ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΣΗΜΟ ΗΘΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΑΣΕΩΣ!

 

Ένα Ακόμα Παράσημο Ηθικής Τάξεως και Ανατάσεως!

   *Οδηγός στη Ζωή μου και Φύλακας Άγγελός μου υπήρξε πάντοτε η αίσθηση του Δικαίου, της Αντικειμενικότητας και η πιστή τήρηση του Κώδικα Αρχών και Αξιών μου, ανεξαρτήτων των συνεπειών μου!

   *Προβαίνω σ’αυτή τη δημοσίευση, γιατί τη θεωρώ σαν προληπτική παρακαταθήκη, μιας αμείωτα επιδεινούμενης  ηθικής κατάπτωσης, που αμείωτα αρχές, αξίες και ιδανικά φθείρει!

   *Ναι ένα ακόμα παράσημο ηθικής τάξεως ανατάσεως  και αποκαταστάσεως θα τολμούσα ναι με απόλυτη ειλικρίνεια να πω!

   *Ήταν Πέμπτη το βράδυ 18/4/2024/21:30 όταν είδα στο messenger ένα μήνυμα από ένα Συνάδελφο μικρότερό μου τέσσερα (4), πέντε (5) χρόνια, που είχα ν’ακούσω και να δω άνω των σαράντα πέντε (45) ετών, με την παράκληση όταν μπορέσω να τον πάρω τηλέφωνο!

   *Σχεδόν άμεσα το έκανα, απ’την αρχή μου φάνηκε ιδιαίτερα συγκινημένος:

    «Σπύρο μου έχουμε τόσα χρόνια να μιλήσουμε, όμως χρόνια λείπω στο εξωτερικό, πετώντας με διάφορες εταιρείες πολιτικών Επιβατηγών Αεροσκαφών, γυρνώντας την Υφήλιο και’γω δε ξέρω πόσες φορές! Είκοσι έξη χιλιάδες (26.000) ώρες έβαλα Σπύρο μου και κάπου είκοσι τρεις χιλιάδες (23.000) ώρες απ’αυτές  της χρωστάω σ’εσένα Σπύρο μου!

- Σ’εμένα τις χρωστάς …. … είπες; Δεν το καταλαβαίνω!

- Σ’εσένα Σπύρο μου τις χρωστάω και ήρθε η ώρα να στο πω! – Εκεί κάπου αισθάνθηκα πειστικά την έντονη συγκίνησή του, που πρέπει να συνοδεύονταν από δάκρυα! Δάκρυα ενός Ατόμου εβδομήντα τεσσάρων (74), εβδομήντα πέντε (75) ετών!

     Τράβηξα πολλά Σπύρο μου, πάρα πολλά, σήκωσα βαρύ Σταυρό, τέτοιο Σταυρό, που ούτε ο Χριστός δε σήκωσε! Όμως Αναστήθηκα και η αιτία ήσουν εσύ! Ναι εσύ και μόνον εσύ!

   Η αιτία ότι δεν δέχθηκα να πάω με μετάθεση στο Γραφείο Ασφαλείας του ΓΕΑ, η πρόταση μου έγινε από πρώην Διοικητή μου και στενό μου φίλο, που είχαμε εκπαιδευτεί μαζί στις ΗΠΑ και είχε ωστόσο φτάσει στο βαθμό του Ταξιάρχου! Ήταν η εποχή που η δράση του Γραφείου αυτού οργίαζε! Έκτοτε έγινα το μαύρο πρόβατο για τον πρώην φίλο μου, που αργότερα έγινε και Αρχηγός και ήταν ο πιο εκδικητικός άνθρωπος που μέχρι σήμερα έχω γνωρίσει!

    Αφορμή για το Γολγοθά μου ένα ατύχημα που έτυχε σε νεαρό Ανθυποσμηναγό, που πέταγε μαζί μου! Πετάγαμε στα 15.000 πόδια ήταν πίσω μου σε ανοιχτό σχηματισμό, χωρίς να αναφέρει τίποτα εγκατέλειψε, κάποια στιγμή είδα ένα αλεξίπτωτο να πέφτει και το αεροπλάνο να συντρίβεται, δίνοντας αναφορά!

   Το τι τράβηξα, ένας Θεός μόνον ξέρει, μ’έκοψαν από Ιπτάμενο, μ’έστειλαν στο άλλο άκρο από εκεί που υπηρετούσα σ’ένα στην ουσία αδρανές Αεροδρόμιο! Ήμουν Επισμηναγός ο Διοικητής Σμήναρχος, εξαιρετικός άνθρωπος και Αξιωματικός! Λίγο αργότερα αυτοκτόνησε πέφτοντας από το μπαλκόνι του σπιτιού του! Έχω πολλά αδιανόητα να θυμάμαι από την εκεί υπηρέτησή μου και τη συμπεριφορά του τότε Αρχηγού του ΑΤΑ και ομοϊδεάτη Αρχηγό του και άσπονδο διώκτη μου!

    Στο Αεροδικείο που με πέρασαν για το ατύχημα, η απόφαση ήταν πέντε (5) υπέρ της ενοχής μου  έναντι μιας (1) κατά αυτής. Ναι ήσουν ο μόνος που ψήφισες υπέρ της Αθωότητάς μου!  Ήσουν εσύ Σπύρο που εναντιώθηκες  στη φριχτή σκευωρία!

   Θυμάμαι ακριβώς τι είπες στο στημένο Ιπτάμενο που ήρθε σαν  βασικός μάρτυρας κατηγορίας, λέγοντας ότι τους εξανάγκαζα σε επικίνδυνους ελιγμούς!

   Τον ρώτησες τι ελιγμούς ζητώντας του να τους περιγράψει! Εκείνος αρκέσθηκε να πει ότι να μας έκανε στροφές των τριάντα μοιρών! Τότε εσύ του είπες από ποιο διάδρομο απογειωθήκατε, είπε από τον 29, στρέψατε για τον χώρο της ασκήσεως λοιπόν μετά την απογείωση, με τι κλίση κάνατε τη στροφή; Εκείνος απάντησε με κλίση τριάντα Μοιρών, και’συ τη λέξη ντροπή!

    Εν πάση περιπτώσει εγώ έκανα προσφυγές για τη δικαίωσή μου, έφτασα μέχρι τον Άρειο Πάγο, που αρνιόνταν να εκδικάσει  την υπόθεση γιατί λέγανε ότι το Αεροδικείο χρησιμοποιεί το Ρωμαϊκό Δίκαιο ενώ εμείς άλλο!

   Έβαλα Δικηγόρο τον Κωνσταντόπουλο, φτύνοντας αίμα, τελικά ο Άρειος Πάγος εκδίκασε την υπόθεση και ο Κωνσταντόπουλος στηρίχθηκε κατά βάση στη δική σου ψήφο και θέση στο Αεροδικείο, καταφέρνοντας τελικά να δικαιωθώ!

   Μετά τη δικαίωση κατάφερα να προσληφθώ  στην Ολυμπιακή, να φορέσω άσπρο πουκάμισο και μπλε παντελόνι, να νιώσω καταρχάς Άνθρωπος και μετά να πάρω το δρόμο για μέρη άλλα, για να ξεχάσω τα σιχάματα της Χώρας μας!

   Σπύρο θέλω να σε δω πάση θυσία! Από την ερχόμενη εβδομάδα θα είμαι στην Αθήνα, έχω σπίτι στη Γλυφάδα και όχι μόνο, όπου κι’αν μου πεις θα έρθω, θέλω να σε δω κι’από κοντά να σου πω πόσα σου χρωστώ!»

   *Η ώρα είχε φτάσει έντεκα, έντεκα και τέταρτο βράδυ της Πέμπτης 18/4/2024 κι’ άντε μετά από όλα αυτά με το Μορφέα να τα βρεις και να κοιμηθείς! Ωστόσο οφείλω να πω ότι αν και ποιοτικά ο ύπνος μου γενικά δεν είναι τόσο καλός, εντούτοις αυτός ο Ύπνος ήταν θα έλεγα σχετικά ήπιος και γλυκός!