 |
| ΣΠΥΡΟΥ ΚΙΚΕΡΗ |
Ο ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ ΑΝΕΛΗΦΘΗ!
Ο ΝΙΔΑΣ!
«Εγώ γι'αυτόν ένα οίδα κι'ένα είπα
ότι σαν το Νίδα
ελάχιστους στη ζωή μου βρήκα!»
από την ανάληψη του εξαίρετου Φίλου μου
Λεωνίδα Μπαρκούζου!
Κυριακή 4/11/2018, στο Ναό του Αγ. Νικολάου!
Στη θύμησή του, νιώθω ενοχή γιατί δεν μπόρεσα να παραστώ στην τελετουργία της ανάληψής του! Όμως στο μεγάλο του μνημόσυνο, θα’μαι εκεί, εκεί κοντά στο δίσκο με τα κόλλυβα τα «σπερνά», που λέμε εμείς οι παλαιότεροι Πρεβεζάνοι!
Τα Σπερνά (Κόλλυβα!)
Πριν προχωρήσουμε δυο λέξεις, για το συμβολισμό τους, που ίσως αγνοούμε: «Τα κόλλυβα συμβολίζουν τον μεταθανάτιο κύκλο και την Ανάσταση! Όπως ο σπόρος δηλαδή, έτσι και ο
Άνθρωπος πέφτει, θάβεται, χώνεται, σαπίζει, χωρίς απολύτως να φθαρεί, για να φυτρώσει και να αναδυθεί στη συνέχεια, έτσι ώστε καλύτερος και ωραιότερος, στη Δευτέρα του Παρουσία, να βγει!»
Πιο αναλυτικά: Το Στάρι είναι το σύμβολο του ζωογόνου της Γης (Ψυχής!)
Τα Άσπρα Μύγδαλα: Τα Οστά!
Το Ρόδι και η Ζάχαρη η Λαμπρότητα και η τέρψη του Παραδείσου!
Το Τρίμμα: Το ελαφρύ Χώμα!
Οι Ξηροί Καρποί: Η Αναπαραγωγή, κτλ κτλ, όμως πάμε εκεί που πρέπει, απ’την αρχή!
Υπήρξε για μένα ένα πολυδιάστατο πρότυπο!
Ο Νίδας υπήρξε για μένα ένα πολυδιάστατο πρότυπο! Πάνω του μέτραγα όλες τις διαστάσεις του θαυμασμού, σε θέματα οικογένειας, αξιοπρέπειας, συνέπειας …….!
Τον γνώρισα από μικρό παιδάκι, ήξερα από πρώτο χέρι την τρομερή ανέχεια και τις τρομερές δυσχέρειες επιβίωσης, από ένα πατέρα, που έτρεχε με κρύο, αέρα, ζέστη, βροχή, μέχρι ν’αδειάσει το πανέρι με τις σαρδέλες, τα σταυρίδια και τις μενίδες, να μαζέψει πέντε φράγκα, να τα φέρει βόλτα, με μια γυναίκα και τέσσερα παιδιά!
Αυτό μέχρι να ξεπεταχτεί στην άνδρωση ο Ντίνος ο μεγάλος, για να πιάσει το τιμόνι του φορτηγού και μαζί το τιμόνι της οικογένειας! Ο Ντίνος γεννήθηκε το 1932, ο Νίδας το 1935, ο Πιπίνος το 1938 και η Δήμητρα το 1945! Τέσσερα αδέλφια ένας για όλους και όλοι για έναν και στα πιο δύσκολα!
Λίγο αργότερα η οικογένεια στάθηκε για καλά στα πόδια της! Ο Νίδας έγινε υπάλληλος του Δήμου και σε πολύ σύντομο χρόνο, πήρε τη θέση του Ληξίαρχου, που υπηρέτησε πιστά μέχρι να συνταξιοδοτηθεί!
Νίδας ο Αρχηγός!
Ο Νίδας και ο Πιπίνος τα δυο χαφ της Αγαπημένης μας
Νικόπολης! Δεκαεφτά χρόνια αρχηγός, ηγέτης, ταγός! Έφτασε την Πρέβεζα στη ΄Β Εθνική και παραλίγο στην Ά!
Πέρασε απ’όλα τα στάδια του ποδοσφαίρου – ποδοσφαιριστής, προπονητής, διαιτητής! Στα
δύο τελευταία του δεν κάθισε πολύ, γιατί δεν άντεξε, όπως με πικρό παράπονο, αρκετές φορές μου ομολόγησε! Το γιατί εύλογο στο χώρο και τη χώρα μας! Στη φώτο ο Νίδας με τον Αρχηγό της ΑΕΚ Κώστα Νεστορίδη!
