ΟΡΙΑΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΙΔΑΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΩΝ!

 

Σπύρου Κίκερη

ΟΡΙΑΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΧΕΙΡΙΣΤΩΝ

ΜΕΤΑΞΥ

ΙΔΑΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΩΝ!

“ SURVIVAL!”

«Ρίχτερ στις Επάλξεις, Τειχών

των Oυρaνίων Γητευτών!»

Μ’αφορμή τη διατύπωση

έκπληξης και παράπονου μαζί

ενός Ουρανίου Γητευτή!

  *Απόλυτη Διευκρίνιση.

  Επειδή αρκετές φορές, στη σύνταξη των άρθρων μου, επικαλούμαι τον όρο «Μ’αφορμή……» διευκρινίζω απολύτως, ότι ουδέποτε είναι φανταστικός, αλλά πάντοτε ρεαλιστικός, δηλαδή υπαρκτός! Πάμε λοιπόν.

  Σκοπός αυτής της γραφής, δεν είναι να κλονίσει, διοικούντες και Διοικουμένους, στις τάξεις των μελών της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ)! Σκοπός είναι να αφυπνίσει, να συνεγείρει και να πείσει τους έχοντες τις ευθύνες του Ουράνιου όπλου μας, στον ύψιστο βαθμό, μεριμνώντας εν τέλει, αν μη τι άλλο για των Ουρανίων γητευτών μας το ηθικό!

  Πολύ πρόσφατα, σε συζήτηση, που είχα με σχετικά νεαρό Ιπτάμενο Αξιωματικό, πιλότο μας, μου είπε έκπληκτος και θορυβημένος τα εξής: «Μου κάνει τρομερή εντύπωση Κύριε Κίκερη, που βλέπω τη διαφοροποίηση συμπεριφοράς, των χειριστών της Μοίρας μου, σε διάφορες προσελεύσεις, πρώην συναδέλφων, επισκεπτών….» Τι εννοείς; Τον ρώτησα, κι’εκείνος με έκδηλα αυξανόμενη δόση παράπονου συνέχισε:

  «…Να Κύριε Κίκερη, βλέπω τους πιλότους της Μοίρας μου, δύσκολα να πλησιάζουν, διατελέσαντες, πρώην Αρχηγούς και Ανωτάτους Αξιωματικούς, παρά την καλοπροαίρετη διάθεση αυτών και τα χαμόγελα, στις επισκέψεις τους! Επίσης έχω προσέξει ότι κατά κανόνα, ελάχιστα, κάθονται κοντά τους και προσχηματικά απομακρύνονται σ’ελάχιστο χρόνο, παρά του ότι, οι προηγούμενοι αρκετές φορές, προσπαθούν κάτι από την εμπειρία τους να τους πουν…»

  «…Αντιθέτως Κύριε Κίκερη, βλέπω τους ίδιους, συνυπηρετούντες συναδέλφους μου, να περιβάλλουν σαν Μέλισσες τη Βασίλισσά» τους, παλαιότερους συναδέλφους, που προσέρχονται σαν επισκέπτες πλέον στη Μοίρα! Ναι, τους πρώην μεγαλύτερους συναδέλφους, που πλέον ίπτανται σαν πιλότοι Πολιτικών Εταιρειών Δημόσιων και Ιδιωτικών Μεταφορών! Σας διαβεβαιώνω ότι οι νυν συνάδελφοί μου είναι ικανοί να γίνουν αυτοκόλλητοι, με τους πρώην, αντλώντας κάτι από την αίγλη τους, την ηρεμία, τον εφησυχασμό τους, και την πολύπλευρα κατοχυρωμένη σιγουριά τους….!.»

  Τον διέκοψα αίφνης! Μη συνεχίζεις, του είπα, μη σε παρακαλώ, μη και με προκαλείς να πω πολλά. Το ξέρω όμως ότι πρέπει να συγκρατηθώ και με μέτρο να κρίνω, τούτο το κακό, που δεν είναι ειδικό, αλλά γενικό! Όμως θα το κάνω, γιατί το μήνυμα, που από μέσα μου παίρνω είναι συνειδησιακό!

  Το θέμα το ξέρω, δεν είναι νέο είναι παλιό, όμως έχει παραγίνει το κακό και φοβάμαι πως ραγδαία εξελίσσεται σε καταλυτικό και μάλιστα σ’ένα κλάδο που με δόντια και με νύχια πρέπει ψηλά να κρατηθεί, γιατί δεν είναι μόνον ντροπή, είναι και λίαν επικίνδυνο για ανατροπή σ’ένα Status Kuo, κυρίως στο Αιγαίο, που κλονίζεται συθέμελα!

  Ναι κλονίζεται συθέμελα κι’ανησυχώ, γιατί έχω την αίσθηση ότι οι καλοί μας οι «Ταγοί» προεξαρχόντων των «Υψίστων» στον τομέα σφυρίζουν «Ανέμελα» με δήθεν ενδιαφέροντα μυθεύματα!

  Έλεος «Κύριοι» έλεος, συνέλθετε, συνέλθετε, γιατί ήδη είναι πολύ αργά! Δεν είναι δυνατόν με καμιά λογική να υπάρχει αυτή η χαώδης διαφορά!

  Υπάρχουν Ζητήματα στους πιλότους μας βιοποριστικά! Ναι όπως τ’ακούτε «Κύριοι» «Βιοποριστικά» να τα βάλλω σε εισαγωγικά, όχι μόνο για να τα δείτε πιο καλά, αλλά γιατί είναι πάρα πολλά και σοβαρά! Υπάρχουν προβλήματα «Αξιοκρατικά!» Με τις επετηρίδες ντροπής κι’ανατροπής της λογικής, του εύλογου και του δικαίου! Υπάρχουν τέλος «ατοπήματα» πολλά, τραγικά, ανατριχιαστικά και τραγελαφικά!

  Την εξελικτική κατάσταση των Ιπταμένων αξιωματικών της Τουρκίας, δεν τη γνωρίζω, σήμερα πολύ καλά! Όμως όταν ήμουν στο ΝΑΤΟ, συνυπηρετώντας με Τούρκους Ιπταμένους, ήξερα, ότι οι Αξιωματικοί και των τριών όπλων από το βαθμό του Επισμηναγού και άνω, χωρίζονταν σε Αξιωματικούς καριέρας και μη!

  Είχαν δε αναλόγως της κατηγορίας τους, δύο διακριτικά στη στολή τους, χρώματος κόκκινου και μπλε, όμοια των άσπρων της Σχολής των Ικάρων μας! Κόκκινο μεν για τους Αξιωματικούς καριέρας, μπλε για τους Λοιπούς!

  Το αξιοπερίεργο, που αν το καλοσκεφτείς, κάθε άλλο παρά περίεργο είναι, ότι στις Εταιρείες των Τούρκικων Αερογραμμών, προωθούντο απόστρατοι Ιπτάμενοι Αξιωματικοί, μη καριέρας, δηλαδή με μπλε διακριτικά! Ουδέποτε όμως, Ιπτάμενος καριέρας θα έφτανε, λόγω κινήτρων, στο σημείο να ζηλέψει, αυτούς τους Ιπταμένους!

  Όμως ποτέ δεν καταλάβαμε, στην άτυχη χώρα που ζούμε, ότι μερικά πράγματα χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής και σημασίας και δεν καταλάβαμε «Ταγίσκοι» πέραν του ότι είναι ντροπή μια καθαρίστρια ή ένας σηματορός της Ολυμπιακής, ν’αμείβονται δύο και τρεις φορές πάνω από έναν Ιπτάμενο Σμηναγό της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ) κι’ακόμα το πιο απλό!

  «Ότι οι δικές μας Ένοπλες Δυνάμεις το βασικότερο όπλο, που διαθέτουν είναι η Φιλοτιμία! Η φιλοτιμία, που είναι η μαγιά ζύμωσης της όποιας ποιότητας και ποσότητας ηθικού!»

  Αυτό δε τη στιγμή που οι Σχολές Πολέμου ακόμα σήμερα διδάσκουν Αχρείοι, ότι η Πολεμική Ισχύς ενός Έθνους ισούται με το γινόμενο των πάντων, που υπάρχουν σ’ένα Έθνος και μπορούν να συνεισφέρουν στις διαθέσιμες δυνάμεις, επί ενός συντελεστού, που λέγεται ηθικό! Πολ.Ισχύς = Ηθικό Χ Διαθέσιμες Δυνάμεις!!!!

  Τα παραπάνω, ισχύουν στη χώρα μας, κατά μείζονα λόγο, καθόσον ο Στρατός μας δεν είναι ούτε Σοβινιστικός, ούτε Ιμπεριαλιστικός, αλλά καθαρόαιμα Εθνικός και Αμυντικός θα πρόσθετα!

  Και ακριβώς στο σημείο αυτό, έρχεται στο νου μου ένα άλλο κακό μείωσης του Ηθικού, πάνω στην υποτιθέμενη αναβάθμιση των Σχολών Υπαξιωματικών! Συνέλθετε Κύριοι! Συνέλθετε! Στα Συγκαλά σας έλθετε!

  Προσωπικά, αν ήμουν χειριστής αναβάθμισης των σχετικών Σχολών, σε Αμερικάνικο επίπεδο, κάθε άλλο παρά θα με απασχολούσε το θέμα των Officers και Non –Commissioned Officers, γιατί πάει γάντι στη νοοτροπία και το γίγνεσθαι των Ιμπεριαλιστικών, Σοβινιστικών και Στρατοκρατικών Εθνών!

  Οι όροι “Officers”και “Non Officers” εκεί δεν αρκούν κι’απαιτούν πρόσθετους προσδιορισμούς, προς πλήρη συνειδητοποίηση των διαφορών! To Non Commissioned είναι τόσο θολό, τόσο σκοτεινό, τόσο νεφελώδες και τόσο ασαφές, που στα νοήματά του χάνεσαι και για να βρεις το στίγμα σου, πρέπει ν’απευθυνθείς, με τον καθωσπρεπισμό, που η επαιτεία επιβάλλει, σ’έναν ανώτερό σου!

  Όταν υπηρετούσα στο ΝΑΤΟ εκείνο το “YES SIR”τσάκιζε, ειλικρινά νεύρα και κόκαλα, προσωπικά θα το χαρακτήριζα, ειλικρινά, σαν το άκρον άωτον της αναξιοπρέπειας! Ας αφήσουμε όμως τους Αμερικάνους, ας τα βρουν μόνοι τους κι’αν τα’χουν βρει ποσώς μ’ενδιαφέρει! Εδώ τι κάνουμε, εδώ που ψαχνόμαστε λες κι’είμαστε στην απαρχή δημιουργία του Έθνους μας;

  Ναι, αν εδώ ήμουν αντιστοίχως υπεύθυνος μελέτης, του θέματος των Σχολών Υπαξιωματικών στη Χώρα μας, το μόνο σίγουρα, που θα’κανα, ήταν να βγάλω το υποτιμητικό πρόθεμα του «ΥΠΟ» που τρώει ψυχές! Και για να μην αφήσουμε κενά και για να συνεννοηθούμε απόλυτα, τη ΣΤΥΑ ναι θα την ονόμαζα ΣΤΑ (Σχολή Τεχνικών Αεροπορίας!) Έτσι και’γω θα ήμουν μία φορά ευχαριστημένος, γιατί θα έβγαζα ένα δηλητηριώδες αγκάθι, από τις ψυχές σκληρών δουλευτών και πολεμιστών, εκείνοι δε χίλιες με το ηθικό τους ακμαιότατο στο διηνεκές!

  Όσο για τις μεταξύ τους διαφορές, δε ξέρω σήμερα πως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στις Μοίρες, εκείνο που ξέρω είναι ότι όσους Αρχιμηχανικούς γνώρισα στη ζωή μου, προέρχονταν όλοι από την ίδια Μάνα, την ίδια Ε «ΣΤΥΑ» την ίδια Μήτρα και ήταν απαράμιλλοι στο έργο τους, την καθηκοντολογία τους και την πειθαρχία στο χώρο τους!

  Δεν ήταν λίγες οι φορές, που παρακολούθησα πρωινή ενημέρωση τεχνικών σε Μοίρα και ομολογώ πως η «Ιεροτελεστία» ήταν, αντίστοιχη μ’αυτή των χειριστών! Ήταν δε ιδιαίτερα συγκινητικό ν’ακούς, προγραμματισμό για «ολονυκτία» και μάλιστα χωρίς πόλεμο!

   Θέλω να κλείσω την παρένθεση αυτή, με το εξής επιμύθιο «όταν κάτι πάει καλά, ποτέ δεν το υποβαθμίζεις, πάντα το αναβαθμίζεις, ανόητοι!»

  Όσο για τη διαφορές των πιλότων για να επανέλθουμε, σ’αυτό, καθαυτό το θέμα μας, μεταξύ Πολεμικής και Πολιτικής Αεροπορίας, που αυξάνουν ραγδαία τελευταία και γίνονται χασματώδεις, θα πρέπει να προσεχθούν ιδιαίτερα!

  Το γιατί είναι ευρύ και πολυδιάστατο! Θα το θίξω όσο ελαφρότερα η συνείδηση, μου επιτρέπει: Γιατί δεν είναι αμαρτία άλλοι να βλέπουν τη Γη ανάσκελα και μπρούμυτα και κάθετα, τον Ουρανό ανάποδα και τ’άστρα ποικιλότροπα; Γιατί δεν είναι σκληρό να παίζουν με το Χάρο κυνηγητό, παλεύοντας απεγνωσμένα ενίοτε να του ξεφύγουν χωρίς κι’εν’τέλει να το κατορθώνουν;

  Ή μήπως δεν είναι άδικο και άνισο, άλλοι να παρακολουθούν την ευρυθμία λειτουργίας των αυτοματοποιημένων ηλεκτρονικών μηχανισμών, σε όλες τις φάσεις της πτήσεως, με τους πιο επίπονους ελιγμούς να είναι οι άνοδοι της τάξεως των 15ο και 20ο Μοιρών, οι στροφές μικρής κλίσεως και οι κάθοδοι των 80 και 100 Ναυτικών μιλίων, πάντα σ’ένα περιβάλλον εξόχως ελκτικό και ζηλοφόρο και άλλοι……;;;;

  Αλί, αλί και τρις αλί, τί ν’αφήσεις και τί να γράψεις και πως Θεέ μου στ’άδικο μην κλάψεις; Ποιος σας είπε μωρέ ότι τα Ιδανικά, ξεχνούν των οφειλών τα δανεικά; Ποιος σας είπε μωρέ πως τα ιδεώδη, η αχαριστία δεν τα πληγώνει;

  Και ποιος σας είπε, σαν βλέπεις ότι βιοποριστικά ζορίζεσαι, συνειδητοποιώντας εφιαλτικά τη μη δυνατότητα ν’ανταποκριθείς στις βασικές υποχρεώσεις των παιδιών σου, ότι δεν θα ενδώσεις στο δέλεαρ απόλυτης κάλυψης, όλων σου των αναγκών;

Έλληνας Πιλότος στη Δοκιμασία Επιταχύνσεων

8.1 G’s, Σφυγμοί 177!

  Σε τέτοιες σκέψεις σωτηρίας, σκεφτείτε να προστεθούν και άλλα εύλογα ερωτήματα όπως: Γιατί Θεέ μου το δικό μου κορμάκι να γίνεται, για πλάκα, 500, 600, 700 κιλά plus; - Παράκληση θερμή, γι’αυτούς που δε γνωρίζουν, δεν είναι εμφαντικό ετούτο, είναι εξόχως πραγματικό -! Στην παραπάνω φώτο αν υποθέσουμε ότι ο πιλότος είναι 80 κιλά, το βάρος του είναι 80 Χ 8.1= 648 κιλά!

  Κι’εκείθεν άλλα φρικιαστικά ερωτήματα όπως: Γιατί εγώ να φοράω «φίμωτρο» σα λαίμαργος σκύλος, προκειμένου να προστατευθώ από τη φόλα!

ΣΠΥΡΟΣ ΚΙΚΕΡΗΣ 110ΠΜ/349ΜΔ/Β 14/5/1969

  Και παραπέρα, γιατί να φορτώνομαι σαν αχθοφόρος,, με σωσίβιο, βάρκα, Survival Kit, για να προστατευθώ πάλι; Γιατί να΄χω μαζί μου μορφίνες, ατροπίνες, φωτοβολίδες….; Γιατί να δένομαι, σαν τρελός, πάνω σε «Ηλεκτρική Καρέκλα» με τις ασφάλειες ενεργοποίησης βγαλμένες; Γιατί να σπάσω και να γεράσω παράκαιρα; Γιατί τη σπονδυλική μου στήλη, να κάνω τεθλασμένη, μην ορίζοντας τους πόνους απ’τις κήλες; Γιατί; Γιατί; Γιατί…;Γιατί….; Γιατίιιιιιιιιιιιι;

  Ή μήπως έχουν κάποιοι την εντύπωση ότι οι Πιλότοι της ΠΑ στερούνται, λόγω ιδανικών, βασικών Ανθρωπίνων Αδυναμιών, όπως της ζήλειας και των ονείρων, για παράδειγμα, που τους θέλει άλλοτε «Αιχμάλωτους» σ’ένα Έθνος με ιδιαίτερη βαρβαρότητα καταγεγραμμένη στην Ιστορία, και άλλοτε περιπλανώμενους νύχτα σε άγρια βουνά κι’αφιλόξενες λαγκαδιές προς επιβίωση και δραπέτευση!

  Όλα δε αυτά και άλλα περισσότερα γιατί; Για ν’ακούσουν ίσως στο Υπηρεσιακό τους διάβα, ταπεινωτικούς και εξευτελιστικούς χαρακτηρισμούς, από υποτιθέμενους πρώτιστους ταγούς, όπως «Αντιστασιακοί» και «Αντιπαραγωγικοί;» Έλεος! Έλεος! Έλεος στο έρεβος!

  Προσωπικά το’χω γράψει και το’χω στοιχειοθετήσει πολλές φορές σε κάποιες ειδικότητες απαιτείται ειδικός χειρισμός, σε όλες τις περιπτώσεις, αν «Κύριοι» δεν το καταλαβαίνετε, όχι απλά λαθεύετε, αλλά εγκληματείτε!

  Και΄δω είμαι συνειδησιακά αναγκασμένος ν’απευθυνθώ για μια εισέτι φορά στους Αξιότιμους Αρχηγούς μας, κατά περίπτωση και να τους υπενθυμίσω, ότι Αρχηγοί του Στρατού και του Ναυτικού έχουν παραιτηθεί, από σας ουδείς!

  Και κρατείστε σαν επιμύθιο ετούτο: «Ας βρεθεί έστω και ένας, σαν οι συνθήκες το επιβάλλουν, ένας, επαναλαμβάνω προς περίσωση του γοήτρου της Υπερηφάνειας μας, που τα Γαλόνια του να τα’χει χαμηλά, εκεί στα αντιπροσωπευτικά πειστήρια, της ανδροπρέπειας της αξιοπρέπειας και της ανιδιοτέλειας!

  Κι’αυτό γιατί όταν η αδικία και η ατίμωση σε σφίγγουν και το δίκιο και ταπείνωση σε πνίγουν, τότε μία πράξη υπάρχει, στο λογαριασμό ΈΝΑ ΚΙ’ΈΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΔΥΟ, πριν το ΑΝΤΙΟ στο στερνό ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΌ!

  Θα κλείσω με μία επίκληση, συνέλθετε Κύριοι, Συνεγερθείτε, Γρηγορείτε και διόλου μην αργείτε γιατί αφενός κρίσιμοι οι καιροί και επιπρόσθετα οι καιροί ου μενετοί! Συνεγερθείτε γιατί ίσως σε λίγο να μη βρίσκεται ανθρώπους για την επάνδρωση θέσεων από το βαθμό του Επισμηναγού και άνω!

  Συνεγερθείτε γιατί έχετε εξαναγκάσει πωρωμένους Ιδεολόγους και εκ προοιμίου Ήρωες, να κλονίζονται ανάμεσα στις συμπληγάδες των Ιδανικών τους και των αναγκών τους!

  Eξαναγκάζοντας αυτούς σε πρόωρη φυγή, με πρώτη επιλογή κατευθείαν από τη Σχολή, τη Μοίρα των C-130 και δεύτερη την υπηρέτηση στο Σμήνος VIP, προς κατοχύρωση εκπλήρωσης των υποχρεώσεών τους και των εν γένει αναγκών τους!

  Ευχαριστώ το σχετικά Νεαρό συνάδελφο, που μου έδωσε την αφορμή για τούτη τη γραφή!

                                                                                       Με Τιμή

                                                                                  Σπύρος Κίκερης