ΠΡΕΠΟΝΤΑ ΚΑΙ ΑΠΡΕΠΟΝΤΑ!

 

*Ανασκαλεύοντας τα παλιά

πάντα κάτι βρίσκεις που ν’αξίζει διαχρονικά!

*Αφιέρωση!

  Στα αφελείας θύματα

τα ζωντανά στα μνήματα!

Πρέποντα και Απρέποντα!

Μεγάλωσες στην Επαρχία μ’αρχές, αξίες, πειθαρχία

κι’ανάλωσες  φαιά ουσία στον πόνο και τη δυστυχία!

Ξεπέρασες την εφηβεία μ’αλώβητη την παρθενία

και στου ονείρου τη σοφία συχνά ζητάς την προστασία!

 

Με χίλια όνειρα κι’ελπίδες ξεκίνησες μια μεσημβρία

απ’του χωριού σου την πλατεία για τη Μεγάλη Πολιτεία!

Μπλεγμένη βρήκες στην Αθήνα την Αρετή και την κακία

αδέσποτη την αμαρτία και πόρνη την ελευθερία!

 

Μ’ασπίδα τη νοοτροπία στην αρχική σου την πορεία

καλά κρατούσες τα ηνία στων πειρασμών την εκστρατεία!

Στην τριτοβάθμια Παιδεία η πρόκληση Λερναία Ύδρα

κι’από πορεία σε πορεία σ’αλλάζουν αίφνης χαρακτήρα!

 

Η Μοίρα σου η κακομοίρα αδύναμη και δίχως πείρα

θαρρείς, μωρέ, πως είναι στείρα και ξαμολιέσαι, με μανία!

Τα πάθη σου γίναν θηρία σε άγρια θηριωδία

και η ζωή σου τραγωδία στην άτακτη παλινωδία! 

Τα λάθη σου αλληλουχία στα όνειρά σου προδοσία

κι’από ουσία, σε ουσία ως τη μεγάλη τη θυσία!

Του γυρισμού σου η αιτία στα πρέποντα η απιστία

και στου χωριού την Εκκλησία εξόδιος ακολουθία!

 

Πρέποντα και απρέποντα  σε κόντρα τελική

μ’αιτία τ’ανατρέποντα ήττα στη Λογική!

Τη  Μάνα στην απόγνωση ποιος την παρηγορεί

σαν η στερνή της η φωνή αρχίζει με γιατί!

Γιατί Λεβέντη μου γιατί, γιατί μου το’κανες αυτό

τι να’βρω να’ πω στο Θεό τώρα που πας στον Ουρανό!

Μπροστά σου όλη η ζωή και ο Παράδεισος μαζί

και’συ στην κόλαση γιατί, γιατί, γιατί, γιατί, γιατί!

 

Παιδί μου παρασύρθηκες σε Κόλασης Αβύσσους

και μένα καθησύχαζες πως ζεις σε Παραδείσους!

Σ’ακολασίας έμπορους, έπεσες τις παγίδες

τη Μάνα σου παράκουσες σαν το τιμόνι πήρες!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2