ΣΠΥΡΟΥ ΚΙΚΕΡΗ

Η ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ!

Σγος (Ι) Γ. Μπαλταδώρος!

*Μ’αφορμή το Ατύχημα

Του Mirage 2000 -5 

της 12ης Απριλίου 2018!

Ναι, Βιάζομαι  να το πω

η Ψυχή δεν Αρκεί

όσο Γενναία να’ναι

όσο Ηρωϊκή!

Και κανείς μη διανοηθεί
ούτε προς στιγμή

κάτι εις βάρος 

του Ήρωα Πιλότου να πει!

   Το Δάκρυ των Ελλήνων Πολύ!
   Το δάκρυ των Ελλήνων είναι πολύ γι’αυτό το παιδί και σίγουρα, κάποιων γνωριζόντων καλύτερα, ανάκατο με οργή! Όμως ας πάρουμε τα πράγματα με κάποια σειρά και ότι βγει, τουλάχιστον απ’τη δική μου μαυρισμένη ψυχή!

   Ο Αρνητής, της Επίγνωσης Αρνητής!
   Μου ζήτησαν από τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, να πάω σε πάνελ να συμμετάσχω, τις απόψεις μου να εκφράσω!

Αρνήθηκα, πάει καιρός που παγίως αρνούμαι, δεν έχει νόημα! 
   Ο δικός μου ο λόγος είναι Παρθένος και χωρίς να έχω τίποτα με κανένα και η πένα μου «Παρθένα!» Πάλι κάποιοι θα βρεθούν!    Άλλωστε ποτέ δεν υπολείφτηκε η Χώρα σε «ειδικούς!» Ειδήμονες που συνήθως κάτι πίσω από το λόγο τους έκρυβαν, χωρίς πολλές φορές και να μπορούν να το αποφύγουν κι'ακόμα να το κρύψουν!
   Προσωπικά δεν θέλω τίποτα, ποτέ δεν θέλησα, πάντα με πίστη και αφοσίωση τις αρχές μου και τις αξίες υπηρέτησα και ποτέ, μα ποτέ, σε καμία είδους πίεση δεν υπέκυψα! Με το λόγο της Τιμής μου και της υπόληψής μου άρρηκτα δέθηκα και’δω που είμαι με υπερηφάνεια  κατέληξα!
   Νώε του 2018, ετών 73, με κάτι ζωάκια, προσμένοντας το «μέγα κατακλυσμό» και πάλι δοξάζοντας τω Θεώ!
   Στην πορεία μου δίδαξα πολλούς, με τη θεωρία μου και τις πράξεις μου, νιώθω αίγλη στη ψυχή μου γι’αυτό! Μαθητές είχα τους σημερινούς Αρχηγούς, ελπίζω κάτι να θυμούνται από τις κατηχήσεις μου τις ιερές, που ήταν συνήθως καινοτομικές!

   Δικαίωμα να Μιλήσω Έχω.
   Τούτο το δικαίωμα πάντα χρέος αισθάνθηκα, χρέος προς το

όπλο, τους συναδέλφους, τους διαχειριστές των τυχών μας, το Έθνος, τους Έλληνες, την Πατρίδα!
   Δεν σας κρύβω ότι τέτοια θέματα σαν θίγω, πάντα συγκλονίζομαι, πάντα ριγώ, πάντα δακρύζω, σε κλάματα ξεσπώ, όμως παρά τις οδύνες, το χρέος της θέσης των χειρών μου επί των τύπων των ήλων, ποτέ δεν θ’αποποιηθώ, όσο και να πονώ!

