ΜΠΑΡΑΚ ΧΟΥΣΕΪΝ ΟΜΠΑΜΑ

 

Σπύρου Κίκερη

ΜΠΑΡΑΚ ΧΟΥΣΕΪΝ ΟΜΠΑΜΑ

"ΑΠ' ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ 
ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ!"

«Ο Μαύρος Χριστός

Φάρος Οδηγός!»

  Ξέρω τι μέρα είναι σήμερα, είναι η 17η Νοεμβρίου του 2016, 43η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου!

  Ξύπνησα όπως συνήθως βράδυ, λίγες ώρες μετά την είσοδο της 17ης μέρας του Νοεμβρίου, με πρόθεση κι’απόφαση από χτες, κάτι να γράψω για το «Πολυτεχνείο!

  Όμως το νου μου δε μπορούσα να ξεκολλήσω, επουδενί, από τις τελευταίες σκηνές, τιμές και στιγμές, της εδώ επίσκεψης του Προέδρου των ΗΠΑ Ομπάμα!

  Για να παρηγορήσω και να συγχωρήσω τον εαυτό μου, από την αλλαγή της πρόθεσής μου περί γραφής, μονολόγησα: «Άλλωστε για το Πολυτεχνείο τι να γράψω; Μήπως άραγε μπορώ τους Νεοέλληνες να πείσω, για το πιο απλό, ότι η Χούντα, κατ’ελάχιστον, δεν έπεσε στις 17 Νοεμβρίου του 1973, από το Πολυτεχνείο, αλλά τον Ιούλιο του 1974, από τα φοβερά γεγονότα της Κύπρου;

  Ή μήπως να πείσω τους Δασκάλους, ότι τα παιδάκια δεν πρέπει να γαλουχούνται, με ιερά δήθεν προσκυνήματα, σε φαντασίας αποκυήματα, και ιστορικά ανεπίτρεπτα, που αν μη τι άλλο δεν κατέχουν;

  Ή τέλος τους «Μπαχαλάκηδες» να προσπαθήσω μπας και πεισθούν, για το ότι αν ο χώρος του «Πολυτεχνείου» είναι ιερός, όπως αυτοί πιστεύουν, τουλάχιστον ας τον σεβαστούν κι’έτσι ας μην του ξαναφερθούν;

  Έτσι μετά τη σύντομη απολογία μου, για τη μέρα και την ευχή να μη δούμε αίμα και νεκρό, ας πάω εκεί όπου η σκέψη μου με οδήγησε, μέσα στα μισοσκόταδα, ψάχνοντας λίγο, ελπίδας φως!

«Μ’αιτία

το κλείσιμο της Θητείας Ομπάμα

της Διαδρομής του στη Ζωή

της επίσκεψής του στην Ελλάδα!

Κι’αφορμή

τη ματαίωση της ομιλίας του στην Πνύκα

για λόγους ασφαλείας

και την εκφώνηση αυτής

στο ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος!

Γράφτηκε

τούτη η Γραφή

σαν ελάχιστος φόρος τιμής και θυσίας

στο βωμό της Αξιοκρατίας!»

  Στάθηκα στον άνθρωπο αυτό, όσο σε λίγους ανθρώπους στη ζωή μου και αν μη τι άλλο υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ψυχής του, της διαδρομής του, της καλλιέργειάς του και της μόρφωσής του!

  Ίσως ο χαρακτηρισμός σαν «Μαύρου Χριστού», που του έδωσα να μοιάζει, υπερβολικός! Προσπάθησα να τον αλλάξω πολλές φορές, με άλλο προσωνύμιο και φράση, να τον πω, για παράδειγμα «Μαύρο Χρυσό» ή «Μαύρο Χρηστό», όμως ειλικρινά είχα την αίσθηση ότι τον υποτιμώ!

  Μελέτησα κάθε λεπτομέρεια στη Ζωή του και υποκλίθηκα στο μεγαλείο της ψυχής του! Ο άνθρωπος πέτυχε το «Αδιανόητο» το «Ακατόρθωτο» το «Αδύνατον», αφού τράβηξε, όσα τράβηξε στη ζωή του, που πέρασε δια πυρός και σιδήρου!

  Χθες ακούγοντάς τον, στην ομιλία του, πολλές φορές, δάγκωσα τα χείλη μου, το στόμα μου να κλείσω, να μην παραμιλήσω, το δάκρυ να κρατήσω!

  Γιατί; Γιατί χωρίς να ξέρω τίποτα για ’κείνον, έτσι από διαίσθηση, στις 4/11/2008, πήρα μολύβι και χαρτί κι’αυθόρμητα έγραψα ένα ποίημα, στ’όνομά του!

  Το ποίημα αυτό, είναι ανέκδοτο, κλεισμένο στα στοιβαγμένα μου συρτάρια, που τ’ακούω συχνά σαν στοιχειά να βογκάνε, από ασφυξία , ζητώντας μου βοήθεια!

  Σήμερα αισθάνομαι ακατανίκητη ανάγκη, το ποίημα στον αέρα να βγάλω, σαν υπέρτατο χρέος τιμής και κατάθεση ψυχής, στον αξιοθαύμαστο αυτόν, ιδιαίτερο άνθρωπο!

Τον άνθρωπο, που αν μη τι άλλο

Απέδειξε

ότι είναι ένας φάρος!

Φάρος οδηγός!

Φάρος Δημοκρατικός!

Φάρος Αξιοκρατικός!

  Πριν όμως από το ποίημα, θεωρώ χρέος μου δυο λόγια να γράψω για τη ζωή και το έργο ενός δύστυχου μιγά που συντριπτικά με νέγρο έμοιαζε κι’ελάχιστα με λευκό!

  Και θα ήθελα, ειλικρινά, να ρωτήσω τον οποιονδήποτε, πως θα ένιωθε έφηβος στην Αμερική της δεκαετίας του 1970, την αμερική του Βιετνάμ, με τις ακροδεξιές «σέχτες» της «κου κλουξ κλαν», καλά να κρατούν, όταν ένας αφροαμερικανός, σχεδός νέγρος, ενυπάρχει μέσα σε μία ομάδα 12 ατόμων και έντεκα λευκών; Όπως η παραπάνω φωτογραφία περίτρανα αποδεικνύει!

  Γεννήθηκε το 1961 από Κενυάτη Πατέρα κι’αμερικανίδα Μητέρα! Στην παραπάνω φώτο με τον πραγματικό του πατέρα!

  Η Συνέχεια του έργου δραματική, όπως και να’χει για τον Ομπάμα! Η μητέρα του νυμφεύεται με Ινδονήσιο και εκείνος από τα έξι (6) μέχρι και τα δέκα του (10) χρόνια έζησε στην Τζακάρτα, με τη μικρότερή του αδελφή, τη μητέρα του και φυσικά τον Πατριό του!

  Τα περισσότερα χρόνια στη συνέχεια, μέχρι την ενηλικίωσή του, τα πέρασε με τη γιαγιά και τον παππού στη Χονολουλού!

  Τις σπουδές του έκανε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και Χάρβαρντ! Εργάστηκε σαν καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και σα Δικηγόρος στον τομέα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων!

  Επίσης τον συνοδεύει και η ειδικότης του συγγραφέα, δεδομένου, ότι έγραψε δύο σπουδαία βιβλία με κυρίαρχο το δεύτερο, που αποτελεί τον καημό και το παράπονο της ζωής του, με το όνειρο θραύσης των μύριων δεσμών, που είχε στο κορμί και τη ψυχή του!Το Βιβλίο τιτλοφορείται «ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ!»

  Η συνέχεια του έργου λίγο ως πολύ γνωστη Βουλευτής, Γερουσιαστής, Πρόεδρος ΗΠΑ, με δυο θητείες!

  Δυο φορές επιλογή σαν πρόσωπο της χρονιάς από το περιοδικό ΤΙΜΕ (2008 – 2012)!

  Βραβείο ΝΟΜΠΕΛ το 2009! Και έπεται η θριαμβευτική του πορεία, είτε με το νόμο περί υγείας, όλων των Αμερικανών πολιτών, είτε με την αποχώρηση των Αμερικανών Στρατιωτών από το Ιράκ!

  Είτε ακόμα με το κλείσιμο του κολαστηρίου της βάσης «Γκουαντάναμο» στην Κούβας ή την πρωτοβουλία προς χείρα φιλίας και βοηθείας στη Δύστυχη Κούβα!

  Μια πορείας ανθρωπιάς και θριάμβου, που φαίνεται στα μεγάλα της τουλάχιστον γεγονότα , να τελειώνει με την επίσκεψη σταθμό και όνειρο, όπως ο ίδιος είπε στην Ελλάδα και την Ακρόπολη, κυρίως δε, κατά την ταπεινή μου άποψη, στην απαράμιλλη ομιλία του!

  Μια ομιλία σταθμό και σχίσμα των Βαθέως Ελλήνων! Γιατί μας θύμισε την απαράμμιλλη καταγωγή μας, τη συμβολή μας στη Σοφία και τη Δημοκρατία και τη σωρεία των ασυγχώρητων παραλείψεών μας!

  Αποδεικνύοντας, πράγματι ότι αυτός είναι ένας χαρισματικός ΆΡΧΩΝ ΤΑΓΟΣ  όπως Ο ΠΛΑΤΩΝ στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ του, τον περιέγραψε εδώ και 2.500 χρόνια! Σε τέτοιο όμως βαθμό, που εγώ να αισθάνομαι σήμερα ενοχές, για το επί τόσα χρόνια ανέκδοτο ποίημά μου στο όνομά του!

ΜΠΑΡΑΚ ΧΟΥΣΕΙΝ ΟΜΠΑΜΑ

«Ο Μαυρος Χριστος

Φάρος Οδηγός!»

Σε περιμέναμε να’ρθείς μία ζωή!

Δε βαρεθήκαμε ποτέ στην προσευχή!

Και να που ήρθε η μεγάλη η στιγμή

που μας ακούσανε οι Μοίρες κι’οι Θεοί !

Μαύρος Χριστός, Αφρικανός

και λίγο Αμερικανός

μοιάζει ετούτος ο Ταγός

κι’ο ερχομός του Λυτρωμός!

Ομπάμα, Ομπάμα, για σένα τα πάντα

και’μεις από σένα, μια χάρη μονάχα!

Το Τάμα μας κάνε, να μοιάζει, με Θαύμα

και’μεις μια ζωή, στο πλευρό σου, Ομπάμα !

Μαύρος Χριστός, ήρθε στη Γη

και το γιορτάζουν οι Λαοί

κίτρινοι, μαύροι και λευκοί

κι’οι πέντε Ήπειροι μαζί !

Ομπάμα ελπίδα, Ονείρου ελπίδα!

Βουλιάζει η Γη μας, Ομπάμα μου κρίμα!

Βοήθα μη γίνει κι’αυτή Ατλαντίδα!

Βοήθα Ομπάμα! Ομπάμα βοήθα!

Μαύρος Χριστός, ήρθε στη Γη

με μια βαριά καταγωγή

που θα βαραίνει μια ζωή

τη Θεία του αποστολή!

Ομπάμα προχώρα! Προχώρα Ομπάμα

στα Άγια σου πλάνα, μ’ειρήνης στεφάνια!

Της Γης μας να πάψει, Ομπάμα, το δράμα

η φτώχεια, η δίψα, Λαών η ορφάνια!

Τα άδικα σκέψου, θυμήσου τα πάντα

σε δράμα ποτέ σου, μην κλείσεις τα μάτια

γερά πάτα θέμου, του δίκιου τα γκάζια

η Γη δε χωράει, πια άλλη κατάντια!

Μεσίας έπρεπε, στη Γη, να ξαναρθεί

και την ευθύνη του Σταυρού να φορτωθεί

του Γολγοθά την ανηφόρα ν’ανεβεί

κι’αν χρειαστεί να σταυρωθεί, μην τ’αρνηθεί!

Μαύρος Χριστός, ήρθε στη Γη

που΄ναι πνιγμένη στη ντροπή

κι’υπόσχεται ανατροπή

και τη μεγάλη αλλαγή!

Αγάντα Ομπάμα! Ομπάμα Αγάντα!

Του πλούτου τους Λύκους, πολέμα Ομπάμα!

Μας πίνουν το αίμα, μας τρώνε τη Σάρκα

στα «σκούπρα» μας ρίχνουν, σα να’μαστε μπάζα!

Μαύρος Χριστός, ήρθε στη Γη

κι’ολα, γι’αυτόν, μια απειλή

μα τον φυλάνε οι Θεοί

απ’τη δική μας Προσευχή !

Ομπάμα αγάντα! Αγάντα Ομπάμα!

Για σένα χτυπάμε, εμείς την καμπάνα

σου καίμε καντήλια, κεριά και λιβάνια

για να’χεις, στο διάβα, μεγάλα κουράγια !

Μαύρος Χριστός, ήρθε στη Γη

κι’οι οιωνοί, είναι καλοί !

Ίσως ν’αλλάξουν οι καιροί

κι’η δόλια Γη, χαρά να δει!

Ομπάμα ελπίδα, Ομπάμα Μεσία!

Ομπάμα Χριστέ μου, Ομπάμα Σωτήρα !

Αν βγεις και’συ ψέμα, Ομπάμα αλί μας!

Αλί μας Θεέ μου ! Ομπάμα Αλί μας!

  Και πριν πάω στο επιμύθιο, κάτι ακόμα, που δεν επιτρέπεται ν’αφήσω κενό! Σχολιάστηκαν με τρόπο αυστηρό, σκληρό και ταπεινωτικό θα έλεγα, τα τρομερά μέτρα που λήφθηκαν, για την προστασία του! Πόσοι άραγε απ’αυτούς τους επικριτές γνωρίζουν ότι δύο απόπειρες δολοφονίας έγιναν εις βάρος του, η πρώτη από ένα άτομο και η δεύτερη από τρία!

…Και το Επιμύθιο, μέσα σε τούτο το συρφετό των Αχρήστων Ηγετών, εφαμίλλων σκουπιδιών, τούτος ο Άνθρωπος αποτέλεσε και θ’αποτελεί, κατά την άποψή μου, πυξίδα κι’ Ελπίδα, σαν παράδειγμα αγώνα, προς μίμηση και μύηση!

                                                                                                Με Τιμή
  Σπύρος Κίκερης