ΧΡΥΣΟΣΚΟΝΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

Σπύρου Κίκερη

ΧΡΥΣΟΣΚΟΝΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ!

«*Σαν τους σαράντα τους βαθμούς, τους νιώθεις μείον δύο

Αγώνες Ολυμπιακούς, βλέπεις, θαρρώ, στο Ρίο!»

«Χρυσόσκονη στα Μάτια

και Φώτα και Χλιδή!

Για να κρυφτούν τα Χάλια

η Φτώχια κι’η Ντροπή!»

«Ημέρα αποφράδα και με σβηστή τη δάδα

κατέληξε να μοιάζει, πια η Ολυμπιάδα!»

  Με τα προεόρτια της τέλεσης, άρχισαν από καιρό, πάλι φίδια σφιγκτήρες να με ζώνουν και να με σφίγγουν αργά και σταθερά, πνίγοντάς με στις «αδρεναλίνες που μέσα μου θεριεύανε μνήμες μαζί και λύπες!»

  Με το αίμα στο κεφάλι, τους σφιγκτήρες στο λαιμό, τι θα περίμενε κανείς να γράψει, για το υπερθέαμα αυτό!

  Ποτέ τούτο τον παραλογισμό, δεν το συμμερίστηκα, γιατί πάντοτε μου θύμιζε εκείνον της «Πόρνης», που το χωριό καιγόντανε κι’εκείνη λουζόντανε!

  Κι’όμως το 2004, με βράβευσαν με το πρώτο βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, του έτους 2004! Το θέμα «Ολυμπιακοί 2004 Αθήνα» Ίσως ήταν η μόνη φορά, που το θέμα δεν ήταν ελεύθερο κι’έπρεπε απαραιτήτως, να σχετίζεται με την «Ολυμπιάδα!»

  Το ποίημά είχε τίτλο «Σαν επισκέπτες», θα παρατεθεί στο τέλος της γραφής, κατόπιν κάποιων αναγκαίων σχολίων, όπως αυτά σχετικά ειπώθηκαν κατά την ημέρα της απονομής των βραβείων και όπως αυτά σήμερα διαμορφώνονται στη σκέψη μου!

  Ποτέ, μα ποτέ στη ζωή μου δεν ένιωσα, λύπη και παράπονο,

τόσο άσχημα μπλεγμένα με την περηφάνια και την χαρά μου, όσο στους Ολυμπιακούς του 2004!

  Το μπλέξιμο των συναισθημάτων, άρχισε να γεννιέται από εκείνον το σκληρό αγώνα προετοιμασίας του φακέλλου υποψηφιότητας, τις εναγώνιες ώρες αναμονής της ανάθεσης και την υστερία κατά τον εορτασμό αυτής!

  Τούτο το μλέξιμο εντατικοποιήθηκε δραματικά, με τη μανία και το άγχος της ετοιμότητάς μας, τις κατάμαυρες τρύπες και τις αναπροσαρμογές του προϋπολογισμού, τις αμφιβολίες ως προς τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, τον ακήρυχτο πόλεμο των χορηγών, τις υποθέσεις ντόπινγκ κτλ κτλ!

  Όσο για την έλευση, την τέλεση, την τέλευση και κυρίως την εκτέλεση της εντολής φυγής, ουκ εστί λόγος περιγραφής των συναισθημάτων, της διαπάλης και της εναλλαγής τους στον εσωτερικό μου κόσμο!

  Βλέπετε είχα την τύχη ή την ατυχία να προσηλυτισθώ πριν πολλά χρόνια, στο μεγαλείο, το μυστικισμό και τη μαγεία της Αρχαίας Ολυμπίας, λόγω της υπηρέτησής μου στο σμήνος υψηλών προσώπων και την ως εκ ταύτης, αναγκαιότητα μετά βασής μου σ’αυτή, προς μεταφορά VIPS με ελικόπτερα, κυρίως σε μεγάλες τελετές!

  Ομολογώ ότι κατανυκτικότερη στιγμή, από τη στιγμή αφής της Ολυμπιακής φλόγας και της ικεσίας της Πρωθιέρειας, δεν έχω αισθανθεί ποτέ άλλοτε στη ζωή μου! Τούτη η κορυφαία στιγμή, είναι το απόγειο της αισθαντικής πεμπτουσίας του μεγαλείου της καταγωγής σου!

  Τούτη η κορυφαία στιγμή, είναι η θαυματουργή στιγμή που σαν λυτρωτικό κύμα έρχεται να καταπνίξει με μιας και να εξιλεώσει, όσες βλαστήμιες ενδεχομένως έχεις εκστομίσει για την καταγωγή σου και τα τρωτά της φυλής σου!

  Τούτη η ύψιστη στιγμή, είναι η στιγμή, που συναισθάνεσαι απολύτως ότι πηγή της κατάνυξης είναι η ευλογημένη απ’τη Φύση, τη Μοίρα και το Θεό, Ελληνική Γη και η Ολυμπιακή περιοχή και ότι η Γη αυτή, δεν έχει υποκατάστατο στον κόσμο τούτο!

  Είχα την Τύχη ο καλότυχος, να περπατήσω, να φιλοσοφήσω να στοχαστώ και να εμπνευστώ, στον Ιερό της Αρχαίας Ολυμπίας χώρο! Είχα την Τύχη τα μάτια μου να κλείσω και να ονειρευτώ μεσ’τη μοναδικότητα, την επιβλητικότητα και υποβλητικότητα του χώρου!

  Είχα την τύχη να πετάξω με τον άλλοτε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωσταντίνο Καραμανλή και τον τότε Πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής στους ευρύτερους χώρους της Ολυμπίας!

  Είχα την ατυχία ν’ακούσω με τα ίδια μου τ’αφτιά, τις κλήσεις και εκκλήσεις του Έλληνα Ηγήτορα, προς το νέγρο συνομιλητή του! « Σώστε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σώστε την ιστορικότητα, την καθαρότητα και τη χρησιμότητα αυτών, για το καλό των Λαών και της Ανθρωπότητας! Φέρτε τους Ολυμπιακούς μόνιμα στην Ελλάδα, μόνιμα στην Ολυμπία! Ορίστε η περιοχή, που σας προσφέρεται...»

  Και του έδειχνε σε υπέρπτηση την περιοχή που περικλείεται από τις νοτιοδυτικές ακτές του πατραϊκού κόλπου- Κάτω Αχαϊά – Άραξο – Καλογρηά – Λεχαινά - Ανδραβίδα- Κατάκωλο και ανατολικότερα σ’ένα νοητό άξονα Αμαλιάδας - Κάτω Αχαϊάς!

  Η Ιερή πρόταση έπεσε στο κενό, όπως ήταν φυσικό. Και ήταν φυσικό γιατί έπρεπε, κατά την ταπεινή μου άποψη, ν’αποτελέσει την απαρχή και το προοίμιο της παγκοσμιοποίησης, που θ’ακολουθούσε, για την ασυδοσία και την απληστία της ελεύθερης αγοράς και των διακινητών της.

  Όπου οι κατά περίπτωση «καλατράβες και γαμπροσολάνες» θα σολάρουν αλωνίζοντας ασύστολα στο διηνεκές, πίνοντας αίμα αναγκών και Λαών!

  Για να μετατρέπονται τα φανταστικά τους έργα σε φαντάσματα, απ’τις κατάρες των κοινών θνητών και την αγανάκτηση των Θεών, σε μία απ’τις μεγαλύτερες αδικίες και αγνωμοσύνες που ποτέ επιδείχθηκαν σ’αυτό τον κόσμο και φυσικά τις συνέπειές τους.

  Ξέρετε ο αρχικός προϋπολογισμός των έργων ανήρχετο στο εκπληκτικό ποσόν των 3.2 δις ευρώ! Το 2003 το κόστος υπολογίστηκε στα 4.5 δις! Τον Αύγουστο του 2004 στα 7 δις! Το Νοέμβριο του 2004 στα 8.9 δις! Το 2005 στα 13 δις και μόνο ένας Θεός ξέρει το πραγματικό κόστος, που η Ελευθεροτυπία σε άρθρο της το Μάρτιο του 2010 το εκτίμησε κάπου μεταξύ των 20 και 30 δις ευρώ!

  Λέγεται ότι η Κίνα μας ξεπέράσε! Να το σχολιάσω, όχι γιατί θα πω πολλά κι’ισως παρασυρθώ και βρίσω δαίμονες και Θεούς! Το 1/2 των κινέζων τρώει ακόμα σήμερα ημερησίως όσο ρύζι χωράνε τα δυο τους χεράκια! Το 1/2 των κατοίκων του Πεκίνου διαμένουν ακόμα σε εργατικούς ουρανοξύστες 40-50 ορόφων και διαμερίσματα 40 -45 τμ ανά τετραμελή οικογένεια. όπου τα ασανσέρ παύουν να λειτουργούν στις 9!

  Η πολιτική απαγόρευσης τεκνοποίησης πέραν του ενός παιδιού, αποτελεί μια ακόμη προσβολή στον άνθρωπο εκτός των τόσων άλλων, που δε συνάδουν με τις προθέσεις των κυβερνώντων περί του κόστους των Ολυμπιακών!

  Καλή η ιδέα αναβίωσης των Ολυμπιακών, καλή και άγια Κε Πιερ ντε Κουμπερτιέν. Καλή, αλλά λειψή και άδικη για την Ελλάδα, την Αθήνα, το Πεκίνο την Κίνα και όσες ακολουθούν!

  Στην παραπάνω Φώτο ο Πρίγκιπας Παύλος τοποθετεί την καρδιά του Πιερ Ντε Κουμπερτέν στο Μνημείο του στην Αρχαία Ολυμπία!

  Κε Πιερ, σεις που ζητήσατε η καρδιά σας να ταφεί στην Ολυμπία, γνωρίζοντας ότι μόνο εκεί θα χτυπούσε αιώνια γιατί δε νοιαστήκατε, ούτε σεις, ούτε και οι αθάνατοι οικτροί επίγονοί σας, για τον πόνο της καρδιάς της Ολυμπίας; Γιατί

Κε Κουμπερτιέν τις στερήσατε άδικα τα παιδιά της, εξα ναγκάζοντάς τα και καταδικάζοντάς τα σε ισόβια μετανάστευση προς εκμετάλλευση;

  Αμαρτήσατε Κύριοι, αμαρτήσατε γιατί αλληθωρίσατε για να περάσετε μέσα από ανύπαρκτα κενά, αδιαφορώντας για το απλούστερο «Ότι τα Οσιότερα και Ιερότερα των Μνημείων της Ανθρωπότητας, με τα όποια συναφή και τα όποια τιμαλφή δεν μετακινούνται χάριν των πιστών τους! Οι πιστοί μετακινούνται, χάριν αυτών!»

  Πως να μετακινήσεις τη Βηθλεέμ; Το Ναό της Αναστάσεως πως να τον διαχωρίσεις, απ’τον Άγιο Τάφο; Τον ομφαλό της Γης πωςν’αποκόψεις απ’τους Δελφούς; Τα μάτια του Ηνίοχου πώς ν’αντικρύσεις σ’άλλες πολιτείες;

  Σας ήταν αλήθεια, Κύριοι Αθάνατοι, τόσο δύσκολο ν’αντιληφθείτε, ότι τούτο το Φως το Ολυμπιακό έχει μια πηγή; Τούτος ο Ύμνος ο Ολυμπιακός έχει μία γλώσσα, μια φωνή, μια γραφή; Σας ήταν αλήθεια τόσο δύσκολο ν’αντιληφθείτε, ότι τούτη η Χώρα και τούτοι οι Χώροι ειν’απ’τη Φύση, τη Μοίρα και τους Θεούς χαρισματικοί κι’ανέσπερα φωτεινοί;

  Σας ήταν αλήθεια τόσο δύσκολο κύριοι ν’αντιληφθείτε ότι οφείλατε περισσότερο σεβασμό στη Χώρα που γέννησε τον Πολιτισμό και τη Δημοκρατία και ν’αποδώσετε σ’αυτή, αν μη τι άλλο, τα αυτονόητα των ων ουκ άνευ, για να παψουν επιτέλους οι απρέπειες, οι ασέλγειες και οι συλήσεις, που εις βάρος των τέκνων της διαπράττονται κατά συρροήν και εξακολούθηση; Γιατί;

  Γιατί μπορεί του Λούβρου το Μουσείο στο Παρίσι να’χει αξιοθαύμαστα εκθέματα! Όμως η Νίκη της Σαμοθράκης ποτέ δεν έπαψε, κατά την ταπεινή μου άποψη, ν’αποτελεί Ήττα της Γαλλίας και η αιχμαλωσία της Νίκης, ενέργεια ποταπή!

  Γιατί μπορεί το Μουσείο του Λονδίνου να’χει εκπληκτικά εκθέματα από διάφορες Χώρες του Κόσμου! Μπορεί ακόμα αρκετές απ’τις Χώρες αυτές να αισθάνονται εθνική υπερη φάνεια, για την έκθεσή τους στο διάσημο Μουσείο! Όμως οι Έλληνες και όχι μόνο, κύριοι, ποτέ δεν έπαψαν να βλέπουν τα ιερά μάρμαρα δεμένα χειροπόδαρα, με μπάρες ασφαλείας και σιδεριές, δίκην ισοβίων καταδίκων!

  Γιατί οι Έλληνες και οι γνωρίζοντες έχουν συναίσθηση ότι τα ιερά τούτα κειμήλια μόνο στην Ακρόπολη της Ανθρωπότητας μπορούν να σταθούν, στο ύψος τους! Και όχι εκεί που προσφωνούνται με την αναίσχυντη ύβρη Ελγίνεια, ένεκα του συλητή νονού και βιαστή τους Άγγλου διπλωμάτη Έλγιν!

  Μπορεί εν πάση περιπτώσει οι Ολυμπιακοί, να είναι ένα των Οραμάτων της Ανθρωπότητας, δε μπορεί όμως επουδενί η σάρκωση τέτοιων οραμάτων να εγείρει διαφωνίες, πολυ γνωμίες και προβληματισμούς για θέσεις, αναθέσεις, προθέσεις, σχέσεις και διασυνδέσεις, περί σπονσόρων, χορηγών, προϋπολογισμών, ισολογισμών και άλλων κακότοπων που ανεξέλεγκτα, κατά περίπτωση, αυξάνονται και πληθύνονται στο διάβα του χρόνου!

  Δε μπορεί οι Ολυμπιακοί να γίνονται δέλεαρ για καταχρήσεις και υπεξαιρέσεις εκλεκτών του λαού και την κατάντια Λαών! Έχει παρατραβήξει το θέμα φτάνει πια έλεος, έλεος! Έλεος!

  Τί λέτε αν η Βραζιλία δεν είχε πάρει τους Ολυμπιακούς και η Πρόεδρος Ρουσέφ έβαζε τους Βραζιλιάνους ν’αλαλάζουν απ’τη Χαρά τους, με την ανάθεση, όπως ο Σημίτης τους Έλληνες, θα υπήρχε το πρόσχημα, για ότι έγινε και γίνεται! Κάποτε όμως ο κόμπος σπάει το χτένι και κάποιες φορές το συνθλίβει!

  Δε γίνονται πια ανεκτές αυτές οι ανορθογραφίες, αυτές οι αντιθέσεις, τούτες οι ανωμαλίες! Να ξοδεύονται δις και να καίγονται και άλλοι να λιμοκτονούν στεγνώνοντας και λιώνοντας από τη γύμνια και την πείνα!

  Τι να πρωτοσκεφτεί κανείς για το θέμα αυτό; Ότι το ένα στα τρία άτομα του πλανήτη μας, υποφέρει από «Ασιτία» και ότι ο αριθμός αναμένεται να υπερβεί τα 2.5 δις μέχρι το 2020;

  Ότι  35.000 άνθρωποι εκ των οποίων 5000 παιδιά, πεθαίνουν την ημέρα από έλλειψη ασφαλούς νερού και συνθηκών υγιεινής; Ότι το 50% του πληθυσμού της Γης βιώνει με αποδοχές κάτω του ορίου της φτώχιας και το όριο είναι τα δύο (2) δολάρια την ημέρα;

  Ή τέλος το ότι 85 άνθρωποι όλοι κι’όλοι, έχουν όσα έχουν μαζί 3.5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, το ήμισυ δηλαδή του πληθυσμού της Γης;

  Δε γίνεται η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία να είναι στους G 20, ούτε και να είναι η Κίνα δεύτερη σε Δισεκατομμυριούχους στον Κόσμο, η Ινδία τρίτη και η Βραζιλία 11η! Δε γίνεται! Και όταν γίνεται, κάτι συμβαίνει, κάτι μυρίζει και κάτι δυσοσμεί αφόρητα!

  Είκοσι οχτώ (28) Αρχηγοί Κρατών παρέστησαν στην τελετή έναρξης του Μαρακανά στο Ρίο και ανάμεσά τους ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ! Έφαγα τον κόσμο να βρω μία φωτογραφία –τη μόνη που βρήκα είναι η παραπάνω - να τους καμαρώσω, όμως έπεφτα μόνο πάνω σε φωτογραφίες της Ζιζέλ! Αυτή είναι η κατάντια μας, αυτά τα μαύρα χάλια μας!

   Όλα τούτα συνιστούν αδικίες, ασυδοσίες και βαριές αμαρτίες των πολιτικοκοινωνικών μας συστημάτων και των ηγετών μας!

  Σε λίγο τα περισσότερα από τα μεγαλοπρεπή έργα θα γίνουν και στη Βραζιλία Φαντάσματα Φρίκης, που αντί να κυνηγούν τους «μύστες» τους, θα κυνηγούν τους απλήρωτους κτίστες τους!

  Η λύση φυσικά δεν είναι η κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων! Η λύση είναι μία και μόνον κύριοι, η κατανόηση της αναγκαιότητας επαναπατρισμού των Ολυμπιακών στη Χώρα!

που τους γέννησε, τον τόπο που τους ανέθρεψε και το Χώρο, που τους ανέδειξε, την Αρχαία Ολυμπία, δηλαδή και μόνον αυτή, για το καλό της Ανθρωπότητας!

  Κύριοι «Αθάνατοι κι’ Ολύμπιοι Θεοί» μία φορά σκεφτείτε και σαν κοινοί θνητοί! Στο κάτω κάτω της Γραφής, εδώ δεν είναι Ουρανοί, εδώ ειν’ο Πλανήτης Γη!

  *Κατωτέρω παρατίθεται το βραβευμένο Ποίημα.

ΣΑΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ 2004 ΑΘΗΝΑ

Έβλεπα… Ένιωθα… κι’εγραφα.

Σαν Επισκέπτες γύρισαν και πάλι στην Πατρίδα

με παρακάλια, Προσευχές, Ευχές και επαιτεία!

Η Ολυμπία έκλαιγε, μαζί της κι’η Αθήνα

που’χαν τα τέκνα τους να δουν εκατονταετία!

Αλλιώτικοι φαινόντουσαν σε Πνεύμα και Ουσία

αυτοί που ήταν κάποτε, της Γης η Πεμπτουσία!

Ελάχιστα πια έμοιαζαν στη Μάνα Ολυμπία

κι’ο Στοχαστής π’οργίστηκε έψαξε την αιτία!

Τους Μύησαν και μύρισαν καλή μου Ολυμπία

αυτοί που μοσχοβόλαγαν, Ελιά, Μυρτιά και Σμύρνα!

Τους πλούτισαν και φτώχυναν, είπε με παρρησία

Παρηγοριά της σιωπής για την Φιλοξενία!

Τα ρούχα τους ήταν χρυσά, χρυσή κι’η αλυσίδα

η αλυσίδα του ραγιά από την ομηρεία!

Την ομηρεία των πιστών, του Βασιλιά του Μίδα

Θετών Γονιών και χορηγών, καημένη Ολυμπία!

Σαν επισκέπτες γύρισαν για λίγο στην Πατρίδα

αλλιώς δεν τους επέτρεπαν οι φύλακες τί κρίμα!

Κι’ήταν αυτοί Αθάνατοι με Στέμμα και Πορφύρα

κι’αχάριστοι, που όφειλαν το παν στην Ολυμπία!

Σαν Επισκέπτες γύρισαν και πάλι στην Πατρίδα

και οι Ρωμιοί ανέστησαν ξανά την Ιστορία!

Τους Εαυτούς τους νίκησαν, σάρωσαν τα Βραβεία

μέχρι Χρυσό που πήρανε και στη νοοτροπία!

Ο Ερχομός τους Θρίαμβος, Δόξα, Μεγαλουργία

από Θεών σενάρια, Θεών σκηνογραφία

και μια Ψυχή Ελληνική, Ψυχή για Μεγαλεία

Πρωταθλητή, σ’αυτή τη Γη, τρίτη Χιλιετία!

Δύο Χιλιάδες Τέσσερα, Ολυμπιάς κι’Αθήνα

Ολυμπιάς Ελληνική, Ολυμπιάδα Θεία!

Με σένα ποιος να συγκριθεί σε Πνεύμα και Ουσία

που είναι μία η Ελλάς κι’η Ολυμπία μία!

Γοργά περνάει η Χαρά στου χρόνου την κλεψύδρα

κι’ακόμα γρηγορότερα σαν είναι Ευτυχία!

Μα πάνω που τερμάτισε ξέσπασε καταιγίδα

κι’εβρεξε κρίμα ο Θεός και δάκρυ η Αθήνα!

Σαν Επισκέπτες γύρισαν και πάλι στην Πατρίδα

σαν Μετανάστες έφυγαν να πάνε για την Κίνα

γιατ’είχαν ρήτρα ποινική από την Ομηρεία

ισόβια να στερηθούν Μάνα κι’ελευθερία!

Ο φυγεμός τους ρέκβιεμ, καημός, θρήνος κηδεία

σε τέλεση, εκτέλεση, που’μοιαζε παρωδία!

Άλλος με δράμα το’βλεπε, άλλος με παντομίμα

το Στοχαστή πιέζοντας, να πει στην Ικεσία!

Θεέ του Δίκιου, ω Θεέ, δέξου την Ικεσία

σαν μια παράκληση βαθιά και σαν κατάρα Θεία!

Θεέ του Δίκιου, ω Θεέ, σκέψου την Ολυμπία

και πεσ’μου τι’ναι δίκαιο και τι’ναι αδικία!

                                                                     Με Τιμή

                                                                Σπύρος Κίκερης