ΜΊΑ ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΣΕ ΔΙΔΑΧΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ!

 

ΣΜΗΝΑΡΧΟΣ (Ι) ε.α Ανδρέας Σάχνικας! Στα όρια της Ψυχικής σου Άμυνας!

*Η εξόδιος ακολουθία για κείνον των ετών ενενήντα και δύο (92), έλαβε Χώρα χθες 4/7/2023/11:00 στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου του Νέου Κόσμου!

*Θεώρησα εκ των ων ουκ άνευ χρεών μου αυθόρμητα να πάρω το μικρόφωνο και σαν ανυπέρβλητο χρέος προς τον εκλιπόντα να ξοφλήσω όσα σ’εκείνον χρωστούσα, χωρίς ίχνος υπόλοιπου ν’αφήσω!

*Δε ξέρω αν όσα είπα απόλυτα τα θυμηθώ, αλλά ξέρω ότι έστω και κάτι λιγότερο ή κάτι περισσότερο στο γραπτό λόγο να πω, δεν θα παρεξηγηθώ!

*Σεβαστέ και πολυαγαπημένε μας Μοίραρχε

   *Με όλη τη δύναμη της ψυχής μου στέκομαι ευλαβικά και περήφανα όπως η ειδικότητά μας επιβάλλει μπρος το έσχατο σκάφος που στη ζωή σας έλαχε, έτοιμος για το τελευταίο σας Ουράνιο Ταξίδεμα, συνεγειρόμενος που ήδη σ’ανάστροφη πτήση είστε!

   *Τούτη την κρίσιμη ώρα μου είναι αδύνατον να συλλάβω και να περιγράψω το σύνολο των εικόνων, σκηνών και στιγμών που στροβιλίζονται στο νου μου, παρασέρνοντας και μένα σ’ένα στρόβιλο – Vertigo - Θαρρείς σκληρό με ρεύμα, το παρήγορο, ανοδικό!

*Στη Φωτό κατωτέρω 1ος κάτω από αριστερά!

   *Τι να πρωτοθυμηθώ; Ότι σαν Μεσσία σας προσμέναμε σε μια αντικατάσταση που εν τέλει έμοιαζε με ανάσταση ύστερα από μία Σταύρωση από τον κάκιστο προκάτοχό σας, που αρνούμαι να περιγράψω και που ο Θεός προνόησε αυτά που σε άλλους έκανε σε μένα να μην τα κάνει!

   *Εν πάση περιπτώσει αυτά τα ξεπερνώ και στην τελειότητα τη δική σας θα σταθώ σαν ύστατο φόρο Τιμής σ’έναν άνθρωπο που άξιζε κι’έναν  Αξιωματικό και Αεροπόρο πρότυπο Ευγένειας, Αξιοπρέπειας, Τιμής και Υπερηφάνειας, καθώς Δόξας Αεροπορικής καταξίωσης σ’όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης!

*Στη Φωτό οι τρεις στην πρώτη από αριστερά  σειρά: Ασμχος (Ι) Α. Σάχνικας Διοικητής 349 ΜΔ/Β, Σμχος (Ι) Χρ. Μέγγουλης Διοικητής 110 ΠΜ, Ασμχος (Ι) Χαρ. Τσέρτος ΑΕ 349 ΜΔ/Β!

   *Δώδεκα (12) νεαροί ετοιμοπόλεμοι χειριστές, δώδεκα (12) νεογνοί, ανάμεσα σε άλλους δεκαοχτώ (18) παλαιότερους Αητούς Σταυραετούς, έτοιμοι όλοι μας  στην όποια της Πατρίδας επιταγή!

*Στη Φωτό Αριστερά ο Κος Τσέρτος και δεξιά ο κος Σάχνικας!

    *Και’σεις συνεπικουρούμενος από το Alter Ego σας – το άλλο σας εγώ -, τον κολλητό σας Φίλο και συμμαθητή σας Χαρίλαο Τσέρτο  στο κρίσιμο της ετοιμότητας και εντιμότητας έργο σας!

    *Δεν θα ήθελα να κουράσω, γιατί αν αφεθώ το ξέρω καλά δεν πρόκειται να προσγειωθώ, μένα τελικό Full Stop! Υπήρξατε πρότυπο Θετικής Επιρροής, παράδειγμα προς μίμηση, ηγέτης ολκής, που ήξερε, μπορούσε και τολμούσε να δει!

   *Θυμάμαι τη διασταύρωση των ματιών μας για πρώτη φορά, που έκρυβε τόσα πολλά, που καμιά οξυδερκής σκέψη και νους μαγικής διάστασης καθώς τέχνης Μαντικής και Προφητικής  δεν θα μπορούσε να δει και να πει!

   *Πολλά ίσως μοιάζουν υπερβολή, όμως αλίμονο στο στόμα εκείνο που σε υπερβολή θα αποδοθεί έχοντας αυτόπτες μάρτυρες ενώπιος ενωπίων, στα όσα ήδη είπε και σε όσα προτίθεται να πει!

   *Μακράν όλων των Χειριστών Νέων και Παλαιών εσείς και οι δυο, δυο ξεχωρίσατε, που τυχαίνει να’μαστε κι’οι δυο εδώ! Δυο εσείς λοιπόν και δυο εμείς εδώ,  τρεις με τις αισθήσεις σε γήινους ρυθμούς και ένας ήδη σε πορεία προς Παραδείσιους σταθμούς!

    *Προσωπικά για την αγάπη και την εκτίμηση που μου δείξατε, μ’όση δύναμη ψυχής και ηθικής διαθέτω σας ευχαριστώ! Ίσως αυτή η αγάπη κι’αυτή η εκτίμηση να ήταν το Background, που στηρίχθηκε ο Υπηρεσιακός και όχι μόνον εαυτός μου, σ’ένα δρόμο θετικής ιδιαιτερότητας, εκτιμώ πέραν  των συνήθων!

   *Πριν ένα ακριβώς χρόνο εκεί σε κάποια παρουσίαση ενός βιβλίου μου, στο Αμφιθέατρο του 251 ΓΝΑ, ακούγοντας όσα για μένα ειπώθηκαν από αξιολογότατους Συναδέλφους και όχι μόνον, θυμάμαι πως μου είπατε: «Σ’αγάπησα και σ’εκτίμησα όσο κανέναν, όμως  αυτή η αγάπη κι’αυτή η εκτίμηση ότι δεν θα’ταν στο ύψος που πραγματικά σου άξιζε δεν το είχα ποτέ φανταστεί, γι'αυτό η αφεντιά σου Σπυράκο μου την αφεντιά μου ας συγχωρεί!»

    *Τί άλλο κανείς να πει σε τέτοιες στιγμές που ραγίζουν καρδιές και συγκλονίζονται ψυχές; Τί άλλο να πει Σεβαστέ μας Μοίραρχε σε σκέψεις παλινδρομικές που σε φέρνουν με ταχύτητες Αστρικές από το σήμερα στο χτες;

    *Να πει για τη Βάφτιση που κάναμε όλοι μας μαζί δια χειρός του αδελφικού μου Φίλου και Συμμαθητή Ανδρέα Πολυράκη στη Μικρή σας Κόρη Αναστασία εκεί στο παρεκκλήσιο της 110 Πτέρυγας Μάχης, ύστερα από ένα σοβαρό μα ευτυχώς μη τραγικό Νυχτερινό Αεροπορικό ατύχημα; Ναι την κόρη σας Αναστασία, που την είπαμε και Σωτηρία!

   *Ναι εκεί στο μικρό Παρεκκλήσιο των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, που λίγο αργότερα και’γω βάφτισα την πρώτη μου Κόρη με το όνομα Αθανασία!

    *Ή τάχα να πει κάτι για κείνο το δεκαήμερο «φωτιά» που ο χάρος είχε εμένα στα σκοπευτικά με τα μάτια μου να βλέπουν τα χέρια του, άλλοτε σαν άγρια της Όσσας κλαδιά, άλλοτε σαν Κόλασης Φωτιά κι’άλλοτε με προσγείωση από καπνούς στα τυφλά, σε έργα απίστευτα και όμως αληθινά, που σε εξαναγκάζουν να μιλήσεις για θαύματα Θεϊκά και υπερβατικά!

   *Ναι θυμάμαι καλά εκείνη την Τρίτη φορά κάπου στις τέσσερις το απόγευμα να’μαι σταματημένος με τον ένα τροχό εκτός διαδρόμου και τα πόδια μου βουτηγμένα στο υδραυλικό! Όταν και σαν τον Άγιο Πέτρο σας είδα ανεβασμένο στο φτερό, στην πλάτη να με χτυπάτε λέγοντας τη φράση: «Κουράγιο Σπυράκο, σε θέλω δυνατό!»

   *Και να με βοηθάτε να κατέβω θαρρείς απ’τον Ουρανό και στο δωμάτιό μου να με πηγαίνετε με τρόπο πατρικό! Να κάνω ένα μπάνιο να μου λέτε και να ξεκουραστώ και το βράδυ με την Έλενα – τη σύζυγό σας – πως στη Λέσχη θα με περιμένετε για Δείπνο ζηλευτό κι’αύριο πρωί πρωί να φύγω,  με δεκαήμερη άδεια επιβράβευσης, επιστρέφοντας για το σκληρό μας οδοιπορικό, με το καλό!

   *Και’γω από νωρίς το άλλο πρωινό  να σας εκλιπαρώ για πτήσεις βολών να προγραμματισθώ, για να μου κάνετε κάποια στιγμή το χατίρι και απ’το αποτέλεσμα να δικαιωθώ!

   *Εδώ θα κλείσω Αξιοσέβαστέ μας Μοίραρχε, που στο πλευρό σας στάθηκα όλο τον τελευταίο καιρό, που η σχέση μας αποδείχθηκε πως ήταν ισχυρότερη κι’από το γόρδιο Δεσμό!

   *Όμως θα ήθελα να μου επιτρέψετε να κλείσω με δυο στίχους που σε πολύ λίγο θα συνιστούν Ύμνους στην Πολεμική μας Αεροπορία, Ύμνους που εκείνη στερήθηκε, κάτι που σύμφωνα με την ταπεινή μου άποψη, δεν θεωρώ και τόσο σωστό!

    *Τον πρώτο από τον Ύμνο του Ικάρου, που οι περισσότεροί μας στα   μυαλά μας συνθέσαμε,  σαν περίτεχνοι ή κακότεχνοι συνθέτες και στιχουργοί από την πρώτη του Ονείρου στιγμή!

*Ήσουν παιδί μικρό παιδί σε Όνειρο μεγάλο

που’βλεπες Θέ μου πως πετάς και ζεις σε κόσμο άλλο!

Κι’ενιωθες Θέ μου ηδονή και σ’οργασμό πως φτάνεις

δίχως να ξέρεις να πετάς και Έρωτα να κάνεις!

 

*Στης Μάνας την αντίσταση με πίστη πολεμάς

και με δυο λόγια δάκρυα την αποχαιρετάς!

«Μικρή Θυσία δε χωρά σε Όνειρο μεγάλο

τ’ακούς Μανούλα μου γλυκιά πεσ’μου καλό κουράγιο!»

 

*Σ’εταξ’η Μοίρα σου ψηλά, Ψηλά σε Κόσμο άλλο

σου’πε το φόβο ν’αρνηθείς στον πόνο να μην κλάψεις!

Να’χεις κουράγιο Θεϊκό στον ουρανό επάνω

κι’αν απ’το χάρο προκληθείς ρότα να μην αλλάξεις!

 

*Ποτέ δεν ονειρεύτηκες να κάνεις κάτι άλλο

το μόνο π’ονειρεύτηκες ήτανε να πετάς!

Αϊτός εσύ να γεννηθείς, Αϊτός και τίποτ'άλλο

κι’όταν απ’τ’όνειρο ξυπνάς να ξέρεις να πετάς!

 

*Και δυο λόγια απ’τον καημό του Αετού και βετεράνου τ’ουρανού, ταξιδευτή πλέον του νου και του παλιού καλού καιρού!

*Κάποτε πίστευες πως ήσουνα Αϊτός!

Δαιδαλογέννητος! Ικάριος Αϊτός!

Αϊτός Αρχάγγελος! Ημίθεος Αϊτός!

Αϊτός Θεάνθρωπος κι’επίγειος Θεός!

 

*Τώρα το κάποτε σου έγινε καημός

καημός δυσβάσταχτος, ασήκωτος καημός!

Kαημός που έφερε, ο άσπλαχνος καιρός

ο πανδαμάτορας, ο χρόνος ο σκληρός!

 

*Κάποτε φόραγες φουλάρι στο λαιμό

και φόρμα που’χε τ’ονομά σου κεντητό

κάσκα και μάσκα μ’οξυγόνο τεχνητό

και της Μανούλας του το Άγιο Φυλαχτό!

 

*Κι’έβαζες, άκουσον, το Χάρο στο φτερό

νούμερο δύο σε κλειστό σχηματισμό

και δε λογάριαζες το θάνατο λεπτό

λες κι’ειχες πιει όλο τ’αθάνατο νερό!

 

*Τώρα το σήμερα ημέρα δίχως φως

κι’η φαντασία σου στο σκότος πλοηγός

εσύ του κάποτε διαβάτης νοσταλγός

σ’ονειροδρόμια, αϊτός απολωλώς!

 

*Όμως το βάλσαμο της νύχτας ο καημός

πάντα απρόβλεπτος και αινιγματικός

Θα’ρθει, δε θα’ρθει του ονείρου ο αϊτός

κι’όταν ξυπνήσει θα θυμάται ο καημός;

Σμήναρχος (Ι) ε.α Ανδρέας Σάχνικας
28/2/1932 - 4/7/2023!

*Κι’ύστερα κι’ύστερα ο δεύτε ασπασμός

με εξαπτέρυγα κι’ο δρόμος Ουρανός

εσύ σ’ανάστροφη, Αρχάγγελος Αϊτός

με αλληλούια και Δόξα ο Θεός!

*Και οι Τραγικές, Τυχαίες, Μοιραίες - δε ξέρω μπερδεύομαι τί τάχα να πω - Συμπτώσεις: Σήμερα την ίδια μέρα και ίδια ώρα να κηδεύεται στον Ιερό Ναό Αναλήψεως Βόλου ο καλός σου Φίλος Ιατρός Μικροβιολόγος Μανώλης Παπαδόπουλος, και'γω την ίδια μέρα που εσένα με βαριά λύπη και συγκίνηση κατευοδώνω, να έχω τα Γενέθλιά μου, αρνούμενος στις προς εμένα ευχές απόκριση να δώσω!

*Στο καλό Καλέ μας Μοίραρχε, όσο για μένα καλά το ξέρω πως τη δικιά σου ματιά θα νιώθω σαν γλυκιά μαχαιριά, που θα μ’ανεβάζει ψηλά σ’άστρα αλαργινά για να σε νιώθω πιο κοντά!

*Εκ μέρους της Οικογένειας θα ήθελα να ευχαριστήσω την Πολεμική μας Αεροπορία για την Τυπικοουσιαστική ανταπόκριση στις υποχρεώσεις της, καθώς την Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας για τον ίδιο λόγο!

                                                             Μ’αγάπη κι’εκτίμηση

                                                       σ’έναν ιδιαίτερο  Άνθρωπο!

                                                                 Σπύρος Κίκερης.