ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΥΝΟΔΕΙΑΣ ΕΞΟΔΙΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ!

 

·       Τα  Λόγια Συνοδείας Εξόδιας Ακολουθίας

του Ιπταμένου Συναδέλφου, Φίλου και Συμμαθητή – 41^ης  Σειράς Ικάρων -  Λεωνίδα Γούπιου  Ετών 78! ΄Γ Κοιμητήριο Αθηνών 12/4/2024/12:00!

   *Δεν είχα προετοιμάσει τίποτα το σχετικό, απλά αυθόρμητα πήρα το λόγο ωθούμενος από τη σωρεία των εικόνων που στροβίλιζαν στο μυαλό μου, ενισχυμένες έτι περαιτέρω, από τη βαθιά γνώση όλων των στενών του Συγγενών, κυρίως των δυο του ώριμων πλέον Υιών  του, που από παιδάκια είχα γνωρίσει, καθώς την παντελή έλλειψη συμμαθητών μας!

   *Θα προσπαθήσω να θυμηθώ τα περισσότερα απ’αυτά  που είπα κι’αν κάτι ξεχάσω ή κάτι παραπάνω πω, ας συγχωρεθώ.

   * «Αισθάνομαι Συναδελφικό χρέος, Ιερό Χρέος και ηθικό Χρέος δυο λόγια να πω για τον Άνθρωπο που κατευοδώνουμε στην τελευταία του κατοικία και το τελευταίο Ουράνιο ταξίδι  της Ψυχής του για τον έσχατο Σταθμό της Βιολογικής και Πτητικής του πορείας!

    * Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι, τόσο πολλοί που η επιλεκτική αναφορά τους αναπόφευκτα κρίνεται αναγκαία! Μαζί στο Γολγοθά της Σχολής γιατί καλό είναι να εμπεδώσουν οι Έλληνες, ότι η περάτωση της Σχολής των Αετών και επίγειων Θεών συνιστά όντως Γολγοθά σκληρών δοκιμασιών στο Γήινο και Ουράνιο διάβα αυτών!

   * Δεν εξηγείται αλλιώς η σχετικά πρόωρη  κατάληξη στους Ουρανούς αρκετών σε αριθμό Συναδέλφων, νέων δηλαδή που επιλέχτηκαν μέσω των αυστηρότερων Ιατρικών Εξετάσεων με πάγια αναλογία ένας στους δύο! Ναι ένας στους δύο νέους Ηλικίας από 18 μέχρι 20 ετών!

   * Μαζί λοιπόν με το Λεωνίδα εκεί στον ακατάσχετο Ιδρώτα και το αίμα θα τολμούσα να πω, μέχρι του τέλους του Πρώτου μας Γολγοθά και μία Σταύρωση γεμάτη Υπερηφάνεια και τιμή, που σ’οδηγούσε αναπόφευκτα σε μια αναβάπτιση και μετάλλαξη μεταφυσική και υπερβατική για ν’αντέξεις όσα η Μοίρα σου επεφύλασσε στο διάβα μιας επίπονης Ιεραποστολή!

   * Αυτός λοιπόν εκεί στην απροσμέτρητη ψυχοσωματική ταλαιπωρία της Σχολής ήταν ο Άνθρωπος που συνιστούσε αέναη, μόνιμη και ίσως μόνη πηγή ψυχαγωγίας μας με το αστείρευτο χιούμορ που διέθετε!

Ο Λεωνίδας πρώτος από Αριστερά και'γω στην αρχή του Σταυρού!

   * Και μετά στο δύσκολο διάβα των Πολεμικών Μοιρών να καταστούμε ετοιμοπόλεμοι το συντομότερο δυνατόν, δηλώνοντας το έσο έτοιμοι στη Λατρεμένη μας Πατρίδα! Εκεί λοιπόν πάλι δίπλα σ’ακόμα μεγαλύτερες δοκιμασίες και Αγωνίες μ’απρόοπτα  που’φταναν μέχρι απώλειες συναδέλφων και κηδείες!

   * Όπως για παράδειγμα του πρώτου πεσόντος συμμαθητή μας Φίλου και αδελφού Ανθυποσμηναγού Αντώνη Κάνδηλα, που μόλις στα 23 του έμελλε να πέσει στη γενέτειρά του Κυπαρισσία, για να τον ακολουθήσει η μητέρα του, μην αντέχοντας τον πόνο της αιφνίδιας απώλειάς του, 6 μήνες μετά με αυτοκτονία δια υδάτινου πνιγμού!

   * Εκεί κάπου και η Κρίσιμη δοκιμασία του Γενναίου Λεωνίδα μας, όταν σε κάποια βύθιση στο πεδίο βολής αμπελώνα λόγω αδράνειας το Αεροσκάφος του βρήκε ελάχιστα με το πίσω μέρος του στο έδαφος αναγκάζοντας το Λεωνίδα μας να ενεργοποιήσει άμεσα τις διαδικασίες εγκατάλειψης και περνώντας κυριολεκτικά μέσα από τα ανοιγμένα Χαρόντεια Χέρια, να διασωθεί ,αποδεικνύοντας τη Λεόντεια  παλικαριά του και γενναιότητά του!

   * Ήμουν απ’τους πρώτους που έσπευσα εκεί κι’έμεινα έκπληκτος όταν τον άκουσα να λέει: « ψάξτε να βρείτε το ρολόι μου που μου’φυγε στην εγκατάλειψη, το θέλω το ρολόι μου!»

   * Κι’όταν μιλάμε για εγκατάλειψη, επειδή δε γνωρίζετε τα ρίσκα επικινδυνότητας και τη δοκιμασία, σας καλώ να αναλογιστείτε ότι ένας πιλότος ας πούμε 100 κιλών την ώρα της εκτόξευσης ζυγίζει από 2.500 μέχρι 3.000 κιλά!

   * Ο Λεωνίδας κράτησε το αλεξίπτωτο, κρεμώντας το σαν αναμνηστικό κειμήλιο στο σπίτι του στη Λάρισα, σ’ένδειξη εκτίμησης σ’ένα πανί που του’σωσε τη Ζωή!

   * Ακολούθησε η συνυπηρέτηση μας  στο ΝΑΤΟ, όπου και συνδεθήκαμε περαιτέρω! Θα μπορούσα να πω πολλά, όμως δεν θα ήθελα να σας κουράσω, απλά ήθελα να ευχαριστήσω τη Μητέρα μας Πολεμική  Αεροπορία (ΠΑ), για την Τιμητική Αντιπροσωπεία στον εκλιπόντα και να εκφράσω τα παράπονά μου, για τη σχεδόν παντελή έλλειψη των συμμαθητών μας, που προφανώς δεν πληροφορήθηκαν το τραγικό γεγονός, παρά τις προσπάθειες που προσωπικά κατέβαλλα!

   *Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω παράλληλα το Συμμαθητή μας Γιώργο Δασκαλόπουλο που έσπευσε να παραστεί, έστω με κάποια καθυστέρηση και τον πρωτοετή μας εξαίρετο Αντώνη Παττακό που κατασυγκινημένος συμπαραστάθηκε σε όλο το διαδικαστικό!

   * Στο Καλό καλέ μου Συνάδελφε Λεωνίδα και μέχρι να φτάσεις στον Ουρανό θα έχεις έτοιμο εκτιμώ και κάποιο χορταστικό χωρατό για τους Αγγέλους και Αρχαγγέλλους Συναδέλφους που σε καρτερούν! 

   * Κλείνοντας το όλο θέμα θα ήθελα να παρακαλέσω τόσο την Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας (ΕΑΑΑ), όσο το Σύλλογο Αποφοίτων Σχολής Ικάρων (Σ.Α.Σ.Ι) και το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ), όπως μεθοδεύσουν και τυποποιήσουν τη έγκαιρη γνωστοποίηση θανάτων Συναδέλφων, τουλάχιστον  στη σειρά αποφοίτησής τους από τη Σχολή! Αυτό δε γιατί προσωπικά δε μπορώ να βρω καμιά σημαντικότερη ευκαιρία στη ζωή μας να αναπέμψουμε τις σκέψεις και τους λογισμούς μας στους Συναδέλφους που έτυχε νωρίτερα από μας να τερματίσουν το οδοιπορικό τους, στο διάβα αυτής της ζωής!