ΜΗΝ ΚΑΙ ΑΜΗΝ (ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΠΑΙΔΙΑ!)

Σπύρου Κίκερη

ΜΗΝ ΚΑΙ ΑΜΗΝ!

*Αφιερωμένο!
Ειδικά στους ανηλεώς και δολίως κρινόμενους κατ'έτος - Μήνες Μάρτιο και Απρίλιο - Αξιωματικούς των Ενόπλων μας δυνάμεων και το "Σφαγιασμό" αυτών, δίκην "Πασχαλινών Αμνών!"

Επίσης στους ανιδιοτελείς Έλληνες, εν γένει, που έχουν στενάξει

από τη μέγγενη της Αναξιοκρατίας

και τα θανατηφόρα πλοκάμια δόλιων και υστερόβουλων Εξουσιών!

Εξουσιών, που αδυνατούν ν’ αντιληφθούν, ότι το Εθνικό Συμφέρον,

δε μπορεί, επουδενί, να υπολείπεται του Κομματικού!

ΜΗΝ ΚΑΙ ΑΜΗΝ!

«ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΠΑΙΔΙΑ!»

“Never Give Up!”(Ποτέ τα χέρια ψηλά!)

«Μ’αφορμή τη μαζική αποστρατεία τέως Μαθητών μου

και νυν Ανωτάτων και Ανωτέρων Αξιωματικών

στις τάξεις της Πολεμικής Αεροπορίας

καθώς την άμετρη πικρία, που διαπίστωσα σ’αυτούς,

κατόπιν των γεγονότων!

Γεγονότων, που η απαρχή τους, ανάγεται

στη μαζική Αποστρατεία Στρατηγών (16 αν δεν κάνω λάθος τον αριθμόν)

για να χρησθεί Αρχηγός ο Εκλεκτότερος των Εκλεκτών!

«Αποστρατείες δίχως Έλεος!»

Με τη «Σέσουλα», Πτέραρχοι, Ναύαρχοι, Στρατηγοί!

Με τη «Σπέκουλα» Πλοίαρχοι, Σμήναρχοι και Λοιποί!

Και η Σέσουλα και η Σπέκουλα

πάντα Κομματική και Κλαδική!

« Κουράγιο Ελλάδα! »

«Πάψτε επιτέλους τούτο το Αίσχος

αλλάξτε επιτέλους, πορεία στο Έθνος!»

Κι’εδώ, ακριβώς εδώ, δεν μπορώ ν’αντισταθώ

στην πρόκληση σύστασης και εισήγησης σκέψεών μου

επί του θέματος, του αναθέματος

μιας ανεπίτρεπτης κατάντιας!

  ΣΚΟΠΟΣ της παρούσης γραφής είναι να σταματήσει το απαράδεκτο καθεστώς του κατ’έκαστον έτος σφαγιασμού των Αξιωματικών δίκην Πασχαλινών Αμνών!

  Επιπρόσθετα, να διατηρήσει το ενδιαφέρον των οικτρά απογοητευμένων συναδέλφων της περίπτωσης, σε όσον το δυνατόν υψηλότερα επίπεδα, προς παροχή υπηρεσιών κατά την κρίση τους! Γιατί ας μη ξεχνάμε ότι όλοι αυτοί, για πολλά έτη, θα κληθούν για προσφορά υπηρεσιών την κρίσιμη ώρα, σαν χρυσή «Εφεδρεία!»

  *ΠΡΟΣΟΧΗ: Επειδή θεωρώ τη γραφή τούτη ιερή, το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης αυτής, εκχωρείται στους πάντες, χωρίς ενδοιασμούς και περιορισμούς!

  Κυρίως οι Μαθητές μου ας θυμηθούν, επί του προκειμένου, μια φράση, που τους είπα μ’έμφαση από την πρώτη στιγμή, που με όρισαν Διοικητή στη Σχολή: «Η ΓΡΑΦΙΔΑ ΚΑΙ Η ΟΒΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕΤΑΛΛΟ!» Μια φράση που σαν ΗΧΩ στ’αυτιά μου αντηχεί, γιατί όποιος από σας με δει, συνήθως γι’αυτή θα μου πει!

ΜΗΝ και ΑΜΗΝ

ΚΑΙ ΠΑΨΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ!

  «Μ’αφορμή τη συζήτηση, που είχα με αξιωματικό, όταν υπερηφάνως και λίαν προσφάτως, μου είπε, ότι εναπόθεσε το θέμα της οριστικής του αποστρατείας, από το καθεστώς της κατηγορίας παραμονής ΕΟΘ (Εκτός Οργανικών Θέσεων), στον Κο Αρχηγό!)

  Τί του είπα; Του είπα, κάθε άλλο παρά αξιοπρεπές είναι αυτό που έκανες, γιατί τις αποφάσεις, που πρέπει οι ίδιοι να πάρουμε, ποτέ δεν αναθέτουμε σε άλλους! Την ίδια μέρα υπέβαλλε την παραίτησή του, τουλάχιστον έτσι διάβασα, σε δημόσια ανάρτησή του, στο διαδίκτυο!

Πάμε λοιπόν στο

ΜΗΝ και ΑΜΗΝ!

  Μην πληγώνετε τους «Σταυραϊτούς» και προπαντός μην τους φέρνετε προ οριακών διλημμάτων μεταξύ αξιοπρέπειας, υπερηφάνειας και επιβίωσης!

  Πάψτε την ταπεινωτική θέσπιση του καθεστώτος ΕΟΘ, εκμεταλλευόμενοι την κρίση της εποχής και τις εν γένει συνθήκες διαβίωσης!

  Μην θεσπίζετε νόμους και κανόνες στο πόδι! Ειδικά η ανατροπή της Ιεραρχίας απαιτεί μελέτη εις βάθος, ύψος, πλάτος και όχι μόνο! Φυσικά επιπλέον, απαιτούνται και ουκ άνευ προϋποθέσεις, γήινες προϋποθέσεις, για τα εξωγήινα UFO, που Έλληνες «Ταγοί» ονομάζονται! Προϋποθέσεις, όπως ανιδιοτέλεια, αμεροληψία, αξιοκρατία και Δημοκρατία! Ναι Δημοκρατία!

  Πάψτε επιτέλους να βγάζετε πρώιμους «Συνταξιούχους!» Οι Αξιωματικοί δεν είναι φρούτα, ούτε πιονάκια και μολυβένια Στρατιωτάκια στη σκακιέρα αισχρών και δόλιων σκοπιμοτήτων! Αλήθεια γιατί τόση πρεμούρα για τις κρίσεις, κάθε έτος, σε τακτές ημερομηνίες; Γιατί; Ανθρωποφάγοι είστε; Μήπως Λωτοφάγοι; Ή μήπως «Σωτήρες Σαδισμού;» Γιατί Σωτήρες Σαδισμού; Να σας το εξηγήσω, λοιπόν το γιατί!

  Διώχνετε με τη σέσουλα και μετά δώστου, άλλος από τους διωγμένους, μέσω Υπουργού, άλλος μέσω Αρχηγού, άλλος μέσω Βουλευτού και Πολιτευτού, στη μεγάλη των Ελλήνων αδυναμία της γλοιωδίας! Τη γλώσσα έξω και φύγαμε, οι αναφορές σύννεφο για διαγραφές δυσμενών στοιχείων, οι ΕΔΕ κατακλυσμιαίες, οι «Δικαιώσεις» οργιώδεις και τερατώδεις και οι υποχρεώσεις στους χορηγούς «δικαίου» μεγαλειώδεις και ισοβιώδεις!

  Συνάδελφοι είναι, θα μου πείτε! Ναι, δεν αντιλέγω, συνάδελφοι άλλοι αδικημένοι, άλλοι μη, όλοι φαρμακωμένοι, σε πολυδιάστατη μορφή! Η Κοινωνία δε ξέρει και η οικογένεια αγνοεί! Το ερώτημα βαρύ! Τι τέλος πάντων συμβαίνει με το δικό μας το παιδί; Άλλοι Σμήναρχοι, άλλοι Ταξίαρχοι, άλλοι Πτέραρχοι όλων των ειδών κι’αυτός γιατί; Ηθικοί οι κλονισμοί, “to be or not to be!”

  Έτσι οι περισσότεροι οδηγούνται στην επιλογή της «καλής διαγωγής», που εδώ που τα λέμε είναι και το δόλιο ζητούμενο στην περίπτωση! Εκείθεν η πλειονότητα στο ίδιο το «σακί!» Και μετά και μετά η σύγχυση και η ντροπή! Εμείς κι’αυτοί μαζί; Εμείς κι’αυτοί μαζί; Εμείς που; Εμείς που; Εμείς που…..;

  Ξέρετε αλήθεια, πόσοι συνάδελφοι ντρέπονται, για το βαθμό τους και βγάζουν σπυριά στη βαθμολογική τους προσφώνηση; Αλήθεια Κύριοι Αρχηγοί σας έχει απασχολήσει ποτέ το γιατί και το που, αυτού του γιατί, είναι η αρχή; Μα τι λέω τόσα έχετε στο μυαλό σας! Πάμε όμως παρακάτω στα Μην και τα Αμήν!

  Μην παράγετε αλόγιστα, μαζικά, κατά συρροή και εξακολούθηση «ευνούχους» και μάλιστα καθ’υπαγόρευση, χάριν επιλεκτικών ευνοουμένων, ταπεινών και φαιδρών κριτηρίων! Πείτε και κάποτε « Όχι, όχι ο Γάιδαρος δεν Πετάει» κι’ας είναι φράση πέραν του λεξιλογίου σας, του «Μάλιστα! Όχι! Διατάξτε» εννοώ!

  Πάψτε επιτέλους τις μαζικές αρνητικές κρίσεις και αποστρατείες ολόκληρων σειρών, χάριν των εκλεκτών! Πάψτε επιτέλους τις Σταυρώσεις και το ξέπλυμα των χειρών σας, αλά Πιλάτο! Όχι πια φωτιά στα ξερά, μαζί με τα χλωρά! Εδώ είστε ανεπιτρέπτως έκθετοι, μια και τα προϊόντα αυτά τα ζωντανά, εξάγονται από την ίδια μηχανή, την ίδια Σχολή εννοώ, σχεδόν «Κλωνοποιημένα!»

  Εκείνο δε που απόλυτα δεν κατανοώ, είναι το γιατί κάθε χρόνο Άνοιξη, ντε και καλά, να οδηγούμεθα απαραιτήτως σε ομαδικές σφαγές Αξιωματικών σχεδόν πανομοιότυπες των σφαγών των Πασχαλινών Αμνών!

  Αναλογισθήκατε ποτέ Κύριοι Αρχηγοί, στο κάτω κάτω της γραφής ποιος μπορεί ν’αποδώσει, μ’ένα έτος προσφοράς υπηρεσιών σε μία θέση, ώστε επαξίως να κριθεί; Όχι φυσικά το μόνο, που γνωρίζετε είναι αβίαστα να κρίνετε και ν’αξιολογείτε, συνηθέστατα κατά παραγγελία!

  Αναλογισθήκατε ποτέ εσείς οι μεγάλοι Αρχηγοί, ότι είστε πρόσκαιροι και παροδικοί και ότι υπάρχει και ηθική προαγωγή; Αναλογισθήκατε ποτέ πόσο στοιχίζουν στην Ελλάδα αυτοί οι Αξιωματικοί; Αναλογισθήκατε ποτέ ότι την ίδια τύχη θα έχετε και σεις, στην όποια «αμφιβολία πίστης» για το πρόσωπό σας γεννηθεί!

  Γιατί λοιπόν αρνείσθε, τη λογική της φειδούς, σ’αυτού του είδους τις κρίσεις; Γιατί αρνείσθε οιονεί σαν απόλυτη αναγκαιότητα τούτη τη «Σφαγή:» Γιατί έχει διαγραφεί από τη δική σας λογική έστω μια «Πράξη Ηρωϊκή;»

  Και κάτι ακόμα ποιο σοβαρό, πολύ πιο σοβαρό, σε ποια άλλη υπηρεσία συμβαίνει τούτο, το απαράδεκτο, των καθ’έκαστον έτος κρίσεων και σφαγών; Ποιος ξέρει σε ποιο άραγε καθεστώς, σε ποιο πραξικόπημα ή κίνημα επιβλήθηκε; Ναι αλλά σήμερα σεις οι εξέχοντες Δημοκρατικοί εξουσιαστές, γιατί το διατηρείται; Εύλογα ερωτήματα τούτα, που δεν πρόκειται ποτέ στο σκοταδισμό ν’απαντηθούν και να εξηγηθούν!

  Γιατί ποτέ, εσείς οι Ταγοί, ναι ποτέ δεν έχετε αναρωτηθεί, για τη γέννηση του ισόβια κυρίαρχου σλόγκαν στη χώρα μας, που θέλει «Τη λογική να παύει εκεί που αρχίζει ο Στρατός!»

  Έχω επανειλημμένως κατηγορηθεί, ότι τα βάζω με τους Αρχηγούς! Ναι με τους Αρχηγούς τα βάζω, αφού έχει προηγηθεί η καυστική μου γραφή για τους, κατά περίπτωση Προϊσταμένους αυτών, Πρωθυπουργούς Υπουργούς και λοιπούς! Μα αλήθεια κανείς δε μου κάνει; Όχι κανείς! Το να περιμένω δηλαδή, τον 114ο Πρωθυπουργό , μια και ο Κος Τσίπρας είναι ο 113ος, πείτε μου μπορώ να ελπίζω ότι κάτι θ’αλλάξει;

   Απ’όλο αυτό το συρφετό των Ύψιστων Ταγών, έχω ξεχωρίσει μόνον δύο! Ο μεν ένας είναι ολόκληρος ο Καποδίστριας, από το υπόλοιπο δε ένα, το 1/3 συνιστά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το άλλο τρεις, τέσσερις, που στα σημεία των καιρών ξεχώρισαν και το τρίτο, που υπολείπεται, όλοι οι υπόλοιποι, με προεξάρχοντες δύο Πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης!

  Και το τελευταίο, αν και η ιστορία αυτή είναι χωρίς τέλος, εντούτοις θα το πω εμφαντικά, στην ίσως καλύτερα κατανοητή διάλεκτο της SLANG «Πάψτε επιτέλους να κάνετε τους Θεσμούς «Χεσμούς», με τις τυφλές και άνευ αντιλογίας υποταγές, ενίοτε, σε απολύτως ανάξια ανδρείκελα, που ούτε τις βασικές τους υποχρεώσεις, δεν εκπλήρωσαν προς την Πατρίδα τους (Θητεία!) Ανεχόμενοι απ’αυτούς, την πειθαρχική, οργανωτική, διαδικαστική, εξοπλιστική, οικονομική κτλ, κτλ…..καθοδήγησή σας!

  Αφήστε όμως σας παρακαλώ ν’αναφερθώ στους κατά περίπτωση αποδιοπομπαίους και αποδεδειγμένα Αδικημένους, γ
ια να καταλάβουν, παρά τη στενοχώρια τους, αν μη τι άλλο ότι «Η ζωή και η προσφορά μας συνεχίζονται, ούτως ή άλλως και μετά τον Υπηρεσιακό μας θάνατο, στον οποίο συνιστάται σύνεση, αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια!
Όχι μόνο δεν κερδίζεις, κατά την ταπεινή μου άποψη, τίποτα με ένα και δύο ετεροχρονισμένους βαθμούς, αλλά χάνεις σε ηθικής διάστασης θέματα, κυρίως αν έχεις ενδώσει σε ποταπές συνήθειες της περίπτωσης – γλοιωδία, χαμερπεία και συναφή! –
Προσωπικά αλλεργιώνομαι όταν με προσφωνούν με το βαθμό μου, έχω κάνει τρομερές προσπάθειες να το κόψω, άνευ αποτελέσματος! Το γιατί το ξέρω, δεν είναι όμως η ώρα να το αναλύσω! Η ειρωνεία για την κατάντια του Κράτους μας είναι, ότι οι περισσότεροι εν ενεργεία και εν αποστρατεία Αξιωματικοί είναι μακράν οι «Πτέραρχοι, οι Ναύαρχοι και οι Στρατηγοί!» Τώρα για να κλείσω το θέμα της προσφοράς και μετά τον Υπηρεσιακό θάνατο, υπογραμμίζω ότι αυτή μπορεί να συνεχιστεί και μετά το βιολογικό μας θάνατο! Σ’αυτή τη προσφορά στην ολότητά της αναφέρεται η συνέχεια της γραφής, ειδικά αφιερωμένη!

ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΠΑΙΔΙΑ!

“Never Give Up”

Μέσα σε μαύρη κι’ άσπονδη βρωμιά, παλεύουμε με πείσμα και χέρια καθαρά!

Παλεύουμε στα ίσια, ο νικητής να βγει, έστω και αν ο δρόμος, δε βγάζει πουθενά!

Κουράγιο Παιδιά! Κουράγιο Παιδιά!

Μέσα στη ζούγκλα, μιας στείρας εποχής, κανόνας τα θηρία, κανόνας τα φρικιά!

Εξαίρεση οι κάποιοι, π’αξίζουνε πολλά, αυτούς που τρω’η λάμια, με μια δαγκωματιά!

Κουράγιο Παιδιά! Κουράγιο Παιδιά!

Στο ψέμα αντιτάσσουμε, του πόνου αλήθεια, μ’απόσταγμα αξίας από ιδανικά!

Στα κάλπικα τεφτέρια, πανάξια μητρώα, παλικαροσύνη κι’ηρώων λεβεντιά!

Κουράγιο Παιδιά! Κουράγιο Παιδιά!

Στάσιμοι μένουμε, δεν προχωράμε, πάνοπλοι είμαστε, μα δε νικάμε!

Τούτο το βάσανο, μας δέρνει σκληρά, σ’αγώνα πουλημένο, με λύτρα και φιλιά!

«Κουράγιο Παιδιά! Κουράγιο Παιδιά!»

Δικός τους ο ψεύτης του κερατά, δικός τους κι’ ο σάπιος, που πάει ψηλά!

Δική μας η λύπη, γι’αυτούς η χαρά, και μια αποθάρρυνση, που πέφτει βαριά!

«Κουράγιο Παιδιά! Κουράγιο Παιδιά»

Δικός μας ο κόπος και ο Αγώνας, δικό μας το αίμα και η φθορά!

Άλλων η πρόοδος έρποντας όντας κι’άλλους πηδώντας, σε Κράτος «Φονιά!»

«Κουράγιο Παιδιά! Κουράγιο Παιδιά!»

Το τρένο προσμέναμε, για ν’ανεβούμε, άλλοι μας πήρανε ξανά τη σειρά!

Το πλοίο σφύριξε, για να σαλπάρει, άλλοι μπαρκάρανε κι’αυτή τη φορά!

«Κουράγιο Παιδιά! Κουράγιο Παιδιά!»

Αδέλφια μου, φίλοι μου, ειλικρινείς, άλλοι ξεπρόβαλαν πάλι μπροστά!

Εμείς ξανά πίσω, ξανά και ξανά, με χείλια σφιγμένα και μάτια θολά!

«Κουράγιο Παιδιά! Κουράγιο Παιδιά!»

Όλα πια χάθηκαν, ελπίδα καμιά! Όλα υπέκυψαν στη μπαμπεσιά!

Τι μας απέμεινε έρμη καρδιά; Μόνο η αγχόνη και η Θηλιά!

Όχι για τ’όνομα του Θεού!

«Κουράγιο Παιδιά!»

Κουράγιο Παιδιά! Κουράγιο Παιδιά!

Never Give Up! Never Give Up!

Η λόγχη στα Όπλα, κουράγιο Παιδιά!

Τα Όπλα στα χέρια, παράγγελμα, Arm!

Κουράγιο Παιδιά! Κουράγιο Παιδιά!

Στα Άρματα όλοι, Κουράγιο Παιδιά

με πέννες, μολύβια, και άρθρα Φωτιά!

Κουράγιο Λεβέντες και Never Give Up!

                                                                                                 Με Τιμή

                                                                                           Σπύρος Κίκερης