Στον Πρωτεύσαντα Ίκαρο!

ΣΠΥΡΟΥ ΚΙΚΕΡΗ.

"ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΕΥΣΑΝΤΑ ΙΚΑΡΟ

ΜΑΝΟΛΗ ΑΡΧΟΝΤΑΚΗ

ΤΩΝ 19.140 ΜΟΡΙΩΝ!"

Ευχές και στους συμμαθητές του, στους δρόμους των ονείρων!

   Από μικρός φαινόσουνα πως Άρχων θα γινόσουνα, το’χε η

Αρχοντιά σου, γραμμένο στ'όνομά σου, το’λεγε κι’η καρδιά σου, μαζί κι’η λεβεντιά σου!

   Εύχομαι ψηλά να πας, ψηλά και να σταθείς! Πολλά Μάνο να μάθεις, πολλά και να γευτείς!

   Όμως σαν γίνεις Άρχων τ’αέρα Γητευτής, πρόσεξε απ’ τα θέλγη να μην παρασυρθείς, γιατί Μάνο να ξέρεις,

πως θα σαγηνευτείς κι’απ’τ’ουρανού τα κάλλη ίσως ξετρελαθείς και τότε ναι Μανόλη, νωρίς ν’αναληφθείς! 

   Γι’αυτό Μάνο να ξέρεις, πως για να πειθαρχείς πρέπει να υποφέρεις, πολλά να υποστείς! Μαθήματα κι’αθλήματα στην πρώτη τη γραμμή, προσόντα στρατιωτικά κι’ουράνια πουλιά, που απαιτούν γερά κορμιά σφρίγος και λεβεντιά! 

   Με σύνεση, υπομονή και εσώκλειστη ζωή ίσως να μοιάζεις μ’ασκητή, με σκήτη τη Σχολή, μέχρι η Ιεραποστολή να εξασφαλιστεί!

   Κι’ακόμα μία πρόκληση θαρρώ σε καρτερεί, που θέλει να’χεις Αρχηγό αγρίμι θηλυκό, που έκανε τ’αρσενικό να μοιάζει ταπεινό, πανίσχυρο το θηλυκό Θεά και το Θεό,  για πρώτη μας φορά!

   Θεά που αν τη δεις, μπορεί να τυφλωθείς! Γι’αυτό, αν θες ψηλά

ν’ανέβεις και τους Θεούς να δεις τις παραδόσεις της Σχολής πρέπει να σεβαστείς! 

   Καλή τύχη Γενναίε Μαχητή, σ’εσένα και κάθε σου συμμαθητή, μια και καλά γνωρίζω το πάθος για την επιλογή, πως όλοι το ζηλεύουν πάνω σ’αυτή τη Γη!

   Θα ήθελα να μου επιτρέψεις τώρα και μια εκ βαθέων προσφορά, που ίσως μετάληψη μοιάζει, μα τόσο σου ταιριάζει!

Και κάπως έτσι σάρκωσες τ’ονειρικό σου πλάνο!

"Ήσουν παιδί, μικρό παιδί σε όνειρο μεγάλο

που’βλεπες Μάνο πως πετάς και ζεις σε κόσμο άλλο!

Κι’ένιωθες Μάνο ηδονή και σ’οργασμό πως φτάνεις

δίχως να ξέρεις να πετάς και έρωτα να κάνεις!

Τον Ίκαρο είδες Θεό! Πρόκληση να του μοιάσεις!

Το όνειρό σου πλοηγό, το δρόμο να μη χάσεις!

Τα Δεκαοχτώ σου Λυτρωμό, την Παρθενιά να σπάσεις

και με την πρώτη επαφή, σε οργασμό να φτάσεις!

Και κάπως έτσι σάρκωσες τ’ονειρικό σου πλάνο!

Και κάπως έτσι πέρασες στων Αετών το Κάστρο!

Και κάπως έτσι φόρεσες το πιο γλυκό Γαλάζιο

και ένιωσες στον Ουρανό, Σταυραετός και Άστρο!

Σ’εταξ’η Μοίρα σου ψηλά! Ψηλά σε Κόσμο άλλο! 

Σου’πε το φόβο ν’αρνηθείς! Στον πόνο να μην κλάψεις!

Να’χεις κουράγιο Θεϊκό στους ουρανούς επάνω

κι’αν απ’το χάρο προκληθείς, ρότα να μην αλλάξεις!

Ποτέ δεν ονειρεύτηκες άλλο απ'αυτό να κάνεις

το μόνο π'ονειρεύτηκες ήτανε να πετάς!

Αϊτός να ξαναγεννηθείς όσες ζωές και να'χεις

κι'όταν απ'τ'όνειρο ξυπνάς, να ξέρεις να πετάς!"

                                                               Με Τιμή και υπερηφάνεια

                                                                  σ΄έναν Άπτερο Αϊτό

                                                        που το μέλλον του προβλέπεται

                                                                 εξόχως φωτεινό!!!

                                                                          Σπύρος Κίκερης.