 |
| ΣΠΥΡΟΥ ΚΙΚΕΡΗ |
ΟΝΕΙΡΙΚΑ ΠΡΟΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
Σ’ΟΔΥΝΗΡΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ!
Επετειακά!
Τιμής Ένεκεν!
Ανθυποσμηναγός (Ι) Χρήστος Πάντος
αναλήφθηκε στις 5/7/1977!
αναλήφθηκε στις 8/7/1977!
«Οι σκέψεις μας στις αμφιδρομίες τους
συντάσσουν καλύτερα τις μνήμες μας!»
«Έχω πολλές φορές πικρά μετανιώσει
που δεν κράτησα ημερολόγιο στη βιολογική μου διαδρομή!
Όμως δοξάζω το Θεό, που η μνήμη μου καλά κρατεί
και χωρίς βασικές παραλείψεις, με βοηθά, στην όποια μου γραφή!»
Εξωαισθητικές Αντιλήψεις!
Στην παρούσα γραφή, θα κάνω μία περιγραφή, καταστάσεων που βίωσα διαισθησιακά το 1977 και επαληθεύτηκαν, με απόλυτη ακρίβεια ημερολογιακά!
Αρκετές φορές, σε κάποιους μας συμβαίνουν πράγματα και
Το ξέρω ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, στο μεγαλύτερο μέρος του είναι ανεξερεύνητος, ακόμα ξέρω και ξέρουμε ότι ο χώρος των αγνώστων εγκεφαλικών μας διεργασιών, αργά αλλά σταθερά περιορίζεται!
Έννοιες όπως προαισθήσεις, διαισθήσεις, ενοράσεις κτλ ήδη στοιχειοθετούνται επιστημονικά, στο κεφάλαιο των εξωαισθητικών αντιλήψεων, από τους σύγχρονους νευροψυχολόγους!
Η Έκτη Αίσθηση (Sixth Sense!)
Όλοι έχουμε ακούσει κάτι ή έχουμε διαισθανθεί σχετικά με τη
Αυτή η μυστηριώδης έκτη αίσθηση, θεωρείται αδιαμφισβήτητα ότι υπάρχει, πέραν των πέντε (5) γνωστών αισθήσεων του σώματος!
Ψυχολόγος δεν είμαι.
Όμως για να μην παρεξηγηθώ, ψυχολόγος δεν είμαι, αν και αυτό δε μ’εμπόδισε να συγγράψω, βιβλίο ψυχολογικού περιεχομένου, που διαπραγματεύονταν, τους ψυχολογικούς προβληματισμούς των Ικάρων, στη σχέση τους με την πτήση!
Το βιβλίο λέγονταν «Το ξεκίνημα των Μεγάλων!» Γράφτηκε κατ’απαίτηση των Ικάρων της 52ας σειράς, που ανώνυμα σε σχόλια βελτίωσης των συνθηκών εκπαίδευσης, περιέχονταν εισηγητικά! Το Θέμα έφτασε στον Μοίραρχο, το Διοικητή, τον Πτέραρχο! Ποτέ δεν πήρα στη ζωή μου, τόσα συγχαρητήρια εγγράφως!
Το βιβλίο, παρά τα συγχαρητήρια, δεν βγήκε, σκόνταψε στις παροτρύνσεις του Κου Κουρή, για συνεργασία με νευροψυχιάτρους και τις δικές μου αρνήσεις πάνω σ’αυτό! Το δίκιο μου αποδεικνύεται, από το υπάρχον ακόμα και σήμερα κενό!
Συμπληρωματικά αναφέρω ότι μελέτησα αρκετά θέματα στο κεφάλαιο της Ψυχολογίας, όταν και σαν Διοικητής της
Γεννημένος την 4η Ιουλίου !
Το ημερολόγιο έγραφε 4 Ιουλίου του 1977, ημέρα Δευτέρα. Γιόρταζα τα 32α γενέθλιά μου! Ήμουν στην Καλαμάτα, σε κλιμάκιο της 359 ΜΑΕΔΥ, εκτελώντας ένα από τα πλέον επικίνδυνα είδη πτήσεων, από όσα έχω εκτελέσει, στο Αεροπορικό μου οδοιπορικό – πτήσεις αεροψεκασμού - . Δεν ήταν λίγοι οι συνάδελφοι, που απωλέσθηκαν ή τραυματίσθηκαν, σ’αυτό το είδος αποστολής!
Νιώθω μια αίγλη στην επαγγελματική μου ψυχή, από τις μελέτες, που έκανα σαν Αξιωματικός Ασφαλείας Πτήσεων και τους κανόνες και αρχές, που θέσπισα προληπτικά, προλαβαίνοντας πολλά! Δεν είναι της παρούσης να πω περισσότερα, ίσως μια άλλη φορά! Πάμε παρακάτω στο θέμα μας.
Διέμενα στο ξενοδοχείο Σαν Αυγουστίνο με την οικογένειά μου και άλλους συναδέλφους!
Την 4η λοιπόν Ιουλίου, μετά τις πτήσεις, το μπάνιο και το γεύμα, κάποια στιγμή ξάπλωσα να ξεκουραστώ, επειδή το ξύπνημα ήταν άγριο (04:30) και οι πτήσεις με έντονη υπερένταση, διαρκείας τριών, τεσσάρων ωρών!
Μεταμεσημβρινός, καλοκαιρινός, προαισθητικός εφιάλτης!
Κατά τις 17:30 άκουσα τη γυναίκα μου, κάτι να λέει, με τα μάτια κλειστά, της είπα «μη μιλάς, μη μιλάς!» Χωρίς τα μάτια μου ν’ανοίξω, προσπαθούσα να ξαναφέρω στο νου, τι είχα στον ύπνο μου δει!
Με τα μάτια πάντα κλειστά, άρχισα να της περιγράφω τις όχι ευχάριστες εικόνες, που είχα δει και μ’είχαν συγκλονίσει!
Ήμουν λέει στην Πρέβεζα - ιδιαίτερη πατρίδα μου - άγρια χαράματα στην αγορά, κάτω από το Ενετικό ρολόι, του Καμπαναριού του Αγίου Χαραλάμπους! Εκεί με πλησίασε μία
Ήταν δύο ζευγάρια μαύρα, στενόμακρα παπούτσια, με ασημί μακριά κορδόνια, που πιο πολύ έμοιαζαν
Με μεγάλη προσπάθεια και λαχανιασμένος κατάφερα να φτάσω πάνω, εκεί κάτω απ’τις καμπάνες, είδα δυο υπάρξεις όμοιες σχεδόν, με τη φριχτή φυσιογνωμία, που μου είχε αναθέσει, τη σκληρή δοκιμασία!
Ήταν και οι δυο πάνω από δύο φέρετρα, που μέσα τους είχαν από έναν νεκρό! Με το που γύρισαν και με κοίταξαν και πριν προλάβουν να μου πουν οτιδήποτε, πέταξα τα παπούτσια κι’άρχισα πανικόβλητος να κατεβαίνω τη σκάλα! Τρόμαξα ακόμα περισσότερο στους χτύπους του ρολογιού, που μέτραγαν την ώρα! Επιτάχυνα ακόμα πιο πολύ τη φυγή μου, με κίνδυνο να τσακιστώ!
Κάπου εκεί άρχισα και να ξυπνώ! Η Γυναίκα μου έτρεμε στην περιγραφή, ήξερε από άλλες φορές, ότι κάθε άλλο παρά αστείο ήταν! Θα γίνει κακό της είπα, μεγάλο κακό!
Το σούρουπο, μαζευτήκαμε ως συνήθως στην καφετέρια και το εστιατόριο του ξενοδοχείου! Στην παρέα ήταν ο Γιάννης ο Βολάνης – προϊστάμενος του Κλιμακίου -με τη Γυναίκα του ακτή! Ο Γιάννης ο Σφυρής δύο χρόνια παλαιότερός μου, που διετέλεσε Υπαρχηγός ΑΤΑ και Υπαρχηγός ΓΕΑ, και η γυναίκα του Ελένη. Αμφότεροι φέρουν σήμερα το βαθμό του Πτεράρχου!
Κάποια στιγμή στο τραπέζι τους είπα το όνειρο, κλείνοντας την αφήγηση ως εξής: «Οι βόμβες θα σκάσουν, οι θάνατοι θα χτυπήσουν, δεν ξέρω ποιους θα πάρουν!»
Οι Επαληθεύσεις!
Την άλλη μέρα 5/7/1977, ένα mirage F-1C κάρφωσε στην Γκιώνα, σ’ένα υψόμετρο 2000 μέτρων! Ο Χειριστής του
Και μετά και μετά από δυο ημέρες 8/7/1977, ημέρα Παρασκευή, δέκα και μισή, έντεκα η ώρα, είδα ένα αεροπλάνο να κάνει περίεργα, πάνω από τη θάλασσα!
Στο θανατηφόρο ατύχημα του Αείμνηστου Νησιωτάκη, έχω αναφερθεί κι’άλλες φορές, στο ατύχημα του Ανθυποσμηναγού Πάντου είναι η πρώτη φορά, που θ’αναφερθώ!
Το Σάββατο εκδήλωση προς Τιμή του Χρήστου Πάντου!
Το Σάββατο 7/7/2018 προγραμματίσθηκε για πρώτη φορά μία εκδήλωση στον τόπο καταγωγής του, το Πολύδροσο Φωκίδας, όπου και το
Από τον Πρόεδρο της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας (ΕΑΑΑ) Αντιπτέραρχο (Ι) Σπ. Καββούρη, μου ζητήθηκε η συνδρομή μου, προς εμπλουτισμό της ομιλίας του, με κάποιους μου στίχους.
Έτσι είχα την ευκαιρία ν’ασχοληθώ με το συγκεκριμένο ατύχημα, καθώς τις παραμέτρους του και τα παραλειπόμενα!Όμως επειδή αναμφίβολα, λόγω πείρας, διέκρινα τα διδάγματα, που περιέχει, το κατέγραψα και το δημοσιοποιώ
Το Θανατηφόρο Ατύχημα του Ανθσγου (Ι) Χρ. Πάντου!
Ας σημειωθεί ότι, οι πιλότοι μας, κατά γενική ομολογία, συνιστούν μακράν τους καλύτερους πιλότους του Κόσμου, κι’αυτό αποδεικνύεται από τις κατά κανόνα,
Όμως ας σημειωθεί, ότι οι πρωτεύσεις κατακτώνται μόνον με υπερβάσεις, υπερβάσεις πρωτευόντως στις εκπαιδεύσεις! Και αυτό φυσικά δεν είναι ούτε το πρώτο θανατηφόρο, που γίνεται σ’εκπαιδευτική πτήση, ούτε φυσικά το τελευταίο!
Όταν η Προαίσθηση, Έγινε αίσθηση!
Όταν η προαίσθηση έγινε αίσθηση, ένιωσα πάρα πολύ άσχημα, παρά του ότι όλοι μας ξέραμε, ότι η άξαφνη ανάληψή
"Ήμουν παιδί, μικρό παιδί, σε όνειρο μεγάλο
που’βλεπα Θέμου, πως πετώ και ζω σε κόσμο άλλο
κι’ένιωθα Θέμου ηδονή και σ’οργασμό πως φτάνω
δίχως να ξέρω να πετώ και έρωτα να κάνω!"
Όμως τούτη η Σάρκωση!
Όμως τούτη η σάρκωση, κάθε άλλο παρά εύκολη είναι, με ακραία ρίσκα και όρια, πέρα απ’τα περιθώρια! Πέρα απ’τα περιθώρια, με δυο όμως παρήγορα!
Το πρώτο, μια αίσθηση υπερηφάνειας, που λίγες φορές συνάνθρωποί μας ονειρεύονται και μια μετενσάρκωση, που σπάνια νεκροί γεύονται!
Όμως κι’αν όλων, των Ιπταμένων
«Κοινά τα βήματα, κοινά τα στίγματα
άλλη δυστυχώς η περπατησιά,
και πάντα ανάλογη
με του καθενός μας, τα τυχερά!»
Εδώ ας υπογραμμισθεί, ότι στην Αεροπορία μας δεν χάνονται οι λιγότερο ικανοί, χάνονται οι λιγότερο τυχεροί!
Στα όποια σχόλια προσοχή!
«Γι’αυτό καλοί μου φίλοι κι’αγαπητοί, θερμή παράκληση, θερμή στα όποια σας σχόλια προσοχή, ούτε κατά διάνοια, ν’αγγίξουν ντροπή και προσβολή!
Ο Χρήστος, μετά την περάτωση των πτητικών προγραμμάτων της Σχολής, τοποθετήθηκε σε Μοίρα αναχαιτίσεως στην 111 Πτέρυγα Μάχης της Νέας Αγχιάλου! Εκεί αξιοποιήθηκε σαν ετοιμοπόλεμος!
Στη συνέχεια, λόγω απόδοσης, κρίθηκε ικανός για την τοποθέτησή του σε Α/Φ νεώτερης γενιάς και πιο αυξημένων απαιτήσεων!
Έτσι μετατέθηκε στην 114 Πτέρυγα Μάχης στην Τανάγρα στην Ιστορική 342 Μοίρα παντός καιρού, που διέθετε τα αεροσκάφη Mirage F-1!
Στην Τανάγρα ο Χρήστος είχε τελειώσει το μεταβατικό στάδιο ή όπως στην αεροπορική γλώσσα λέγεται στάδιο του transition! Το στάδιο αυτό ακολουθείται όταν δεν υπάρχει διθέσιο Α/Φ στον τύπο!
Ο νέος χειριστής πετάει 10 περίπου ώρες, ακολουθούμενος από πεπειραμένο συνάδελφό του, προκειμένου να εξοικειωθεί, με τη βασική πτητική συμπεριφορά του Α/Φ!
Ακολουθεί το πολεμικό στάδιο, μ’ένα σύνολο περίπου 50 ωρών, όπου ο χειριστής θα εκπαιδευτεί σε όλα τα είδη των μαχών και όλα τα είδη των βολών! Με το πέρας και αυτού του σταδίου, ο Χειριστής θεωρείται ετοιμοπόλεμος, του αέρα γητευτής καθώς του Αιγαίου και όχι μόνο, ακαταμάχητος υπερασπιστής!
Στις 5 Ιουλίου του 1977!
Στις 5 Ιουλίου του 1977, ημέρα Τρίτη, ο Χρήστος προγραμματίσθηκε, με έναν από τους καλύτερους και πλέον
Έχω προσωπική άποψη για τη χειριστική του δεινότητα, διότι είχα εκτελέσει αρκετές πτήσεις μαζί του, με Α/Φ T-33, στη Λάρισα, όπου έρχονταν, προς συντήρηση της πτητικής του ικανότητας!
Η Αεροπορία έχει βγάλει πολλούς καλούς Χειριστές, ξεχωριστούς όμως λίγους! Αυτοί στη δική μας γλώσσα ήταν «Τα Χέρια» και ο Κώστας ο Καλαμπάκας ήταν, «το χέρι!»
Υπογραμμίζεται ότι ο αείμνηστος Καλαμπάκας, είχε διατελέσει και βασικό μέλος του Ακροβατικού μας Σμήνους!
Η προγραμματισμένη άσκηση τη συγκεκριμένη μέρα ήταν η 10η του πολεμικού σταδίου! Στην άσκηση θα γίνονταν εξάσκηση, στη λεγόμενη «Ακολουθία Αρχηγού» ή “Follow Leader” όπως λέγεται στην Αεροπορική ορολογία!
Στην άσκηση αυτή, κατόπιν λεπτομερούς ενημέρωσης και
«Η προετοιμασία του μαχητή, πάντοτε έχει ρίσκα
σαν τα όρια ψάχνει η ψυχή, στου πάθους την κλεψύδρα!
Εδώ μηχανές και άνθρωποι, στα όρια δουλεύουν
και με θεριά ανήμερα, θαρρεί κανείς παλεύουν!»
Η Άνοδος των 45ο Μοιρών, η Ανάστροφη και το Μοιραίο!
Ο Αρχηγός σχηματισμού μπαίνει σε μεγάλη άνοδο, άνοδο περίπου 45ο Μοιρών! Ο Χρήστος ακολουθεί!
Στο ύψιστο σημείο ανόδου, ο Νο1 αναστρέφει το Α/Φ, μπαίνοντας σε ανάστροφη κάθοδο, η αδρεναλίνη στο αμήν, ο Χρήστος προσπαθεί να κρατηθεί, η Μοίρα όμως κι’ο Θεός, είχαν άλλη γνώμη!
«Στην άοκνη προσπάθεια, να’χουνε τα πρωτεία
απ’την υπερπροσπάθεια, μπλέχτηκαν τα ηνία!
Πέφτεις Αϊτέ μου και σκορπάς, κύτταρα, σάρκες, ίνες
κι’ότι μαζί σου κουβαλάς, απ’τις φθαρτές σου ύλες!
Πνεύμα εκείθεν μονομιάς κι’οι ίνες ηλιαχτίδες
Ήλιου ανέσπερης τροχιάς, στου Έθνους τις ελπίδες!»
Κι’αμέσως
«Στης δόξας το δύσβατο διάβα
σαν φεύγουν νωρίς παλικάρια
Παιάνες ωδούν Αγγελάκια!
και χαίρουν, θαρρείς τα Ουράνια!»
Και το Αντίκρισμα
"Σ’ελευθερίας τάματα
και Αετών Θυσίες
Αγγέλων στέργουν τάγματα
κι’ιέροτελεστίες!"
Η Ταν ή επί Τας!
Ο σχηματισμός εκτιμάται ότι ανήλθε με την άνοδο, σε ύψος δεκαεφτά με δεκαεννέα χιλιάδες πόδια, έξι χιλιομέτρα περίπου, εκεί κάπου απωλέσθηκε ο έλεγχος του Νο2 Α/Φ! Κάρφωσε στη Γκιώνα σε υψόμετρο δύο χιλιάδων μέτρων!
Αυτό σημαίνει ότι είχε ύψος τεσσάρων χιλιομέτρων, ήτοι 12.000 ποδών, ύψος που του έδινε το δικαίωμα εγκατάλειψης του Α/Φ! Την αρνήθηκε, μαχόμενος προφανώς σκληρά, μέχρις εσχάτων, για την επανάκτηση ελέγχου του Α/Φ, μην αντέχοντας την ιδέα, ότι είναι δυνατόν να γυρίσει στη βάση του, χωρίς αυτό!
Έπεσε σαν Σπαρτιάτης Μαχητής, εξομοιώνοντας το
«Που κι’αν οι Μάνες μας δεν μας το είπαν
εμείς το συναισθανθήκαμε, το ενστερνισθήκαμε
και με λόγο τιμής και Γόρδιο Δεσμό
άρρηκτα μ’αυτό δεθήκαμε!»
Δεν ήταν ο μόνος!
Ναι δεν ήταν μόνον ο ήρωας Χρήστος Πάντος, που μπορούσε να εγκαταλείψει και δεν εγκατέλειψε, είναι πολλές οι παρόμοιες περιπτώσεις, που φυσικά δεν ήταν συμπτώσεις!
Για την Ιστορία του θέματος, ο Αξιόλογος συνάδελφος Κωνσταντίνος Καλαμπάκας, αναλήφθηκε αιφνίδια το 2009, από κίρρωση του Ήπατος!
Επειδή είναι συνήθως γνωστή, η αιτία της πάθησης, ίσως λέω, ίσως κι’ο καημός αυτού του χαμού, να έπαιξε το ρόλο του! Όμως ακριβώς στο σημείο αυτό, θα μου επιτραπεί να σταθώ!
Η Ιδιοσυστασία της Προσωπικότητας του Ιπταμένου!
Ναι η προσωπικότητα του Ιπταμένου, είναι βέβαιον ότι διέπεται από ιδιαιτερότητα! Ας μην προχωρήσουμε σε
Δεν επιθυμώ να επεκταθώ περαιτέρω στην περίπτωση, απλά θα πω, ότι ο ψυχρός νομοθέτης, πρόβλεψε στη σύνθεση του Αεροδικείου, που είναι πενταμελής, οι δύο να είναι Ιπτάμενοι!
Της Ανδρείας και της Δειλίας τα Όρια!
Εδώ και πάλι θα επικαλεστώ στίχους, του δικού μου ποιητή!
γι’αυτό και τους Ανδρειωμένους, ποτέ στα περιθώρια!
Ποτέ στα περιθώρια, με λάθη ασυγχώρητα
μα ούτε σε χλεύης στόματα με σχόλια ανώριμα!»
Πλησιάζοντας στο τέλος, σας καλώ να αποτίσουμε με τη σκέψη μας, φόρο τιμής στους 729 πεσόντες της Πολεμικής μας Αεροπορίας!
Στους 729 πεσόντες και στους Ουρανούς ανελθόντες, που με το αίμα τους πότισαν, τα ιερά της Πατρίδας μας Χώματα και που επιπρόσθετα με κόκκινες ανταύγειες το γαλάζιο του Αιγαίου κόσμησαν!
Ο Τελευταίος των Πεσόντων!
Υπογραμμίζοντας ότι ο τελευταίος των πεσόντων ήταν ο
Στο σημείο αυτό θέλω επίσης να υπογραμμίσω, ότι τούτες οι καταθέσεις ζωής και αναλήψεις ψυχής, δεν έχουν τελειωμό, γι’αυτό και η περηφάνια, εμάς των Αεροπόρων της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, φτάνει στον Ουρανό!
Το Τραγικό Ατύχημα του Αντισμηνάρχου Θ Νησιωτάκη!
Συνοπτικά θα κάνω μία αναφορά, επειδή λεπτομερώς έχω αναφερθεί σ’αυτό, στο παρελθόν! Για όσους ενδιαφέρονται ας ανατρέξουν στο Site μου στο διαδίκτυο (spyrkikeris.blogspot.gr)
Οχτώ Ιουλίου του 1977 ημέρα Παρασκευή, δέκα και μισή,
έντεκα η ώρα, είδα ένα αεροπλάνο να κάνει περίεργα, στη θάλασσα! Δεν άργησα να μάθω το φριχτό μαντάτο!
Ο Θόδωρος ο Νησιωτάκης, ήταν Διοικητής στην 362 Μοίρα προκεχωρημένης εκπαίδευσης Αεροσκαφών (Α/Φ) τύπου Τ-2 Buchley! Την ημέρα του ατυχήματος, ξεκίνησε να κάνει μία δοκιμή στο Μοιραίο Α/Φ.
Δύο φορές γύρισε πίσω, χωρίς ν’απογειωθεί! Ξέρω πολύ καλά ότι οι Μηχανικοί του είπαν να σβήσει, αυτός όμως επέμεινε ν’απογειωθεί! Δε ξέρω ακριβώς το πρόβλημα, πάντως είχε σχέση με καπνούς στη θέση χειριστού!
Το αλεξίπτωτο παρά του ότι ο χειριστής εκτινάχθηκε και το κάθισμα ήταν Martin Baker – μηδενικού ύψους και ταχύτητος
Η Μεγάλη ειρωνεία είναι ότι το Α/Φ συνέχισε την άνοδο, ανήλθε περίπου στα τέσσερις με πέντε χιλιάδες πόδια και πέταξε συνολικά τριάντα πέντε (35) λεπτά, προτού συντριβεί στη θάλασσα!
Αυτό ήταν το Μοιραίο ατύχημα του Θεόδωρου Νησιωτάκη, που ήρθε σαν επαλήθευση ενός εφιαλτικού ονείρου, που είδα ώρα μεσημέρι!
Αυτά και άλλα σχετικά βιώνουμε, εμείς οι άνθρωποι της ιδιαίτερης ιδιοσυστασίας, που νομοτελειακά μας οδήγησε στην επιλογή αυτής της εργασίας «λειτουργίας» θα την έλεγα!
Εύχομαι κανένας, να μη βιώσει τέτοιες εξωαισθητικές σκηνές και να τις δει να γίνονται πραγματικές, γιατί πολύ φοβάμαι, ότι τα όνειρά του θα μισήσει και τα μάτια του στο κρεβάτι, ίσως δυσκολεύεται να κλείσει
Με Τιμή
Σπύρος Κίκερης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας