Σπύρου Κίκερη
ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΪΤΟΥΣ
ΠΕΡΙΓΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΤΑΠΟΥΣ!
(251 ΓΝΑ 29/11/2017/12:45)
Διευκρίνιση: Παράκληση θερμή, κανείς μην προκαταληφθεί, από την αναφορά του Νοσοκομείου, στην πρώτη γραμμή! Πρόθεσή του γράφοντος δεν είναι να θιγεί των ιατρών μας η ιεραποστολή, κάθε άλλο! Το ζητούμενο είναι άλλο σε τούτη τη γραφή και οι κατ’ουσίαν αποδέκτες της, κάθε άλλο, παρά στο 251 ΓΝΑ ευρίσκονται!
Την παραπάνω ημερομηνία και ώρα, μετέβηκα για μία προληπτική εξαγωγή δοντιού, σε προγραμματισμένο ραντεβού! Έφτασα στο αρμόδιο θεραπευτικό τμήμα. Δήλωσα έγκαιρα την παρουσία μου και μου είπαν να περιμένω.
Μια Συνάντηση, Ραγίζει τη Ψυχή μου!
Κατευθύνθηκα προς τα καθίσματα αναμονής. Ένας κύριος από τους αναμένοντες σηκώθηκε, ήρθε προς την πλευρά μου, δείχνοντας την ικανοποίησή του, στη θέα μου, συνοδεύοντάς την με τα εξής λόγια: «Κύριε Κίκερη, χαίρομαι πάρα πολύ που σας βλέπω, ξέρετε σας….!»
Διέκρινα έναν καταταλαιπωρημένο άνθρωπο εξωτερικά και όσο η φυσιογνωμική μου ικανότητα, μου επέτρεπε, έναν άνθρωπο καταρρακωμένο και ψυχικά.
Με γνωρίζετε;» μου είπε. Σε δευτερόλεπτα η μνήμη, μου έδωσε μία απάντηση, αλλά προτού την αρθρώσω, ευτυχώς, εκείνος συνέχισε: «Είμαι ο Ταξίαρχος Ιπτάμενος …………. της …. Σειράς Ικάρων!
Ακολούθησε ο εξής διάλογος, μ’έναν συνάδελφο μικρότερό μου, κατά δεκαπέντε, δεκάξι χρόνια, η εν γένει εμφάνιση, του οποίου με λυπούσε!
-«Τι κάνεις εδώ;» Τον ρώτησα.
-«Ήρθα να βγάλω τα δόντια μου!»
-«Πόσα δόντια θα βγάλεις;»
- «Όλα, άλλωστε λίγα είναι, πάνω δεν έχω κανένα, κάτω έχω αυτά!» …Μου έδειξε νομίζω, τέσσερα ή πέντε καταταλαιπωρημένα δόντια στην κάτω του γνάθο! «Ξέρετε…» συνέχισε «…πέρασα πολλά, έχασα παιδί, έχω τη γυναίκα μου νοσηλευόμενη εδώ….»
Στη συνέχεια άρχισε να μου λέει για μία συνάντηση, που είχε, στο Νοσοκομείο της Αεροπορίας, με τον Κύριο Υπουργό Εθνικής Αμύνης, -που είχε φέρει τη σύζυγό του για εξετάσεις - . Η συζήτηση με τον Κο ΥΕΘΑ, είχε θέμα την «κατάντια» μας, όπως μου είπε!
Κατανοώ την ανάγκη σου για συζήτηση, το νόημα δεν κατανοώ αυτής και προπαντός την ουσία της, του είπα. Προσωπικά ποτέ δεν θα έκανα, κανενός θέματος συζήτηση, με τον εν λόγω κύριο.
Η ώρα είχε φτάσει 13:15, «Ο Κύριος Κίκερης να περάσει» είπε ένας νεαρός! Αποχαιρέτισα περίλυπος το συνάδελφο και του ευχήθηκα καλή τύχη!
Η Οδύσεια Ενός Δοντιού!
Κάθισα στην οδοντιατρική καρέκλα και οι ενέσεις νάρκωσης της περιοχής έπεφταν βροχή! Ευτυχώς ήμουν αλλού!
Σε λίγο ήρθε ο Γιατρός, αρχίζοντας το έργο του, ρωτώντας με επαναλαμβανόμενα, αν πόναγα! Στις τρεις ερωτήσεις του η μία απάντηση ήταν καταφατική.
Εμένα όμως ο νους μου ήταν αλλού. Πού; Στη θέα του πληγωμένου Αετού και του αναπόφευκτου, για μένα πλέον, ειρμού και αναλογισμού!
Σε λίγο συνειδητοποίησα την αγωνία του Γιατρού, Ανωτέρου Αξιωματικού! Είχε παρέλθει, πλέον της μιας ώρας, δε ξέρω πόσες ενέσεις δέχθηκα ακόμα, και νομίζω ότι είχε εξαχθεί μόνον ένα τμήμα του δοντιού μου!
Ειλικρινά, με πόνεσε η ψυχή, βλέποντας τον επιστήμονα, κάθιδρο από την υπερπροσπάθεια! Και αίφνης τον ακούω να μου λέει φεύγοντας, «Ξέρετε το δόντι σας, θέλει χειρουργείο!» Παρέμεινα στη θέση μου, ενώ εκείνος έφευγε, για να επιστρέψει, μετά από δέκα πέντε περίπου λεπτά.
Σηκωθείτε, μου είπε, πάμε στο χειρουργείο του Γναθοπροσωπικού τμήματος! Τον ακολούθησα. Κάθισα στη νέα μου θέση, μου ξαναζήτησαν την πανοραμική ακτινογραφία! Μετά ο γιατρός ήρθε μ’έναν ευγενέστατο συνάδελφό του, Γναθοχειρούργο, Σμηναγό, στο βαθμό!
Πονάτε, μου είπε, ο χειρούργος. Ο οδοντίατρος του εξήγησε, ότι ήμουν συνεργάσιμος, με άψογη στάση!
Η Απόλυτη Συνέπεια στον Όρκο του Ιπποκράτη!
Δεν αισθανόμουν καλά, όχι όμως από τα χάλια μου! Αισθανόμουν άσχημα, γιατί το Νοσοκομείο είχε αδειάσει, κι’εκείνοι αγόγγυστα, παρέμειναν πιστοί στο καθήκον τους, χωρίς κανείς από τους δυο, όπως αργότερα έμαθα, να είναι υπηρεσία!
Περί τις 15:20 το μαρτύριο είχε τελειώσει, τουλάχιστον στη βασική του φάση! Μου’γραψαν τα φάρμακα, μου’δωσαν τις εντολές τους! Τους ευχαρίστησα, με την τελευταία μου φράση να περιλαμβάνεται στις λέξεις: «αισθάνομαι ενοχές!»
Εκείνοι με κοίταξαν περίεργα, όμως εκτιμώ, ότι κατάλαβαν πως επρόκειτο για μία πολυδιάστατη φράση σε έκφραση, ευγνωμοσύνης!
Συγκυριακές και Συγκινισιακές Συμπτώσεις!
Τον οδοντίατρο, παρεμπιπτόντως, άκουσα ότι τον έλεγαν Σκαμπαρδώνη και ότι ήταν ανιψιός, του Συναδέλφου και Ήρωα Θωμά Σκαμπαρδώνη! *Στην παραπάνω Φώτο ο Θωμάς Σκαμπαρδώνης σήμερα και το 1974!
Ο Θείος, λοιπόν του γιατρού, σαν Ανθυποσμηναγός, ομού μετά του Υποσμηναγού Γιάννη Δινόπουλου, συμμαθητή μου, έγραψαν την πιο Ηρωική σελίδα, της Μεταπολιτευτικής Ελλάδας, στην πρώτη πραγματική αερομαχία στο Αιγαίο! *Στη φώτο του 1974, αριστερά ο Υποσμηναγός Γιάννης Δινόπουλος από το Τρίκορφο Γρεβενών, με τον Ανθυποσμηναγό Θωμά Σκαμπαρδώνη, από τη Μούχα Καρδίτσας!
Ήταν η 21η του μηνός Ιουλίου του 1974, μια ημέρα ακόμα αποφράδα για τον Ελληνισμό! Δεν είχε παρέλθει παρά μόνο μια ημέρα από την εισβολή των τεράτων στην Κύπρο!
Οι βάρβαροι ενθαρρυμένοι από την επιτυχία της εισβολής στη Μαρτυρική Μεγαλόνησο, επεχείρησαν μία ημέρα μετά, να σπάσουν την Παρθενία του Αιγαίου, αλλά μετάνιωσαν πικρά!
Απέστειλαν σχηματισμό δύο οπλισμένων Αεροσκαφών (Α/Φ) αναχαίτισης τύπου F-102! Προς αναχαίτισή τους απογειώθηκαν οι δυο σχετικά νεαροί πιλότοι μας, με Α/Φ F-5, από τη βάση της Νέας Αγχιάλου (111 ΠΜ)!
Οι δύο σχηματισμοί συναντήθηκαν και ενεπλάκησαν σε κλειστή αερομαχία, μεταξύ Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου! Οι Τούρκοι πρώτοι εξαπέλυσαν βλήμα Φάλκον προς το Σκαμπαρδώνη, άνευ επιτυχίας! Το δεύτερο βλήμα (Σάιντ Γουάιντερ) του Δινόπουλου κονιορτοποίησε το Νο2 Τούρκικο Α/Φ με χειριστή τον Επισμηναγό Οτκί Σονούρ!
Ο Αρχηγός του τούρκικου σχηματισμού Αντισμήναρχος Σαγίφ Βασίν, πανικοβληθείς, αφού περιπλανήθηκε στο Αιγαίο, κάνοντας υπερβολική χρήση της μετάκαυσης, γιατί τον καταδίωκε ο πανικός, κατέληξε αναπόφευκτα στην εκτέλεση αναγκαστικής στα παράλια της Σμύρνης, κατά δε τη μεταφορά του στο νοσοκομείο κατέληξε!
Τους δύο αυτούς Αξιωματικούς συναδέλφους, τοποθετώ μακράν, στο πάνθεο των μεγαλύτερων Ηρώων, Αγωνιστών, της μεταπολιτευτικής Ελλάδος! Μη επιθυμώντας να σχολιάσω για ευνόητους λόγους τη στάση των διαχειριστών της Χώρας μας έναντι αυτών! Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά, που οι Έλληνες ιθύνοντες, μπερδεύουν τις Δάφνες με τις «Στάχτες!»
Έτσι ήταν φυσικό, να δω με ιδιαίτερη συμπάθεια το γιατρό και κάποια στιγμή, της όλης διαδικασίας να τον συγχαρώ, για τον ήρωα θείο του!
Αφού η επέμβαση, έλαβε τέλος περί της 15:20, όπως προείπα, ο Κος Σκαμπαρδώνης, μου ζήτησε να πάμε στο γραφείο του! Είπαμε αρκετά, όμως το πιο σημαντικό, που ειπώθηκε από το στόμα του, ήταν ότι:
«Ο Πατέρας του, εξακολουθεί, παρά τις εκταφές και τις ταυτοποιήσεις, να παραμένει στους 878 αγνοούμενους Έλληνες στην Κύπρο, καθόσον υπηρετούσε την Θητεία του (ΕΛΔΥΚ), κατά την εισβολή των τεράτων στη Μεγαλόνησο! Και ήταν εκείνος τότε, ηλικίας μόλις πέντε (5) ετών!»
Ίσως η μοίρα έτσι να έγραφε, αγαπητέ Κύριε Σκαμπαρδώνη, στις 20 του Ιουλίου, ο πατέρας σας να’πεφτε από τούρκικο βόλι και μία μέρα μετά ο Θείος σας, να ξόφλαγε το βαρύ και άδικο χρέος του πατρός σας, χωρίς να το ξέρει!
Τα Προβλήματα του Νοσοκομείου!
Τα προβλήματα του Νοσοκομείου, δεν είναι προβλήματα ενδογενή, είναι εξωγενή! Δεν υπεραμύνομαι κανενός, κανέναν από τους γιατρούς δεν ήξερα!
Το μόνο που είπα στη γραμματεία όταν εισήλθα, ήταν ο βαθμός μου και το όνομά μου, όπως όφειλα και ο οποίος – βαθμός - σε τελική ανάλυση δεν έχει καμία σημασία, ούτε και αξία!
Ας μην το εξηγήσω, μεγάλο το κεφάλαιο των απαξιώσεων, στη δύστυχη αυτή χώρα, τεράστιο θα έλεγα! Όσοι διαβάζουν γραφές μου, γνωρίζουν τις απόψεις μου επί του θέματος!
Τα προβλήματα του Νοσοκομείου, είναι προβλήματα της Ελληνικής Κοινωνίας και της από καταβολής αρρωστημένης νοοτροπίας μας, που τα νεότερα χρόνια έχει εμπλουτισθεί με αλλόκοτες συνήθειες, πρωτόγνωρες πολιτικές, καθώς τακτικές υποβάθμισης κατάλυσης και καταβαράθρωσης των πάντων!
Μια νοοτροπία, που απειλεί σαν τσουνάμι πλέον να παρασύρει, να διαλύσει και να συνθλίψει, κάθε ιερό και όσιο, μην αφήνοντας τίποτα, μα τίποτα όρθιο!
Πλέον δεν κοιτάμε ν’ανεβάσουμε το επίπεδο των υποβαθμισμένων παραγόντων των ίδιων φορέων, αλλά να κατεβάσουμε το επίπεδο, των θεωρούμενων αναβαθμισμένων ή των θεωρουμένων, σε ανεκτά ποιοτικά επίπεδα!
Ποτέ, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, δεν ένιωσα έστω ένα γιατρό στο 251 ΓΝΑ, που να μη με είδε και να μη μου συμπεριφέρθηκε σαν συνάδελφο, αν και εφόσον πληροφορήθηκε τη συναδελφικότητά μας.
Ναι σαν συνάδελφο, παρά τους κινδύνους – έχω σαφή επίγνωση, του τι λέω – που αντιμετωπίζει να θεωρηθεί σαν φατριαστής και «Ρατσιστής!»
Στα Βάραθρα η Ελληνική Κοινωνία!
Εκεί έχουμε φτάσει, δυστυχώς, την Ελληνική Κοινωνία! Εκεί σε μια ντροπή! Χωρίς κανόνες, χωρίς αρχές, χωρίς αξίες! Κι’όποιος διανοηθεί ν’αντισταθεί σ’αυτή την καταλυτική τακτική, ισοπέδωσης, «Αποδιοπομπαίος!»
Έχουμε υπερβεί, όχι απλά κάθε όριο σ’αυτό, που λογική λέγεται, σε τούτο τον τόπο, αλλά κάθε ιερό και κάθε όσιο! Η αιτιολογία, ένα φτηνό, γεμάτο ιδιοτέλεια, δολιότητα και υστεροβουλία «Γιατί», που στη άβυσσο της καταστροφής και του αφανισμού, νομοτελειακά, και ραγδαία μας οδηγεί!
Βλέποντας στη διαδρομή, ακόμα και τους άλλοτε, αδιαμφισβητήτως θεωρούμενους Υπερήφανους Αϊτούς, με τσακισμένα τα φτερά τους και τα ράμφη τους κατακερματισμένα, περίλυπα να σε κοιτούν, για λίγη, έστω, λεκτική συμπαράσταση!
Όσο για το Νοσοκομείο μας, κι’αν ακόμα δεν κατέστη, μια απόλυτα πιστή μικρογραφία, της κοινωνίας που βιώνουμε, αν όπως βαδίζουμε συνεχίσουμε, σε πολύ λίγο θα καταστεί!
Με Τιμή
Σπύρος Κίκερης !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας