ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ Σ.Α.Σ.Ι 2024 ΚΑΙ ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΙΜΗ!

 

Κοπή Πίτας

Συνδέσμου Αποφοίτων Σχολής Ικάρων (Σ.Α.Σ.Ι)

και μια Ιδιαίτερη για μένα Τιμή!

Λέσχη Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων (Λ.Α.Ε.Δ)

 17/2/2024/20:00.

 

   *Διευκρίνιση: Εδώ περιέχονται όσα θα ήθελα να πω στην περίπτωση, όσα φυσικά είπα τα οποία και απόλυτα δεν  θυμάμαι, διευκρινιστικά δε, όσα θα δείτε καθώς προχωράμε.

   *Αυτά γιατί είναι δυνατόν, ακόμα και ένας ιδιαίτερα πεπειραμένος ομιλητής  από συγκινησιακή και μόνον φόρτιση να χάσει τον απόλυτο ειρμό του, παραλείποντας πράγματα που είχε όντως στο μυαλό του!

   *Επιπρόσθετα γιατί τόσο το είδος της εκδήλωσης, όσο ο χώρος και οι εν γένει συνθήκες δεν προσφέρονταν για ομιλίες πέραν των τριών (3) το πολύ λεπτών!

    *Άλλωστε πάει πολύς καιρός από τότε που στεκόμασταν απτόητοι συναισθηματικά και ψύχραιμοι πιεστικά σε οριακά συναισθηματικές στιγμές και σκηνές, όπως τελετές ανάληψης συναδέλφων ή εκφωνήσεις επικήδειων αυτών!

  *Όμως τα χρόνια παρήλθαν οι άμυνες έπεσαν και τα συμπιεσμένα, κατά περίπτωση αισθήματά μας, ίσως ανένηψαν κι’απελευθερωμένα ανέπνευσαν!

   *Η Τιμή!

   *Δεν είναι λίγο είναι πάρα πολύ, και θα’λεγα ιδιαιτέρως σημαντικό και συγκινησιακό, να βλέπεις πρώην μαθητές σου στην Ακαδημία της Σχολής Ικάρων, να σε καλούν στο βήμα και να ακούς τον Εξαίρετο Αντιπρόεδρο του Διοικητικού Συνδέσμου Αποφοίτων της πιο Γενναίας του Έθνους Σχολής Αξιότιμο Υποπτέραρχο  Κύριο *Μανόλη Καρανίκα να λέει για σένα Συγκινημένος τα εξής: Είναι ν’απορείς για το πως  η Μοίρα τα φέρνει να σε θέλει, για την επιβράβευση ενός Ανθρώπου, που μας δίδαξε τόσα πολλά σα Διοικητής και Δάσκαλος στον Τομέα της  Ακαδημαϊκής μας εκπαίδευσης στη Σχολή Ικάρων!

    *Με την ΄γ/15 Ιανουαρίου Ομόφωνη Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου περί Ευποιίας των Μελών του ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ Τιμητική Διάκριση στον Ταξίαρχο (Ι) ε.α Σπυρίδωνα Κίκερη της  41^ης Σειράς Ιπταμένων της Σχολής Ικάρων για την Ταλαντούχα Ποιητική και Συγγραφική `Δεινότητα, Ευαισθησία και γλαφυρότητα, ως Ύμνο στην «Αεροπορική Ιδέα» Γεννημένη από τον Αρχέγονο Μύθο που έδωσε Φτερά στον «Δαίδαλο» και στον «Ίκαρο!»

                      Ο Πρόεδρος                                       Ο Γραμματεύς

           Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α                       Υποπτέραρχος (Ι) ε.α

Γρηγόριος Πρεζεράκος                            Δημήτριος Παντελεάτος.

Επίτιμος Διοικητής Σχολής Ικάρων!

    *Συνιστά για μένα Υπέρτατη Τιμή να με τιμούν μετά τον εξαίρετο και ασύγκριτο – γενική θαρρώ η άποψη -  πρώην Αρχηγό της Πολεμικής μας Αεροπορίας Πτέραρχο (Ι) Θεμιστοκλή Μπουρολιά, που πριν λίγες μέρες αποστρατεύθηκε, καθώς ενός ακόμα αξιολογότατου Συναδέλφου του Αντιπτεράρχου (Ι) Γρηγόρη Νούσια!

     *Ακολούθησε η σύντομη ομιλία μου, που στο μυαλό μου τουλάχιστον, όπως ήδη έχω πει, θα ήθελα να είναι σαν την ακόλουθη! Απείχε όμως αρκετά από αυτή, που το γιατί αιτιολόγησα παραπάνω και επιπρόσθετα από έναν απρόσμενο και ιδιαίτερα εκνευριστικό μικροφωνισμό του μικροφώνου που μου δόθηκε, αναγκάζοντάς με να πω, χάριν αστειότητας, τη φράση: «Δε με θέλει!»

   *Εδώ θα ήθελα να επισημάνω το εξής, επιθυμώντας να δώσω μια μικρή διάσταση Χιούμορ, που ίσως χρειαστεί για τα επόμενα που προτίθεμαι να πω.  Δεν είναι η πρώτη φορά, που προσωπικά μου συμβαίνει κάτι παρόμοιο και μου θυμίζει κάτι περί του «Ιερού Μικροφώνου» των Ιερωμένων!

   *Των Ιερωμένων που αφού τελειώσουν τη λειτουργία με τη στεντόρεια φωνή τους σου δίνουν ένα άλλο μικρόφωνο για την εκφώνηση των επικήδειων, μ’αποτέλεσμα το ποίμνιο ν’αντιλαμβάνεται ας πούμε το 50% των λεγομένων! Τα τελευταία χρόνια μου συνέβη τρεις φορές! Ας συνεχίσουμε λοιπόν.

   *Αξιότιμε Συνάδελφε Αντιπτέραρχε (Ι) Γρηγόρη Πρεζεράκο, αξιότιτλε  Κύριε  Πρόεδρε του Συνδέσμου μας και σας Αξιότιμα μέλη και Συνάδελφοι του Διοικητικού Συμβουλίου, ίσως του Αξιολογότερου και πλέον Υπερήφανου Συλλόγου της Χώρας μας!

   *Θεωρώ ειλικρινά ξέχωρη στιγμή, στη Βιολογική μου Διαδρομή, τούτη την Τιμή! Δεν είναι λίγο να σε βραβεύουν οι Συνάδελφοί σου μετά το πέρασμα εξήντα (60) χρόνων από τη στιγμή, που δρασκέλισες τη Φωλιά των Αετών για πρώτη φορά και μετά από όσα βίωσες Ιεραποστολικά!

   *Όμως ομολογώ πως δεν είναι η πρώτη φορά για μένα, ούτε η παρθενιά βράβευσής μου, Στρατιωτικά και Πολιτικά! Έχω βραβευθεί αρκετές φορές σε Λογοτεχνικούς και Πολιτιστικούς Συλλόγους και έχω ακούσει αρκετά κολακευτικά!

   *Είδα, για παράδειγμα,  να κυλάνε δάκρυα για μένα  σε μάτια συναδέλφων, στη δική μου αναφορά! Όμως όχι δεν είμαι ο Αντουάν Ντε Σαιντ εξυπερύ, όπως κάποιος Πτέραρχος Συνάδελφος με χαρακτήρισε σε πολιτιστική συγκέντρωση! Ούτε αυτός που ένας Καθηγητής ΕΚΠΑ,  κατασυγκινημένος από την προηγηθείσα  ομιλία μου στο Αμφιθέατρο του 251 ΓΝΑ είπε: «Μετά από αυτό που είδα και άκουσα, μου είναι αδύνατον να συνεχίσω!» Κατερχόμενος της έδρας!

   *Όχι δεν είμαι αυτός, είμαι εκείνος που όποιος γνώρισε από κοντά  με εκτίμησε για την  άψογη συμπεριφορά μου σε όλο το φάσμα των υπηρεσιακών μου Χρεών! Ναι είμαι αυτός που ο πρώτος Μοίραρχος της καριέρας μου σαν ετοιμοπόλεμος χειριστής, ο πολύπειρος στον Αέρα Ανδρέας Σάχνικας, επέλεξε να εμπιστευθεί όλη την τελετουργία της τελευταίας του Πτήσης στα ενενήντα δύο του (92) κι’αυτό πριν από έξι (6) μήνες, παρά του ότι είχε δυο κόρες και μία φοιτήτρια εγγονή! Είμαι αυτός που ψυχικά δεμένος νιώθω αμοιβαίως με τον Διοικητή της Μοίρας Rafale και άλλων νεώτερων εν ενεργεία Συναδέλφων δύο των οποίων παρακάθονται πλάι μου απόψε! Είμαι ο καλός Συνάδελφος όλων των κατηγοριών Αξιωματικών και Υπαξιωματικών! Είμαι Ο Σπύρος Κίκερης της 41^ης Σειράς Ικάρων δηλαδή!

    Όμως πιστέψτε με ότι απόψε νιώθω διαφορετικά! Είναι το είδος της Τιμής που κάνει τη διαφορά!

   *Το να τιμάς τους στις επάλξεις Συναδέλφους σου με την πένα σου και προπαντός όσους απ’αυτούς η Μοίρα θέλησε να μεταλλάξει σε Αρχαγγέλλους, και ν’αναγνωρίζεται αυτό, δεν είναι λίγο! Το να κάνεις Ζωντανούς να ριγούν, έχοντας την έντονη αίσθηση ότι συναντούν κυρίως δικούς τους  Νεκρούς που αίφνης ξυπνούν είναι κάτι, αν μη τι άλλο, δεν είναι τίποτα!

   *Ξέρετε κάποτε σε μια ομιλία μου στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου της Γενέτειράς μου Πρέβεζας, κάποιος των παρευρισκόμενων έκπληκτος μου είπε: «Απορώ κι’απορούμε πως ένας Μαχητής Πρώτης Γραμμής της Πολεμικής μας Αεροπορίας μπορεί να διαθέτει τέτοιες Ευαισθησίες!»

   *Εκεί αναγκάστηκα να τους πω για μερικές πτυχές της Υπηρεσιακής μας ζωής και τη μετάλλαξη των χαρακτήρων μας συνεπεία αυτών! Είναι φριχτό να μαζεύεις σάρκες Φίλων και Συναδέλφων 25, 27, 29 ετών! Είναι φριχτό να  λιποθυμά Γιατρός στη Οικτρή θέα που αντίκριζε και'συ να στέκεις στο χρέος σου ψηλά! Είναι οικτρά οδυνηρό να μαζεύεις σάρκες Πρωτοετούς σου στη Σχολή, γιατί εκεί νιώθεις ότι συλλέγεις τις σάρκες του παιδιού σου! Είναι φριχτά  οδυνηρό να διαβάζεις επικήδειους Φίλων και Συναδέλφων με τα μάτια στεγνά και να οδύρεσαι ψυχικά!

   *Είναι αβάσταχτα πικρό να σου επιφυλάσσει η Μοίρα διπλό αναπάντεχο κακό! Μου συνέβη κι’αυτό! Να διαμείνω για ικανά χρονικά διαστήματα δύο συνεχόμενων ετών σ’ένα δωμάτιο 7 επί 5 με δυο μεγαλύτερους  συναδέλφους μου, και μετά την παρέλευση λίγων ετών να πληροφορούμαι το βίαιο θάνατο και των δυο! Του πρώτου στις 29/5/1979 και του άλλου με διαφορά ενός έτους και πέντε μηνών  στις 29/10/1980!

   *Ξέρετε ποιος ήταν ο πρώτος εκ των δύο; Εγώ αισθάνομαι υπέρτατο χρέος να το πω Κε Επίτιμε Αρχηγέ Αξιότιμε Πτέραρχε  Κε *Θεμιστοκλή Μπουρολιά! Ήταν Κυρίες και Κύριοι ο Αντισμήναρχος (Ι) Αθανάσιος Μπουρολιάς του Θεμιστοκλή, πατέρας του Κου Αρχηγού, που σήμερα τιμάμε και που την ημέρα εκείνη ήταν έφηβος Δέκα εξίμισι (16,5) ετών!

   *Ο Δεύτερος ήταν ο Αντισμήναρχος (Ι) ε.α Νίκος Ζάρας, που είχε αποστρατευθεί πριν λίγο και βρήκε φριχτό θάνατο στη Λευκάδα σε πτήση με ψεκαστικό αεροπλάνο! Και η τραγική παρήγορη περίπτωση κλείνει με τη βάφτιση της Μικρής κόρης του Αείμνηστου Ζάρα από τον Θέμη μας τον Μπουρολιά, τον ανυπέρβλητο Αρχηγό μας!

   *Αφήστε είναι μέρα Γιορτής, Μέρα Ευχών! Όμως οφείλω να πω αυτό που και στο Μέγαρο Μουσικής είπα στον εορτασμό της Μεγάλης μας Γιορτής στις 7/11/2023/21:00, κάνοντας έκκληση στον Κο Αρχηγό, όπως υιοθετήσει,  ευλογήσει,  βαπτίσει έστω ένα έργο Ζωής για την Πολεμική Αεροπορία!

   *Ένα έργο που ήδη έχει αρχίσει κι’ένα μικρό του μέρος ακούστηκε τη μεγάλη εκείνη βραδιά για το όπλο μας, αποσπώντας εκτιμώ το εντονότερο χειροκρότημα! Τη μεγάλη εκείνη βραδιά, που στην έδρα ανέβηκα και σίγουρα αρκετά κατάλαβαν κάποιοι από τους 2.500 παρευρισκόμενους, εκτός από ένα, ότι την ώρα που κάποια λόγια έλεγα, έκλαιγα!

    *Αλήθεια αν σας ρωτήσει κάποιος «Έχει Ύμνο η ΠΑ;» Πώς θα νιώσετε, τι θα πείτε; Κι’όμως έχει Ύμνο η ΠΑ, που όποιος κλήθηκε κάτι απ’αυτόν να πει, σε κάποιο σημείο δεν άντεξε κι’αρκέσθηκε σε αποχώρηση  αδυναμίας  να προχωρήσει και στη σιωπή να συνεχίσει!

   *Στο Νέο μου Βιβλίο με τίτλο «Αεροπορική Ιδέα, Ωδή, Οδύνη, Τιμή!» θα περιέχονται αυτά! Αυτά που συνιστούν «Τάμα» για μένα και που η συνείδησή μου δε μου επιτρέπει επουδενί να μείνει στην πρώτη συλλαβή, με δεύτερη ένα «ΜΑ» που θα μου τρώει τη ψυχή!

   *Γιατί; Για να περατωθεί το έργο αυτό χρειάζεται Στοργή, χρειάζεται Αρωγή κι’αν μη τι άλλο  κάθε άλλο παρά αποστροφή και «χολή», ναι Χολή! Και στο σημείο αυτό δεν θα ήθελα για ευνόητους λόγους να γίνω πιο σαφής!

   *Διότι δεν είναι δυνατόν να φτάνουμε στη συμπλήρωση εκατονταετηρίδας των Σειρών Ικάρων και να αρκούμαστε ακόμα εμβατηριακά σε δύο τετράστιχα του 1938  με πραγματικό τίτλο «το γενναίο παλικάρι» που έγραψαν και μελοποίησαν Αξιωματικοί του Στρατού Ξηράς και δικοί μας Αξιωματικοί Θέσπισαν!

   *Δεν υποτιμώ το κομμάτι και την προσφορά του γιατί εμβατηριακά λέει πολλά, όχι όμως και λογοτεχνικά! Μα το να  θεωρούν αρκετοί αυτό σαν τον Ύμνο της Αεροπορίας, χωρίς μία έστω αναφορά στις άλλες ειδικότητες, ονομάζοντάς το «ο Αεροπόρος», με συγχωρείται αλλά δεν είναι ούτε δίκαιο, ούτε και σωστό!

     *Γιατί κατά την ταπεινή μου άποψη ο Ύμνος μας επιβάλλεται να είναι κάπως έτσι:

*Μια αλυσίδα άρρηκτη το όπλο μας στεριώνει,

κρατώντας μας τη Λευτεριά Παρθένα πάντα Κόρη,

για να τιμά Ιδανικά κι’αξίες να σαρκώνει,

χωρίς να νοιάζεται λεπτό, πόσο γι’αυτά ματώνει!

*Αν δεν υπήρχαν οι πολλοί Αϊτοί δεν θα υπήρχαν

κι’αν δε βοηθούσαν οι πολλοί Αϊτοί δεν θα πετούσαν!

*Για να πετάξουν οι Αϊτοί θέλει δουλειά πολύ

Ιδρώτα Χύνουν οι πολλοί κι’αίμα αν χρειαστεί!

*Θέλει μουτζούρα στη γραμμή και πίστη στο γιατί

χωρίς αργία Κυριακή και Μεγαλογιορτή!

*Βάρδια βαριά χωρίς στολή με φόρμα ρυπαρή

και ετοιμότητας τιμή σ’ιέραποστολή!

 

Μια αλυσίδα άρρηκτη με κρίκους αλληλέγγυους

κάνει Αϊτούς Απτέρωτους να βγάζουνε φτερά

κι’όταν βρεθούν στο πέταγμα να μοιάζουν στο στερέωμα

σαν όντα Μυθικά και υπερβατικά!

 

*Οι Κρίκοι Ειδικότητες με διαφορά στους Ρόλους

σε μια Ιεραποστολή που μας Εμπνέει Όλους!

 

* Όλοι για έναν κι’ένας για όλους

για υπερβάσεις υπερανθρώπους!

Όλοι για έναν κι’ένας για όλους

για χίλιους λόγους και Έθνους πόθους!

 

*Όσο γιατί τον έσχατο πρώτο τον προτιμούν

κι’οι κρίκοι αποδέχονται ξέχωρα να τιμούν!

*Είναι γιατί τον σέβονται που μόνος του πετά

και μόνος του που πολεμά σαν τ’άγρια θεριά!

*Χωρίς να είναι σίγουρο πως πίσω θα γυρνά

πορεία αίφνης παίρνοντας γι’άστρα αλαργινά!

*Αιώνια εκεί να ζει εκεί και να πετά

με Παραδείσια φτερά και Αρχαγγελικά!!!

 

   *Όμως παρήλθαν τόσες σειρές και΄μεις είμαστε ακόμα εκεί στο 1938 δηλαδή, ή ακόμα στο του Πλουτάρχου τρίτο Χορικό των Λακεδαιμονίων «Το Αμμες δε Γ’εσσόμεθα πολλώ Κάρρονες!» Καθώς το «Αιέν Υψικρατείν;»

    *Είμαι σίγουρος ότι εάν ο πρώην Αρχηγός είχε προωθηθεί στη θέση του ΑΓΕΕΘΑ, κάτι που κατά την ταπεινή μου γνώμη για πολλούς λόγους έπρεπε, θα φρόντιζε το έργο αυτό να κοινοποιηθεί μέχρι τον Ουρανό και το Θεό!

    Όμως ευελπιστώ πως και η Νέα Ηγεσία του Όπλου μας, υπό την καθοδήγηση του Αξιολογότατου Συναδέλφου Αντιπτεράρχου (Ι) *Δημοσθένη Γρηγοριάδη ομοίως θα  δει, ένα  σχεδόν έτοιμο έργο που τόσο στην ΠΑ αναγκαιοί!

   *Στο σημείο αυτό θεωρώ χρέος μου ν’αναφερθώ με δυο λόγια στο Συνθέτη και  μέλος της Μπάντας της ΠΑ με τη συνεργασία του οποίου αρχίσαμε τη σύνθεση του Έργου, τον άνθρωπο στον οποίο με παρέπεμψε ο Αξιότιμος Αρχιμουσικός μας Αλέξανδρος Λιτσαρδόπουλος, τον οποίο και ιδιαίτερα ευχαριστώ για τη συνδρομή του!

  *Ο Συνθέτης ναι είναι αυτός που απόψε μας διασκεδάζει με τα πλήκτρα και το Μπουζούκι, ομού με τα λοιπά αξιολογότατα μέλη της Ορχήστρας της ΠΑ! Είναι αυτός που ακούει στο όνομα Μιράν Τσαλικιάν και συνιστά έναν ανυπέρβλητο Συνθέτη Παγκόσμιας Κλάσης σε Συμφωνική Σύνθεση, με πρωτόγνωρες Διεθνείς Βραβεύσεις για τα Ελληνικά δεδομένα! Βραβεύσεις ως εξής:

    *Πρώτη Θέση και Ζωντανή Απόδοση του έργου του ‘’The Heroes Oath’’ σε Παγκόσμιο Μουσικό Διαγωνισμό Σύνθεσης για Συμφωνική Ορχήστρα στην Νότιο Κορέα με συμμετοχή 920 Συνθετών! Τον Μάιο του 2019 ακολούθησε απόδοση τιμών και παράδοση τιμητικής πλακέτας από τον Πρέσβη της Νοτίου Κορέας κ. Soosuk Lim, καθώς συμμετοχή και βράβευση από την πρεσβεία της Ν Κορέας στην Αθήνα για την ερμηνεία του Εθνικού Ύμνου της Ν. Κορέας  στα πλαίσια των 60 χρόνων ελληνοκορεατικής φιλίας το 2021 παρουσία του τότε Υπουργού Εξωτερικών κ. Ν. Δένδια!

  *Ακολουθούν αρκετές Διεθνείς διακρίσεις του για να καταλήξουμε το 2023 και 2024 με τις διακρίσεις του 12th River Awards 2023 4^η θέση στην Κίνα,  καθώς την επιλογή του έργου του ‘’Euphoria’’ τo 2024 από την Kuwerdas Filipinas Symphonic Rondalla για μελλοντική εκτέλεση στις Φιλιππίνες!

   *Όσο για τα πτυχία του είναι εξ ίσου Αξιοθαύμαστα με κυρίαρχα το Πτυχίο Α.Ε.Ι της Φιλοσοφικής Σχολής Ε.Κ.Π.Α! Καθώς δύο μεταπτυχιακά Master του ιδίου τμήματος Ε.Κ.Π.Α, επισφραγισμένα με το γεγονός ότι τυγχάνει Υποψήφιος Διδάκτωρ με θέμα «Πολιτισμός και Συστημική Γεωπολιτική Ανάλυση!»

   * Και επειδή να κλείσω οφείλω, λένε ότι ο Χρόνος αποδεικνύει την αξία των πάντων και’γω εμπιστεύομαι και τον μετά θάνατον χρόνο!

   *Αυτά σε γενικές γραμμές είναι κάποια από εκείνα που είπα και για να ακριβολογήσω αυτά είναι ειλικρινά όσα θα επιθυμούσα να πω, τη μεγάλη όπως και ναχει και για μένα βραδιά! Και πάλι θερμά σας ευχαριστώ!