   Μαύρη η Μέρα Χτες!
   Μαύρη η μέρα χτες, μαύρη και ζοφερή, ημέρα αποφράδα! Πιο μαύρη και η νύχτα χτες, κατάμαυρη απ’τη λαχτάρα και το κλάμα!
   Οι σκέψεις θέριεψαν και ήταν πολλές, οι θύμησες όρμησαν

και ήταν κακές! Πάμπολλες οι ευθύνες , οι ερινύες άγριες και ίσως φριχτές και οι κραυγές στ’αφτιά μου σπαρακτικές!
   Αρκετοί με πήραν τηλέφωνο, ν’ακούσουν ένα λόγο παρήγορο, από την πρώτη στιγμή! Το παλικάρι έφυγε ώρα του καλή, όμως τί έγινε, πώς έγινε, τί έφταιξε, ποιος Χριστιανός θα μας πει;

   Αμείλικτα τα Ερωτήματα!
   Στο πόρισμα τι θα γραφτεί; Πόσος χρόνος θ’απαιτηθεί; Θα Δημοσιοποιηθεί; Τη Χήρα ποιος θα τη νοιαστεί; Τα δυο του Ήρωα παιδιά; Του Ήρωα την αμοιβή, την μεταθανάτια και την εν ζωή;
   Τα Αεροσκάφη μας, τα εξοπλιστικά τα ηλεκτρονικά, τα

εναέρια, τα εδαφικά, τα εκσυγχρονιστικά, τ’αναχρονιστικά;
   Κτλ Κτλ, αμείλικτα ερωτήματα με πολλά ερωτηματικά και θαυμαστικά, αμφότερα φριχτά, στεγνά, στυγνά!
   Αεροσκάφη 3ης και 4ης γενιάς μ’εγκαταστάσεις εδάφους, για την εξυπηρέτησή τους κατά τις προσεγγίσεις τους, παλαιολιθικής εποχής ή κατοχικής, για να μην υπερβάλλουμε!
  Και κάτι υπόκωφα εκρηκτικό, οι κατ'επίφαση υπερβολές! Τα "All Weather" Αεροσκάφη! Μα ένα πραγματικά, παντός καιρού, Αεροσκάφος για να συντριβεί, θα πρέπει ο γρουσούζης νόμος του Murphy (Μέρφυ) να ξεσκιστεί, όπως συνέβη με το 
B-2!

   Η Τεχνολογία Τρέχει με Ιλιγγιώδη Ταχύτητα!
   Η τεχνολογία τρέχει με ξέφρενη ταχύτητα και δεν έχει δυστυχώς κανείς άλλη επιλογή, απ'το ν’ακολουθεί και το δόγμα σκληρό κι'αμείλικτο ή ακολουθείς ή σε τρώει το σκοτάδι! 

  Υπάρχουν χώρες πρώτης βαθμίδας, που πηδούν ολόκληρες γενιές αεροσκαφών, για να προλάβουν άλλες! Όπως η Ρωσία για παράδειγμα, που πήδηξε την 5η, για να προλάβει τις ΗΠΑ στην 6η!
   Το χειρότερο είναι ότι από πολλούς δεν έχει κατανοηθεί, ότι η τεχνολογία είναι πακέτο! Τι να το κάνω το Αεροσκάφος 5ης ή έκτης γενιάς και οι εγκαταστάσεις εξυπηρέτησης να είναι 25 και 50 γενιές πίσω;

   Το Πιο Τραγικό μ’εμάς τους Έλληνες!
   Το πιο τραγικό μ’εμάς τους Έλληνες είναι, η έλλειψη ενστερνισμού της υπευθυνότητας άσκησης καθηκόντων των

Λειτουργών! Ποιος πολιτικός, ποιος ταγός έπεισε σήμερα και τον πιο βλάκα Έλληνα, ότι έστω ένα μεταπολιτευτικός Υπουργός Εθνικής Αμύνης, ήταν καθαρός;
   Ποιος «ταγός» θα τολμούσε με επιχειρήματα και ευθαρσώς ν’αποδείξει, ότι η Ελλάδα μας δεν θα μπορούσε να είναι Ισραήλ; Ναι Ισραήλ των 1.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων μικρότερο της Πελοποννήσου! Σε λίγο προτίθεμαι να γράψω γιατί η Ελλάδα δε μπορεί να γίνει Ισραήλ και τότε φρονώ ότι και ο Νεκρός Έλληνας πατριώτης απ’τον τάφο του θα εγερθεί!

   Και το Στερνό Ερώτημα Βαρύ!
   Θα μπορούσε το ατύχημα να προληφθεί και ν’αποφευχθεί; Φυσικά και θα μπορούσε, σπάνια ατύχημα δεν είναι προλήψιμο, το’χω χίλιες φορές πει!

   Θυμάμαι εφιαλτικά τα χρόνια που έκανα στη Λήμνο και στη Σκύρο! Χρόνια χαμένα απ’τη ζωή, ταμένα όμως εκεί, στην ύψιστη επιλογή και την Ιεραποστολή! Μακάρι να’χε μετρητή η ψυχή να τον βγάλει, ο κάθε άπιστος Θωμάς να δει, τι σ’εκείνον έχει καταγραφεί, για να πεισθεί!
   Πέρασαν τριάντα και χρόνια από τότε τ’αεροπλάνα ετοιμότητας έχουν αρκούντως εκσυγχρονιστεί, οι εγκαταστάσεις και οι μηχανισμοί εξυπηρέτησης των πτήσεων, λόγω γήρατος, όμως εισέτι υποβαθμιστεί!
   Θυμάμαι με πόνο ψυχής τι τράβηξα να προσγειώσω ένα Phantom 
(F-4), με καιρικές συνθήκες παρόμοιες των χθεσινών! Με low Level στάθμη καυσίμου με τρεις προσεγγίσεις αποτυχημένες, λόγω του ότι το GCA, το’βγαζε δεξιότερα περίπου 75 - 100 μέτρα και το Θεό βοηθό!
   Και το θεό βοηθό, με οδηγία απελπισίας να καταφέρω στο διάδρομο ασφαλές να το δω, κάνοντας χίλιες φορές το Σταυρό μου και δοξάζοντας τω Θεώ! Δεν θυμάμαι τα ονόματα χειριστών, εκείνοι θα θυμούνται το περιστατικό, γι’αυτό θερμά τους παρακαλώ, αν τούτη τη γραφή διαβάσουν στο messenger, να μου το πουν, για το αρχείο της ψυχής μου το ζητώ! 

   Το Αεροδρόμιο Σκύρου μοιάζει με Αεροπλανοφόρο!
   Ναι από τη Νότια πλευρά το κουρεμένο Βουνό, θάνατος στην

προσέγγιση! Από τη βόρεια πλευρά Θάνατος η Θάλασσα με ομίχλες του κερατά κι’ακόμα σ’έναστρη βραδιά, με πυροφάνια χαμηλά και φώτα προσεγγίσεως πουθενά! 
   Χειριστές αεροπλανοφόρων να στρατολογήσεις, θα τρομάξουν γιατί εκείνοι έμαθαν να προσεγγίζουν με Auto

Approach procedures και σούπερ ILS, καλύτερα των πολιτικών Εταιρειών!
   Δεν θέλω να συνεχίσω άλλο, δεν θέλω άλλο να γκρινιάξω κι’άλλο να κλάψω, δεν θέλω άλλο να περιγράψω στα 9 μίλια έπεσε το παλικάρι, εκεί στη διαδικασία προσέγγισης για προσγείωση, μέσα στα χίλια κακά! 
   Το παρήγορο για μένα είναι, ότι στις περιπτώσεις αυτές όταν την πραγματικότητα συνειδητοποιείς, συνήθως είναι αργά και ίσως να μην προλαβαίνεις του χάρου τα άγρια χέρια να δεις ανοιχτά!
  Το παρήγορο για μένα είναι ότι ο Θεός φύλαξε και γλύτωσε ο Νο2, που σημειωτέον πιο ευάλωτος είναι σε παραισθήσεις και Vertigo!
   Εκείθεν να μιλήσω για ψυχοσωματική κατάσταση χειριστών για συνθήκες διαβίωσης αυτών και προβλημάτων κοινωνικών και βιοποριστικών, νόημα δεν έχει!
   Παραμονές του Πάσχα, έκανα μία διαδρομή στα δικά μου Πάσχα κι’έγινε χαμός στο διαδίκτυο, απ’τη γυμνή τραγική αλήθεια! Όμως η αλήθεια, είναι αλήθεια και όταν νιώθεις ότι την Πατρίδα υπηρετείς μεταλλάσσεται ακόμα και η τραγικότητα, μπρος στην αμείλικτη Εθνική πραγματικότητα!

