Σπύρου Κίκερη
ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΒΡΑΔΙΑ!
ΔΕΚΕΛΕΙΑ HOTEL
(30/1/2017)
ΑΕΡΟΛΕΣΧΗ ΔΕΚΕΛΕΙΑΣ
(ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ, ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ
ΑΠΟΝΟΜΗ ΠΤΥΧΙΩΝ!)
*Ευχαριστώ το Διοικητικό Συμβούλιο της Αερολέσχης Δεκελείας, για την τιμή, που μου έκανε να είμαι ο βασικός ομιλητής, στην υπόψη εκδήλωση και να δώσω τα πτυχία και τα βραβεία πρώτου SOLO, στους νέους πιλότους!
Διευκρινίζεται ότι η σχετική μου ομιλία, με βασικές λεπτομέρειες, θα δημοσιευθεί, σε νέα μου ανάρτηση!
*ΑΦΙΕΡΩΣΗ
Αφιερώνεται σε όλα τα μέλη της Αερολέσχης Δεκελείας
ειδικότερα δε, στους παραλαβόντες τα πτυχία τους
στις 30 Ιανουαρίου 2017!
ΟΤΑΝ ΘΥΜΑΤΑΙ Ο ΑΕΤΟΣ!
«Όταν θυμάται ο Αετός
πάντα τον πνίγει ο Καημός!
Κι’όταν μιλάει ο Αετός
ίσως δακρύζει κι’ο Θεός!»
«Μεγάλη η συγκίνηση και συγκλονιστική!
Αιτία μία πρόσκληση, σ’απρόσμενη στιγμή!»
Συνέλευσ’ήταν γενική, σε Λέσχη Πτητική
και ήταν όλοι τους εκεί, νέοι και παλαιοί!
Μέσα μου άκουγα φωνή, σαν έκκληση ψυχής
που μου’λεγε, «Άκου να δεις, πάμε, να μου χαρείς
κοντά μας είναι η πηγή, τρέχα νερό να πιεις
καιγόμαστε, μα τω Θεώ, ξεκίνα, μην αργείς!»
Είχα καιρό, πια, να βρεθώ, σε χώρο Λατρευτό
να νιώσω λίγο Ουρανό, ψηλά να ανεβώ!
Μέσα μου στήσανε θαρρώ, οι θύμησες χορό
κι’είχαν μπροστάρη αρχηγό, καημό νοσταλγικό!
Ένιωσα αίφνης το μυαλό, σαν λάβας ποταμό
κι’είχα καιρό, πολύ καιρό, έτσι να αισθανθώ!
Δυο λόγια, ζήτησαν να πω, κι αμάν σαν αρχινώ
πως πέρασαν τα εκατό, ακόμα απορώ!
Η γλώσσα έπιασε ρυθμό στης πείρας το σφυγμό
ζέσταν’ο λόγος το κοινό κι’ο πόθος τον καημό!
Καθώς ο λόγος προχωρεί, φλέγομαι, τι να πω
πρέπει να έφτασα θαρρώ, σαράντα πυρετό!
Ο κόμπος φτάνει στο λαιμό, ρετάρω, σταματώ!
Πίνω νερό, ξανά νερό, χωρίς να ξεκολλώ!
Δίχως επίλογο, θαρρώ, βαριά θα εκτεθώ
Βόηθα, Θεέ, ένα λεπτό και θα σου το χρωστώ!
Η γλώσσα πάλλεται ξανά κι’η διδαχή ξαναρχινά!
Τα μάτια όλων ανοιχτά και κάποιων σίγουρα θολά!
Όταν η πείρα σου μιλά και συμμετέχει η καρδιά
ίσως τα λόγια τα απλά, κάπου να φαίνονται σοφά!
Κάπου θωρώ την προσφορά, ολόιδια «μεταλαβιά»
το διαλέκτη με Παπά σε αντιδώρου μοιρασιά
κάπου την αίθουσα «φωλιά» κι’αυτά πουλάκια νεογνα
που’χαν τα στοματ’ανοιχτά, για να δεχτούν την προσφορά!
Η ώρα πάντα στα καλά, περνάει, άσπλαχνα, παιδιά!
Στα λόγια τούτα τα στερνά, ανοίξτε πιο καλά τ’αφτιά!
Εκεί ψηλά, εκεί ψηλά, για να μη λιώσουν τα φτερά
θέλει κουράγιο και καρδιά και λίγη σύνεση παιδιά!
Τελειώσαμε θαρρώ παιδιά! Μεγάλη ήταν η χαρά
και’γω γι’αυτή μου τη χαρά, ευχή θα δώσω απ’την καρδιά!
«Παιδιά μου να’σαστε καλά, να ζήσετε χρόνια πολλά
και στ’ουρανού τα μαγικά, προσέξτε τα μεθυστικά!»
Με Τιμή
Σπύρος Κίκερης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας