Σπύρου Κίκερη

«ΟΣΤΙΣ ΘΕΛΕΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΕΛΘΕΙΝ!»

(Η Εορταστική μου Προσφορά!)

*Μ’αφορμή τα σχόλια για μια φώτο

και την έκπληξη, μιας γραμματέας!

   Για την παρούσα γραφή αφορμή, η διπλανή μου φωτογραφία, στου Αλίμου την ακτή, συνοδευόμενη από το εξής σχόλιο «Η Θάλασσα σήμερα – 16/12/2017 -  ήταν ιδιαίτερα θυμωμένη! Όμως με κάποιους, ποτέ μαλωμένη» και φυσικά όσα σχόλια ακολούθησαν!

   Επίσης μια πρόσφατη οδοντιατρική επίσκεψή μου στο ΓΝΑ, όπου με τη Γραμματέα του Γναθοπροσωπικού, είχα τον εξής διάλογο:

  « Είστε της Αεροπορίας;»  -Μάλιστα.

- «Πώς λέγεστε; -Σπύρος Κίκερης.

- «Τον Πατέρα σας; -Ελευθέριο.

- «Ο Βαθμός σας;» -Ταξίαρχος.

- «Εν ενεργεία;»-Όχι εν αποστρατεία.

- «Ημερομηνία Γεννήσεως; - 4/7/1945.

- «Πόσο είπατε;» - 4 Ιουλίου 1945.

   Έκπληκτη με κοίταξε και αμέσως γυρίζοντας προς κάποια άλλη κυρία, που ήταν δίπλα της: «Δεν το πιστεύω! Δεν το πιστεύω!» Και εκείνη «ούτε και’γω!» - Και που να ήξεραν οι καημένες, ότι ποτέ δεν έχω πει ψέματα –

   «Κύριέ μου, με συγχωρείτε» είπε η γραμματέας, «Εγώ ήδη έγραψα 196 περιμένοντας να συμπληρώσω το έτος!»

-Όχι κυρία μου, δε γεννήθηκα τη δεκαετία του ’60, γεννήθηκα τη δεκαετία του ’40!

   Η Συνταγή μου, με την ευχή να εισακουσθώ.

   Δεν θ’αναφέρω πόσα έτη έχω δουλέψει, γιατί είναι αδύνατον κάποιος να πιστέψει, ότι δούλεψα πιο πολλά έτη από την ηλικία μου, όπως αρκετοί συνάδελφοι!

   Απλά, πριν πω το ημερήσιο και εβδομαδιαίο μου πρόγραμμα συντήρησης, καθώς τους λόγους της φυσικής μου κατάστασης, θα επικαλεστώ τη μαρτυρία των όσων με γνώρισαν στην υπηρεσιακή μου διαδρομή, για την εργατικότητά μου, τη συνέπειά μου και για ορισμένες μου ιδιορρυθμίες την ώρα της εργασίας μου!

   Θα προχωρήσω αφού διευκρινίσω, ότι ποτέ δεν πήγα σε στούντιο περιποίησης και ότι έχω, αρκετά ταλαιπωρημένους τους αυχενικούς μου σπονδύλους, τέσσερις κήλες στους οσφυϊκούς σπονδύλους και στρέβλωση της λεκάνης, με μόνιμους πόνους στην οσφυϊκή περιοχή!

   Έχω υποστεί τρεις γαστρορραγίες, όλες από στενοχώρια, εκ των οποίων η τελευταία, παρ’ολίγον μοιραία. Τέλος ότι έχω κάνε μία εγχείρηση μηνίσκου, από σοβαρό τραυματισμό σε πτώση με αλεξίπτωτο!

   Το σκελετικό μου σύστημα είναι ιδιαίτερα ταλαιπωρημένο, κυρίως από άγνοια των κανόνων προετοιμασίας για βαρέα αθλήματα, όπως η ενόργανη γυμναστική, με την οποία επίπονα ασχολήθηκα στην εφηβική μου ηλικία!

   Επίσης, η επί πολλά έτη ενασχόλησή μου με τα στροφειόπτερα, καθώς η πολυτυπία αυτών και κυρίως η εκπαίδευση, που παρείχα, με τα μέσα αυτά, σε άλλους χειριστές, επιδείνωσαν έτι περαιτέρω το σκελετικό μου σύστημα! Ήταν περίοδοι που πέτούσα, πέντε και εφτά ώρες εκπαίδευση την ημέρα.

   Φυσικά αναφέρομαι σε στροφειόπτερα, που ο χειρισμός τους δεν γίνεται με αυτόματους και ηλεκτρονικούς μηχανισμούς, όπως auto pilot, auto hovering, auto approach κτλ, αλλά με τα άκρα των πιλότων!

   Και θα μου επιτραπεί κάτι αυτή τη στιγμή, που βγαίνει μέσα απ’τη ψυχή μου! «Κάποιοι έχουν μπει στης κόλασης τη φωτιά, χωρίς τα αεροσκάφη, που πέταγαν είτε αεριωθούμενα, είτε στροφειόπτερα, να είναι ούτε κατά διάνοια πιστοποιημένα, για τέτοια περιστατικά, μ’αποτέλεσμα να χειραγωγήσουν την χειριστική τους ψυχή και να την φτάσουν σε άλλη ίσως διάσταση!

   Ναι, τα μάτια τους, αναγκάστηκαν να γίνουν εν τέλει, πολυδιάστατα Ραντάρ και τα αισθητήριά τους υπερβατικά, με όλες τις καλές και κακές συνέπειες. Ας μη μπούμε σε λεπτομέρειες, απλά ας πούμε, ότι τα χέρια κάποιων μάτωσαν κρατώντας χειριστήρια, με κυρίαρχο συναίσθημα, κατά περίπτωση, την «αγωνία» σ’ένα άψογο συνταίριασμα με τη ψυχραιμία!

   Διευκρινίζεται ότι, οι κραδασμοί των στροφειοπτέρων είναι κάτι τρομερό, σ’ορισμένες περιπτώσεις όπως, αυτοπεριστροφές, μετεωρίσεις, δοκιμές, ζυγοσταθμίσεις κτλ!

   Και επειδή ίσως κάποιοι εκπλήσσονται, υφίσταται επιστημονικά τεκμηριωμένη μελέτη των Γερμανών, που αποδεικνύει, ότι οι πιλότοι στροφειοπτέρων είναι πρωταθλητές στην καταπόνηση, του σκελετικού τους συστήματος! 

   Όσο για την πιο επίπονη άσκηση, απ’όσες έτυχε στην πολυετή εκπαιδευτική μου πείρα να διδάξω, ήταν μακράν η «Μετεώριση» το λεγόμενο διεθνώς “Hovering”, όπου το «σφίξιμο» των χειριστών είναι πέραν κάθε φαντασίας! Το άσχημο και περίεργο είναι ότι, όσο πιο πεπειραμένος είναι ο χειριστής σε αεροσκάφη σταθερών πτερύγων, τόσο πιο πολύ ζορίζεται στην άσκηση αυτή!

   Θυμάμαι, τα λόγια λίαν πεπειραμένου και ικανότατου συναδέλφου, με μεγάλη πείρα και επί πολεμικών Αεροσκαφών, στην εκπαίδευσή του επί στροφειοπτέρων στο Hovering, να επαναλαμβάνει τη φράση: «Θεέ μου, δεν το πιστεύω, νιώθω σαν στειλιάρι και μου είναι αδύνατον να χαλαρώσω!» Σήμερα ο άνθρωπος αυτός έχει πάνω από 10.000 ώρες σε στροφειόπτερα!

   Η ιδιορρυθμία μου στην εργασία μου κυρίως συνίστατο στο ότι, όταν πέταγα δεν ενδιαφερόμουν για διαλείμματα και φαγητό! Το ίδιο έκανα και όταν ήμουν Αξιωματικός Επιχειρήσεων τρία χρόνια στα Ε/Π έρευνας διάσωσης, καθώς όταν ήμουν Επιτελής ΝΑΤΟ και Διοικητής στη Σκύρο! Έτρωγα μόνο το βράδυ.

   Μια Κωμικοτραγική Πτητική Αποστολή!

   Με το εικονιζόμενο στροφειόπτερο – B-206 L3 SX-HCR -  πέταξα περισσότερες των 2500 ωρών πτήσεως! Με αποστολές από το Rally Acropolis σε ειδικές διαδρομές, Green Peace και άγριες θάλασσες, αποκλεισμένους από χιόνια σε απρόσιτες βουνοκορφές, πλημμύρες, χιονοθύελλες και λογής καταστροφές!

   Ας μου επιτραπεί η αναφορά μόνο μιας σχετικής περίπτωσης, από τη πολιτική πτητική μου διαδρομή!

   Πέταξα σε τρεις ημέρες, 32 ώρες, κάνοντας κινηματογράφηση όλων των αξιοσημείωτων σημείων της χώρας μας για το δεύτερο Eθνικό τηλεοπτικό κανάλι της Γερμανίας.

  Την πρώτη ημέρα της αποστολής, παρακλήθηκα από τον εκπαιδευόμενό μου, Κωνσταντίνο Λεμό, ιδιοκτήτη της Φαρμακοβιομηχανίας Κοπέρ, να τον πάρω μαζί μου, προς απόκτηση εμπειρίας!

   Αρχικά, δε συμφώνησα λέγοντάς του: «Κωνσταντίνε κάτσε κάτω, δεν θ’αντέξεις, είναι σκληρή η αποστολή!»

   Εκείνος έκπληκτος, σαν καλογυμνασμένος νέος, ετών 28, με κοίταξε περίεργα και απορημένος, μου λέει, «σοβαρολογείς;»

   Φυσικά και σοβαρολογώ, έλα λοιπόν και θα δεις, του είπα! Ξεκινήσαμε χαράματα από το ελικοδρόμιο Κορωπίου! Κάπου περί τις 15:00 είμαστε στο Α/Δ της Κέρκυρας για ανεφοδιασμό! Εκείνος μου είπε, δεν θα φάμε; Και’γω του είπα, πήγαινε πάρε ότι θες, πήγε και μου’φερε και μένα ένα σάντουιτς.

   Απογειωθήκαμε, είμαστε στο ύψος του Μετσόβου περί τα 6.000 πόδια, εκείνος είχε τα χειριστήρια! Ένιωσα αίφνης το Ε/Π να κλίνει προς τ’αριστερά! Γύρισα, είδα τα μάτια του κλειστά! Τον ταρακούνησα, «τι κάνεις ρε Κοιμάσαι;» Του είπα, «Όχι, όχι» μου είπε!

   Δεν θα είχαν περάσει πάνω από 15 λεπτά και επαναλήφθηκε το ίδιο γεγονός! «Βρε δε ντρέπεσαι» του είπα κι’εκείνος περίλυπα «Τι να κάνω ρε Σπύρο δεν αντέχω άλλο!»

   «Όταν σου τα’λεγα, σου φαίνονταν αστεία, εγώ σου το’πα άλλο τα ναυτάκια – είχε υπηρετήσει στο Ναυτικό – άλλο οι πιλότοι της Σχολής Ικάρων! Τώρα τι θα κάνουμε, που πρέπει να πάμε στην Καλαμπάκα και μετά στο Άγιο Όρος, να τραβήξουμε τις Μονές, μετά στα Πετράλωνα, να βγάλουμε το Σπήλαιο του Αρχάνθρωπου και μετά να πάμε στη Θεσσαλονίκη για Π/Γ;» Με κοίταξε περίλυπος, χωρίς κουβέντα να πει.

   Για καλή του τύχη, οι Γερμανοί στην Καλαμπάκα, με ρώτησαν αν αργούμε πολύ για Π/Γ. Τους εξήγησα, κι’εκείνοι με παρακάλεσαν θερμά να γυρίσουμε Αθήνα! Παρά την επιμονή μου, δεν τους μετέπεισα!

   Πάμε λοιπόν στη συνταγή μου, για να μη μακρηγορούμε, αφού υπογραμμίσω ότι είμαι ετών 73 και ότι δεν παίρνω, κανενός είδους φάρμακο!

  

  Η Συνταγή μου!

   Η συνταγή μου απλή, όστις θέλει οπίσω μου ελθείν!

   Κοιμάμαι πέντε (5) με έξι (6) ώρες το πολύ!

   Έγερση, πάντα πριν ο Ήλιος βγει!

   Τέσσερις (4) ημέρες την Εβδομάδα δύο (2) ώρες Γυμναστική!

   Δύο (2) με τρεις (3) φορές την εβδομάδα κολύμπι, στου Αλίμου την ακτή, ανεξάρτητα από εποχή!

   Καθ’εκάστη στο PC μου πέντε (5), με εφτά (7) ώρες μελέτη και κυρίως γραφή!

   Και για να κλείσω, όλες τις δουλειές του σπιτιού μου - 106 τμ -  μοναχός μου, από πλύσιμο, σιδέρωμα, μέχρι μαγειρική!

   Τέλος φροντίδα για δύο οικόσιτα, πλήρης και ανελλιπής!

   Αυτά φίλοι μου καλοί και θυμηθείτε, όλα τα οργανικά μας συστήματα απαιτούν λειτουργικότητα, όπως κάθε μηχανή κι’ακόμα όσο πιο πολύ τα δουλεύεις τόσο πιο πολύ αποδίδουν, τ’άφησες, σ’αφήνουν!

   Αυτά αγαπητοί μου φίλοι, και μία προϋπόθεση, που λέγεται διατροφή, με πέντε φορές την ημέρα και σωστή επιλογή!

                                                                       Σας Εύχομαι Χρόνια πολλά

                                                                                  με υγεία!

                                                                                  Με Τιμή

                                                                               Σπύρος Κίκερης