 |
| ΣΠΥΡΟΥ ΚΙΚΕΡΗ |
ΣΑΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ!
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ 2004 ΑΘΗΝΑ!
Έβλεπα… Ένιωθα… κι’εγραφα!
Σαν Επισκέπτες γύρισαν και πάλι στην Πατρίδα
με παρακάλια, Προσευχές, Ευχές και επαιτεία!
Η Ολυμπία έκλαιγε μαζί της κι’η Αθήνα
που’χαν τα τέκνα τους να δουν εκατονταετία!
Αλλιώτικοι φαινόντουσαν σε Πνεύμα και Ουσία
αυτοί που ήταν κάποτε της Γης η Πεμπτουσία!
Ελάχιστα πια έμοιαζαν στη Μάνα Ολυμπία
κι’ο Στοχαστής οργίστηκε κι'έψαξε την αιτία!
Τους Μύησαν και μύρισαν καλή μου Ολυμπία
αυτοί που μοσχοβόλαγαν, Ελιά, Μυρτιά και Σμύρνα!
Τους πλούτισαν και φτώχυναν, είπε με παρρησία
Παρηγοριά της σιωπής για την Φιλοξενία!
Τα ρούχα τους ήταν χρυσά, χρυσή κι’η αλυσίδα
η αλυσίδα του ραγιά από την ομηρεία!
Την ομηρεία των πιστών του Βασιλιά του Μίδα
Θετών Γονιών και χορηγών, καημένη Ολυμπία!
Σαν επισκέπτες γύρισαν για λίγο στην Πατρίδα
αλλιώς δεν τους επέτρεπαν οι φύλακες τί κρίμα!
Κι’ήταν αυτοί Αθάνατοι με Στέμμα και Πορφύρα
κι’αχάριστοι, που όφειλαν το παν στην Ολυμπία!
Σαν Επισκέπτες γύρισαν και πάλι στην Πατρίδα
και οι Ρωμιοί ανέστησαν ξανά την Ιστορία!
Τους Εαυτούς τους νίκησαν, σάρωσαν τα Βραβεία
μέχρι Χρυσό που πήρανε και στη νοοτροπία!
Ο Ερχομός τους Θρίαμβος, Δόξα, Μεγαλουργία
από Θεών σενάρια, Θεών σκηνογραφία
και μια Ψυχή Ελληνική, Ψυχή για Μεγαλεία
Πρωταθλητή, σ’αυτή τη Γη, τρίτη Χιλιετία!
Δύο Χιλιάδες Τέσσερα, Ολυμπιάς κι’Αθήνα
Ολυμπιάς Ελληνική, Ολυμπιάδα Θεία!
Με σένα ποιος να συγκριθεί σε Πνεύμα και Ουσία
που είναι μία η Ελλάς κι’η Ολυμπία μία!
Γοργά περνάει η Χαρά στου χρόνου την κλεψύδρα
κι’ακόμα γρηγορότερα σαν είναι Ευτυχία!
Μα πάνω που τερμάτισε ξέσπασε καταιγίδα
κι’εβρεξε κρίμα ο Θεός και δάκρυ η Αθήνα!
Σαν Επισκέπτες γύρισαν και πάλι στην Πατρίδα
σαν Μετανάστες έφυγαν να πάνε για την Κίνα
γιατ’είχαν ρήτρα ποινική από την Ομηρεία
ισόβια να στερηθούν Μάνα κι’ελευθερία!
Ο φυγεμός τους ρέκβιεμ, καημός, θρήνος κηδεία
σε τέλεση, εκτέλεση, που’μοιαζε παρωδία!
Άλλος με δράμα το’βλεπε, άλλος με παντομίμα
το Στοχαστή πιέζοντας, να πει στην Ικεσία!
Θεέ του Δίκιου, ω Θεέ, δέξου την Ικεσία
σαν μια παράκληση βαθιά και σαν κατάρα Θεία!
Θεέ του Δίκιου, ω Θεέ, σκέψου την Ολυμπία
και πεσ’μου τι’ναι δίκαιο και τι’ναι αδικία!
Με Τιμή
Σπύρος Κίκερη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας