ΜΕ ΠΝΙΞΑΝ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ!

ΣΠΥΡΟΥ ΚΙΚΕΡΗ

ΜΕ ΠΝΙΞΑΝ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ!

(11/6/2018)

«Ανάθεμα στη Μοναξιά μου!»

*Προσοχή: Αυστηρά για φιλόζωους!

     Αισθήματα και Κύματα (Δάσος Συγγρού!)

   Με πνίξαν τα αισθήματα στο δάσος του Συγγρού και τα σαράντα κύματα, στη θάλασσα του νου!

   Πήγα για service το αυτοκίνητό μου, σε συνεργείο πλησίον και ανατολικά του δάσους Συγγρού! Ήθελα να γυρίσω με τα πόδια – ίσως κάτι με τραβούσε - απόσταση μέχρι το σπίτι μου (Άνω Πεύκη 8 με 10 περίπου χλμ!) 

   Πέρασα, εκ των πραγμάτων, από το εκπληκτικό δάσος

Συγγρού, ίσως όμως δεν έπρεπε!

   Θέριεψαν, Θεέ μου, εκεί οι αναμνήσεις! Αλήθεια, ποιες απ'αυτές να τολμήσεις να σβήσεις και ποιες να λησμονήσεις; 

   Είχα την ατυχία βλέπεις, να πέσω πάνω

και σε μια κυρία, που έκανε βόλτα με το σκυλάκι της!

Εκεί και'μεις άλλοτε!

   Εκεί και'μεις πηγαίναμε άλλοτε, με το Σιντάκι μου, τη μεγάλη μου αγάπη, εκεί,

από τότε που ήτανε Μωράκι!

   Εκεί έμαθε να τρέχει και να παίζει και να τρελαινόμαστε κι'οι δυο απ'τη χαρά μας! 

   Κάπου την πέρναγα, κάπου με πέρναγε,

μέχρι που πάντα με κέρδιζε! 

   Αργότερα πάλι την πέρναγα, ώσπου κάπου κι'οι δυο βαδίζαμε, για να τα βγάλουμε πέρα! 

     Μια άσχημη μέρα!

   Όμως μια άσχημη μέρα, μέρα κακή, εκείνη δε ξεκίναγε κι'επίμονα με λύπη, στα μάτια με κοίταζε! 

   Ήταν η πρώτη φορά, που για 'κείνη δάκρυσα! Τα μάτια μου σκούπισα, την αγκάλιασα, τη φίλησα, «εδώ γλυκιά μου της

είπα, εγώ για σένα, εγώ γλυκιά μου, η βόλτα σου, βόλτα, από δω και πέρα όμως, εδώ, σφιχτά στην αγκαλιά μου, γλυκιά μου!» 

   Έτσι είναι γλυκιά μου, σήμερα η σειρά σου, αύριο η σειρά μου, κοινά τα βήματα, κοινά τα στίγματα, κοινά τα σήμαντρα, ακόμα και τα μνήματα κοινά, κυρά μου, μα άλλη η σειρά σου, άλλη η σειρά μου, καρδιά μου!

 

 Άλλη χαλασιά μου, άλλη χαλασιά μου, ανάθεμα στη μοναξιά μου!

Ίσως η περιγραφή να μοιάζει υπερβολή!

⦁ Ίσως να μοιάζει έμφαση, ίσως υπερβολή, μα η γραφή, ορκίζομαι πως βγήκε απ’τη ψυχή!

⦁ Κι’ακόμα κάτι οφείλω για 'κείνη να πω: «Όσα σ’εκείνη χρωστώ, σε άλλον δε χρωστώ κι’όσο περνάει ο καιρός, τόσο μελαγχολώ, γιατί τα διδάγματα, που μου’δωσε, ποτέ δεν τα ξεχνώ!»

  Υπήρξε τα πάντα για μένα, μα πάνω απ’όλα και πρώτα απ’όλα, υπήρξε μούσα μου και δασκάλα μου! Η μεγαλύτερη σ’αυτό τον εφήμερο και ψεύτικο κόσμο, διδασκάλισσά μου! Το γιατί, θαρρώ φαίνεται και στους εμπνευσμένους, από εκείνη, στίχους! 

 Διδάγματα!

«Συ μου έμαθες, καλή μου, στην παλιανθρωπιά 

τί αξίζει, μια σκυλίτσα, να’χεις, συντροφιά!

Συ μου έμαθες ψυχή μου και τα πιο απλά

τα σκυλιά απ’τ’ανθρωπάκια, είναι πιο καλά!»

Γνώρισα τα σκυλάκια κι’εμαθα τ’ανθρωπάκια

τα πρόστυχα, τα σκάρτα, τα βρόμικα, τα σάπια!

Γνώρισα τα σκυλάκια κι’εμαθα τ’ανθρωπάκια

γλύκανα τα φαρμάκια κι’εκοψα τα χαπάκια!

  Ο κύκλος της ζωούλας της!

   Η Σίντυ μου γεννήθηκε στις 20/4/1999, πέρασε σε διαδικασία «φυσικής ανακύκλωσης – μετεμψύχωσης και μετενσάρκωσης – (σύμφωνα με την ταπεινή, στοιχειοθετημένη μου, όμως άποψη) στις 20/10/2017!

   

Την ενταφίασα στο Τοσίτσειο Ίδρυμα στη Νέα Κηφισιά! 
Στο δάσος Συγγρού είχα να πάω, πάνω από δύο χρόνια!

                      Με άπειρη Συγκίνηση!

                            Σπύρος Κίκερης