ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ ΕΙΔΑ ΟΤΙ ΠΕΤΑΞΑ!

 

   *Χθες Βράδυ είδα ότι πέταξα, πάνω που πίστευα πως ξέχασα!

   *Όμως πριν τη νυχτερινή - υπνοβατική κι’αυτή πτήση όπως τόσες άλλες - διαπίστωσα πως δεν είχα τις συχνότητες επικοινωνίας, κι’αν δεν έχεις τις συχνότητες μοιάζεις με μετανάστες ή μεταστάντες δίχως ταυτότητες! Έπρεπε λοιπόν πάση θυσία να τις βρω, για να μην αθετήσω στην εκτέλεση αποστολής, Όρκο Ιερό!

   *Είδα κοντά μου κάποιους, «μήπως έχετε το κινητό τηλέφωνο του Ηλία Σοφιανού;» Ρώτησα!

-«Κινητό τηλέφωνο; Μα τί’ειν αυτό;» Έκπληκτοι μου είπαν! Κατάλαβα πως ήμουν σε άλλη εποχή ή σε άλλη ίσως διάσταση! Όμως στον Αέρα ομολογώ πως βρέθηκα!

    *Στην πτήση μπερδεύτηκα, πρέπει πολύ ψηλά ν’ανέβηκα! Ίσως υποξυγοναιμία να έπαθα, σίγουρα καλά δεν ένιωθα! Ξύπνησα, πρώτη ματιά στο φωτεινό μου ρολόι βασικό όργανο στις «νυχτερινές μου πτήσεις τις διαισθητικές και τόσο ζωντανές!»

   *Όλα γύρω μου άτακτα γύριζαν - λέω αλήθεια - είμαι σε παραίσθηση, είπα, μάλλον σε Vertigo! Σίγουρα σε Vertigo επανέλαβα! Ναι σε Vertigo σαν εκείνο που έπαθα στην πρώτη πτήση εντός νεφών εν σχηματισμώ σα Νο2 στον τότε Διοικητή της 110ΠΜ Σμήναρχο (Ι) Χριστόδουλο Μέγγουλη!

   *Εκείνον τον σκληροτράχηλο Αεροπόρο που ήθελε ντε και καλά να πετάξει στα σύννεφα μ’έναν «καινούριο!» Μ’έναν εκκολαπτόμενο ετοιμοπόλεμο «Αετό», παρά τις αντιρρήσεις του Μοιράρχου Αντισμηνάρχου (Ι) Ανδρέα Σάχνικα, για το ότι δεν είχαμε ακόμα πετάξει τις δυο προβλεπόμενες πτήσεις εντός νεφών με Τ-33! Briefing - αστεία πράγματα - ! Μια κουβέντα του Μοιράρχου «Ότι να σου τύχει μείνε στο Φτερό κλειστό σχηματισμό» ίσως με έσωσε!

   *Θυμάμαι καλά πως μπήκαμε εντός πυκνής συνεχούς νεφώσεως στο ύψος των είκοσι χιλιάδων ποδών (20.000) περίπου  με κάθοδο περίπου 25 Μοιρών και κλίση  δεξιά 30 Μοιρών – Μοιραίο ίσως λάθος η είσοδος με κλίση στα νέφη -! Σχεδόν ακαριαίως αισθάνθηκα συνειδητά πως κάναμε ένα τεράστιο Barrel Roll και ήμασταν στη φάση εξόδου, ανάστροφα δηλαδή, κι’αυτό μόλις αντίκρισα τη Γη σ’ένα ύψος τεσσάρων, τρεισήμισι χιλιάδων ποδών (4.000 – 3.500)! Ομολογώ, Τρομερό και πως δεν έσπασα απ’το σχηματισμό απορώ!!! «Πώς είμαστε έτσι!» φώναξα έκπληκτος στο Διοικητή! Κι’κείνος με τη χαρακτηριστική διαπεραστική φωνή του: «Εγώ καλά είμαι εσύ κάτι έχεις!!!»

   *Όμως απόψε η νυχτερινή παραίσθηση ίσως διαίσθηση ήταν Αλλιώς! Ήμουν σε άνοδο έλεγε, συνεχή άνοδο, σαν διάττοντας Αστέρας που δεν πέφτει, αλλά όλο ανεβαίνει, ανεβαίνει, ανεβαίνει, μέχρι που χάνεται ψηλά στον Ουρανό!

   *Και για να’μαι απόλυτα ειλικρινής, αισθάνομαι διαισθησιακά και μάλλον συνειδητά πως κάπως έτσι και’γω θα αναληφθώ, να πάω στον Αγγελικό μου προορισμό!

   *Με  ψυχή  σε βαθιά θλίψη αφιερώνεται τούτη η γραφή στον Εξαίρετο Συνάδελφο Άγγελο Τσιντηρή της 52^ας  Σειράς Ικάρων, που χθες 15/2/2024 απεβίωσε από καρδιακή προσβολή και σήμερα 16/2/2024/12:00 απογειώνεται από το Νέο Κοιμητήριο Αχαρνών – Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονα – για την έσχατη της Βιολογικής του Καριέρας Πτήση, ευχόμενος σ’αυτόν  Καλό Κατευόδιο και Αιωνία η Μνήμη του!

   *Δεν τον θυμάμαι, όμως βλέποντας τη σειρά εισόδου του, όταν ήταν πρωτοετής πρέπει να ήμουνα εκπαιδευτής! Όμως ότι ένιωσα κι’ότι έγραψα δεν το’κανα γι’αυτό, αλλά γιατί όλες οι απόψεις συγκλίνουν στο απόλυτα άψογο για το Συνάδελφο, καθότι: Άπαιχτος στον Αέρα! Άριστος στον Χαρακτήρα! Αψεγάδιαστος  στην ευθυκρισία και καθηκοντολογία, Άγγελος  στην Κυριολεξία!

   *Αυτός ήταν σαν Χειριστής, σα Μοίραρχος, σα Διοικητής ο Πτέραρχος Άγγελος Τσιντηρής και από σήμερα εις το τετράγωνο Άγγελος, τουτέστιν Αρχάγγελος!