίβινγκστον!»

   Λίγα λόγια για τον Ιωνάθαν και το συγγραφέα του!
   Για όσους δε γνωρίζουν ο «Γλάρος Ιωνάθαν» είναι ένα εξαίρετο μικρό βιβλίο, που γράφτηκε από κάποιον Αμερικανό πιλότο ονόματι Ρίτσαρντ Μπαθ (Richard Bach)! Το βιβλίο αφού είχε απορριφθεί από 18 εκδοτικούς οίκους, κυκλοφόρησε το 1972, σπάζοντας όλα τα ρεκόρ πωλήσεων!
   Η άποψή μου για το περίτεχνο βιβλίο είναι ότι ο συγγραφέας βγάζει σ’αυτό, όλα τα οραματικά του απωθημένα, που ίσως για διάφορους λόγους δεν μπόρεσε να βγάλει στην Αεροπορική του καριέρα!
   Έτσι κάπως, φρονώ, ότι σκέφτηκε, περιέγραψε και κατέστησε, εν τέλει, το γλάρο
Ιωνάθαν σαν ένα υπερκόσμιο, για την κατηγορία του, ον!
   Ένα ον, άπιαστο και αξεπέραστο, που όλα τα ομοειδή του το μίσεψαν γιατί το ζήλεψαν, ώσπου εν τέλει όλα, ανεξαίρετα όλα, σ’αυτό να μοιάσουν ήθελαν!
   Ο πιλότος συγγραφέας και άλλων αξιόλογων βιβλίων, με κύρια ιδέα στις συγγραφές του την πτήση, το 2012 είχε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα, όταν το ελαφρό αεροσκάφος που πέταγε, έπεσε σε καλώδια, μ’αποτέλεσμα το σοβαρό του τραυματισμό!

   Άστοχο Πάνο, άστοχο!
   Κυρίως εκεί που αναφέρει, ότι το μόνο που δεν τον ενδιέφερε ήταν το «φαγητό!» Στους ανθρώπους των εκατό (100) κιλών και πάνω, δε λέγονται τέτοια πράγματα βρε Πάνο, δε λέγονται, γιατί πρέπει να ντρέπονται!
   Ο Γλάρος Ιωνάθαν Πάνο μου, ήταν το απόλυτο ιδανικό, το αξεπέραστο ιδανικό, το
ένα και μοναδικό πτηνό το συμβολίζον τον απαράμιλλο θνητό!
   Ο Ιωνάθαν, Πάνο μου, ήταν ο δυο φορές Ίκαρος, που έπεσε σηκώθηκε, ψηλότερα ανέβηκε και προπαντός σαν φάρος οδηγός έμεινε και άστρο φωτεινό, που ποτέ δεν έσβησε!
   Και δεν έσβησε γιατί ποτέ χαμηλά δεν έπεσε, απ’το δρόμο που χάραξε ούτε μοίρα δεν παρέκλινε, δεν έσκυψε, ούτε και έγλυψε, όχι μόνο εκεί που κάποτε έφτυσε, αλλά και εκεί όπου η συνείδησή του δεν του επέτρεπε σαν τις αρχές και τις αξίες, του ανέτρεπε!
   Γι’αυτούς και μύριους άλλους λόγους το Άστρο του Γλάρου Ιωνάθαν, αμόλυντο, άμεμπτο κι’αειπάρθενο εκεί ψηλά που σπάνια θνητός μπορεί να φτάσει, έφτασε και άσβεστο έμεινε!
   Έμεινε, για να δείχνει στους κοινούς θνητούς και προπαντός τους ελαττωματικούς, που ο κάθε ξέχωρος θνητός γεννιέται, ανδρώνεται, σταυρώνεται, ανασταίνεται και σε Ουράνιους θόλους και Θεϊκούς θρόνους αιώνια εγκαθίσταται, χωρίς στο διηνεκές να
αντικαθίσταται προπαντός δε αν και θνητός αθάνατος, εσαεί να λογίζεται!
   Ο Γεννήτορας του Ιωνάθαν δεν ξέρω αν ήταν μέτριος ή μικρός, εκείνο που ξέρω είναι ότι για το μεγαλείο του ευθύνεται ο Ιωνάθαν υιός! Γιατί  το μεγάλο όραμά του,
το επένδυσε σ’αυτόν, που δεν δεν τον διέψευσε!
  Εκείνο που υποψιάζομαι, στη σύγκρισή σου με το Γλάρο Ιωνάθαν Πάνο, είναι ότι αν υποθέσουμε πως σ'ακουγε και σ'έβλεπε θα έμεινε με το στόμα ανοιχτό!

   Ναι με το στόμα ανοιχτό θα έμενε, γιατί τον πρόσβαλλες, μια κι’από κοντά του πέρασες, αλλά δεν κόλλησες, κι’ούτε στην κουτσουλιά του δεν μπόρεσες να του μοιάσεις, γιατί πολύ εξόκειλες, από αυτά, που έπρεπε και όφειλες να κάνεις! 

  Και να φανταστείς Πάνο, ότι .
   Και να φανταστείς Πάνο μου, ότι ο Γλάρος Ιωνάθαν
Λίβινγκστον δεν ήταν τίποτα παραπάνω, παρά ένα από τα πολλά Γλαρόνια, που ούτε από σαλόνια ήξερε, ούτε από γαλόνια!
   Τώρα τι σχέση έχεις εσύ αγαπητέ μου Πάνο, με του Ρίτσαρντ Μπαθ το Γλάρο, που για βοήθεια επικαλέστηκες, ας αφήσουμε τον κάθε αναγνώστη και κατ’επέκταση τον κάθε Έλληνα να κρίνει!
                                                                            
                                                                                        Με Τιμή
                                                                                   Σπύρος Κίκερης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε το σχόλιό σας