Η Φιλία μας!
Με το Νίδα με συνδέουν ατέλειωτα χρόνια στενής φιλίας και’γω είμαι η αφορμή, που γνώρισε ίσως το στενότερο φίλο, απ’όσους δημιούργησε σε όλη του τη ζωή, το σύζυγο της αδελφής μου, Διαμαντή Ανδρομιδά!
Η σχέση προέκυψε, γιατί η τελευταία οικία των γονιών μου, ήταν ακριβώς απέναντι από την οικία του Νίδα και της Μοναδικής του Νούλας, της αξιαγάπητης κι’ανεκτίμητης συντρόφου του!
Της πανέμορφης αυτής κυράς, του ανεκτίμητου αυτού θησαυρού, που εγώ ξέρω πόσοι την είχαν ερωτευθεί, στα νιάτα της, γιατί ήταν μια κούκλα, εκεί στο περίπτερο των δικών της, πλάι από το ΚΤΕΛ Ιωαννίνων και νυν καφετέρια Κόκκαλη!
Όμως εκείνη, το Νίδα διάλεξε για σύντροφο της ζωής της, διαιωνίζοντας το εξαίρετο είδος τους, με δυο απίθανα κορίτσια την Άννα και την Πόλυ, που με δυο υπέροχους λεβέντες το Χρήστο τον Κωστούλα και τον Κοσμά Μαρκή, προχώρησαν παραπέρα τη διαιώνιση του είδους τους με τρία εγγονάκια!
Η Άρρηκτη Σχέση του με το Γαμπρό μου!
Μια μέρα λοιπόν, εκείνος βλέποντας τον γαμπρό μου, με τα
άσπρα μακριά μαλλιά και τα κάτασπρα γένια, με ρώτησε «ποιος είναι αυτός; Μοιάζει με μεγάλο ηθοποιό ή καλλιτέχνη!» Αυτή ήταν η αρχή, έγιναν τόσο κολλητοί, που κανείς, δε μπορεί να φανταστεί!
Στην ανάληψη του Νίδα, ο Διαμαντής ήταν στο Γέρακα Πελοποννήσου, σκοτώθηκε να’ρθεί στον τελευταίο ασπασμό! Ήρθε, αλλά δεν πρόλαβε και πήγε να σκάσει!
Φυσικά στα σαράντα θα’ναι κοντά του, μαζί με τους στενούς του συγγενείς! Αυτοί που ισχυρίζονται πως δεν υπάρχουν φίλοι σήμερα, κάνουν τεράστιο λάθος!
Τί ένωσε αυτούς τους άνδρες μ’ακατάλυτο πολυδιάστατο δεσμό, είναι δύσκολο, σ’όλη του την έκταση να κατανοηθεί! Το βασικό τους κοινό η λατρεία για τη μουσική, εστιασμένη κατά βάση, στη μοναδικότητα της κλασσικής κιθάρας!
Ο πολυδιάστατος Νίδας, είναι γνωστό ότι υπήρξε και κανταδόρος, άπαιχτος στη δεύτερη φωνή, αυτό πολλοί το γνωρίζουν! Εκείνο που μάλλον δε γνωρίζουν, είναι ότι ο Νίδας ήταν και κιθαρίστας, δηλαδή κιθαρωδός!
Ο σύζυγος της αδελφής μου είναι ένας από τους καλύτερους κλασσικούς κιθαρίστες της Ελλάδος, χρόνια καθηγητής και ιδιοκτήτης του μουσικού οίκου Ανδρομιδά! Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος βόηθησε το Νίδα να προχωρήσει μουσικά, κάνοντάς του δώρο μια εξαίρετη κιθάρα!
Οι Ερχομοί μας στην Πρέβεζα, Πανηγυρικοί!
Οι ερχομοί μας στην Πρέβεζα ήταν πανηγυρικοί! Ο Νίδας οργάνωνε κατά βάση την παρέα! Οι συνάξεις μας ήταν από τις καλύτερες στιγμές και σκηνές της ζωής μας!
Είκοσι, τριάντα άτομα πολλές φορές! Τρείς κιθαρίστες, ο Γαμπρός μου, ο Θείος μου – αδελφός της μητέρας μου – Σπύρος Ντελουτσίας, ο Νίδας και ο Μοναδικός Στέργιος ο ακορντεονίστας από το κανάλι, συνέθεταν ένα μουσικό σύνολο υψηλών προδιαγραφών!
Το μουσικό μενού συμπληρώνονταν από τον ανυπέρβλητο στη φωνή Τάσο Άλμπουρα, τον καλλικέλαδο θείο μου, το Νίδα, την παρέα εν χορώ και αφήστε τον κόσμο να καίγεται!
Αξέχαστες μέρες, αξέχαστες νύχτες, αξέχαστες Αυγουστιάτικες
Πανσέληνοι, εκεί στη θάλασσα, στο τίποτα, στο πουθενά, κάτω και πλάι από την αγράμπελη, ευθαρσώς να λες «τύφλα να’χει ο παράδεισος!»
Νίδα μου καλέ μου Νίδα σ’ευχαριστώ για όλες αυτές τις απίθανες στιγμές, τις ασύγκριτες σκηνές και τις μοναδικές βραδιές! Το άλμπουμ των αναμνήσεών μου κατακλυσμένο είναι απ’αυτές!
Τον έλεγα «Σημαιοφόρο!»
Τον έλεγα «Σημαιοφόρο!» Απορούσε, πολλές φορές και με
ρώταγε, γιατί με λες σημαιοφόρο και ‘γω τούλεγα απλά «γιατί έτσι σε βλέπω!»
Η τελευταία της ζωής του φάση, δεν ήταν ανάλογη του ανθρώπου! Θα μου πείτε, μήπως άραγε είναι η πρώτη φορά ή η τελευταία; Έπαθε μια σπάνια περίπτωση, μη παραγωγής αίματος από τον οργανισμό του, μ’αποτέλεσμα να του βάζουν κάθε εβδομάδα αίμα!
Αυτό έκαμψε το ηθικό του και τον έριξε ψυχολογικά, όμως κρατήθηκε όσο μπόρεσε ψηλά!
Λίγο πριν την ανάληψή του είχα τρεις συναντήσεις μαζί του! Στις δύο ζήτησα από τη γλυκιά του σύντροφο να μας αφήσει μόνους! Το τι είπαμε δεν μου επιτρέπεται να πω! Απλά οφείλω να πω ότι το Θέμα ήταν «Η Σημαία» που εκείνος κράταγε και που όφειλε καθώς πρέπει να υποσταλεί!
Όταν φωνάξαμε τη Νούλα, εκείνη έκπληκτη είπε «αυτό δεν είναι δυνατόν, είναι αδύνατον!» Ο Νίδας που αρνιόνταν πείσμονα να βάλει οτιδήποτε στο στόμα του, δεν είχε αφήσει τίποτα και το αυγό του έφαγε και τα σύκα του και ότι η γλυκιά του, του είχε ετοιμάσει!
Ήταν η 27η Αυγούστου ημέρα Δευτέρα, ήξερα πολύ καλά, ότι ήταν η τελευταία φορά που τον έβλεπα! Φιληθήκαμε και αποχαιρετιστήκαμε κάνοντας ενδόμυχα ο καθένας μας τη δική του ευχή!
Η Ανάληψή του!
Η γεμάτη περιπέτειες ζωούλα του, τερματίστηκε στην πρώτη
του παρουσία στις 27 Σεπτεμβρίου 2018, ήτοι ένα μήνα ακριβώς μετά την τελευταία μας συνάντηση, για να συνεχιστεί απ’ότι λένε σοφότεροι από μας σ’άλλη σφαίρα υπέρβασης και διαλογισμού! Σε μένα δεν απομένει παρά να πω εύχομαι Νίδα μου στη Δευτέρα μου Παρουσία να σε ξαναβρώ!
Όσο για τη Σημαία μας, δύσκολο μου μοιάζει αντικαταστάτη σου να βρω, τουλάχιστον μέχρι τώρα, όσο κι’αν προσπαθώ! Σκέφτομαι κάποια πρόσωπα, αλλά ορκίζομαι, πως κάπου σκοντάφτω, γιατί κρίνω ότι ο Σημαιοφόρος πρέπει να΄ναι Πρεβεζάνος, Πρεβεζάνος, Πρεβεζάνος, Εμβληματικός σαν τον Ληξίαρχο, που έφυγε, σαν τον ανυπέρβλητο Νίδα μας!
Το Νίδα, που έφυγε στις 27 Σεπτεμβρίου του 2018, ημέρα Πέμπτη, την ίδια μέρα, που ο εγγονός του Σπύρος της δεύτερης κόρης του, γιόρταζε τα δέκατα γενέθλια της Ζωούλας του! Ένα φοβερό σημάδι του αέναου κύκλου του τέλους και της αρχής, της αρχής και του τέλους!
Νίδα μου, καλό κατευόδιο και μην ανησυχείς, κάτι ξέρω και’γω, από ‘κει ψηλά, πενήντα χρόνια στους Ουρανούς ήμουνα κι’έχω πολλούς Αρχαγγέλους γνωστούς, να με βοηθήσουν ελπίζω, να σε βρω!
Με συγκίνηση και Τιμή
Σπύρος Κίκερης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας