ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ!

 

*Λογοτεχνικός Παγκόσμιος Διαγωνισμός

Αμφικτυονίας Ελληνισμού

Έτους 2016

με θέμα

«ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ»

(Παρθενών, Δίον, Βεργίνα, Κνωσός, Ολυμπία κ.λ.π!) 

*Σημ. Ελαφρώς προσαρμοσμένο στα σημερινά μέτρα και σταθμά!

 

Μέσα στου Χρόνου το πέρασμα

στ’άγρια λύπης τα πέρατα

ένα βραβευμένο «κέρασμα»

βάλσαμο μεσ’τ’αξεπέραστα!

 

Μέσα στου Πόνου τη δίνη σε μια Ελλαδίτσα που φθίνει

η λύπη μου ψάχνει τη λήθη και πίσω στο χρόνο γυρίζει!

Να βρει την Ελλάδα πασχίζει, αυτή που στη Γη μας Στολίδι

το χρόνο ευθύς μηδενίζει και φτάνει σ’εκείνη π’αξίζει!

 

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ 

Μου ζήτησαν Ελλάδα μου για σένα να συγγράψω

το αρχαίο μεγαλείο σου Ελλάς να περιγράψω!

Τα μάτια μου τα έκλεισα, τη σκέψη μου να ψάξω

κι’άγρια πάλη άρχισα, το τώρα να ξεχάσω!

 

Τα κλάματα με πιάσανε και πήγα να σπαράξω

κι’απ’τα πολλά μου δάκρυα, είπα το φως θα χάσω!

Κουράγιο δώσε μου Θεέ, το κλάμα μου να πάψω

κι’αν δε μπορέσω βόηθα με το δάκρυ να συνάξω!

 

Σταλιά, σταλιά το μάζεψα, να το’χω για μελάνι

κι’απ’την μικρή Ελλάδα μου να πάω στη Μεγάλη!

Μη με Μαλώσεις Μάνα μου κι’είμαι σε παραζάλη

ξέρεις με μαύρη τη ψυχή, κανείς με δάκρυ γράφει!

 

Σε μέγα είμαι διχασμό και δίλημμα μεγάλο

μα’δω που έφτασα Θεέ, δρόμο δεν έχω άλλο!

Βοήθα με να θυμηθώ, βοήθα να ξεχάσω

Βοήθα ν’απογειωθώ, στη Δόξα να πετάξω!

 

Τα ως εδώ του λογισμού μοιάζουνε με κατάρα

μ’ακολουθεί η συγγραφή σαν ευλογίας τάμα!

Την πένα μου αγκάλιασα σαν το παιδί τη Μάνα

η πένα ρόγα έμοιαζε και το μελάνι γάλα!

 

Ελλάς το μεγαλείο σου Αέναο μυστήριο!

Γενναίων ορμητήριο! Ηρώων Κοιμητήριο!

Αθάνατων κριτήριο! Ανάστασης πειστήριο

κι’η Δόξα πάντα πλάι σου ακλόνητο τεκμήριο!

 

Ελλάς το μεγαλείο σου, Ακρόπολη, Αθήνα

Ελλάδα μου ανάδελφη, στον Κόσμο είσαι μία!

Κνωσός, Επίδαυρος, Δελφοί, Αρχαία Ολυμπία

κι’η φλόγα η Ολύμπια, αυτόφωτη και Θεία!

 

Τ’απέριττα επάνω σου στολίδια Θεϊκά

το Δάφνινο στεφάνι σου και η Αγριελιά!

Το θάμπος σου στον Κότινο Ήλιος στη συννεφιά

κι’η δάφνη στο κεφάλι σου, φέγγος στη σκοτεινιά!

 

Σ’εσένα και οι Μύθοι σου αμύθητοι σ’αξία

και οι Σωτήρες της Ζωής, με Στέμμα στην Υγεία!

Σ’εσένα και τα τάματα για τη Δημοκρατία

και η βαθιά υπόκλιση από την Ιστορία!

 

Εδώ οι Γήινοι Θεοί, Πλάτωνας και Σωκράτης

καθώς της τέχνης οι Σοφοί και οι Σοφοί της μάχης!

Εδώ Ικτίνος, Σοφοκλής, Κίμωνας, Μιλτιάδης

εδώ και ο Αλέξανδρος ο Μέγας Στρατηλάτης!

 

Και των τεχνών οι γητευτές, εδώ σε απαρτία

Ποίηση, δράμα και χορός, αρχαία Τραγωδία

με των Θεάτρων τις σκηνές, αμύθητες σ’αξία

κι’ας είναι ίδιες, ω Θεέ, Τρίτη Χιλιετία!

 

Εσύ Ελλάς τ’ανθρώπινα τα κάνεις Θεϊκά

τ’αδύνατα κατορθωτά, τα Θαύματα απλά!

Εσύ φτιάχνεις Αγάλματα με σάρκα και οστά

και ανασταίνεις μάρμαρα πολλών ετών νεκρά!

 

Τ’ακούτε «Νεοέλληνες» εσείς ετούτα δω;

Τ’ακούτε και δε ντρέπεστε, μωρέ για τω Θεώ!

Που’ναι το Μεγαλείο σας το «Πατρογονικό»

γιατί το μεταλλάξατε σε «Αυτοκτονικό;»