ΠΟΙΟΙ ΤΟΥΣ ΤΡΩΓΟΝΤΑΙ ΜΩΡΕ;
(Ο Θάνατος του Αλεξιπτωτιστή!)
Ποιοι μωρέ τρώγονται, που στην ειδικότητά τους διπλά
τα χρόνια πιάνονται; Αφού αυτοί Λεβέντες είναι, που με τίποτα δεν πιάνονται!
Ποιοι
τρώγονται μωρέ για το ότι τα παιδιά αυτά είναι «Αντιπαραγωγικά;»
Ποιοι
τρώγονται μωρέ; Που τη γλώσσα τους να φάνε!
Λοχίας Κώστας Μελιγκώνης ετών 34
έπεσε εν ώρα Επιχειρησιακής Νυχτερινής Εκπαίδευσης (3-4/9/2020)
προετοιμαζόμενος σαν μαχητής για την κρίσιμη ώρα
που η Ελλάδα μας θα τον χρειάζονταν
για το «Νυν Υπέρ Πάντων ο Αγών!»
Τιμή και Δόξα στο Μαχητή! Και η τιμή, αγώνα,
άγχη και ιδρώτα απαιτεί, η δε Δόξα τόλμη περίσσεια και ίσως αίμα να χυθεί!
Μα
βάλσαμο στην περίπτωση τα λόγια, του Γάλλου Φιλέλληνα και Νομπελίστα Λογοτέχνη Frederic Mistral σε μετάφραση
Κωστή Παλαμά, για την κάθε Ελληνική Ψυχή: «Κι’αν πρέπει να πεθάνουμε για την
Ελλάδα, Θεία η Δάφνη, μια φορά κανείς πεθαίνει!»
Ίσως λόγια, λόγια του αέρα να τα θεωρεί
κάποιος τούτα δω, ή έστω λόγια μοιρολόγια!! Στους Ήρωες όμως δεν πρέπουν
μοιρολόγια, πρέπουν παιάνες και διθύραμβοι!
Ας μη
χαρακτηρίζουν λοιπόν όσοι δε ξέρουν κι’επειδή τυχαίνει να ξέρω από πρώτο χέρι,
προς τιμήν του λίγα λόγια θα πω:
Κανείς δε μπορεί να λογαριάσει τι ο άνθρωπος
αυτός τράβηξε μέχρι εκεί να φτάσει! Θέλει πολύ κόπο να φτάσεις εκεί, κι’ακόμα
περισσότερο να πας στον Ουρανό!
Εκπαιδεύτηκα σαν αλεξιπτωτιστής στη Σχολή
Αλεξιπτωτιστών στον Ασπρόπυργο, όταν ήμουν Υποσμηναγός, συμπληρώνοντας συνολικά
29 πτώσεις με αλεξίπτωτο σταθερού Ιμάντα!
Εύλογα θα ρωτήσει κάποιος, μα οι Ιπτάμενοι
της ΠΑ δεν εκπαιδεύονται σαν αλεξιπτωτιστές; Η απάντηση είναι όχι. Απλά η
Αεροπορία για επιχειρησιακούς λόγους απαιτείται να έχει έναν αριθμό 8 -10
ατόμων αλεξιπτωτιστές, για ειδικές αποστολές που δεν είναι της παρούσης να
εξηγήσω!
Η εκπαίδευση είναι πάρα πολύ σκληρή, διαρκεί
ένα μήνα, χωρίς οι εκπαιδευτές να ξεχωρίζουν Αξιωματικούς και οπλίτες! Μόνο το
τροχάδην το πρωί περιελάμβανε διαδρομή πέντε χιλιομέτρων και ήμασταν σε κοινές
γραμμές νεοσύλλεκτοι και βαθμοφόροι!
Οι πτώσεις στη βασική εκπαίδευση ήταν πέντε
(5), όμως μέχρι να
Θα περιγράψω μερικά από τη δική μου μικρή
εμπειρία, όμως άλλος είναι ο σκοπός αυτής της γραφής.
Άλλος, γιατί πάντα θυμόμαστε αυτούς τους
μαχητές μόνον κάτι τέτοιες ώρες, που ακούμε ένα συνταρακτικό γεγονός, ενώ ο
αγώνας τους είναι αδιάλειπτης συνέχειας και συνέπειας!
Είκοσι εννέα (29) άλματα, όλα κι’όλα έκανα
σε έξι (6) χρόνια με αλεξίπτωτο σταθερού ιμάντα και όχι ελευθέρας πτώσης και
θυμάμαι:
*Τους
δέκα έξι (16) τραυματισμούς σε εξήντα εκπαιδευόμενους, στο πέμπτο (5ο) και
τελευταίο άλμα της βασικής εκπαίδευσης! Το ότι την έβγαλα καθαρή με μηνίσκο στο
αριστερό μου πόδι, που εγχείρησα αργότερα, στρέβλωση λεκάνης και βλάβες στους
τέσσερις τελευταίους σπονδύλους!
*Την
παρ’ολίγον οικτρή θανάτωσή μου από μέλισσες, όταν παρασυρόμουν ανεξέλεγκτα στο
έδαφος μετά την πτώση μου, από το αλεξίπτωτο, κατορθώνοντας εν τέλει με
υπερπροσπάθεια να το
Αυτά σε ότι αφορά τη ζώνη ρίψεως των Μεγάρων
και θ’αναφέρω ακόμα ένα σοβαρό περιστατικό που είχα στη ζώνη ρίψεως Θηβών!
Ναι το παρ’ολίγον ολοκαύτωμά μου, όταν
βολίδα πήγαινα εκτός ζώνης στα καλώδια υψηλής τάσης της ΔΕΗ και με ρεφλέξ
συναγερμού, μόλις την ύστατη ώρα να καταφέρω το απευκταίο, περνώντας ελάχιστα
πάνω από αυτά, μαζεύοντας τα πόδια μου μέχρι το στήθος μου!
Αυτά βίωσα εγώ με τη μικρή μου εμπειρία στα
αλεξίπτωτα, στα οποία εθελοντικά πήγα να εκπαιδευτώ! Το εθελούσιο είναι η ικανή
και αναγκαία συνθήκη, για κάποιες κρίσιμες ειδικότητες, που άπτονται της
ακεραιότητάς σου και της ζωής σου!
Αναλογίζεστε λοιπόν το παιδί αυτό, που
ανελήφθη στον Ουρανό
Αστέρια και δάφνες κοσμούσαν την υπερήφανη
πουλάδα του, μα κάθε που’πεφτε περνούσε συμπληγάδες, έτσι και έμελλε η
τελευταία δάφνη να γίνει κόσμημα στο νεκρικό του στεφάνι!
Ακούστε κύριοι πριν κάνεις το πρώτο σου
άλμα, έχεις κάνει πολλές χιλιάδες εξασκήσεις, μαθαίνοντας απ’εξω κι’ανακατωτά
το σωστό τρόπο προσγείωσης! Τις πιο πολλές από αυτές και ασφαλώς τις τελευταίες
τις έκανες τέλεια, η προετοιμασία σου σε θέματα εκγύμνασης ξεπερνά τον κοινό
νου και όμως μπορεί να δυσκολευτείς! Να δυσκολευτείς γιατί είναι φορές που
πέφτεις σαν πούπουλο και άλλες που γκρεμοτσακίζεσαι σα να πέφτεις από δεύτερο
και τρίτο όροφο!
Ένα περιστατικό ακόμα θα πω, πήγα μία φορά
να πάρω το φύλλο πορείας από τη Σχολή Αλεξιπτωτιστών για τη Μονάδα μου (110
Πτέρυγα Μάχης – Λάρισα). Ο κουνιάδος μου, μου ζήτησε αν μπορούσε να’ρθεί μαζί
μου, για να δει τη Σχολή!
Στο δρόμο του είπα αν θέλεις μπορείς να
δοκιμάσεις μία πτώση από τον πύργο εκπαίδευσης, θα σε δέσουμε με ιμάντες, θα
σου πούμε πως φεύγουμε, θα φύγεις, θα κάνεις μία κατηφορική διαδρομή καμιά
ογδονταριά μέτρων και θα πέσεις σ’ένα δίχτυ σαν το ψάρι, αυτό είναι όλο.
Εντάξει μου είπε θα ήθελα! Ήταν ένας νέος των 18 ετών, ύψους 1,85!
Κι’όμως όταν πήγαμε στον πύργο συνοδευόμενοι
από δύο Λοκατζήδες εκπαιδευτές, όσο ανεβαίναμε τα σκαλιά του Πύργου, τόσο κάτω
και πιο επίμονα κοίταζε, πάνω στο δέσιμο μας είπε: «Λύστε με δεν πέφτω!»
Μην τους τρώγεστε λοιπόν, μη, είναι αμαρτία,
είναι γρουσουζιά, είναι ντροπή! Τους ζηλεύετε; Μοιάστε τους, το θέμα είναι
απλό!
«Ο Τολμών Νικά», που πιθανότατα προέρχεται
από το του Πλουτάρχου (46-127 μΧ) «Αρχή γαρ του Νικάν το Θαρρείν» ή του
Λατινικού “Qui Audet Vincit!”
Όσο για τις ευθύνες, κανείς δεν επιτρέπεται
να προσάψει ευθύνες σ’εκπαιδευτές που συντελούν πάση θυσία στην επαύξηση της μαχητικής
ικανότητας μαχητών! Γιατί αυτή η επαύξηση γεννάται μόνον μέσα από υπερβάσεις!
Κηδεύτηκε με τις προσήκουσες τιμές στις 4/9/2020
στο Ναό
Στο καλό Παλικάρι μου κι’ελπίζω ο Μέγας
Θεός, κάτι σχετικά με αναληφθέντες της κατηγορίας σου, να έχει μεριμνήσει!
Σε πήρε ο άνεμος και πήγες μακριά
σε πήρε ο άνεμος κι’ανέβηκες ψηλά!
Σε πήρε ο άνεμος και είπες «Γεια χαρά»
ίσως ψηλότερα να είναι πιο καλά!
Με
Τιμή και Υπερηφάνεια!
Σπύρος Κίκερης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας