BEYOND ACCEPTANCE (Πέραν Αποδοχής)

Σπύρου Κίκερη

BEYOND ACCEPTANCE

( Πέραν Αποδοχής! )

Αντιπτέραρχος Ιπτάμενος Εν Αποστρατεία

Κος Διογένης Χαρλαύτης!

«Ήτανε κάτι τύποι, Θεέ μου, τρομεροί

Μονόχνοτοι, Απόκοσμοι και Τραγελαφικοί!

Διοίκηση ασκούσανε σ’ιεραποστολή

σα Διάβολοι πρωτόγνωροι για τον πλανήτη Γη!»

Άλλοι τους είπαν βλήματα!

Άλλοι τους είπαν κάλους

και κάποια απ’τα θύματα

τους είπαν μέχρι Χάρους!

«Φρονώντας ότι η απαράδεκτη προς κατωτέρους συμπεριφορά,

συνιστά αισχίστου είδους αμαρτία

προβαίνω σε τούτη τη γραφή, μ’ελπίδας παρρησία

μπας και μειώσω τη σοδειά στου είδους τη Φατρία!»

*Στην ανάλυση του θέματος προκύπτει με σαφήνεια, το δέον και ενδεδειγμένο για τους τύπους της περίπτωσης!

  Δεν είχα πρόθεση ν’ασχοληθώ καν με τον αξιότιμο Κο Συνάδελφο! Απλά θίγοντας μία περίπτωση μνήμης δύο συναδέλφων (Κλαπάκη–Βενάκη) προκειμένου να τιμήσω αυτούς, ξαναζωντάνεψαν μέσα μου φριχτές εικόνες και σκηνές, από την απάνθρωπη και αντισυναδελφική συμπεριφορά του υπόψη κυρίου!

  Η υπόψη ανεπίτρεπτη συμπεριφορά, συνοπτικά έχει ως εξής: Την 1/8/1975, έλαβε χώρα ένα φοβερό θανατηφόρο ατύχημα, μεταξύ Σκύρου και Κύμης Ευβοίας (Πρόσκρουση στη θάλασσα πολεμικού αεροπλάνου, με οικτρό θάνατο του 25χρονου χειριστή Στυλιανού Κλαπάκη!) Τη δραματική εξέλιξη του ατυχήματος, παρακολούθησε σε όλες του, τις σκηνές ο Νο2 του σχηματισμού νεαρός Ανθυποσμηναγός Βενάκης Αντώνιος ετών 24, που διασώθηκε ως εκ θαύματος, μετά από άγριο κυνηγητό του χάρου, σε σχεδόν ανεξέλεγκτη πτήση εντός νεφών!

  Τον ταλαίπωρο Βενάκη, μ’εντολή του πρώτου βοηθού Επιτελάρχη Αρχηγείου Τακτικής Αεροπορίας, Ταξίαρχου Ιπτάμενου Κο Διογένη Χαρλαύτη, περιμέναμε στο χώρο στάθμευσης του Αεροπλάνου εκτός του Εντολέα, Ο Διοικητής της Μονάδας και ο γράφων σαν Αξιωματικός Ασφαλείας Πτήσεων της Μονάδας.

  Η συμπεριφορά του Κου Ταξιάρχου, προς το νεαρό χειριστή, παρά τη δεινή του θέση λόγω ψυχολογίας, ουδόλως διέφερε, από τη συμπεριφορά ανακριτών απολυταρχικών καθεστώτων και ίσως αυτό δεν ήταν τυχαίο!

  Σε κάποια μου επέμβαση, προς άρση του αδιεξόδου της απόλυτης σιωπής του νεαρού Χειριστού, λόγω κόπου, πόνου, συγκίνησης και τρόπου, ο Κος Ταξίαρχος σε απαράδεκτο τόνο με εξύβρισε ανεπίτρεπτα!

  Η εξύβριση είχε σαν αποτέλεσμα την άμεση αντίδρασή μου, αρχικά με βίαια φυγή….) Για να μην ταλαιπωρώ, όποιος επιθυμεί περαιτέρω λεπτομέρειες της υπόψη περίπτωσης στο (spyr.kikerisblogspot.gr), και στην ανάρτησή μου με θέμα «Απ’την Αποστολή, στο Θάνατο και τον Ανακριτή!»

  Όμως δεν ήταν η πρώτη φορά που έκρινα απαράδεκτες συμπεριφορές συναδέλφων και όχι μόνο! Αυτό το κάνω γιατί αρκετοί συνάδελφοι, έχουν ζώσες πληγές από απαράδεκτες και αναίτιες συμπεριφορές αρχαιοτέρων τους! Στο σημείο αυτό μου'ρχεται έντονα στο νου μια μεγάλη αλήθεια του Αβραάμ Λίνκολν που λέει: "Αν θες να δοκιμάσεις το χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώσ'του Εξουσία!"

  Το δις απαράδεκτο, στην περίπτωση, συνίσταται στο ότι τα ανεπίτρεπτα συμβαίνουν σ’ένα όπλο κόσμημα για το τόπο, ασπίδα και δόρυ για το έθνος, κι’ένα όπλο αέναου λειτουργήματος και ιεραποστολής για τους, κατά περίπτωση, υπηρετούντες!

  Όμως ομολογώ, για να επανέλθω στον «κύριο», ότι είναι η πρώτη φορά στη συγγραφική μου πορεία, που δεν υπήρξε όχι αντίλογος διαφοροποίησης ή εναντίωσης της γνώμης μου, γι’αυτόν, αλλά τσουνάμι επικροτήσεων και επικρίσεων για το απαράδεκτο του Ανδρός!

  Ή απόλυτη συμφωνία των συναδέλφων με απασχόλησε, όπως ήταν φυσικό! Προσπάθησα, λοιπόν, μέσα από τις γενικές μου γνώσεις και τις φυσικές μου κλίσεις, απάντηση να δώσω, στο απαράδεκτο της  περίπτωσης του «κυρίου!» Του «ηγήτορος» δηλαδή, για τον οποίον πιστεύω πλέον ακράδαντα, ότι κρατά τα σκήπτρα, στα αρνητικά δεδομένα της Πολεμικής μας Αεροπορίας και ότι ο Κος αυτός αποτελεί τον “The Most Unacceptable!” Τον πλέον απαράδεκτο, στους κόλπους της!

  Σπουδαγμένος Ψυχολόγος δεν είμαι, όμως στο είδος, αρκούντως διαβασμένος, αφενός λόγω φύσης χαρακτήρα και αφετέρου γιατί δίδαξα τους Ικάρους Ψυχολογία – Ηγεσία, ως εκ τούτου μελέτησα σκληρά!

  Βιβλίο Ψυχολογικού περιεχομένου έχω γράψει, όμως μου έμειναν τα συγχαρητήρια από τους καλούς μας Ηγέτες, όπως για παράδειγμα του «Ιδεολόγου» Πτεράρχου Κου Ν. Κουρή! Αιτία η μη αποδοχή συνεργασίας με υποτιθέμενους ειδικούς, που έπρεπε να είχαν συμπληρώσει, ένα κενό, που υφίσταται μέχρι σήμερα, εβδομήντα και πλέον χρόνια δηλαδή!

  Δε γνωρίζω πόσο σημαντικές ήταν οι υπηρεσίες, που μου ζητήθηκαν από την Αεροπορία να κάνω, στο διάβα των 26 ετών! Εκείνο που ξέρω είναι η πίστη στην άσκηση των όποιων μου καθηκόντων, στην ημεδαπή και αλλοδαπή, καθώς το αποτέλεσμα από την υπερπροσπάθεια αυτή!

  Θα μπορούσα πολλά να αναφέρω, όμως θ’αρκεσθώ σε δύο, παρά τις χιλιάδες μαρτυρίες! Όταν πήγα στην 135 Σμηναρχία Μάχης (Σκύρο) προερχόμενος από κάποια άλλη «Σπιναλόγκα» υπερηφάνειας την 130 Σμηναρχία Μάχης (Λήμνο), βρήκα πλήρη διάλυση, τίποτα όρθιο, απελπισμένες ψυχές και νεκρά κορμιά! Πρώτη η Μονάδα στα ψυχολογικού περιεχομένου περιστατικά, με ούτε ένα των Υπηρετούντων να επιθυμεί την παραμονή του σ’αυτή!

  Σε διάστημα έξι μηνών ουδείς τουλάχιστον στρατεύσιμος ήθελε να φύγει και οι περισσότεροι έκλεισαν τη θητεία τους στη Σκύρο! Η Μονάδα έγινε απολύτως ετοιμοπόλεμη, οι άνδρες της με απαράμιλλο ηθικό πανέτοιμοι ν’ανταποκριθούν στα όποια κελεύσματα του Διοικητού τους! Όμως αυτοί οι άνδρες δεν ένιωσαν ποτέ πικρία παραγκωνισμού ή αίσθηση αδίκου σε οποιονδήποτε τομέα!

  Κατελήφθη Σμηνίτης από ΑΜΟΚ και δε μπορούσαν να τον κρατήσουν 15 άνδρες στο Ιατρείο! Όταν πήγα εκεί, οι βασικοί μου επιτελείς, μου συνέστησαν να μη μπω μέσα και ’γω μπήκα και είπα να τον αφήσουν και να βγουν όλοι έξω μ’αποτέλεσμα το παλικαράκι να πέσει με δάκρυα στην αγκαλιά μου και να μου πει όλο το δράμα της Ζωής του!

  Τέτοια περιστατικά είχα αρκετά Κε Χαρλαύτη, γιατί πίστευα βαθιά και όχι για το θεαθήναι αυτό που έκανα, το πίστευα γιατί έτσι απέρρεε απ’τη ψυχή μου, τη συναίσθηση ευθυνών μου και τη συνείδησή μου! Ξέρετε με τι σιτιζόταν οι Στρατεύσιμοι Μεγάλη Παρασκευή Κε τάδε; Με αστακομακαρονάδα! Πώς και γιατί; Ρωτήστε αυτούς που ήταν εκεί να σας πουν!

  Ήμουν τόσο χαλαρός; Ναι, εκτός από τρις, τέσσερες πάγιες εξαιρέσεις σε όλη μου τη διαδρομή και εφόσον έτσι έπρεπε! Το σύστημα Διοίκησής μου έτσι συνειδησιακά υπαγόρευε! Το ψάρι απ’το κεφάλι βρωμάει και το κεφάλι δεν είναι μόνο ο «εγκέφαλος» είναι και τα πέριξ και κοντινά αυτού!

  Ένα ακόμα ζωντανό παράδειγμα, με τρεις Υποδιοικητές πέρασα τα δύο μου χρόνια στη Σκύρο! Τον έναν τον απομάκρυνα σε διάστημα 20 ημερών!

  Κι’ένα ακόμα παράδειγμα λίγο πριν με απομακρύνουν οριστικά από την Π.Α με είχαν ορίσει υπεύθυνο για την προετοιμασία της παρέλασης της 25ης Μαρτίου! Μία ημέρα μπρος το απαράδεκτο της κατάστασης είπα να παραταχθούν χωριστά Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και Οπλίτες! Ντρέπομαι ειλικρινά να πω, που υπήρχαν τα μαύρα χάλια!

  Η πίστη σ’αυτό που έκανα με οδηγούσε πάντοτε στην κάλλιστη επιλογή, έστω κι’αν αυτή ενίοτε ήταν εις βάρος μου! Όμως νιώθω τόσο επαναπαυμένος με τη συνείδησή μου, που ειλικρινά εύχομαι στον καθένα, να τα βρει μ’εκείνη όσο εγώ και δεν έχει τίποτα να χάσει ή να φοβηθεί!

  Τώρα για να επανέλθουμε στον εκλεκτό συνάδελφο, οφείλω να πω ότι η ενασχόλησή μου με την Ασφάλεια Πτήσεων σε συνδυασμό με τη συναίσθηση καθήκοντος, βοήθησαν τα μέγιστα τόσο τη σκέψη μου όσο και την πένα μου!

  Μ’αυτές λοιπόν σαν οδηγούς τη σκέψη και την πένα δηλαδή και επειδή θεωρώ μείζον ατύχημα και μάλιστα διαρκείας την εν γένει συμπεριφορά του υπόψη «Συναδέλφου» θ’αποτολμήσω να βάλω «το δάκτυλό μου επί των τύπων των ήλων» του Κυρίου Αντιπτεράρχου!

  Όσο δε και αν ουτοπία είναι, πόνο να καρτερείς, από αποδεδειγμένους ανάλγητους, εκτιμώ ότι κάθε άλλο, παρά ουτοπία είναι, η προσμονή αφύπνισης και συνετισμού, συνεπεία αυτής της γραφής, των επερχόμενων επίδοξων, του είδους, Ηγητόρων!

  Ναι θ’αποτολμήσω ένα «ψυχογράφημα» και ας κριθώ από ειδικούς και μη, με την παράκληση όμως εξασφάλισης της προϋπόθεσης που λέγεται καλοπροαίρεση!

  Ψυχογράφημα: Ετυμολογικά μία σύνθετη λέξη, από τη ψυχή και το γράφημα, που σημαίνει μελέτη, ανάλυση, περιγραφή του ψυχισμού ενός ατόμου και της διάθεσής του έναντι ομοίων του, με εστίαση στη ρίζα εμφάνισης των κυρίαρχων τάσεων και αντιδράσεων της συμπεριφοράς του!

  Η αυτογνωσία, ο ισολογισμός, το ρετούς του χαρακτήρα μας, δια της περιστολής ή καταστολής ελαττωμάτων μας, όχι μόνον δεν είναι άσχημο πράγμα, αλλά αντίθετα, είναι άκρως ωφέλιμο, τόσο για τους εαυτούς μας, όσο και για τους συναλλασσόμενους, κατά περίπτωση, μ’εμάς!

  Κι’αν μόνοι μας δε μπορούμε να μπούμε σε τέτοια θέματα κι’αν επίσημα δε μπορούν να δηλωθούν, στους ειδικούς της Υπηρεσίας μας (ψυχιάτρους, νευρολόγους!) Εντούτοις υπάρχει και η δυνατότης της εν κρυπτώ επιβοήθησης και θεράπευσης σε ιδιωτικό επίπεδο!

  Τούτο επιβάλλεται όπως και να’χει, πολύ δε περισσότερο όταν εκ των πραγμάτων χειριζόμαστε «Ιεραπόστολους» και «Εθνικούς Λειτουργούς σε καθήκοντα, που αν μη τι άλλο απαιτούν ειδικούς χειρισμούς!

  Τον Κύριο Αντιπτέραρχο γνώρισα όταν ήμουν Ίκαρος και εκείνος στο Βαθμό του Αντισμηνάρχου με καθήκοντα Διευθυντή σπουδών στη Σχολή! Η πρώτη εξ αποστάσεως εντύπωση, για κείνον ήταν ότι επρόκειτο για ένα ήπιο ανθρωπάκι, απόλυτα απόμακρο και κλεισμένο ερμητικά στον εαυτό του!

  Προσωπικά το’χω πει κι’άλλες φορές, προσθέστε όμως μία ακόμα, «Ο Διάβολος συνήθως με αθώο και Αγγελικό προσωπείο εμφανίζεται!» Εκείνος όντως, εμφανίζονταν, κατά κανόνα, σαν το «φάντασμα», με μετρημένες τις φορές που τον βλέπαμε, την ίδια ώρα που καιγόμασταν από την επιθυμία να καμαρώνουμε Ιπτάμενους Αξιωματικούς!

  Σήμερα, μετά από όλο αυτό το πανδαιμόνιο, που δημιούργησε η ανάρτησή μου με θέμα «Απ΄την Αποστολή, στο Θάνατο και τον Ανακριτή» κάθισα και σκέφτηκα σε όλες του τις διαστάσεις την περίπτωση «Χαρλαύτη!»

  Ναι τότε στη Σχολή υπήρχε ένα τρομερό μείον για εκείνον, ένα μείον καταλύτης! Ο άνθρωπος προφανώς κάποιο πρόβλημα και μάλιστα όχι απλό, είχε με τα μάτια του, που τον ανάγκαζε μονίμως να φορά γυαλιά διόρθωσης της όρασής του!

  Η εικόνα ήταν απαράδεκτη για εν ενεργεία Ιπτάμενο Αξιωματικό, τουλάχιστον σαν εντύπωση και εύλογα δε γίνονταν αποδεκτή, από το σύνολο κι’αυτό το εισέπρατταν αφειδώς, οι κατά περίπτωση παθόντες!

  Δε μπορούσαμε να φαντασθούμε επουδενί έναν πιλότο μαχητικού με γυαλιά, να μπαίνει σε διαδικασία επιταχύνσεων (G’s) κτλ κτλ! Ίσως σ’αυτό να συντελούσε και το άγχος, που είχαμε, κάθε φορά που μπαίναμε στον οφθαλμίατρο του Κ.Α.Ι (Κέντρου Αεροπορικής Ιατρικής) για εξέταση! Αυτό το φοβερό άγχος, μας είχε μείνει από τον καιρό που ήμασταν υποψήφιοι!

  Τα μάτια στον Ιπτάμενο ήταν εκ των ων ουκ άνευ! Όταν δίναμε εξετάσεις το 50% κόβονταν στις ιατρικές εξετάσεις και οι λόγοι ήταν δύο, σε ποσοστό σχεδόν 100%, μάτια και καρδιά!

  Ακόμα σήμερα διαβάζω στα σχετικά κριτήρια υποψηφίων Ιπταμένων της Σχολής Ικάρων «Οπτική οξύτητα για μακριά και κοντά, όχι μικρότερη από 10/10 σε κάθε οφθαλμό, χωρίς διόρθωση, και απαγορευόμενης της  υποβολής οιασδήποτε διαθλαστικής επέμβασης!»

  Προσωπικά άργησα πάρα πολύ να ξαναδώ ιπτάμενο με γυαλιά! Τη μόνη εικόνα που έχω στο νου, είναι του Αντιπτεράρχου Αθηναίου Φλωρίνη, που όταν ήταν Διευθυντής προσωπικού του ΓΕΑ, και ’γω  πεπειραμένος χειριστής πολεμικής Μοίρας, ήρθε στη Λάρισα για πτήσεις! Εκεί στον αέρα σε πτήση οργάνων με Τ-33 μαζί μου, τον είδα να φορά γυαλιά!

  Όταν πηγαίναμε το πρώτο μας σόλο, η χαρά μας ήταν μεγαλύτερη για το ζευγάρι γυαλιών της American Optical, που μας χορηγούσαν παρά για την πουλάδα, που μας κάρφωναν στο στήθος, για ισόβια παραμονή!

  Αυτό το γυαλί ήταν για ατέλειωτα χρόνια ο αναπόσπαστος σύντροφός μας, όχι μόνο γιατί μας έκανε να ξεχωρίζουμε αλλά γιατί προστάτευε τη όρασή μας, το βασικότερο ίσως όργανο άψογης άσκησης του λειτουργήματός μας!

  Ίσως λέω, ίσως, σ’αυτή τη λεπτομέρεια, που κάθε άλλο παρά λεπτομέρεια ήταν, να οφείλονταν το απόμακρο του Κου Χαρλαύτη και εκείθεν το μίσος για τους κατώτερους των συναδέλφων του, γιατί περί μίσους και εκδίκησης επρόκειτο, στην ανάλυσή της, η όλη συμπεριφορά του!,

  Είπα ότι δεν ήταν μικρό τούτο το μείον και να σας εξηγήσω το γιατί! Τόσο εγώ, όσο και οι λοιποί συμμαθητές μου στη Σχολή, πιστεύαμε ότι ο Κος Χαρλαύτης ήταν κομμένος Ιπτάμενος!

  Δε ξέρω το νόμιμο από πλευράς κριτηρίων όρασης για τους Ιπταμένους Αξιωματικούς και μάλιστα εκείνη την αυστηρή εποχή, ξέρω ότι δεν ήταν «σωστό» και αποδεκτό να βλέπεις «Νάρκισσο» με γυαλιά βελτίωσης της όρασής του! Μπορεί να μην είναι λογικό αυτό που λέω, όμως οι σχετικές εντυπώσεις των συναδέλφων, σε τέτοιου είδους εξαιρέσεις ήταν πάγιες!

  Θα κάνω μία παρομοίωση, έστω κι’αν απόλυτος δεν είμαι για το εύστοχο αυτής! Το συνάδελφο με χρήση γυαλιών τον βλέπαμε σα μειωτικό όλων μας και στην ουσία σα νοσούσα κότα, ανάμεσα σε υγιείς, με ενδόμυχη επιθυμία βιαίας εξαφάνισης, σε κάτι ανάλογο του κόσμου των «ορνίθων!»

  Ήταν τόσο ισχυρή η εντύπωση, που προσωπικά είχα γι’αυτό το θέμα, που όταν έμαθα ότι ο Κος Χαρλαύτης πήγε σαν Διοικητής στην Τανάγρα, λίγο πριν την εκπνοή του 1967 και μετά το αντικίνημα του Βασιλέως Κωνσταντίνου και όσα τραγελαφικά τότε συνέβησαν, κυριολεκτικά έπεσα από τα σύννεφα και νομίζω η πλειονότητα της Πολεμικής Αεροπορίας!

  Εκείνη την αποφράδα ημέρα της 13ης Δεκεμβρίου του 1967, Διοικητής στην Τανάγρα, ήταν ο παραπάνω εικονιζόμενος στο κέντρο Αξιωματικός, ονόματι Λάμπρος Πρωτόπαπας, ένας των αδιαμφισβήτητα γενναίων πιλότων μας και μία προσωπικότητα κύρους και υπόληψης!

  Η στάση του Πρωτόπαπα σ’εκείνα τα αίσχη, είναι μνημείο Δημοκρατικότητας και παρακαταθήκη συνέπειας σε ορκισμένους λειτουργούς!

  Σύμπασα η Μονάδα του, τον υπάκουσε πιστά και όπως ήταν φυσικό ουδείς των βέβηλων τόλμησε εκείνη τουλάχιστον τη μέρα να διαβεί το κατώφλι της Μονάδας του!

  Υπήρξε ένας νεκρός από το προσωπικό της Μονάδας κι’αυτό είναι βέβαιο, τώρα αν χτυπήθηκε άρμα από F-104 ή εάν εφτά άρματα μάχης, οδηγήθηκαν βίαια εντός της Μονάδας και προστέθηκαν στις αμυντικές δυνάμεις αυτής, το έχω ακούσει, αλλά δε μπορώ να το επικαλεστώ σα γεγονός!

  Εκείνο που μπορώ να πω, με βεβαιότητα, είναι ότι ο τότε Διοικητής Σμήναρχος Πρωτόπαπας, συνελήφθη, ανακρίθηκε και παρά τρίχα γλύτωσε την εκτέλεση, σύμφωνα με προσωπική του ομολογία!

  Στην καριέρα μου, είχα μία συνάντηση μαζί του (αυθαίρετη παρουσίαση λόγω παραπόνων) όταν ήταν Διοικητής Διοίκησης Αεροπορικής Εκπαιδεύσεως (ΔΑΕ), στο Βαθμό του Υποπτεράρχου όπου και από τη στάση του έκρινα το μεγαλείο του Ανδρός! Την περίπτωση αναφέρω λεπτομερώς στο βιβλίο μου «Ο Δικαιούχος» για το οποίο δηλώνω για ακόμα μια φορά ότι δεν πωλείται!

  Αυτόν λοιπόν τον Αγέρωχο Αξιωματικό, αυτόν τον πραγματικό Αετό, αυτόν που είπε τη σπουδαία φράση «Ότι οι Πραγματικοί Στρατηγοί Πεθαίνουν Δυο Φορές» αντικατέστησε ο Κύριος Χαρλαύτης ανασυρθείς από τη «νάφθα!» Η νάφθα, για όσους δε γνωρίζουν είναι το κύριο συστατικό της ναφθαλίνης, που έχει αποδειχθεί ότι είναι σε τεράστιο βαθμό «Καρκινογόνος!»

  Τη Διοίκηση της Μονάδας ανέλαβε στις 15 Δεκεμβρίου του 1967, αφού στις 14 Δεκεμβρίου, είχε μεταβεί στη Μονάδα άλλος Σμήναρχος προς ανάληψη της Διοίκησης αυτής και προφανώς εκρίθη ακατάλληλος εν μια νυχτί! Τώρα αν αναρωτιέστε για το εαν ήταν εκλεκτός ή ικανός; Το αφήνω στην κρίση του καθενός!

  Εκείνο που θα ήθελα να συστήσω στον Κο Αντιπτέραρχο είναι το ότι, η στην προηγούμενη παράγραφο φωτογραφία του, που κοσμεί τον Χώρο των Διοικητών της Αξιόλογης Μονάδας (114 ΠΜ), θα έπρεπε να είναι με το παραπάνω Εθνόσημο, που ούτως ή άλλως φορέθηκε κατά την υπόψη περίοδο, γιατί θα δίδασκε καλύτερα τις επερχόμενες γενεές Ηγετών!

  Οι πληροφορίες για σημεία και τέρατα, της περιόδου Διοικήσεώς του στην Τανάγρα, έχουν μείνει με ανεξίτηλα γράμματα στην Ιστορία της Πολεμικής Αεροπορίας, όσο για τις μαρτυρίες ουκ έσται τέλος!

  Και για να βγάλουμε και τα ενδεδειγμένα συμπεράσματα. Θα ήθελα να ρωτήσω αυτόν τον «Κύριο». Αν ήταν Διοικητής στη Θέση του Πρωτόπαπα και έδινε την εντολή, που εκείνος έδωσε, θα τον άκουγε η Μονάδα του ή θα ήταν ο πρώτος που θα έδενε;

  Η μονάδα πρέπει να σε αισθάνεται «Μπροστάρη» και «Προστάτη» συνειδητά και όχι εκβιαστικά! Εσείς και οι όμοιοί σας διαλέξατε τη δεύτερη κατηγορία, που είναι καλή στη «συνουσία» μα στην ουσία μηδέν και κάτω του μηδενός!

  Αφού ήσασταν απρόσιτοι, πείτε μου, πώς θα σας προσέγγιζε ένας Πιλότος να σας μιλήσει με δάκρυα στα μάτια, για πτήση «καμικάζι» εάν οι συνθήκες το απαιτούσαν, ή μήπως είχατε την εντύπωση ότι εσείς θα μπορούσατε να διατάξετε μία τέτοιου είδους πτήση; Οικτρά γελασμένοι, πανηγυρικά ηττημένοι Κε Χαρλαύτη από χέρι!

Τη Διοίκηση της Τανάγρας παρέδωσε τον Αύγουστο του 1969, αφού εκπλήρωσε πιστά την αποστολή που του είχε ανατεθεί!

  Στη συνέχεια πήρε το δρόμο του πεπρωμένου του, αφήνοντας αυτόν στην τύχη του, όπως ακριβώς κάνουν όλοι οι τύποι της περίπτωσης! Αυτοί που δε μεταλλάσσονται, κατά περίπτωση από «Χουντοκράτες σε Δημοκράτες» και ότι λάχει κάτω από μία καιροσκοπία περιωπής, πιστοί εφαρμοστές της μεγάλης αλήθειας του είδους «Ο Σκοπός τα Μέσα Αγιάζει!»

  Και εδώ παρακαλώ, ας μου επιτραπεί με ευλάβεια να σταθώ, γιατί το θέμα το θεωρώ άκρως σοβαρό! Θ’αρχίσω από μία στατιστική κρίσης χαρακτήρων, κυρίως Διοικητών Μονάδων καιαυτό γιατί εκεί υπήρχε όντως μείζον πρόβλημα!

  Το παράδοξο είναι ότι στην προηγούμενη βαθμίδα Διοίκησης, τους Διοικητές Μοιρών, δηλαδή, τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά, έστω και αν οι δύο κατηγορίες Ηγετών διέφεραν ένα βήμα και κάτι!

  Ας αρχίσουμε την κρίση από κάτω προς τα πάνω! Στο υπηρεσιακό μου οδοιπορικό διοικήθηκα από είκοσι πέντε (25) Διοικητές Μοιρών, από τους οποίους μόνον έναν (1) έκρινα σαν απολύτως απαράδεκτο! Οι υπόλοιποι ήταν από καλοί μέχρι άριστοι, με τους περισσότερους να κατατάσσονται στον επιθετικό προσδιορισμό του Άριστου και μπράβο τους!

  Το όνομα του Απαράδεκτου «Αντισμήναρχος Γεώργιος Ρούσος» Διοικητής 349 Μοίρας Διώξεως βομβαρδισμού! Προσωπικά δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα μαζί του, ίσως γιατί οι επιδόσεις μου, ήταν πολύ καλές! Όμως αυτό δε μ’εμπόδιζε να βλέπω τις εγκληματικές του απρέπειες, δια στόματος και χειρών του!

  Και μια και ο λόγος για τον απαράδεκτο, ας αναφέρουμε, ότι συμμετείχε στο λεγόμενο «κίνημα της πιτζάμας» τον Φεβρουάριο του 1975, που προλήφθηκε την ύστατη ώρα από τον Αβέρωφ και σκοπό είχε τη σύλληψη και φυλάκιση του Καραμανλή και την επάνοδο του Δικτάτορα Ιωαννίδη στην Εξουσία! Κίνημα της «πιτζάμας» ονομάστηκε, επειδή οι 37 θεωρούμενοι εμπνευστές και πυρήνες οργάνωσης συνελήφθησαν κοιμώμενοι!

  Ο Κος Ρούσος απομακρύνθηκε τον Μάρτιο του 1975 με άλλους 139 Αξιωματικούς, θεωρούμενους σαν τα τελευταία «Σταγονίδια της Χούντας! Το περίεργο με τη Χώρα μας και τους κατά περίπτωση ταγούς της είναι, ότι οι περισσότεροι απ’αυτούς σήμερα φέρουν τον ουσιαστικό τίτλο κάποιας βαθμίδας του Πτεράρχου, εις Δόξαν της άμοιρης Ελλάδος!

  Ας δούμε τα πράγματα, πως έχουν με τους Διοικητές των Μονάδων! Στην πορεία μου διοικήθηκα από δέκα εννέα (19) Διοικητές Μονάδων! Από αυτούς οι εννέα ήταν όχι απλώς «απαράδεκτοι», αλλά απολύτως απαράδεκτοι και επειδή πάλι η φράση δε μου κάθεται στην απόδοση, θα έλεγα ότι αυτοί ήταν «Ιλλουμινάτοι Εωσφόροι» (Illuminati Lucifers!)

  Και επειδή εκτιμώ ότι αρκετοί δε γνωρίζουν, το πόθεν του «Εωσφόρου» σύμφωνα με τις γραφές, ας μου επιτραπεί η αναφορά του γιατί εκτιμώ, ότι ταιριάζει απόλυτα τόσο με το θέμα, όσο και με το σημείο του Θέματος, που ήδη βρισκόμαστε!

  Ο Εωσφόρος ήταν ο περιούσιος Άγγελος του Δημιουργού, με διάφανο, και κρυστάλλινο το πνευματικό του σώμα, λουσμένο στο φως, που πήγαζε απ’της μεγαλοσύνης το θρόνο!

  Τα χέρια του απλωμένα, σα ν’αγκάλιαζε την επικράτεια, που του είχε εκχωρήσει ο Δημιουργός! Σύμβολα εξουσίας και δύναμης κοσμούσαν τα δάχτυλά του και στα νώτα του οι πιο υποβλητικές φτερούγες Αγγέλων!

  Ένας πύρινος Λωτός τον έντυνε από τα πόδια ως τη μέση και από κει προς τα πάνω, δύο τεράστια φλεγόμενα πέπλα! Στην κεφαλή σαν άλλη κορώνα δόξας και τιμής δυο πάλλευκα υπέροχα φτερά, επισφράγιζαν τη Δόξα του γιου της αυγής!

  Τη μορφή του στεφάνωναν χιλιάδες άστρα, χιλιάδες άγγελοι με σάλπιγγες, τύμπανα και κρουστά, που είχαν ως έργο τους την αναγγελία της εισόδου και εξόδου του μεγάλου αρχηγού!

  Και μετά την περιγραφή, το αμείλικτο ερώτημα «πώς και γιατί, η θαυμαστή αυτή φιγούρα, οδηγήθηκε στο ξεπεσμό και το σκοταδισμό;» Διατυπωμένο από τον Προφήτη Ησαϊα: «Πώς απ’τον Ουρανό έπεσες Εωσφόρε τέκνο της Αυγής; Πώς πάνω στη Γη συντρίφτηκες Εωσφόρε και πώς στα έγκατα έφτασες, αυτής, ακολουθούμενος από το 1/3 των Αγγελικών Δυνάμεων;»

  Κάτι ανάλογα ερωτήματα έχουν και πολλοί των συναδέλφων, για τους Διοικητές τους! Τί Διάβολο τους πιάνει και συμπεριφέρονται έτσι; Ποιοι κάκιστοι δάσκαλοι τους δίδαξαν «Ψυχολογία – Ηγεσία» και τους είπαν ότι πρέπει να γίνουν «Δράκουλες» και «Μπαμπούλες» για ν’αποδώσουν καλύτερα και να κατοχυρώσουν την ανταπόκριση της αποστολής τους;

  Ποιος ήταν Θεέ μου ο «Εωσφόρος» της Αεροπορίας, που οι άλλοι τον ακολούθησαν και τον μιμήθηκαν; Κύριε Χαρλαύτη Βοηθήστε μας! Ποιοι σας μύησαν; Ποιοι Στο λαιμό σας Δάγκωσαν; Πείτε μας; Πείτε μας; Ίσως τη ψυχή σας ελαφρύνετε τώρα που στο τέρμα της παράδοσής της φτάνετε!

  Θέλετε να σας πω γιατί είμαι τόσο καυστικός; Είμαι γιατί αν στη διάρκεια μάχης, εμφανιζόσασταν στους μαχητές, σίγουρος είμαι, τόσο για σας, όσο και για αρκετούς του είδους σας, ότι οι μαχητές θα’τρεχαν να κρυφτούν όχι από τον εχθρό αλλά από σας! Αυτό δεν είναι απλά κακό, αυτό είναι έγκλημα ειδεχθές και διαχρονικό, αυτό είναι μειοδοσία και το χειρότερο «Προδοσία!»

  Και για να το συνειδητοποιήσετε θα το ξαναπώ: «Ξέρετε τι σημαίνει ο δικός σου μαχητής την ώρα της μάχης να σε θεωρεί πιο επικίνδυνο εχθρό, από τον αντίπαλό του; Δεν το ξέρετε γιατί ποτέ δεν σας απασχόλησε, αν και χίλιες φορές το’χετε δει, γιατί τα σύνδρομα και τα συμπλέγματα ήταν είναι και θα είναι στο διηνεκές «ανεπίδεκτα μαθήσεως!»

  Ξέρετε πόσες φορές με πήρε Ο Κος Στάππας σαν Αρχηγός, να με συγχαρεί για την προσωπικότητά μου; Όσες φορές ήρθαν επιτελείς του για επιθεώρηση της Μονάδας μου (135 Σμηναρχία Μάχης, Σκύρο) από το ΓΕΑ!

  Ξέρετε πόσες φορές με πήρε το ίδιο άτομο για να με βρίσει; Είκοσι μέρες συνέχεια μ’έπαιρνε! Ξέρετε γιατί; Γιατί ο Υποδιοικητής μου είχε λογομαχήσει πολιτικά, λέει. με κάποιον στη Λάρισα! Ήταν κι’αυτός «Ιλλουμινάτος» και πρασίνου χρώματος Lucifer, που ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να διαβάσει, όπως και σεις για τον Ανταμ Βαισχάουπτ! Αν αυτή είναι σοβαρότητα Ηγετών, εγώ είμαι τουλάχιστον εξωγήινος!

  Προσωπικά και πάλι αποδίδω τη συμπεριφορά σας, Κύριε Χαρλαύτη στην κακή σας ψυχολογία, λόγω του αφόρητου βάρους, για τη ψυχοσύνθεσή σας, της αποστολής! Σαν πιλότο δεν σας κρίνω γιατί δεν σας γνώρισα, όμως εκτιμώ ότι η εν πτήσει συμπεριφορά σας, αν και όποτε πετάγατε, θα ήταν σαφώς χειρότερη απ’ότι στο έδαφος! Όσο για το σύνολο των ωρών πτήσεών σας, αμφιβάλλω αν και μετά βίας υπερβαίνει τις 1000 ώρες!

  Την πολιτική σας συμπεριφορά πάλι δεν την κρίνω, απλά γιατί η συμπεριφορά του «καριερίστα» Αξιωματικού είναι πάγια, επομένως γνωστή! Όλα τα άτομα της συνομοταξίας σας δεν φείδονται θυσιών και προσκυνημάτων, αρκεί να πετύχουν τον τεθέντα στο μυαλό τους σκοπό, ανεξαρτήτως συνεπειών! Όχι μόνο Χούντα, μπορούν να προσκυνήσουν, αλλά και Διάβολο και Χριστό και Βούδα!

  Τη διαδρομή σας μετά την Τανάγρα, δε τη γνωρίζω απόλυτα, εκείνο που ξέρω είναι ότι είτε έτσι είτε αλλιώς εξαντλήσατε την Ιεραρχία κι’ας ήσασταν ένας άνθρωπος, που ήθελε επίπονη διαδικασία ψυχοθεραπείας! Ένας άνθρωπος, που αν μη τι άλλο θα έπρεπε να σαπίσει στη φυλακή για σωρεία ποινικών αδικημάτων! Ναι, γιατί η εξύβριση κατωτέρων, η χειροδικία, η κατάχρηση εξουσίας και η υπέρβαση καθήκοντος, είναι ποινικώς κολάσιμα αδικήματα και αυτά διεπράχθησαν ασυζητητί από σας, κατά συρροή και εξακολούθηση!

  Όσο για τη συνέχεια του έργου, ο εν λόγω Κύριος είναι σήμερα μεγαλοεπιχειρηματίας με τεράστιες εκτάσεις αμπελουργίας και μεγάλη παραγωγή εξαγώγιμου κρασιού!

  Το πόθεν της επιχείρησης θα το βρει, κανείς στο όνομα του πεθερού

του, Νίκου Αθανασιάδη (παραπάνω φώτο). Τώρα στο πως και γιατί η οινοποιία σήμερα φέρει το όνομα «Διογένης Χαρλαύτης» και αν αυτό είναι πρέπον ή μη, μόνο η συνείδηση εκείνου και το πνεύμα του πεθερού του, μπορούν να μας το πουν!

  Καμαρώστε τον λοιπόν στην Φώτο, και θαυμάστε πόσο καλά και γλυκά νιώθει μέσα στα φυτά και την παραγωγή του! Και εδώ προκύπτει ίσως το πιο βασικό ερώτημα! «Μήπως ήταν καλύτερα για  κείνον και όχι μόνο, ν’ασχοληθεί εξαρχής με την αμπελουργία και τα φυτά και όχι με την Αεροπορία και της Ελλάδας μας τα πιο περήφανα παιδιά;»

  Πάντως είτε έτσι, είτε αλλιώς, διαβάζοντας ίσως τούτες τις καλοπροαίρετες γραμμές, που γράφτηκαν όχι για κείνον, αλλά για τις επερχόμενες γενεές ηγετών, ελπίζω στη Δευτέρα του παρουσία, να κάνει καλύτερες επιλογές και το βασικότερο να έχει καλύτερες συμπεριφορές!

                                                                                       Με Τιμή

                                                                                 Σπύρος Κίκερης!