ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ (ΕΥ ΦΕΡΕΣΘΑΙ!)

 

Σπύρου Κίκερη

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

( ΕΥ ΦΕΡΕΣΘΑΙ!)

«ΔΟΎΝΑΙ και ΛΑΒΕΙΝ!»

Ο ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ ΝΟΜΩΝ

ΔΙΚΑΙΟΤΕΡΟΣ!

(ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΜΗ ΕΧΟΝΤΟΣ!)

*Η αναγκαιότητά του Νόμου, σήμερα

λόγω του διαδικτυακού Αμόκ,

καθίσταται, προφανώς, τόσο απαραίτητη,

όσο ποτέ!

  Στο σημείο αυτό και πριν αρχίσω την καθ’εαυτού ανάπτυξη του θέματος, αισθάνομαι την ανάγκη να ζητήσω συγνώμη, από τους εξαίρετους φίλους, που στο διαδίκτυο γνώρισα, γιατί αρκετές φορές ίσως δεν ανταποκρίνομαι, στα καθώς πρέπει των σημαντικών τους αναρτήσεων!

  Όμως η έντονη συναίσθηση, που έχω περί προσφορών μου, τόσο στους συμπατριώτες μου, όσο και στην Πατρίδα μου, μέσω των γραφών μου, ίσως παρακωλύει το σημαντικό αυτό μου χρέος! Κάτι παρόμοιο όμως εκτιμώ ότι συμβαίνει και σε αρκετούς από αυτούς, για να με δικαιολογήσουν! Πάμε λοιπόν!

  Ένας από τους δικαιότερους των γραπτών και άγραφων νόμων, από καταβολής κόσμου, είναι και θα είναι στο διηνεκές, κατά την ταπεινή μου άποψη, ο νόμος του «Δούναι και Λαβείν!»

«Όταν δίνεις και παίρνεις και τα ρέστα σου δίνεις!

Όταν παίρνεις και δίνεις και τα ρέστα σου παίρνεις!

Όταν δίνεις και δεν παίρνεις, παύεις και δεν επιμένεις

κι’όταν φίλε επιμένεις είσαι βλαξ και δεν το ξέρεις!

Δούναι και Λαβείν, Αμήν λέγω υμίν!

Δούναι και λαβείν, Ζενίθ, Ναδίρ, Αμήν

  Δούναι και Λαβείν ναι απ’το Ζενίθ ως το Ναδίρ! Όμως μη ψάχνουμε και το λυχνάρι του Αλαντίν, για να εξασφαλίσουμε το ένα και ν’αποκλείσουμε το άλλο! Γιατί το λέω αυτό;

  Γιατί κάποιοι άνθρωποι, τούτη την αέναη διαδικασία δικαίου και ισορροπίας στην ψυχολογία και την κοινωνία φαίνεται ότι την αγνοούν, με αποτέλεσμα πάνω της, ανοήτως να ασχημονούν, εγωπαθούν, ιδιοτελούν, εθελοτυφλούν και για τις συνέπειες αδιαφορούν!

  Όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη, «Ο συνετός άνθρωπος, τα λάθη του αναγνωρίζει! Ο πονηρός, να τα αιτιολογήσει, πασχίζει και ο ανόητος με την επανάληψη, ακράδαντα πιστεύει πως κερδίζει!

  Όπως και ν’αποκαλέσεις τους ανθρώπους αυτούς, αδιάφορους, αναίσθητους, ανάλγητους, άμυαλους, ατομιστές, εγωπαθείς, ρίχτες, ιδιοτελείς, βλάκες, κρετίνους, κοινούς, κουτούς, κενούς! Μην φοβάσαι, έξω δεν πρόκειται να πέσεις, ούτε και να εκτεθείς!

  Από παιδάκι σ’αυτό το νόμο με ευλάβεια στάθηκα και σαν Θεό τον λάτρεψα! Το ξεκαθάρισμα, πάνω σ’αυτόν απλό, ένα κι’ένα κάνουν δυο (1+1=2), ένα πλην ένα ίσον κανένα, ίσον μηδέν (1-1=0), τίποτα δηλαδή!

  Τούτες οι απλές πράξεις, πράξεις σχέσεων, συναλλαγών και ευ φέρεσθαι, πάντα τόσο έβγαζαν και αύριο τόσο θα βγάζουν και στον αιώνα τον άπαντα τόσο!

  Ναι αυτές οι απλές πράξεις, προσδιορίζουν τη βάση, την υποδομή, το θεμέλιο της ακεραιότητας και εκείθεν το κτίσιμο της τελειότητας, στις σχέσεις μας και τις συναλλαγές μας!

  Το ένα μου’δωσες, κανένα δεν θα δώσω! Το Φιλί μου’δωσες εγώ θα σε δαγκώσω! Το με στήριξες, εγώ θα σε ρίξω! Το με τίμησες εγώ θα σ’ ατιμώσω …το… το… το… Το Like μου ’κανες, εγώ θ’αδιαφορήσω! Το σχολίασες, εγώ θα σε υβρίσω, το…το…το…

  Για σκεφτείτε όλα τούτα; Δε συμβαίνουν; Όχι μόνο συμβαίνουν, αλλά τη σημερινή εποχή συνεχώς αυγαταίνουν! Σωρεία φίλων! Το άκρον άωτον του «ευτελισμού» κατά κάποια έννοια, θα έλεγα της μέγιστης αυτής λέξης και της βαθύτατης σημασίας της, που διαχρονικά κουβαλά, φυσικά με τα καλά της και τα πολλά της κακά!

  Τρολάρισμα, σνομπάρισμα, τρομπάρισμα, τρενάρισμα, φρενάρισμα, τρακάρισμα, πικάρισμα…. νόμος δούναι λαβείν, μία σου και μία μου! Οκ! Νόμος δούναι λαβείν, μία σου καμία μου, δέκα σου και μία μου, χίλιες σου, καμία μου! Οκ, Οκ, Οκ!

  Ένας άλλος κόσμος, ένας νέος κόσμος, με άλλους κώδικες συμπεριφοράς γεννιέται! Όμως ο κοινωνικός, γνωστός, απλός κανόνας σωστής συμπεριφοράς, αυτός, που από τον ουκ άνευ νόμο, του «δούναι λαβείν, χρόνια και χρόνια προσδιορίζεται και καθορίζεται, ουδόλως εξέλιπε, ούτε και πρόκειται να εκλείψει!

  Απλά στις νέες του διαστάσεις, ήδη την εμφάνισή τους κάνουν ολοένα νέοι όροι και συντελεστές, δίνοντας τη λανθασμένη εντύπωση, ότι στη βάση του, ο νόμος αλλάζει!

  Εδώ αρχίζουν και οι μεγάλες πλάνες! Μέσα στο τεράστιο πλήθος και την υπεραπασχόληση, θαρρείς, πως χάνεσαι! Λάθος, μέγιστο Λάθος! Πάνω στη ροή του διαδικτύου, οι ταχύτητες του οποίου είναι τρομακτικές, θεωρείς οτιδήποτε και να πεις δεν τρέχει τίποτα, και να τρέξει κάτι, τη τρίτη ημέρα κατά τας γραφάς και να το ψάξεις, θα δυσκολευτείς, να το βρεις!

  Ναι στην ουσία τίποτα δεν αλλάζει, η εξ’αποστάσεως κοινωνικότητα, πάλι αξιολογείται, κατά βάση, με τον ίδιο νόμο, δίνοντας σου, πολύ περισσότερες ευκαιρίες, τους λογής συναλλασσόμενους μαζί σου, να κρίνεις ν’αξιολογήσεις και προπαντός να ιεραρχήσεις!

  Και ο σκληρός δίσκος, σκληρότατος εδώ, απόλυτα ψυχρός, ανελαστικός και αρτηριοσκληρωτικός, σε σχέση, σχεδόν πλήρους αντίθεσης, αντίφασης κι’απόλυτης αντέγκλησης, θα έλεγα, με τον εγκεφαλικό!

  Είμαι από τους φαν της νέας εξέλιξης, αποκαλυπτόμενος στο μεγαλείο αυτής! Στο επίπεδο γνώσης των ανθρώπων, βάση της άμεσης επαφής, τα λάθη στις εκτιμήσεις όλων μας, ακόμα για τους πιο κοντινούς μας, τους πιο αγαπητούς μας και τους λατρεμένους μας υπήρξαν πολλά και μερικές φορές συντριπτικά, δραματικά κι’αποκαλυπτικά!

  Εδώ η αδιαφορία δεν μπορεί να κρυφτεί, εδώ η «λυκοφιλία» όπως και να’χει, πριν το δάγκωμα θ’αποκαλυφθεί, γιατί εδώ, ακόμα και το “LIKE”, έχει το δικό του χρώμα, τη δική του γεύση, τη δική του οσμή, τη δική του χολή! Εδώ απλά κρίνεις και κρίνεσαι, όσο κι’αν υποκρίνεσαι!

  Εδώ το γιατί διέπεται, από μια πανίσχυρη, λαθεμένη όμως αντίληψη, ελευθερίας, που στην ουσία είναι πλάνη οικτρή! Ποτέ δεν αποδεσμεύεσαι από αυτά, που λες, αυτά που εννοείς, αυτά που υπονοείς, έστω και δια της σιωπής!

  Και θα ήθελα ευθέως να σας ερωτήσω, έχετε κάνει αξιολόγηση και ιεράρχηση των φίλων του διαδικτύου; Είναι αυτή ανάλογη των τυπικών προσόντων και της θέσης «κατοχής» αξιωμάτων, των ατόμων, στον κοινωνικό περίγυρο;

  Ή μήπως εδώ ανακαλύψατε ανθρώπους και υποκλιθήκατε, σε άτομα, που ούτε κατά διάνοια περιμένατε, σε ύψη δυσθεώρητα να βρείτε; Ώσπου η θετική σας έκπληξη, σας εξανάγκασε, εν τέλει ν’αποκαλυφθείτε και το μεγαλείο, της προσωπικότητάς τους, να αποδεχθείτε ή για λόγους εννοούμενους να σιωπάτε!

  Θα μου πείτε, ε δεν είσαι και υποχρεωμένος, όλους να τους εκτιμάς, να τους τιμάς και να τους σέβεσαι! Ναι αλλά δεν είσαι και υποχρεωμένο όλους να τους κάνεις φίλους και να τους διατηρήσεις! Ναι δε λέω, ο σεβασμός δεν απαιτείται, ο σεβασμός διεκδικείται και φυσικά χάνεται ή κερδίζεται!

  Κερδίζεται στα σημεία ή πανηγυρικά! Στην τελευταία περίπτωση, ο σεβασμός γίνεται, εύλογα, εκ των ουκ άνευ «Δικαίωμα!»

  Αυτά και άλλα πολλά, όπως η «μάσκα», το «κρυφτό», το δολωματικό, το αινιγματικό, μ’έκαναν, αφενός βαθιά να ψαχτώ και να ισολογιστώ, στο θέμα, αφετέρου δε ν’αναπροσαρμοστώ! Γιατί;

  Γιατί υπάρχουν άνθρωποι, που μέσα απ’το διαδίκτυο, βγάζουν ή προσπαθούν να βγάλουν, το φθόνο τους, το δόλο τους, τη ζήλεια, την κακία τους, το σαδισμό τους, τ’απωθημένα και τα σύνδρομά τους!

  Και εδώ τα πράγματα είναι απλά, είναι πολύ απλά, «εύκολος ο στόχος, η σκόπευση απλή, πληκτολογείς, δηλαδή σκοπεύεις, το σ, το π, το υ, το ρ, το ο, το ς, το κ, το ι, το κ, το ε, το ρ, το η, το ς ! Δεν απομένει παρά η σκανδάλη, ένα ακόμα πλήκτρο, με την ένδειξη Enter!»

  Με χαρακτήρισαν «υβριστή» «συκοφάντη» «σκληρό» «αυθάδη!» Όμως εγώ έμαθα να εμπιστεύομαι τη γλώσσα των αριθμών! Έμαθα να δέχομαι σχόλια θετικά κατά κανόνα, έμαθα «να μη δίνω και τόση σημασία στις εξαιρέσεις – ίσως γι’αυτό ν’άργησα, να αντιδράσω!

  Εγώ έμαθα να ασκώ τεκμηριωμένη κριτική, να δέχομαι συγχαρητήρια ακόμα και από την Google, σ’αντίθεση με άλλους, που επιπλήχθηκαν δι’απορρίψεως κτλ κτλ κτλ!

  Εδώ είμαι αναγκασμένος να γράψω αυτό που από μέσα μου βγαίνει, αφήνοντας τη ψυχή μου, την πένα μου ν’αρπάξει, να γράψει, να κλάψει και αν θέλει να διαγράψει, ας διαγράψει!

«Γνώρισα φίλους έκπληξη, απρόσμενα σπουδαίους

κι’ άλλους, σαν Ήλιου έκλειψη και έκπληξη μεγέθους!»

  Εκείθεν άντε να κρατήσεις τη ψυχή να μη συνεχίσει!

Λόγια ποτέ δε μάσησα, ούτε και μάσκα φόρεσα!

θαρρώ ψηλά πως στάθηκα ακόμα κι’όταν πόνεσα!

Φωτιά στο διαδίκτυο, θα βάλω να το κάψω

κι’ότι σ’εκείνο μ’ενοχλεί, για πάντα, να ξεγράψω!

  Και΄δω ο λόγος πάλι σε μένα, μεγάλωσα σ’ένα Λιμάνι, κι’ένα Κουρείο, γνώρισα πείνα, δίψα, γύμνια! Έκανα τον ντελιβερά στα δέκα οχτώ, στην περιοχή του Αγίου Ελευθερίου! Πάλεψα σκληρά με τα μέσα μου και τα έξω μου, να καταξιωθώ στην κοινωνία και να οικοδομήσω, μ’όλες μου τις δυνάμεις, έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα!

  Εναντιώθηκα σε πειρασμούς και ηθικούς κλονισμούς! Κατέπνιξα, όνειρα, ελπίδες, επιθυμίες πληγώνοντας περισσότερο οιουδήποτε άλλου τον εαυτό μου!

  Όμως, ειλικρινά, δε βρίσκω κανένα, μα κανένα λόγο, στο διαδίκτυο να είμαι «Λαϊκή Αγορά!» Έστω και αν ακόμα και σ’αυτή, κάνεις διαλογή κι’επιλογή και μετά την 13η μεσημβρινή!

  Όχι, όχι, τις ψείρες από πάνω μου, θα τις αποτινάξω, τα ψυχοφθόρα τρωκτικά, από γύρω μου θα βγάλω, τους υποτιθέμενους φίλους θα τους μπλοκάρω, διαγράφοντάς τους οριστικά και αμετάκλητα, αυτή τη φορά! Συμφωνείς ψυχούλα μου; Πάμε γερά!

  Όσοι διαισθάνονται, το λυπητερό χτύπημα της καμπάνας, ότι έρχεται γι’αυτούς, ας το κάνουν, να προλάβουν, πριν τους χαρακτηρίσω, οριστικά και αμετάκλητα «νεκρούς!»

  Ετούτα τα μαθήματα τα πήρα από παθήματα! Παθήματα, πατήματα και κάπου αμαρτήματα, που άλλους εξανάγκασαν να κάνουν μπλοκαρίσματα και άλλους ξεκαθαρίσματα, μέχρι τα Εικονίσματα!

  Γιατί όσα σε στενοχωρούν, όσα σε φθείρουν, όσα ευθέως, πλαγίως, εμμέσως, κρυφίως, σου παίρνουν, χωρίς να σου δίνουν, απόταξέ τα φίλε, σαν το Σατανά! Απόταξέ τα φίλε, του Κερατά!

  Μιλώ σκληρά το ξέρω, όμως έρχονται στιγμές, που λυπάσαι τη γραφή σου και την αντίληψή σου, κρεμώντας τες με μανία στην αγανάκτησή σου!

  Μα πάλι μετανιώνεις κι’ας απ’τα νεύρα λιώνεις, και τότε τα πληρώνεις και τα ανανεώνεις! Από κάτι τέτοιους λόγους ο σοφός επιστήμονας έκανε το «Μπλοκάρισμα» και το «Ξεμπλοκάρισμα!» Όμως ποιος ψεύτης είπε; Πως η ανοχή, η υπομονή και η αντοχή δεν έχουν όρια!

  Όλα στο πλήρωμα του χρόνου, πληρώνονται και ξεπληρώνονται! Γιατί εκεί, στο όριο, ενάντια στο πείσμα του Ασώτου, ποτέ μην κάνεις πίσω,! Εκεί σαν φτάσεις πες στον «Φίλο» σου! «Φίλε» δεν κάνω πίσω, δικαίωμά μου είναι και θα το ασκήσω, και όποιον πρέπει από φίλο να τον σβήσω, θα τον σβήσω! Γιατί; Γιατί

«Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν είμαι της αντιγραφής

ούτε της Άγιας της γραφής, μα είμαι της φαιάς πηγής!»

Μεγάλος τούτος ο αγρός, από λογής λουλούδια

τσουκνίδες γαϊδουράγκαθα, γαϊδάρους κι’αγγελούδια!

Στης κοινωνίας τους αγρούς και του διαδικτύου!

Γέμει Αγίους και Θεούς και Διάβολους «Κυρίου!»

Σ’αυτούς κακοί και κάκιστοι, σ’αυτούς και σαλεμένοι!

Σ’αυτούς καλοί και Άγιοι, σ’αυτούς Διαβολεμένοι!

  Κλείνω τούτη τη γραφή, δίνοντας το λόγο και πάλι στη ψυχή!

«Όχι χτύπημα στην πλάτη και το χέρι στη σκανδάλη!

Ούτε φίλοι σ’αυταπάτη, με την πονηριά στο μάτι!»

  Φίλοι μου αγαπημένοι σας αποχαιρετώ! Κάποιους όμως δυστυχώς, με τον ύστατο, πικρό χαιρετισμό, «A Dio!»

                                                                                        Με Τιμή

                                                                                 Σπύρος Κίκερης