Από την 25η Μαρτίου 1964
στην 25η Μαρτίου 2024!
*Μ’αφορμή
τον πρωτόγνωρο για μένα
Φετινό
Εορτασμό!
Δυο Αναμνήσεις Έντονες, μονάχα δύο, μέσα σε
χρόνια εξήντα (60)! Τότε ένα άξαφνο
«Σχίσμα» στον Αέρα με Σταυρού το Σχήμα, που’σκιζε στα δυο τον Ουρανό, χωρίς καν
να προλάβω καλά καλά να το δώ!
*
Σήμερα ένα τεράστιο Ανθρώπινο Κύμα, που
κατέκλυσε δρόμους και παράδρομους σαν πρωτόγνωρη θύελλα, αφήνοντάς με το στόμα
ανοιχτό για τις Εθνικές Θετικές ιδιορρυθμίες σ’αυτό το Λαό!
Ας τα
πάρουμε ένα ένα αρχίζοντας από την 25η Μαρτίου του 1964: «Νεαρούλης και’γω τότε
με διακαή πόθο και τη Σχολή Ικάρων μόνο Στόχο, καμάρωνα τους λεβέντες Ίκαρους στην
παρέλαση, όταν κάποια στιγμή κατατρόμαξα βλέποντας και μόλις προλαβαίνοντας να
διακρίνω έναν «πύραυλο» περνώντας χαμηλά
και ξαφνικά πάνω από τον «Άγνωστο» ν'ανέρχεται κατακόρυφα άμεσα
σκίζοντας στα δυο τον Ουράνιο Θόλο, με τρομακτική ταχύτητα, αφήνοντας άφωνο όλο
τον κόσμο!
*
Η σκηνή επαναλήφθηκε τρεις ή τέσσερες φορές,
ενώ τα μεγάφωνα έλεγαν τον τύπο του Α/Φ και τα ονόματα των Πιλότων, που ακόμα του ενός – Πέτρου Μαρίνου
– ενίοτε ηχεί στ'αφτιά μου, ίσως γιατί ήταν πιο εύηχο του άλλου!
*
«Αυτοί δεν είναι Άνθρωποι, είπα μέσα μου,
αυτοί είναι τουλάχιστον Υπεράνθρωποι ή Θεάνθρωποι!» Ήταν οι Επισμηναγοί
Παναγιώτης Αναγνώστου και Πέτρος
Μαρίνος, Διοικητής της νεοσύστατης 335 Μοίρας Διώξεως Βομβαρδισμού ο Πρώτος και
Αξιωματικός Επιχειρήσεων ο Δεύτερος, με το υπ'αριθμ 62-12272/FG - 279 Α/Φ,
τύπου F – 104G!
*
Με το ίδιο
Α/Φ, η Μοίρα τους επέλεξε για μόνιμους κάτοικους του Ουρανού! Το τραγικό
περιστατικό συνέβη μετά 44 ημέρες ακριβώς (8/5/1964!), από εκείνη την αξέχαστη
για μένα μέρα!
*
Αιωνία η Μνήμη στους Ανθρώπους, που
αεροπορικά με συγκίνησαν, νομοτελειακά όσο φυσικά κανείς, μα κανείς άλλος, στην
πεντηκονταετή πολυδιάστατη πτητική μου καριέρα στην ημεδαπή και αλλοδαπή!
Το συμπέρασμά μου, για το τραγικό αυτό
ατύχημα όπου ο Επισμηναγός Μαρίνος πρόλαβε να εκτιναχθεί εκεί κάπου στα διόδια
του Σχηματαρίου για να πέσει βίαια με την κοιλιακή χώρα στα καλώδια υψηλής
τάσης της ΔΕΗ και να διαμελισθεί, είναι «προληπτικό!»
*
Όμως είμαι από τους ανθρώπους, που πιστεύουν
στην αρνητική ενέργεια κακών και ζηλόφθονων – στο κακό μάτι - που λέει ο Λαός!
*
Στο σημείο αυτό, θα διατυπώσω όπως μου
βγαίνει, μία ευχή «είθε αυτοί, οι επίγειοι Θεοί, να μη πήγαν από φθόνου μάτι»
μ’αιτία κι’αφορμή εκείνη την τρομερά εντυπωσιακή αποστολή, ημέρα Γιορτινή και
Πανεθνική!
*
Ας έλθουμε τώρα στο σήμερα στην 25η Μαρτίου του 2024 δηλαδή, σ’αυτή
την ανθρώπινη Θύελλα, που είχε κατακλύσει τα πάντα από στήλες του Ολυμπίου Διός
μέχρι και την Ομόνοια!
*
Πήγαμε με το Μετρό υπολογίζοντας με τη
Γυναίκα μου να κατέβουμε στο Σύνταγμα! Το Σύνταγμα ήταν Ερμητικά κλειστό! Κατεβήκαμε
στο Σταθμό της Ακρόπολης, νιώθοντας προσωπικά ένας ακάλυπτος Νώε μέσα στην
Ανθρώπινη πλημμύρα!
Πήραμε τη Λεωφόρο Αμαλίας νιώθοντας ότι
χτυπιόμασταν σ’ανθρώπινα βράχια! Προσπαθήσαμε να βγούμε στους κάθετους
παράδρομους, μας ήταν αδύνατον, ήταν όλοι πλημμυρισμένοι από Ανθρώπους, κάθε
κατηγορίας με έκδηλο τον Ενθουσιασμό στα πρόσωπά τους!
*
Φτάσαμε μετά βασάνων στην Πλατεία
Συντάγματος! Όλη η Πλατεία Σιδερόφραχτα Φυλασσόμενη από πλήθος Αστυνομικών! Σε
τρεις Αξιωματικούς έκανα χρήση – κάτι που σπανιότατα έχω αποτολμήσει στη ζωή
μου- της Ειδικότητάς μου! Ο τρίτος ενέδωσε ίσως στη συγκινησιακή μου φόρτιση
που διάχυτη ήταν στο πρόσωπό μου, έτσι
εν τέλει κατορθώσαμε να βγούμε εκεί ακριβώς στο περιβόητο Hotel Britannia!
*
Εκεί όλοι τους επηρεασμένοι ίσως από την
έκφραση των ματιών μου, αραίωσαν αφήνοντάς μας να προσπεράσουμε στην πρώτη
γραμμή με άριστη οπτική επαφή! Εκεί έπιασα του περιορισμού το σχοινί και το
έσφιξα με δύναμη περισσή!
Η ώρα
είχε φτάσει ήδη 12:10, ωστόσο
πρόλαβα να δω παρελαύνουσα την Εξαίρετη Μπάντα της ΠΑ, τη Σχολή Ικάρων, τη
Σχολή των Τεχνικών μας, ότι ακολούθησε για ένα δεκάλεπτο και ν’αφήσω ένα μου
Δάκρυ κάπου εκεί κοντά στην Πλατεία!
*
Ναι ένα μου δάκρυ, ομού με την Ευχή όπως
σταθεί αφορμή άλλο κοκτέιλ μολότοφ από Πετρέλαιο, Λάδι και Βενζίνη εκεί να μη
χυθεί! Προσδοκώντας Λογίκευση όλων των
Μολοτοφιανών, με βάση την ενθάρρυνση από τις Ενθουσιώδεις Εικόνες του
Κατακλυσμιαίου Πλήθους, που σήμερα αντίκρισα στην Εορταστική Επέτειο της
Παλιγγενεσίας του 1821, που μετά βασάνων παρακολούθησα ύστερα από Εξήντα (60)
ολόκληρα χρόνια!
Στη συνέχεια από την οδό Ερμού, όπου κάναμε μία στάση καταθέτοντας ένα
μικρό οβολό στο απίθανο σκυλάκι «επαίτη» που με τα μάτια του μίλαγε! Κατεβήκαμε
την οδό Μητροπόλεως, παίρνοντας την οδό Μνησικλέους που σε λίγο συναντήσαμε,
ακολουθώντας την ανηφοριά με φόντο την Ακρόπολη!
Προορισμός τα Αναφιώτικα και εν τέλει πού αλλού, από το «Γέρο του Μοριά», όπου φάγαμε τα παραδοσιακά, κλείνοντας την
ημέρα μας από μετερίζι σε μετερίζι όπως το έθιμό μας και η ψυχή μας ορίζει!
*
Με μια πρωτόγνωρη ποικιλία συναισθημάτων με
κυρίαρχη την Τιμή και Υπερηφάνεια για τη Μεγάλη μας Ελλάδα κι’αυτούς που μέχρι
θανάτου την Υπηρέτησαν και την Υπηρετούν!
*
*Χρόνια πολλά Έλληνες! Χρόνια Πολλά
Ελληνίδες! Το Μέλλον μας οι σκέψεις και οι Θέσεις μας Ορίζουν, τους Οιωνούς
προκαθορίζουν και το καλύτερό μας Αύριο μ’ευχές σιγουριάς Καλωσορίζουν!
*Ιδού λοιπόν και το βγαλμένο απ’τη ψυχή μου
Ποίημα, που την ημέρα εκείνη διαδικτυακά δημοσίευσα!
*25η Μαρτίου
2024!
*Η Μεγίστη του Έθνους Γιορτή!
Πόσες φορές σε τίμησα
Γιορτή Πανεθνική
κι’εσένα δε σ
εκτίμησα
όσο καμιά στη Γη!
Σα Διμοιρίτης στο Σχολειό
παιδί στα Δέκα Οκτώ!
Σαν Ικαράκι στο Κοινό
με Εθνικό Παλμό!
Σαν Αϊτός στον Ουρανό
σε Χώρο Ιερό
και καταθέσεις Στεφανιών
Ανδρών Επιφανών!
Πόσες φορές οργίστηκα
και με θυμό ορκίστηκα
Τούρκοι ποτέ σ’αυτή τη
Γη
και Σκλάβοι οι
Ρωμιοί!
*Υψώστε τις Σημαίες!
Υψώστε τις Σημαίες στους πιο Ψηλούς Ιστούς!
Υψώστε και τα μάτια ψηλά στους Ουρανούς!
Ιδέστε τους Αϊτούς μας και τους Συμβολισμούς
κι'οπλίστε τις ψυχές σας με Όρκους Ιερούς!
Χρόνια πολλά Έλληνες
Χρόνια πολλά Ελλάδα μου!
Με
Τιμή και Υπερηφάνεια
Σπύρος
Κίκερης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας