ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ - ΠΡΟΚΛΗΣΗ - ΟΧΛΗΣΗ!

 Περί Σεξουαλικής Παρενόχλησης, Πρόκλησης και όχλησης

      Δίκαιοι και ατέγκτως αυστηροί στη λήψη μέτρων έναντι των υπαιτίων κατά προτεραιότητα βιαστών ανηλίκων, εξουσίας καταχραστών και λοιπών, ναι! Όχι όμως  επ’ ουδενί συλλήβδην και άνευ κριτηρίων κατά ερωτοτροπιών όλων των ειδών, φλερτ, κόρτε, εκδήλωση ενδιαφέροντος, συμπάθειας, έλξης κτλ.

   Ας μην φτάσουμε στο σημείο αποποίησης της φύσης μας, της στύσης μας, της ζήσης μας! Απλά με ευλάβεια και σεβασμό ας σταθούμε σ’αυτή τη γενεσιουργό πηγή και προπαντός με σύνεση για ν’αποφύγουμε τη σύγχυση κι’ακόμα τη σύληση της Ιερότητας του Έρωτα! Ας τα δούμε λοιπόν ένα ένα κι’ας αποφανθούμε, πριν ολότελα παρασυρθούμε σ’έναν ολισθηρό κατήφορο κάκιστης γενίκευσης!

   Σεξουαλική παρενόχληση είναι οποιαδήποτε ανεπιθύμητη λεκτική ή σωματική συμπεριφορά σεξουαλικού χαρακτήρα που αποσκοπεί ή έχει ως αποτέλεσμα την προσβολή της αξιοπρέπειας ενός προσώπου ιδίως με τη δημιουργία εκφοβιστικού, εχθρικού, εξευτελιστικού, ταπεινωτικού ή επιθετικού περιβάλλοντος (άρθρο 2, παρ. 1δ του νόμου 3896/2010)!

   Αυτά δίνει ο νομικός ορισμός υπό την προϋπόθεση της σαφήνειας και σοβαρότητας, πάνω στην παράμετρο της σεξουαλικής φύσης, που πρέπει να είναι αδιαμφισβήτητη, καθώς του μη αποδεκτού και επιθυμητού!

   Προσωπικά τον ορισμό θα τον έδινα με απλά λόγια ως εξής: «Η δια λόγου ή έργου προσπάθεια επιρροής άλλου προς σεξουαλική συνεύρεση! Βιασμός ο δια της βίας εξαναγκασμός άλλου, προς προσωπική – ατομική - ικανοποίηση σεξουαλικών ενστίκτων!

   Εκείθεν ας προχωρήσουμε λίγο βαθύτερα στο θέμα, όχι γιατί αυτό σχετίζεται άμεσα με τη ζωή μας, αλλά γιατί καθορίζει το άπαν στη ζωή μας!

   Προσωπικά έχω κι’άλλες φορές αποφανθεί για το ότι τα πάντα στη ζωή μας περιστρέφονται γύρω από τον άξονα του Αισθησιασμού και της Σεξουαλικότητας, που εδράζεται κατά βάση σε δύο πόλους, τον πόλο του Πέους και του Αιδοίου καθώς και ενός τρίτου, που θα ονόμαζα «Αηδίο και είναι στρογγυλό και κοίλο» και που υπερτερεί, λαθεμένα, κατ’εμένα, κατά κράτος σε πάμπολλες περιπτώσεις του Αιδοίου!

   Όλα εμείς τα ανθρωπάκια περιφερόμεθα ανελλιπώς και αγογγύστως γύρω τους, ελκόμενα ακατανίκητα από αυτά, υποκείμενα πολλές φορές σε ποικίλα δεινά, χωρίς ούτε μια στιγμή ν’αναλογιζόμαστε τη φθορά!

   Εκείθεν εκπηγάζει μακρόθεν και πανταχόθεν το ωραιότερο ever παιχνίδι της ζωής στο περιούσιο του θεού ον επί Γης και όχι μόνο, τουτέστιν το «Ερωτικό!» Η αιτία του οποίου, μπορεί να ζητηθεί μόνο στον Δημιουργό!

   Εκείθεν αν ζητηθεί ο τερματισμός αυτού, γιατί κάπου εκεί το πάμε εμείς οι Έλληνες των άκρων, σταθμίζοντας τον τελευταίο εκκωφαντικό σχετικό θόρυβο, κάνοντας μία κακή, κάκιστη γενίκευση, θα φτάσουμε, σε σημείο που και τη σκιά μας θα φοβόμαστε, μήπως για βιασμό μας καταγγείλει κι’αυτή!

   Η αρχή έγινε από την Μπεκατώρου και εκείθεν πήραν φόρα όλες οι μυξοπαρθένες και οι Μυξοπαρθένοι του Κόσμου καταγγέλλοντας και εξαγγέλλοντας, πράματα και θάματα κι’ότι μπορείς να φανταστείς, κατόπιν εορτής, εξαναγκάζοντας πολλούς απ’τα ρούχα μας όχι μόνο να βγούμε, αλλά και να μη θέλουμε να ξαναμπούμε!

   Φυσικά και η Μπεκατώρου δεν βιάστηκε και για να μιλήσει για «Βιασμό» απολύτως βιάστηκε! Η ίδια έκανε περιγραφή, όχι εγώ! Μ’ε εκείνο δε το τελευταίο της όλα τα είπε: «Όταν Αυτός Τελείωσε, Συνειδητοποίησα ότι με Βίασε!» Δηλαδή Κα «Σοφία» μέχρι τότε η συνείδηση ήταν φευγάτη!!!

   Τώρα για να δούμε, υπάρχει κάποιος κοινός φυσιολογικός θνητός – θνητή, που να μην έχει δεχθεί ποτέ του σεξουαλική ενόχληση, να μην αποδέχθηκε την πρόσκληση, να μην ενέδωσε στην πρόκληση; 

   Προσωπικά από εφτά χρονών παιδάκι μέσα σ’ένα Κουρείο κι’ένα λιμάνι, ήταν δυνατόν να μην καταλάβω το καθαρό από το πονηρό μάτι ή τα προταθέντα δέλεαρ; Ασπίδα οι γονείς και η γαλούχηση μέχρι ενός σημείου και μετά η αυτοπροστασία!

   Έφηβος στα 17 κατέβαινα απ’το σπίτι μου βραδάκι να πάω στο νυφοπάζαρο, στο άγριο σκοτάδι που επικρατούσε στο στενό της μισογκρεμισμένης εκκλησίας τότε του Αγιάννη, είδα μια σκιά σαν φάντασμα και μια φωνή να με καλεί: «Σπύρο!»

   Στο μισοσκόταδο διέκρινα έναν κύριο Περιωπής με ρεπούμπλικα και το ένα του χέρι στην τσέπη ν’απλώνει το άλλο σε θέση χειραψίας! Τον ήξερα ήταν χρόνια πελάτης στο Κουρείο του Πατέρα μου, είχε θέση καλή! Του είχα ήδη δώσει αυθόρμητα το χέρι μου που άρχισε ήδη να το χαϊδεύει! Αγρίεψα σε χρόνο dt λέγοντάς του: «Τσακίδια, τσακίδια ηλίθιε, εξαφανίσου ηλίθιε πριν σε τσακίσω και σε κονιορτοποιήσω! Από πολύ μικρότερος είχα προετοιμασθεί κατάλληλα, γιατί είχα καταλάβει ότι η ζωή σε θέλει μαχητή, επιλογή μου η ενόργανη γυμναστική και από ένα σημείο και μετά αλίμονο σ’αυτόν που θα’πεφτε στα χέρια μου!

   Φυσικά δεν ήταν ο μόνος, όμως έφτασα παρθένος εδώ που έφτασα γιατί ήθελα να μείνω παρθένος και για να μείνω παρθένος έπρεπε να οπλισθώ με φυσικές και προπαντός με ηθικές δυνάμεις! Δε λέω οι γονείς μου, κυρίως η μητέρα μου είχαν φροντίσει δεόντως γι’αυτές! Αυτό το θεωρώ αναπόφευκτο χρέος όλων των γονιών, έτσι έπραξα και’γω σα γονιός, αυτό πράττουν ανελλιπώς και τα παιδιά μου, απ’ότι βλέπω, στα παιδιά τους!

   Θα μου πείτε δεν είδα ποτέ μου εκβιαστές, καταχραστές εξουσίας κι’εκβιαστές; Είδα και παραείδα κάτι μελιστάλακτους φτασμένους και ξεπεσμένους στον ύψιστο –οικονομικό – και αίσχιστο – ανήθικο –βαθμό, να εκμεταλλεύονται το δήθεν κύρος τους αντισταθμίζοντας αυτό με τις ανάγκες κοριτσόπουλων και την αναπόφευκτη σιωπή τους! Και δω σταματώ, για να μην παρασυρθώ!

   Εκείθεν όμως ας σκεφτούμε ότι αν καταργήσουμε το αναπόφευκτο και θεόσταλτο Ερωτικό παιχνίδι και αυτού το δούναι λαβείν, θα έμοιαζε εκτιμώ σα να απαρνούμεθα την ίδια μας τη ζωή και την πεμπουσία του κάλλους αυτής, που λέγεται Ερωτοτροπία, Λίμπιντο, Δημιουργία, Ηδονή!

   Παρακάτω παραθέτω στίχους ενός ποιήματός μου, που κάποτε έγραψα, εγώ που ομολογώ ότι ποτέ δεν πήγα σε γυναίκα επί πληρωμή!

ΜΙΑ ΗΔΟΝΗ

Σε μια απλή διαδρομή είπαμε Δόξα Σοι!

Τρούμπα! Συγγρού! Εξάρχεια! Τέρμα οδός Φυλή! 

Τα όνειρα σαρκώσαμε, εκεί από μικροί!

Εκεί, που πρωτονιώσαμε τη λέξη ΗΔΟΝΗ!!!

Κατρίν εκεί! Τσέλα εκεί! Έλεν και Μαιριλύν

με διάφανη σατέν στολή σ’ιεραποστολή!

Οι σκλάβοι σε παράταξη, οι μάγκες σε γραμμή

κι’η τρίχα η Βασίλισσα, με Στέμμα ηδονή!

Τρίχα καράβι έσερνε, προς την οδό Φυλή

εικόνα μου ασύλληπτη, εικόνα μαγική!

Θεούλη μου ορκίζομαι, πως πας κι’ εσύ εκεί

μια κι’η εικόνα τούτη ‘δω , μου μοιάζει Θεϊκή!

Σε μια απλή διαδρομή, ταμένοι μια ζωή 

μια τρίχα να θαυμάζουμε, μια τρίχα Μαγική!

Τρίχα καράβι έσερνε! Τί τρομερή σκηνή;

Τί δύναμη; Τί δύναμη; Τί δύναμη κι’ αυτή;

Αυτή’ σουν! Είσαι! Θα’ σαι Μάγισσα Ζωή!

Μια Ηδονή! Μια Ηδονή! Μια Ηδονή!

Μια Ηδονή! Νυν και Αεί! Νυν και Αεί! 

Μια Ηδονή! Μια Ηδονή! Μια Ηδονή!