ΨΥΧΙΚΟΙ ΔΕΣΜΟΙ!

Σπύρου Κίκερη.

ΨΥΧΙΚΟΙ ΔΕΣΜΟΙ!

«Οι Ψυχικοί Δεσμοί

των Σχέσεων Θεοί!»

*Μ’αφορμή τη Συναυλία ενός Ιδιαίτερου Φίλου!

Συναυλία Μιχάλη Ρακιντζή 17/9/2019 Τεχνόπολη!

*Κι’όμως ήμουν εκεί

έστω κι’αν δεν πήγα!

   Στους ψυχικούς δεσμούς δεν υπάρχουν αποστάσεις, ούτε και χρονικές διαστάσεις! Στους ψυχικούς δεσμούς οι σχέσεις είναι, αν όχι Αιώνιες, τουλάχιστον αδιαλείπτως ισόβιες!

   Με το Μιχάλη συνδεθήκαμε όταν η αγάπη του για την Αεροπορική ιδέα, του ζήτησε επίμονα σάρκωση! Υπήρξε μαθητής μου, που τον βοήθησα στην πραγμάτωση του όνείρου του! Την προσφορά μου θεώρησε μεγάλο χρέος!

   Μ’εκτίμησε υπέρμετρα, όταν παρήγγειλε Ελικόπτερο (Ε/Π) (Robinson-22 Mariner) στην εταιρεία που δούλευα και πληροφορήθηκε ότι η προμήθεια (Commission) που διακαιόμουν,  του είχε δοθεί σαν έκπτωση!

   Στο Ε/Π δώσαμε χαρακτηριστικό κλήσεως SX-HMR, σύμφωνα με τους κανόνες ICAO, που ισχύουν για τη χώρα μας και τη

συγκατάθεση ΥΠΑ. Το SX σημαίνει Ελληνικό Νηολόγιο, το Η σημαίνει ελικόπτερο από το (Helicopter) και το MR σημαίνει Μιχάλης Ρακιντζής!

   Το πρώτο του σόλο το έκανε αιφνίδια σ’ένα ερημονήσι στον κόλπο Λούτσας - Βραβρώνας! Ναι μια μέρα ενώ είχαμε προσγειωθεί εκεί του είπα: «Τώρα εγώ θα κατέβω και’συ θα πας μια βόλτα μόνος σου! Να, εδώ έχω ένα φορητό ασύρματο, στη συχνότητα θα είμαστε οι δυο μας!»

   Με κοίταξε περίεργα, τον αποχαιρέτησα κι’έφυγε να σαρκώσει την πιο μεγάλη στιγμή, που μέλλει να γνωρίσει ο κάθε Ιπτάμενος σε όποιο πτητικό του οδοιπορικό!

   Στη συνέχεια οι πτητικές μας περιπέτειες ήταν πολλές, άλλες διασκεδαστικές και άλλες αγωνιώδεις, με καιρούς και απρόοπτα!

   Αρκετά καλοκαίρια κάναμε ολιγοήμερες διακοπές στο χωριό καταγωγής του, τους Έρφους Ρεθύμνου, στην περιοχή του Μυλοπόταμου! 

   Σχεδόν όλα τ’απογεύματα κάναμε μία βόλτα σε διάφορα σημεία, με προτίμηση τη λίμνη Κουρνά, όπου πλατσουρίζαμε κάνοντας διάφορα, κι’απολαμβάνοντας την εκπληκτική της ομορφιά!

   Τί αλήθεια να πρωτοθυμηθώ; Το Σπήλαιο Μελισσάνης στην

Κεφαλονιά, που εγώ μπήκα μέσα κι’εκείνος τράβαγε Βίντεο; Μία απογείωσή μας με ανέμους πάνω από 45 ΚΝΤS (ΝΜ) – (80 ΧΛΜ) και ριπές πάνω από 20, που μας ανάγκασε κακήν κακώς να πιάσουμε ανάμεσα από δύο πολυκατοικίες του Ρεθύμνου για να προφυλαχτούμε;

   Την επιστροφή μας από Κρήτη για Αθήνα (Ελληνικό), με κόντρα άνεμο 40 και πλέον μιλίων, που μας ανάγκασε να πιάσουμε στο Καβούρι, πλάι απ’το NDB (Συγκρότημα Φάρος), με μηδενικές ενδείξεις καυσίμου, για να στείλουμε τον Κώστα το Λεμό, κι’αυτόν μαθητή μου, να μας πάρει λίγο καύσιμο, για να πάμε στο Ελληνικό, που ήταν σε απόσταση πτήσης δύο (2) λεπτών;
      Να θυμηθώ ότι όταν κάποτε γυρίζαμε στο Ελικοδρόμιο Κορωπίου, είδαμε στο τότε κατασκευαζόμενο αεροδρόμιο (Α/Δ) Ελ. Βενιζέλος κατακλυσμό από ανεμοστρόβιλους κι’εκείνος

έκπληκτος με ρώτησε: «Τι είναι αυτά Σπύρο», για να πάρει την απατηλή απάντηση: «Εκρήξεις Μιχάλη μου από την κατασκευή του Α/Δ!» Πώς τους περάσαμε; Με σλάλομ!
   Να θυμηθώ μία αποστολή, που εν τέλει καταχωρήθηκε στο βιβλίο Guinness του 1996 και εκτελέστηκε στις 23/7/1995! Μια αποστολή, που έγινε στα λιμάνια Θάσου και Καβάλας και είχε έρθει να με βοηθήσει; Μια αποστολή ελεύθερης πτώσης του Ελληνοαμερικανού Παναγιώτη. Μαυρίδη, από ύψος εν τέλει 85 μέτρων, χωρίς εξοπλισμό επιβράδυνσης, με κατακλυσμένη από πλήθος κόσμου την παραλία της Καβάλας ώρα 18:00; Να θυμηθώ την τρομάρα του Μιχάλη στο δεύτερο άλμα, όταν και μου έλεγε: "Σπύρο ακόμα δε βγήκε, ακόμα δε βγήκε ....."  και όταν ήρθε στην επιφάνεια μου είπε, "φαίνεται τελείως ζαλισμένος, κι'απολύτως αδύναμος να κινηθεί",  όπως και πράγματι ήταν! (Περισυνελέγη από λέμβο του Λιμενικού!) Μετά από μισή ώρα μου ζήτησε να κάνει και τρίτο άλμα, από το οποίο τον απέτρεψα! Το τι αντιμετωπίσαμε σ'αυτή την αποστολή και το τι παραλίγο να μας συμβεί, ας το αφήσουμε σαν επτασφράγιστο μυστικό, δοξάζοντας το Θεό!

   Ή να θυμηθώ ότι όταν πούλησε το Ε/Π, ήρθαν να το παραλάβουν στο Αεροδρόμιο Ελληνικού, δύο Ιταλοί εκπαιδευτές στον τύπο, ο ένας προερχόμενος από την Ιταλική Πολεμική Αεροπορία, πλην όμως δε μπορούσαν να βάλουν το Ε/Π πάνω στο τρέιλερ μεταφοράς!

   Ανήσυχος ο Μιχάλης προ του προβλήματος, με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: «Έλα σε παρακαλώ, πρέπει να μεταφέρουμε το Ε/Π στο Ελικοδρόμιο Κορωπίου, που έχει γερανό, να το σηκώσουμε για να το τοποθετήσουμε στο τρέιλερ! 

   Πήγα στο Ελληνικό και όταν είδα το τρέιλερ, είπα: «Καλά δε μπορούν να το βάλουν εκεί πάνω;» Χωρίς χρονοτριβή, παρά τις εκκλήσεις του αεροναυπηγού ΥΠΑ, που παρίστατο, έβαλα μπροστά το Ε/Π και χωρίς καμιά οδηγία από κανέναν το’βαλα κινούμενος προς τα πίσω, με την πρώτη προσπάθεια!
   Ο θαυμασμός του για μένα σαν πιλότου ήταν τεράστιος και δεν ήμουν ο μόνος που είχα πετάξει μαζί του, γιατί εκείνος είχε πετάξει και στην Αγγλία και στις ΗΠΑ!  Φυσικά δεν είναι πολλοί, που έχουν δει Robinson 22 Mariner σε ανάστροφη, εκείνος το είδε σε Loop! Ήμουν ο μόνος άνθρωπος που σε τηλεοπτικές του εμφανίσεις ζήτησε την παρουσία μου!

   Δεν θα ήθελα άλλο να επεκταθώ, στα πτητικά, που βιώσαμε από κοινού και όχι μόνο, άλλος είναι ο σκοπός της γραφής μου και ο σκοπός είναι να παρουσιάσω την άγνωστη πλευρά του Ανθρώπου Μιχάλη Ρακιντζή, που σίγουρος είμαι, ότι πολλοί αγνοούν!

   Τον ξέρω καλά, γιατί έχουμε βασικά κοινά! Έχει τόσες ευαισθησίες και ανησυχίες για τα εν γένει δρώμενα και τεκταινόμενα εν γένει, που ίσως κανείς δεν φαντάζεται!
      Ένας απόλυτα πετυχημένος καλλιτέχνης, με πολλούς χρυσούς και πλατινιένους δίσκους, με διεθνή καριέρα και απήχηση, ένας πολυδιάστατος Μουσικός - Τραγουδοποιός, που

μπορεί να γράψει, σχεδόν όλα τα είδη μουσικής, αν σκεφτεί κανένας ότι κατά βάση είναι καλλιτέχνης της Ποπ Ροκ μουσικής και έγραψε από τον Βασίλη Καρρά, τον Κοντολάζο, τον ΄Αγγελο Διονυσίου, την Ελένη Δήμου, τη Σοφία

Αρβανίτη, μέχρι τον Ian Gillan των Deep  Purple και την Boney Tailer!  Ένας πρωτοπόρος της Ελληνικής Μουσικής, μια κι'εκείνος έφερε τη μουσική των υπολογιστών, για πρώτη φορά στη Χώρα μας ... Όμως επειδή για τα μουσικά του επιτεύγματα, πρέπει να γράφει κανείς ώρες για εκείνον κι'εμένα δεν είναι αυτός ο σκοπός! 
   Απλά θέλω να υπογραμμίσω τις θετικές ιδιαιτερότητες ενός ανθρώπου απόλυτα επιτυχημένου στη δυσκολη δουλειά που διάλεξε, ενός ανθρώπου που αγαπήθηκε και αγάπησε, που αγαπά και αγαπιέται, ενός ανθρώπου που εκτιμωμένων όλων των παραμέτρων, θα'πρεπε να δείχνει στο έπακρο ευτυχισμένος, που όμως η ευτυχία  στο πρόσωπό του σκιάζεται από μια, κατ'εμένα, διάχυτη απόκρυφη μελαγχολία!
   Μια μελαγχολία για τον κόσμο εν γένει, που βιώνουμε και για την κατάσταση του οποίου συχνά παραπονιέται, επιθυμώντας ένα επίπεδο παραδοχής στη λογική, που κατ'εκείνον είναι εφικτό, τουλάχιστον για τη Χώρα μας!

   Ο Μιχάλης είναι ένας Ασκητής της Ζωής και της Ψυχής, θα έλεγα ένας σύγχρονος Νώε, που έχει δύο Κιβωτούς, μία το σπίτι

του και την άλλη το Στούντιό του! Η μεταξύ τους απόσταση πάνω στην παραλιακή δεν είναι πάνω από 900 μέτρα!

   Το σπίτι του μοιάζει με μικτό μοναστήρι για τρεις, την πολυαγαπημένη του Μητέρα Μαρία σε ρόλο Ηγουμένης και την αξιαγάπητη αδελφή του Μαρίνα, που τον συνοδεύει και στα πιο πολλά του τραγούδια!

   Το Στούντιο μοιάζει με Σκήτη, για δυο, για κείνον και την Αγαπημένη του Κωνσταντίνα Στεφανοπούλου, που αποφάσισε προ πολλού να τον ακολουθήσει σ’όλα του τα βήματα και τις συνήθειές του, διακόπτοντας μια λαμπρή τηλεοπτική καριέρα! 
    Κάπου εδώ οφείλω να πω ότι, ίσως δε γίνονταν αλλιώς, μια και η Μητέρα του ήταν κόρη πολύτεκνου Ιερωμένου κι'εκείνος φυσικά εγγονός του!

   Το Στούντιο πέρα από τα μηχανήματα διακοσμούν εφτά (7)

πανέμορφες, γατούλες, που όλες τις μάζεψε από λύπη, άλλες από τα σκουπιδια κι'άλλες από το δρόμο! Ναι είναι ιδιαίτερα φιλόζωος κι'αυτός και οι δικοί του! Θυμάμαι την οδύνη τους, με το χαμό του Ρίκου - Μαλτεζάκι - που και τί δεν έκανε να του δώσει έστω κι'ελάχιστη παράταση ζωής! 
   Το μπαλκόνι του είναι περιστερώνας! Και πείτε μου ειλικρινά, αν κάποιος έχει δει οικόσιτο περιστέρι, με φωλιά σε πολυέλαιο; Εδώ υπάρχει ένα μας ακόμα σημαντικό κοινό, που αν κανένας εμβαθύνει σ'αυτό θα βγάλει πολύ περισσότερα!

   Ελάχιστα βγαίνουν έξω με τη σύντροφό του, εκτός φυσικά των επαγγελματικών υποχρεώσεων! Προσωπικά δεν έχω δει άλλον άνθρωπο τόσο λιτό, όσο το Μιχάλη! Λιτό στα πάντα του! Ανάλογη με τη λιτότητά του είναι και η ευαισθησία του!

   Ένα επιπλέον κοινό μας χάρισμα είναι η διαισθητικότητα, που μας διέπει! Θυμάμαι στο πρώτο Μνημόσυνο του Πατέρα του, του ανυπέρβλητου στον χαρακτήρα Κο Γιώργο, στους Έρφους, ότι κοιμηθήκαμε στο ίδιο δωμάτιο, στη μία άκρη εκείνος στην άλλη εγώ!

   Πρωί, πρωί τον ρώτησα πως κοιμήθηκε; Καθόλου καλά μου είπε! Εσύ; Καθόλου καλά, του είπα, συμπληρώνοντας, ξέρω τι μου συνέβη και τι σου συνέβη, υπήρχε άνθρωπος εδώ μέσα και ξέρεις ποιος ήταν! Ο πατέρας μου, μου είπε, κατασυγκινημένος!
   Ναι εκτιμούσε υπέρμετρα τον πατέρα του Κο Γιώργο, από τον οποίο πήρε τα πρώτα μουσικά ακούσματα μια και ήταν Λυράρης, αλλά και συμαντικός γλύπτης - σκαλιστής! Έναν πατέρα που αρκούντως τον στερήθηκε, γιατί χρόνια ταξίδευε σαν μηχανικός στα καράβια και ο οποίος σ'ένα από τα πρώτα του ταξίδια, διακρίνοντας τη μουσική του κλίση, του'φερε μια πανάκριβη κιθάρα!

   Με το Μιχάλη βλεπόμαστε σπάνια, όμως έχουμε επικοινωνία μέσω του διαδικτύου και φυσικά σχετικά συχνή, μέσω τηλεφώνου! Όμως δεν είναι τόσο απαραίτητο! Το ψυχικό δεσμό δύο ατόμων, εφόσον αυτός αναπτυχθεί, ουδείς και με τίποτα μπορεί να διασαλεύσει!
    Θ'άξιζε ίσως να πω ότι κάποτε μου είχε υποσχεθεί να πάμε μαζί στην πατρίδα μου Πρέβεζα! Όταν κάποια στιγμή μιλήσαμε του είπα: "Και'γω νόμιζα, ότι όταν δίνουμε σε κάποιον το λόγο μας, τον κρατάμε!" Μη μου μιλάς έτσι ρε Σπύρο μου είπε! Την ίδια μέρα ήρθε με το αγαπημένο του Mazda - RX8, και τον κιθαρίστα Τέρη Μαυρίδη  λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, έφαγε τον κόσμο να με βρεί και αναχώρησε κατά τις έντεκα το ίδιο βράδυ για επιστροφή! Με το ίδιο αυτοκίνητο ένα βράδυ στη Συγγρού χτύπησε διακόσια εβδομήντα (270) χιλιόμετρα και σε μία λακκούβα, ο Θεός έβαλε το χέρι του να μην απογειωθούμε και οι δυο μια και δεν φορούσαμε ζώνες και το αυτοκίνητο ήταν γκάμπριο!
    Ήταν άριστος οδηγός και όταν πήγε στην Αγγλία για σπουδές, πρώτα ασχολήθηκε με αγώνες αυτοκινήτων και ύστερα πέταξε με ελαφρά αεροπλάνα, που δεν τον ενθουσίασαν , σ'αντίθεση με το  Ε/Π  που η πτήση του τον τρέλαινε! Έτσι κάπως ήταν μοιραίο να γνωριστούμε μαζί και να συνδεθούμε τόσο πολύ!

   Ένιωσα ειλικρινά την αδήριτη ανάγκη, να εκφραστώ δημόσια, για ένα είδος ανθρώπου, που το ποιόν του σπανίζει και εκπλήσσει θετικά, κι’αυτό μ’αφορμή τη μη μετάβασή μου, στην τελευταία επαγγελματική του εκδήλωση, παρά την προσωπική του πρόσκληση!

   Όμως υπόσχομαι, όπως και να’χει, ότι στο Σταυρό του Νότου θα πάω! Ίσως γιατί το όνομα του χώρου, ταιριάζει και στους δυο μας!

   Εύχομαι σ’εκείνον τ’αγαπημένα του πρόσωπα και τα ζωάκια του , να είναι πάντα καλά και τον ευχαριστώ για κάποιες μελοποιήσεις στίχων μου! 

ΣΧΟΛΙΑ  στο: https://www.facebook.com/sryros.kikeris/posts/2608455149221800

                                                                       Με Τιμή

                                                                 Σπύρος Κίκερης.