   Ρώτησε Κανείς το Παιδί Αυτό;
   Ρώτησε κανείς το παιδί αυτό πως ένιωθε μεγάλη βδομάδα,

Πάσχα πως ένιωθε, μακριά από τα παιδιά του και τη γυναίκα

του; Ρώτησε ποτέ κανείς το παιδί αυτό πόσες φορές πέταξε, το Αιγαίο Άγιες μέρες να υπερασπιστεί; 
   Ρώτησε ποτέ κανείς αυτό το παιδί, τί εφιάλτη την προηγούμενη βραδιά είδε; Αν μπόρεσε να κοιμηθεί ή δυνατότητα είχε την επόμενη μέρα στην πτήση του ν’αναπληρωθεί;
   Ρώτησε ποτέ κανείς τέλος έναν εγκέφαλο, πόσο αντέχει, πόσο μπορεί κι’αν χειρόφρενο τραβήξει κάποια στιγμή, τι μέλλει συμβεί, σε κρίσιμη στιγμή;
   Εκείθεν πως για Vertigo και παραισθήσεις ή ευθύνες Ηρώων να μιλήσω ή αναγγελία θανάτου Ήρωα με τουίτ να  σχολιάσω και να στιγματίσω!  Ναι αναγγελία θανάτου Ήρωα με "τουίτ!" Απίστευτο και όμως αληθινό, πλήγμα και σχίσμα για των Ελλήνων το συναισθηματισμό! Αυτό ίσως και να λέγεται συμμερισμός, σεβασμός ή δε ξέρω πως, στο μυαλό των συγχρόνων "Ηγετών!"
  Όσο για την απουσία του αξιότιμου Κυρίου Πρωθυπουργού μας, από την τελευταία πράξη του δράματος ενός υπέρ ήρωα,

το αφήνω στην κρίση του καθενός, θυμίζοντας τη στάση του Προέδρου Μακρόν, στην πρόσφατη ταφή του Ήρωα Αστυνομικού!
  Το ξέρω ότι πρέπει να σταματήσω, γιατί δεν θέλω ν’αμαρτήσω, ούτε ν’ασελγήσω! Θέλω εδώ να σταματήσω, το γόνυ μου να κλίνω κι’ένα με την προσευχή μου και την ευχή μου να γίνω!

   Προσέξτε Ευσυγκίνητοι Αχρείοι!
   Προσέξτε ευσυγκίνητοι αχρείοι τούτα τα Παιδιά! Τούτους τους Ήρωες! Γιατί πάντα στους, εκ προοιμίου Ήρωες, ιδιαίτερη προσοχή και μέριμνα πρέπει!
 Γιατί; 
   Γιατί οι Ήρωες για τον Ηρωισμό τους και το θάνατό τους, ποτέ δεν ευθύνονται ούτε και μέμφονται, γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε, τους Ήρωες να εκλείψουμε κι’αν τους Ήρωες εκλείψουμε, πάμε ολότελα χαμένοι σε τούτο τον άμοιρο τόπο!

                                                    Με Τιμή και Υπερηφάνεια!
                                                             Σπύρος Κίκερης.