 |
| ΣΠΥΡΟΥ ΚΙΚΕΡΗ |
ΠΡΕΒΕΖΑ
ΚΑΙ ΣΑΡΔΕΛΑ!
«Εις Μνήμην της Αγίας Παπαλίνας!»
(Γενοκτονία
και Αχαριστία!)
Πριν 25 Χρόνια!
Πριν 25 χρόνια, έκανα μία πτήση ελέγχου του Αμβρακικού, με το νυν Διευθυντή
Χαραλαμπίδη, με άριστες σπουδές!
Με θλίψη και οδύνη θυμάμαι τα λόγια του: «Κε Κίκερη είθε ο Θεός ψεύτη να
με βγάλει, τούτος ο κόλπος είναι καταδικασμένος να πεθάνει!»
Η Πρέβεζα και η Σαρδέλα ήταν Ένα!
Η Πρέβεζα και η Σαρδέλα χρόνια και χρόνια ήταν ένα! Όλοι εμείς οι πιο παλιοί,
σ'αυτήν οφείλουμε, ειλικρινά, την επιβίωσή μας, γι'αυτό και της χρωστάμε πολλά!
Εμάς τους Πρεβεζάνους, μας είπαν και μας
λένε, πειραχτικά, «Σαρδελάδες» γιατί τη βάλαμε, λέει, στο κλουβί να λαλήσει!
Για μένα, ειλικρινά, «Στέμμα» έπρεπε να της βάλουμε και βασίλισσα να την
κάνουμε ή ακόμα και Θεά, με χρυσή περικεφαλαία σαν την Αθηνά, προστάτιδα δε της
Πόλης, να την ανακηρύξουμε, διαχρονικά!
Σαρδέλα Αλλοδαπή!
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί με πείραξε, όσο
τίποτα, όταν σε καλή ψαροταβέρνα της πόλης, προχθές - 14 Ιουλίου 2018 - μου σέρβιραν, σαρδέλα ψητή, πλην αλλοδαπή!
Για όσους δε γνωρίζουν, η Σαρδέλα της Πρέβεζας είναι χαρακτηριστική,
λόγω
Ρώτησα, κατόπιν εορτής, γνωστούς για το πού μπορώ να βρω σαρδέλα
Αμβρακικού και μου είπαν, ούτε λίγο, ούτε πολύ, «πουθενά!»
Η Επιβεβαίωση!
Την Κυριακή το πρωί, πήγα στα ψαροκάικα
κι'απ'αυτό που είδα κάηκα! Ο Μαιτρ του είδους Σπύρος Καπλάνης, δεν έφερε ούτε
ένα κιλό!
Τη Δευτέρα, λίγο πριν φύγω, ξαναπήγα, είχε ελάχιστες! Και να σκεφτεί
κανείς
Πάει η "παπαλίνα" σκέφτηκα, πάει η
μεγάλη κυρία μονολόγησα, πάει η "σωτήρα" μας μοιρολόγησα, πάει το
σύμβολό μας! Πάει κι'αυτή, λες κι'είναι κοινή θνητή!
Την έφαγε η ανθρώπινη απληστία και η ασυδοσία,
που δεν έχει μέτρο και Θεό και που την κυνηγά αδιαλείπτως, χωρίς ν'αφήσει ίχνος
περιθωρίου και κενό, προς διαιώνιση του είδους, σ'ενα ανελέητο κυνηγητό, χωρίς
όσιο και ιερό!
Ούτε Λέπι, για Δείγμα!
Κρίμα, ντροπή, έλεος, δεν αφήσατε, ούτε «λέπι
της» για δείγμα! Έτσι για να την
Και να σκεφτεί κανείς ότι στη δεκαετία του 50 και του 60, τέτοια εποχή,
όλος ο βυθός της παραλίας από την μία άκρη (Τέως Μονοπώλιο) ως την άλλη (
Βράχος Κοντρί) ο βυθός άσπριζε, από τη Σαρδέλα!
Αλλά μήπως είναι μόνο η Σαρδέλα;
Αλλά μήπως είναι μόνο η σαρδέλα; Εκείνη η μοναδική Γάμπαρη (γαρίδα) του
Αμβρακικού τι έγινε; Μήπως αυτοκτόνησε; Ασφαλώς όχι, δεν αυτοκτονούν τα
θαλάσσια είδη, εμείς απερίσκεπτα τα εξολοθρεύουμε και τα εξαφανίζουμε σε μια
ανόητη γενοκτονία, από απληστία!
Βλέπετε ότι είναι τόσο δύσκολο, να κατανοήσουμε τα αυτονόητα, που
συνιστούν η Φυσική και Θεϊκή ακρίβεια, τήρησης, κάποιων κύκλων, που από κοινού
προνοούν, για την παραγωγή και αναπαραγωγή, θαλάσσιων παραγώγων, αναγκαίων για
τη διατροφή μας, με μία και μόνη προϋπόθεση, τον υποτυπώδη σεβασμό για την
αμείωτη ύπαρξή τους!
Θυμάμαι Παιδάκι!
Μα θα μου πείτε το Κράτος και οι αρμόδιοι
φορείς τί κάνουν; Και'γω εδώ θα επικαλεστώ το «Εδώ γελάνε!» Ναι εδώ γελάνε,
γιατί ασύστολα μας εξαπατάνε!
Ιχθυολόγος δεν είμαι ούτε περιβαλλοντολόγος, όμως έψαξα το θέμα
κι’απόρησα, για το πόσες μελέτες υπάρχουν, για τα προβλήματα του Αμβρακικού,
εκείθεν ότι και να πω, θα είναι περιττό!
Απλά θυμάμαι σαν παιδάκι, οχτώ, εννιά ετών, έμενα κοντά στη θάλασσα,
πίσω από το παλιό τελωνείο, πλάι από τη βάση! Καθημερινά, λοιπόν, πήγαινα για
ψάρεμα, εκεί στο μόλο, ανάμεσα από το σπίτι του Τσακαλώτου και του Καφενείου
Χρόνη!
Τα σύνεργα, μια πετονιά καμιά δεκαριά μέτρα όλη κι’όλη, χωρίς μολύβι,
μ’ένα
Όμως πάνε οι καλοί οι χρόνοι, πάνε και δε γυρίζουν πια! Πλέον οι
ψαρόβαρκες γυρνάνε με τρία και τέσσερα κιλά, σε λίγο είναι βέβαιο, ότι θα
πάψουν να πηγαίνουν!
Μια Μοιραία Πρόβλεψη Ειδικού, για τον Αμβρακικό!
Ναι μ’αυτή την Ιστορία, μου ήρθε στο νου μια σχολαστική πτήση, που έκανα
με ελικόπτερο, στον Αμβρακικό, πριν είκοσι πέντε χρόνια, ήδη την παρούσα γραφή, μ'αυτή προλόγησα!
Ήταν στα παραλειπόμενα, μιας περιπετειώδους αποστολής, που έκανα με την Greenpeace, το 1993!
Τρεις βδομάδες πάνω σ’ένα καράβι της οργάνωσης, να ψάχνω τρεις ώρες με
το πρώτο φως και τρεις ώρες το σούρουπο, μέχρι το τελευταίο φως στ’άγριο
Όταν τους εντόπιζα, έπαιρνα το ίχνος τους και το βράδυ είχε επιχείρηση!
Οι θαλασσόλυκοι της Greenpeace, με
φουσκωτά έπιαναν τη μία άκρη, την έφερναν στο καράβι και εκείθε με βίντσι το
τραβούσαν, μέχρι να τους πάρουν χαμπάρι οι Ιταλοί, για να γίνει χαμός! Τα
δίχτυα τα πήγαιναν στη Ρώμη έξω από το κοινοβούλιο!
Μαζί μου ήταν πάντα, ο νυν Διευθυντής της Greenpeace Ελλάδος,
Φυσικός, Ωκεανολόγος, Περιβαλλοντολόγος Νικόλαος Χαραλαμπίδης, υπεύθυνος τότε
της θαλάσσιας Οικολογίας!
Κάπου προς το τέλος της αποστολής και ενώ ήμασταν στην Κεφαλονιά, ένα
πρωί, μου είπε: « Πάμε μια βόλτα να δούμε τον Αμβρακικό, μ’ενδιαφέρει πολύ!»
Αυτό που είδαμε μας τρόμαξε, προς στιγμή είπα,
δεν τρώω ξανά ψάρι! Εκείνο που άκουσα, από έναν ειδικό όμως ήταν εφιαλτικό! "Αυτός ο κόλπος δεν έχει μέλλον! Κε Κίκερη είθε ο Θεός, ψεύτη να με βγάλει, τούτος ο κόλπος είναι αναγκασμένος να πεθάνει!" Μου είπε, κουνώντας περίλυπα το κεφάλι του!
Γι’αυτό Αγαπητέ Κε Δήμαρχε!
Δεν ξέρω αν έφτασε το τέλος του Αμβρακικού, εκείνο που ξέρω είναι ότι οι
Εδώ όμως, που φτάσαμε ένα συνιστώ, κι’αυτό προς τον αξιότιμο Δήμαρχο
Πρεβέζης!
Αγαπητέ
Κε Δήμαρχε, καταργείστε σας παρακαλώ τη μεγάλη της Σαρδέλας Γιορτή, που κάθε
Αύγουστο κάνετε, γιατί είναι «Ιεροσυλία!» Ναι το να ταΐζετε τους Δημότες σας,
με σαρδέλες Μαϊμού, αντί Αμβρακικού είναι «Ιεροσυλία!» Ιεροσυλία ασυζητητί!
Αν όμως, όντως, Κε Δήμαρχε, θέλετε, κάτι να
κάνετε, προς τιμήν της, για την προσφορά της, την ίδια μέρα, του λοιπού
καθιερώστε και παγιώστε, ένα «Μνημόσυνο» στη μνήμη της! Τη μνήμη της «Αγίας
Παπαλίνας», που εκτιμώ ότι έφυγε, γιατί δε μας ανέχθηκε!
Με Τιμή και Θλίψη.
Σπύρος Κίκερης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας