Παρηγορία!
«Εθελουσία Αιχμαλωσία!
και ο Καημός του Μένουμε στο Σπίτι!»
Θέλοντας τους ολιγωρούντες να βοηθήσω, είπα κάποια πράγματα από την εμπειρία μου και τα βιώματά μου να εξιστορήσω!
Ας αντιπαρέλθω τα της γέννησης, παιδικής και εφηβικής περιόδου και της σκληρής προετοιμασίας για την αρχή της μακροχρόνιας Εθελουσίας Αιχμαλωσίας!
Ημέρες τεσσαράκοντα! Ημέρες μαρτυρίων, που άρχιζε από την ταπείνωση απόλυτης κοπής της κόμης! Σαράντα μέρες, σαράντα κύματα, σα ναυαγός χωρίς σχεδία, μέσα σε λαίλαπα και καταιγίδα και’συ μιλάς για καραντίνα!
Κι’ ύστερα το δικαίωμα της ελευθερίας μια φορά την εβδομάδα, κάθε Σάββατο απόγευμα και επιστροφή το βράδυ της Κυριακής, σ’ένα χώρο όμως που οι ποινές έπεφταν σα χαλάζι –κρατήσεις – φυλακίσεις –στερήσεις εξόδου! Έτσι έβγαινες κατά μέσο όρο, ας πούμε κάθε δεύτερη βδομάδα! Με μία προϋπόθεση, ότι έπρεπε να’χεις που να μείνεις και τα έξοδα να φας και να κινηθείς, άλλως αν δεν …, οικειοθελώς στην αιχμαλωσία, ούτε μια ανάσα στην ελευθερία! Όμως για να καταξιωθείς, έπρεπε να παιδευτείς και για ν’αναστηθείς έπρεπε να σταυρωθείς!
Και μετά η μεγάλη Ορκωμοσία «Ορκίζομαι να φυλάττω πίστιν εις την Πατρίδα …» και η πρώτη σου τοποθέτηση σε πολεμική Μοίρα! Εκεί άλλη εθελούσια Αιχμαλωσία, έπρεπε να διαβάσεις, να προετοιμαστείς άξιος μαχητής για να βγεις!
Υπηρεσίες, ουκ εστίν αριθμός, χαμός, Κυριακές, Αργίες, Γιορτές, Μεγαλογιορτές, κρίσεις, επιφυλακές κι’έχει ο Θεός! Και μετά μεγάλωσες, πήρες βαθμούς και θέσεις ευθύνης! Έγινες Αξιωματικός Επιχειρήσεων, Υποδιοικητής, Διοικητής, εκεί να δεις!
Ας μην το παρατραβήξουμε Αξιωματικός Επιχειρήσεων στη Μοίρα SAR έρευνας διάσωσης της ΠΑ, μια φορά έκανα συνεχώς 22 ημέρες υπηρεσία Α/Ν γιατί δεν υπήρχε άλλος!
Θυμάμαι μια φορά Πάσχα, ξέμπλεξα κατά τις τέσσερις το απομεσήμερο, μπήκα στ’αυτοκίνητό μου να βρω τους δικούς μου και τους φίλους μου σ’ένα κάμπινγκ στην Κινέττα! Στο λόγο της τιμής μου δε βρήκα κανένα αυτοκίνητο στο δρόμο – και μέτρα απαγόρευσης δεν υπήρχαν! -
Δυο χρόνια Διοικητής στη Σκύρο, είναι ζήτημα αν βγήκα δυο φορές από τη Μονάδα και αυτές κατόπιν αιτήσεως από τον Αρχηγό του ΑΤΑ και εγκρίσεως! Όλο το υπόλοιπο διάστημα μέσα στο συρματόπλεγμα, παρέα με τις έννοιες και τις αγωνίες!
Και το Επιμύθιο, μέσα από κάποιες φράσεις που είπα κάποια Παρασκευή, στην επιθεώρηση εξόδου των Ικάρων! «Το ξέρω πόσο βάρος είναι να είστε εσώκλειστα παιδιά μου! Πονάτε για την Ελευθερία, σας λείπει το ξέρω! Όμως είστε από τους λίγους που ξέρουν την αξία της! Ποιος από τους έξω τη γνωρίζει …! Με
Να δείτε που η επόμενη μέρα θα’ναι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας