ΕΥΓΕ Κε ΑΡΧΗΓΕ ΓΕΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ Κε ΧΡΗΣΤΟ ΒΑΪΤΣΗ!

,

Σπύρου Κίκερη

ΕΥΓΕ ΚΥΡΙΕ ΑΡΧΗΓΕ ΓΕΑ

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ Κε ΧΡΗΣΤΟ ΒΑΪΤΣΗ!

ΧΡ. ΒΑΪΤΣΗΣ

ΑΡΧΗΓΟΣ ΓΕΑ.

Περί Τιμής, Ηθικής, Υπόληψης

και Ιεράρχησης, Ευυπόληπτης!

«Η Τιμή, Τιμή δεν έχει

όσο και ψηλά ν’ανέβει

κι’οποιος τούτο δεν κατέχει

στην Τιμή, Θέση δεν έχει!»

  Πάντοτε έλεγα, ότι στη ζωή μου, τίποτα, μα τίποτα δεν απέκλεια κι’όταν τα μάτια έκλεινα κι’όνειρα κακά έβλεπα, με απρόοπτα που δεν ανέμενα, άλλοτε γέλαγα κι’άλλοτε «γοερά» έκλαιγα!

  Όλα τα περίμενα, μα όχι και τούτο! Πάντα με πάθος υποστήριξα, σε όλες τις περιπτώσεις τους πιλότους μας και την Πολεμική μας Αεροπορία γενικότερα, όπου κι’αν βρέθηκα, ότι κι’αν έγραψα! Το μόνο που καυτηρίασα ήταν κάποια «Ηγετικά Ανεπίτρεπτα!»

ΑΝΤ. ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ

ΑΡΧΗΓΟΣ ΓΕΝ

  Κάποτε χαρακτήρισα απαράδεκτο, ανεπίτρεπτο, αστοιχείωτο και Τούρκο, σε τηλεοπτική εκπομπή, έναν τέως Αρχηγό του Πολεμικού Ναυτικού και πρώτο Υπαρχηγό ΓΕΕΘΑ! Δεν άντεξα όταν είπε τους Έλληνες Πιλότους «Τροχονόμους!» Έβρισα για το ίδιο θέμα και έναν γνωστό μου Πτέραρχο, που μου’κανε παρατήρηση, για το ότι δε σεβάστηκα το «Θεσμό!» Το «Θεσμό» του είπα, οφείλουν να τον σέβονται και να τον τιμούν αυτοί, που τον κατέχουν! Αν δε μπορούν να σηκώσουν το βάρος του θεσμού της θέσης που κατέχουν, δεν θα πρέπει να τον αποδέχονται, γιατί εγώ είμαι της αρχής ότι προσόντα και ιδανικά πρέπει να είναι εναρμονισμένα!

   Το πόσο δίκιο είχα με τον υπόψη «Κύριο» του Πολεμικού Ναυτικού, αποδείχθηκε περίτρανα στις ανεπανάληπτες γραφικές του παρουσιάσεις σε τηλεοπτικέ και ραδιοφωνικές εκπομπές, όταν και έλεγε θρασύτατα, τα ανεπίτρεπτα περί Χριστού, Ορκωμοσίας και τις φαντασιώσεις του με την «Παναγία!» Α, ξέχασα να πω και τη φράση, που στον αέρα του είπα «να σας χαίρονται αυτοί που σας επιλέγουν!» Ξέρετε ποίου Υπουργού Αμύνης ήταν εκλεκτός τούτος ο «πανάσχετος» και κάτοχος ιδιόκτητου νησιού; Του «Κυρίου» Γιάννου Παπαντωνίου!

   Πάμε παρακάτω. Με τις Ηγεσίες του όπλου, που υπηρέτησα, η σχέση ,μου, κατά περίπτωση, διέπονταν από μία τραγική αντίφαση! Ενώ με εκτιμούσαν, δεν ήταν λίγες οι φορές, που ένιωθα συνειδητά πως τα φτερά μου μαδούσαν και με αποδημούσαν!

  Πληγώνομαι ειλικρινά, όταν θυμάμαι τα «καλά» τους, για μένα, «λόγια» και τα κακά τους για μένα, έργα! Κι’αμέσως στους συνειρμούς μου, τους ευχαριστώ, γιατί εν τέλει μου έκαναν καλό!

ΣΠ. ΚΙΚΕΡΗΣ

ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΣΜΑΕΚ

  Για να μην κουράσω δυο θα πω «Ήμουν Διοικητής στη Σμηναρχία Ακαδημαϊκής Εκπαίδευσης της Σχολής Ικάρων (ΣΜΑΕΚ), έτη 1989-1991, μετά από δύο και χρόνια, υπηρέτησης στις «Σπιναλόγκες» του Αιγαίου, Λήμνο και Σκύρο ή «Γκουλάγκ», αν προτιμάτε.

  Διοικητής Σχολής ο Υποπτέραρχος Νικόλαος Πουλάκος και Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας (ΓΕΑ) ο παλαιός μου γνώριμος, Αντιπτέραρχος Κος Αθανάσιος Σταθιάς! Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, με Υπουργό Εθνικής Αμύνης (ΥΕΘΑ) τον Κο Ιωάννη Βαρβιτιώτη!

  Ο Διοικητής μόνιμα παράπονα στον Αρχηγό, για τη στελέχωσης της Σχολής! Ο Αρχηγός μόνιμα απάντηση, σύμφωνα με λεγόμενα Πουλάκου «Δεν σου έχω τον Κίκερη εκεί, τί παράπονο έχεις;»

  Σε λίγο, σε πολύ λίγο, πρώτος Σμήναρχος στην επετηρίδα και σε έκτακτες κρίσεις με απόπεμψαν βιαίως! Αιτία, οι απόλυτες θέσεις δικαίου, για κάποια, εκ των ων ουκ άνευ θεμάτων της συνειδήσεώς μου!

  Όπως για παράδειγμα η φοβερή πίεση, που μου ασκήθηκε για την εκτροπή πορίσματος ΕΔΕ, προς δρόμους αρεσκείας του επινοητή της! Φυσικά βρήκαν άνθρωπο να το κάνουν! Γνώστες καλοί της περίπτωσης, ο τότε Κλαδάρχης του ΄Β κλάδου Ταξίαρχος Νούσιας και ο Υποπτέραρχος Κατσαντώνης, Υπαρχηγός ΓΕΑ!

  Ακόμα ένα παράδειγμα, η σθεναρή μου άρνηση, σαν Προέδρου της επιτροπής πρόσληψης ωρομίσθιων καθηγητών της Σχολής, για την πρόσληψη του υιού ΥΕΘΑ, ως μη έχοντα τα απαιτούμενα προσόντα!

  Τη νύφη τότε πλήρωσε ο καθηγητής Κος Κατσάνης, που διανοήθηκε να πει τη φράση «Μα το γιο του Υπουργού δεν θα προσλάβουμε;» Όλη η κακοδαιμονία της Χώρας μου βγήκε εκείνη τη στιγμή, σ’ένα πρόσωπο, που κατά τα άλλα μου ήταν συμπαθές! Τον απέπεμψα από την αίθουσα, καταχωρώντας στα πρακτικά, αυτό που είπε κι’αυτό, που είπα: «Περάστε έξω, κύριε καθηγητά για να μάθετε να μην αθετείτε τον εαυτό σας!»

  Θα έλθω σύντομα στο προσκήνιο, αφού πω και το ακόλουθο, που μου τρώει τα σωθικά! Ήρθαν οι Χριστουγεννιάτικες Γιορτές του 1991, ήμουν με γαστρορραγία στο 251 ΓΝΑ, απόμαχος πλέον! Παραμονή, είδα τις νοσοκόμες και τις καθαρίστριες να κάνουν σαν τρελές, τις ρώτησα τι συμβαίνει, μου είπαν ο Κος Αρχηγός θα έρχονταν να ευχηθεί τους ασθενείς!

  Αμέσως ζήτησα να ειδοποιήσουν το Διοικητή του Νοσοκομείου (Κώστα Νταλάκο). Εκείνος, παλιός γνώριμος και γνώστης του χαρακτήρα μου, ήρθε ασθμαίνοντας! Κώστα του είπα, θες ν’αποστρατευθείς; Αν θες φέρε τον Κο Σταθιά εδώ και θα δεις! Αυτός ήταν ανέκαθεν ο χαρακτήρας μου και’γω ανήμπορος να τον αλλάξω, γιατί τον θαύμαζα!

ΑΘ. ΣΤΑΘΙΑΣ

ΑΡΧΗΓΟΣ

  Και να σκεφτεί κανείς, ότι αυτός ο άνθρωπος, ο Αρχηγός Σταθιάς, έξι περίπου μήνες από την αποστρατεία μου, έβαλε το Σμήναρχο Μπουντούρη, ημέρα Παρασκευή να μου πει, εκ μέρους του: «Τη Δευτέρα να βάλετε τη Στολή σας και ν’αρθείτε στο γραφείο του Κου Αρχηγού, γιατί θέλει να σας αναθέσει ένα πολύ σοβαρό pro ject!» Τι είπα στον Κο Σμήναρχο, να μεταφέρει στον Αρχηγό του, ας μου επιτραπεί, για μια ακόμα φορά, να μην το αναφέρω.

  Θα μου πείτε εκφράζομαι έτσι για έναν «Θανόντα;» Απαντώ ευθαρσώς «ναι» γιατί αισθάνομαι μικρός και ανήμπορος να καταργήσω «εγώ» την κόλαση και τον παράδεισο! Με άλλα λόγια δεν είμαι θιασώτης της δολιότατης εκδοχής «Ο Νεκρός Δεδικαίωται, γι'αυτό φροντίζω στη ζωή μου να είμαι όσο πιο σωστός γίνεται! Εδώ κάπου ανάγονται και οι λόγοι προτίμησης της απαξίωσης, έστω με τρεις γαστρορραγίες από τη στενοχώρια μου, παρά της χρυσοστόλιστης ατίμωσης και ταπείνωσης των αξιών μου!

  Ίσως κάποιοι να πουν, πως η πρόταση, πρόσκληση, ήταν «τύψεις» εκείνου! Και’γω πάλι ευθέως θ’απαντήσω, τα «Πολιτικά Πρόσωπα» στη Χώρα μας δεν έχουν συνείδηση! Άρα για ποιες τύψεις μιλάμε;

  Τί ήταν η ενέργεια του Κου Αρχηγού; «Φόβος!» Φόβος γιατί είχε μάθει από το Διευθυντή του Γραφείου του Αντισμήναρχο Κολοφούση, ότι κάτι έγραφα!

  Ήταν φόβος για την καρέκλα του, μην την διαζευχθεί ο πωπός του! Μόνο ένας Θεός απόλυτα ήξερε πόσα ανεπίτρεπτα είχε κάνει! Η «καρέκλα» είναι το ουκ άνευ των Αρχηγών μας και των Ταγών μας γενικότερα! Η«καρέκλα» η πεμπτουσία ύπαρξής τους! Ο «Θρόνος» ο εξουσιαστικός θώκος δηλαδή, η μέγιστη αξία και το ιδανικό τους!

  Και εδώ, ακριβώς εδώ, ένα καυτό και κρίσιμο ερώτημα εκπηγάζει! Αν ο Κος Βαϊτσης, ο νυν Αρχηγός, ήξερε ότι εγώ θα προέβαινα σε τούτη τη γραφή, θα με είχε δεχθεί, για ένα αίτημα προσφοράς μου στην Π.Α; Να λοιπόν η φτήνια! Τα ανεπίτρεπτα, ανεπίτρεπτα και η «υστεροφημία,» υστεροφημία!

  Λυπάμαι βαθύτατα, που έτσι εκφράζομαι, αλλά να εκφρασθώ ηπιότερα για τους δημίους και βιαστές της Χώρας μας, δεν δύναμαι!

  Πολιτικές θέσεις, μάλιστα κύριοι, οι θέσεις των Αρχηγών Γενικών Επιτελείων, όλων των όπλων και ακόμα της Στρατιάς, του ΑΤΑ, του Στόλου και του Πατριάρχου ΓΕΕΘΑ! Να συνεχίσω, περί πολιτικών θέσεων; Εκτιμώ ότι δεν θα μ’έφτανε ούτε ένας τόμος του μεγέθους των 7.500 σελίδων του πρόσφατου Μνημονίου! Πρέπει, βλέπετε, όλα αυτά τα «καθίκια» να μιλάνε την ίδια ακριβώς γλώσσα, για να πηγαίνουν μπροστά τη Χώρα!

  Αυτά, συνιστούν τις προεκτάσεις του τέρατος της κεντρικής εξουσίας, αυτά και τους «Κοτζαμπάσηδες, τους Μπέηδες, τους Δερβέναγες και τους Αγάδες» κοντολογίς του «Θεματοφύλακες» του «Μέγα Σουλτάνου!» Γι’αυτό και σκουληκιάζουμε, γι’αυτό και πάμε καλά, γι’αυτό και πίσω πάμε, αντί μπροστά, πίσω με φόρα στην κατηφόρα, του κερατά!

  Πολλοί θ’αναρωτιούνται μα πως αλλιώς; Ακούστε «Κύριοι» το σύστημα αυτό, βασίλεψε στην άλλοτε κραταιά Σοβιετική Ένωση των περίφημων «Σοβιέτ» κι’ακόμα βασιλεύει διαχρονικά σε όλα τα απολυταρχικά καθεστώτα γι’αυτό και πάνε μπροστά!

  Βάσει Συντάγματος. όλες αυτές οι θέσεις, θα’πρεπε ρητώς και δια ροπάλου ν’απαγορευθεί ο χαρακτηρισμός τους σαν πολιτικές! Και οι εκάστοτε Αρχηγοί, Διοικητές, οι Πρώτοι εν γένει στους διάφορους φορείς, θα’πρεπε να αναδεικνύονται βάσει εσωτερικών και ανεξάρτητων από την πολιτική διεργασιών, μέσα από τα ίδια τα σώματα, τους κλάδους και τους οργανισμούς, που ανήκουν!

  Αν αυτό δε γίνει στην Ελλάδα, η γλοιωδία, η χαμερπεία και η καιροσκοπία, όχι μόνον δεν πρόκειται να εκλείψουν, αλλά θα συνεχίσουν να τρώνε τις σάρκες της άμοιρης Ελλάδας μέχρι του αφανισμού της!

  Για να γίνει αντιληπτός ο «Τραγέλαφος» υπογραμμίζω ότι η εμπλοκή στρατιωτικού με την πολιτική, αποτελεί ποινικό αδίκημα, την ίδια ώρα που αμφότεροι, αποδέχονται συνειδητά το χαρακτηρισμό των «Πολιτικών Θέσεων!» Τι να πει κανείς και τι να ομολογήσει!

  Άκουσα τελευταία ότι οι Γενικοί Γραμματείς Υπουργείων της Κύπρου είναι Δημόσιοι Υπάλληλοι καριέρας και όχι κατά περίπτωση πολιτικοί! Πώς και γιατί το έμαθα; Το έμαθα ψάχνοντας τα αίτια, εξόδου της Κύπρου από το μνημόνιο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα!

  Την Ελλάδα μέχρι θανάτου αγάπησα! Την Αεροπορία, παραφορά ερωτεύθηκα από μωρό παιδί! Στις επαγγελματικές μου προτιμήσεις στιγμή δεν την απάτησα, και αυτό που ονειρεύτηκα το σάρκωσα, αφού γενναία πάσχισα! Όμως με το παράλογο, το άδικο, το κομματικό και το αναξιοκρατικό ποτέ δε συμβιβάστηκα!

  Κάποτε έγραψα μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες της ζωής μου, έχω πάρει αρκετά λογοτεχνικά βραβείο, όμως αυτό ήταν μακράν, για μένα, το καλύτερο!

«Ήμουν παιδί, μικρό παιδί σε έρωτα μεγάλο

που’βλεπα Θέ μου πως πετώ και ζω σε Κόσμο άλλο!

Κι’ένιωθα Θέ μου ηδονή και σ’οργασμό πως φτάνω

δίχως να ξέρω να πετώ και έρωτα να κάνω!»

  Στη συνέχεια έγραψα αρκετά  πράγματα, για τους πιλότους μας, για τη ζωή τους,  τη ψυχή τους, τους χαρακτήρες τους, τους άθλους τους,  τις θυσίες τους, τους αθάνατους, τους Ουράνιους, τους Αρχάγγελους και τους δικούς τους!

  Κανέναν, μα κανένα δε ξέχασα! Τα πάντα με δάκρυ έγραψα, γιατί αρκούντως έκλαψα σαν συναδέλφους έχασα, που λίγο πριν ανέθρεψα! Ένα με την πένα έγινα, στον Ουρανό ανέβαινα, κι’όταν νεκρούς ανέσταινα, χαιρόμουνα κι’ας έκλαιγα!

  Και άοκνα συνέχιζα, τι κι’αν την πίκρα γεύτηκα! Και αν αισχρά βιάστηκα, ποτέ μου την αίσθηση προσφοράς δεν απαρνήθηκα!

  Έτσι συνειδητά αισθάνομαι, πως το υπηρεσιακό μου οδοιπορικό, δεν τέλειωσε ποτές, μια και με τη σκέψη, δε σας κρύβω, πως ακόμα και σήμερα συχνά πετώ, επιδιώκοντας στο θάνατο να μην αιφνιδιαστώ και χάσω τον προσανατολισμό!

  Πολλές φορές βλέπω έκδηλη την απορία, σε εν ενεργεία συναδέλφους, που περιστασιακά συναντώ! Απορία γιατί δεν είμαι πτέραρχος, απορία γιατί δε θέλω να με προσφωνούν με το βαθμό μου, απορία πως και γιατί έφυγα, απορία…απορία απορία… Όποιος με παρακολουθεί απαντήσεις σε όλες τις απορίες έχω δώσει, κι’αν υπάρχουν κάποια κενά κι’αυτά θα τα συμπληρώσω!

  Δεν είμαι του κενού, είμαι του μεστού, του απόλυτου και πλήρους, του άνευ κενού! Όσο για τους βαθμούς εγώ τον «ευτελισμό» αυτό δεν τον ανέχομαι! Δέχομαι την ιεράρχηση αξιών σαν άκρως επιβεβλημένη! Όχι όμως και αυτή την ισοπέδωση άξιων και ανάξιων, καθαρών και λερωμένων, δουλευτών και ακαμάτηδων!

  Ναι θα έλεγα συνειδητά, ότι η μόνη σίγουρα προσφορά των Αρχηγών μας, είναι η υπερεπάρκεια των Ανωτάτων, που δημιούργησαν, κυρίως στο βαθμό του «Πτεράρχου!» Είναι πλέον τέτοιο το «χάλι» και η «κατάντια», που έχουν απαγορεύσει στους Ταξιάρχους, να εισέρχονται, στους χώρους ανωτάτων των Λεσχών, λόγω συνωστισμού! Και το πιο τραγικό έχουν κάνει πτεράρχους ακόμα και «κατσαπλιάδες» και ανθρώπους που δεν υπηρέτησαν, ούτε μία μέρα στην Πολεμική Αεροπορία! Και το ακόμα πιο τραγικό, ανθρώπους, που δικαιώθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), αρνήθηκαν πεισματικά να τους δικαιώσουν!

  Δεν υπάρχει Χώρα στον κόσμο με τόσους Πτεράρχους, Ναυάρχους, Στρατηγούς! Ένας άξιος Πτέραρχος συνάδελφος, έχει γαμπρό Σκωτσέζο λοχαγό, όταν λοιπόν ο Κος Πτέραρχος μπαίνει στο δωμάτιο, εκείνος πάντα εγείρεται σε στάση προσοχής! Ο Πτέραρχος εκπλήσσεται, ο Λοχαγός δεν μεταπείθεται! Ποιος έχει το δίκιο, ποιος το άδικο και γιατί; Ο ευρών αμειφθήσεται, που να μας πάρει και να μας σηκώσει και ποτέ να μη μας προσγειώσει!

  Τώρα τί μ’έπιασε και με το Κο Βαΐτση τα’βαλα και δεν τον αφήνω ήσυχο στις μεγάλες του σκοτούρες και φουρτούνες; Πρόθεσή μου δεν είναι να τον θίξω, πρόθεσή μου είναι να του δείξω, πως πρέπει να φέρνετε σε κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις, μεγαλύτερός του είμαι άλλωστε κατά έντεκα (11) σειρές Ικάρων!

ΣΜΗΝΑΓΟΣ ΚΙΚΕΡΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ

ΙΚΑΡΟΣ Θ.ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΠΡΩΤΟΕΤΗΣ.

  Μαθητής ήταν στο στάδιο επιλογής και’γω Εκπαιδευτής Αέρος! Άκουσε λόγια πρωτόγνωρα από το στόμα μου, λόγια που έσωσαν συμμαθητές του! Δε ξέρω τί πήρε από τα λόγια αυτά; Εκτιμώ πλέον όχι πολλά, αν και από τους συμμαθητές του έχω τεράστια συγκομιδή Ευχαριστιών!

  Ναι ήταν τότε που ο σημερινός Αρχηγός ήταν μαθητής και ο γράφων εκπαιδευτής! Ήταν τότε που τους ζητήθηκε από το Διοικητή της Μοίρας Πτητικής Εκπαίδευσης του Αρχικού σταδίου, Αντισμήναρχο Παρμενίωνα Παπαντωνίου, να γράψουν ανώνυμα, τις εντυπώσεις τους, για την πτητική εκπαίδευση! Ήταν τότε που σε ποσοστό 90% έγραφαν «ότι αν αυτός ο άνθρωπος είχε προγραμματισθεί να μας κάνει επίσημα διαλέξεις, αρκετοί συμμαθητές μας δεν θα είχαν κοπεί!» Ήταν τότε που με κάλεσε ο Παπαντωνίου, να με ρωτήσει τι τους έλεγα…! ΄

  Ήταν τότε που με επέπληξαν γιατί κράταγα ένα θησαυρό στα συρτάρια μου! Ήταν τότε που μου ζήτησαν να μεταφέρω αυτόν το θησαυρό σε ένα εγχειρίδιο, Φάρο οδηγό ενός δύσκολου οδοιπορικού, που μόλις άρχιζε!

  Ήταν τότε που γράφτηκε το «Ξεκίνημα των Μεγάλων» ένα βιβλίο ψυχολογικού περιεχομένου, Ευαγγέλιο για τους Ικάρους και τη σχέση τους με την πτήση!

  Θυμάμαι με πίκρα, ότι ποτέ στη ζωή μου δεν πήρα, τόσα επίσημα συγχαρητήρια, για γραπτό μου,! Και όμως το βιβλίο αυτό δε βγήκε, γιατί είμαστε μικροί και ανήμποροι να δεχθούμε, ότι κάποιοι όμοιοί μας, μπορεί και να έχουν κάποιες θετικές ιδιαιτερότητες, πέραν των συνήθων!

Ν. ΚΟΥΡΗΣ

ΑΡΧΗΓΟΣ

  Το βιβλίο δε βγήκε, γιατί ο τότε Υποπτέραρχος Κουρής, Διοικητής της Διοίκησης Αεροπορικής Εκπαιδεύσεως (ΔΑΕ), ενώ εγκάρδια με συνεχάρη, μου ζήτησε να συνεργαστώ με το νευρολόγο, ψυχίατρο Κο Κυριαζή! Κάτι που αρνήθηκα λέγοντας: «Τόσα χρόνια έχουν το θέμα κενό, τώρα θα δεχτούν έναν ιπτάμενο στους χώρους τους; Δεν το νομίζω!» Το θέμα εκτιμώ ότι μέχρι σήμερα παραμένει κενό!

  Επί του θέματος όμως, επί του θέματος αυτού καθεαυτού. Ομολογώ πως με τέτοια λύπη, ίσως δεν έχω ξαναγράψει, όμως να κάνω διαφορετικά δε μπορώ, μετά από κάποιο πολύ σημαντικό για τα δικά μου κριτήρια, περιστατικό!

  Είκοσι οχτώ (28) Μαΐου πήγα στη Λάρισα – μακάρι να μην είχα πάει-, δεν είχα πρόθεση άλλωστε να πάω! Υπήρχε μία συνεστίαση της 348 ΜΤΑ, στην οποία είχα κάνει πολλά χρόνια! Μου είχε ζητήσει η Βίκυ Παπανικολάου, η κόρη του τέως Αρχηγού, αν μπορούσα κάτι να γράψω, γιατί είχε αναλάβει την οργάνωση, με τον Πτέραρχο Ιωαννίδη! Της είπα ότι το πιο πιθανό είναι να μην πάω! Εν πάση περιπτώσει, για να μην κουράζω, επειδή την περίπτωση την έχω ήδη αναρτήσει στο διαδίκτυο! Είκοσι οχτώ (28) του μηνός, ημέρα Σάββατο, αποφάσισα να πάω!

  Το γιατί; Είναι τρομερό! Είχα καθίσει την τελευταία στιγμή και κάτι έγραψα! Όταν το διάβασα για τελευταία φορά κάπου το μεσημέρι είδα να ξεπηδούν από μέσα του «Φανταστικά Πράγματα!» Είδα χιλιάδες σκηνές, σ’ασύλληπτες στιγμές, είδα σκέψεις βίαια να μου ορμούν κι’ευθύνες να μου ζητούν, για την αρνητικότητά μου, να κάνω το ταξίδι αυτό! Σκούπισα το γραπτό, το δίπλωσα με επιμέλεια και λίγο μετά το μεσημέρι ξεκίνησα!

  Το τι διαμείφθηκε μεταξύ του Διοικητή της Μοίρας Αντισμηνάρχου Κυρίου Δημ. Παπαδημητρίου, την επομένη στο Γραφείο του ώρα 10:45, όποιος θέλει να το μάθει, ας μπει στην ιστοσελίδα μου να το διαβάσει!

  Οι συγκινησιακές του αντιδράσεις, ήταν συγκλονιστικές, μακάρι να μπορούσα σ’ένα βίντεο να τις καταδείξω, για να δουν οι Έλληνες, το γιατί τούτα τα παλικάρια, πρωτεύουν σε όλες τις ανταγωνιστικές ασκήσεις και εκπαιδεύσεις του ΝΑΤΟ και όχι μόνο!

  Πάνε πολλά χρόνια, που έχω γράψει: «Άγγελοι οι Ιπτάμενοι, Άγγελοι εκ προοιμίου, μόνο που αυτοί οι Άγγελοι, κάπου διαβολοποιούνται αίφνης, σαν η Ελληνική Καριέρα και οι μέθοδοι κατάκτησής της, εισέλθουν στο συνειδητό τους!

110 ΠΜ/348ΜΤΑ/29-5-2016

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗΣ –Σ ΚΙΚΕΡΗΣ – ΣΤ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

  Πάμε όμως ξανά πίσω, στο τελετουργικό της εκδήλωσης. Μετά τη Λειτουργία στο Εκκλησάκι της Μοίρας, έκανα μια σύντομη ομιλία, στη συνέχεια ο Αξιωματικός Επιχειρήσεων της Μοίρας Επισμηναγός Σταύρος Αντωνόπουλος απήγγειλε το ποίημά μου «Νεκροί ή Ζωντανοί!»

ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΙΣΤΕΣ 348 ΜΤΑ

  Μάτια πιλότων Πολεμικής Γραμμής να «γυαλίζουν» έχω δει κι’άλλες φορές, μάτια πιλότων με δάκρυα και σπίθες μαζί ήταν ίσως η πρώτη φορά! Δάκρυα και σπίθες μαζί σε μία μάχη σκληρή προς επικράτηση!

  Μετά την εκδήλωση έφυγα για Αθήνα, έχοντας συνέχεια στα μάτια μου τις σκηνές, που πριν από λίγο είχα Βιώσει! Την εικόνα του Μοιράρχου με τα γυαλισμένα μάτια και την τρίχα του, σαν τριχωτό γάτας σηκωμένο, λίγο πριν την πάλη επιβίωσης! Την εικόνα του ΑΕ Αντωνόπουλου, τα μάτια των Αετών! Το βράδυ τα ίδια, την άλλη μέρα τα ίδια, τα ίδια τη επόμενη και τη μεθεπόμενη!

  Κι’εκεί πάνω, μπρός σ’αυτή την εμμονή των εικόνων, να και η φλασιά! Ήταν Τετάρτη, 1η Ιουνίου, ώρα 11:30, σήκωσα το τηλέφωνό μου, σχηματίζοντας ένα νούμερο:

  «Γραφείο Κυρίου Αρχηγού Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας εκεί;

-Μάλιστα.

-«Ταξίαρχος Κίκερης, θα ήθελα να μιλήσω με τον Κο Αρχηγό, τον Κο Βαϊτση»

-Μήπως μπορείτε να μου πείτε το θέμα;

- «Ναι, δεν είναι προσωπικό, θέλω να κάνω μία προσφορά ηθικής τάξεως, προς όφελος της Πολεμικής Αεροπορίας!»

-Ωραία αφήστε μου τα τηλέφωνά σας, και θα σας πάρουμε εμείς!

 «Οκ. Χαίρετε.»

  Τι ήθελα από τον Κο Αρχηγό; Απλά να του κάνω μια σύντομη περιγραφή απ’όσα στη Λάρισα βίωσα κι’ακόμα να του πω ότι έχω γράψει τόσα, μα τόσα πράγματα, για τους πιλότους μας, που συγκινούν και οπλίζουν, που ματώνουν και πεισματώνουν, που σιωπούν και μιλούν, που…..!

  Κι’ακόμα να του πω, εγώ Κύριε Βαϊτση δε μπορώ να κάνω έκδοση για οικονομικούς λόγους, να οργανώσω δε μία εκδήλωση μετά την έκδοση, προς εξοικονόμηση των εξόδων μου, αδυνατώ, γιατί τούτο το διαδικαστικό, το βλέπω με πνεύμα αρνητικό!

  Το γιατί θα το πω, όσο πιο απλά μπορώ! Εκείνη τη στιγμή θα νιώθω σαν τον ασφαλιστή, που πάει σε γνωστό και χάριν της γνωριμίας, τον πιλατεύει για συμβόλαιο ασφαλιστικό!

  Εν πάση περιπτώσει, να βάλω κάποιους ανθρώπους να μιλήσουν για το έργο μου και την έκδοση και ντρέπομαι και σιχαίνομαι! Γιατί ξέρω ότι στις περισσότερες, των περιπτώσεων, έχουν συντάξει το ποίημά τους το διθυραμβικό, χωρίς να’χουν διαβάσει ούτε λέξη απ’το γραπτό!

  Όμως, από την άλλη Κύριε Αρχηγέ, αισθάνομαι ότι εγώ σε λίγο θα φύγω, θα χαθώ κι’αυτά θα πρέπει να μείνουν ζωντανά, γιατί πάντα θετικά και διαχρονικά θα επιδρούν στα ιπτάμενα παιδιά,!

  Αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να υπάρχει ακόμα η Υπηρεσία Αεροπορικών Εκδόσεων, τη θυμάμαι κάποτε στο Τατόι! Στην Αεροπορία λοιπόν τί θα στοίχιζε; Τίποτα, όσο και’γω δηλαδή, που η χαρά μου αλλού εδράζεται!

  Κι’ακόμα Κύριε Αρχηγέ, θα του έλεγα, η Αεροπορία απ’ότι ξέρω έχει αξιόλογους μουσικούς, βάλτε και κάποιους απ’αυτούς να μελοποιήσουν ένα δύο απ’αυτά, να μάθουν οι ΄Ικαροί μας να τραγουδούν κάτι παραπάνω, από το «Αεροπόρος θα γινώ….!» Αυτά περίπου θα του’λεγα και να μου δώσει ένα σύνδεσμο, θα του ζήταγα, για να μην τον ξαναενοχλήσω και στο σοβαρό του έργο, ήσυχο να τον αφήσω!

  Το τηλέφωνο του Γραφείου Αρχηγού, το είχα από κάποτε, που ένας απ’αυτούς, που είχαμε συνυπηρετήσει, είχε ζητήσει να με δει, προσωπικά, για να μου πει: «ότι αν δε μου έδινε δύο βαθμούς θα ξήλωνε τα γαλόνια του!» Μη με ρωτήσετε αν τα ξήλωσε, γιατί ασφαλώς και δε ξέρετε έναν απ’όλους αυτούς, να’χει ξηλώσει τα γαλόνια του!

ΠΤΕΡΑΡΧΟΣ ΓΙΑΓΚΟΣ

ΑΡΧΗΓΟΣ ΓΕΕΘΑ.

  Εγώ έχω μία ατζέντα πενιχρότατη, λόγω φύσης! Στο ΓΕΑ εδώ και 25 χρόνια, που αποστρατεύθηκα, έχω πάει δύο φορές προσκληθείς! Τη μία θυμάμαι διασταυρώθηκα στο διάδρομο με τον Αρχηγό και μετέπειτα ΑΓΕΕΘΑ και ΥΕΘΑ, Κο Γιάγκο, ήταν ασκεπής με τσιγάρο στο χέρι! Οι διερχόμενοι κοκάλωναν στη Θέα του! Όταν έφτασε απέναντί μου του είπα: «Ωραία εμφάνιση Αρχηγού!» Κι’εκείνος μου είπε «Άσε με, κοντεύω να σκάσω!» Κούνησα περίλυπα το κεφάλι μου, τα χείλη μου δάγκωσα, συμμεριζόμενος τη φράση του! «Ποιος ξέρει κανένας Υπουργός τι του ζήτησε;» Μονολόγησα και επιταχύνοντας έφυγα!

Δεν ήθελα να πηγαίνω και να πατώ σ’αυτούς τους χώρους και τους διαδρόμους, φοβούμενος μη γλιστρήσω από τα «σάλια» που στη σκέψη μου έβλεπα κι’από τ’ανάξια φαντάσματα που γύρω μου ένιωθα πως πετούν, σαν τεράστια ανθρωποειδή κουνούπια του Νείλου!

Κ. ΗΣΥΧΟΣ ΑΝΑΠΛ. ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΥΕΘΑ

Π. ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΥΕΘΑ

ΧΡ. ΒΑΪΤΣΗΣ ΑΡΧΗΓΟΣ. ΓΕΑ.

  Ανέμενα κλήση από το Γραφείο του Κου Αρχηγού, σιγά τα ωά, σιγά τα ωά να μη μ’έπαιρναν! Τόσες ασχολίες έχουν εκεί, μ’έναν απόστρατο «μίνι» ταξίαρχο, θ’ασχοληθούν; Τόσους μάξι έχουν γύρω τους, Υπουργούς, αναπληρωτές, Υφυπουργούς, τόσους VIP’S, με τους αποτυχημένους θ’ασχοληθούμε τώρα; Ντροπή!

  Την Τρίτη ημέρα αναμονής, ημέρα Παρασκευή 3/6/2016 και ώρα 11:30, στο ίδιο τηλέφωνο ξανατηλεφώνησα:

«Είμαι ο Κύριος τάδε, με ποια κυρία ομιλώ;

-Με την Κυρία Ασλανίδου.

«Κυρία Ασλανίδου, πήρα και την τετάρτη τηλέφωνο, να μιλήσω με τον Κο Βαϊτση!»

-Ναι, ξέρετε, ήταν πολύ απασχολημένος και…

-«Ναι ξέρω, ξέρω, γι’αυτό σας παρακαλώ κλείστε μου ένα ραντεβού μαζί του, όποτε μπορεί! Επαναλαμβάνω το θέμα, επιθυμία μου είναι να κάνω μία πρόταση προσφοράς, Ηθικού περιεχομένου, χρήσιμη για την Πολεμική Αεροπορία!»

-Θα το ρυθμίσουμε Κε Ταξίαρχε, θα το ρυθμίσουμε!

-«Κυρία Ασλανίδου, προσέξτε το θέμα είναι για μένα, πολύ λεπτό! Μην ολιγωρήσετε, γιατί φοβάμαι πως θα στενοχωρήσετε τον Κο Αρχηγό και ίσως τον εκθέσετε!»

-Όχι, όχι, θα το φροντίσουμε, κύριε Κίκερη!

  Πέρασαν πέντε, πέρασαν δέκα, δεκαπέντε, είκοσι, τριάντα μέρες, δε χρειάζεται και πολύ φαιά ουσία ν’αντιληφθείς ότι έχεις παραπεμφθεί στις «Ελληνικές Καλένδες» ή το πλέον σίγουρο ότι έχεις γραφεί, εκεί που ο χώρος, παρά τον περιορισμό του, ποτέ δεν τελειώνει!

  Και’δω είναι το τεράστιο Λάθος Αξιότιμε Κύριε Αρχηγέ Αεροπορίας, μόνο με τον τίτλο σας προσφώνηση, πλέον από μένα!

  Θα μου πείτε, μπορεί να μην ενημερώθηκε ο Κος Αρχηγός! Δε γνωρίζω ποιος είναι Διευθυντής του Γραφείου του, πάντως αν εγώ ήμουν στη θέση του, τις οδηγίες στο γραφείο μου, θα τις έδινα εγώ, με τέτοια σαφήνεια, που δεν θα υπήρχε έλεος σε περίπτωση εκτροπής!

  Ειδικά για τα τηλεφωνήματα, που το θέμα, κατά την άποψή μου, είναι πάρα πολύ σοβαρό, θα ζήταγα πλήρη καταγραφή, από το Χριστό μέχρι το διάβολο! Θα τα έβλεπα όλα και εγώ θ’αποφάσιζα με ποιον και πότε θα μιλήσω κι’ αν θα μιλήσω!

  Εγώ Αξιότιμε Κύριε Αρχηγέ, ξέρετε γιατί σχετικά εύκολα παρεξηγώ, γιατί τα πάντα κρίνω με βάση το δικό μου εαυτό! Επομένως, είτε είδατε, είτε δεν είδατε το όνομά μου στις αναμονές απόφασης της υψηλότητάς σας ΦΤΑΙΤΕ ΚΥΡΙΕ ΑΡΧΗΓΕ!

  Φταίτε γιατί στερήσατε την Αεροπορία από ένα «Ευαγγέλιο Τιμής, Υπερηφάνειας και Αστείρευτης Πηγής Ηθικού των Μαχητών!» Και επειδή δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι θυμάστε τον ορισμό του Ηθικού, και δεν είμαι σίγουρος, γιατί εγώ εσάς προσωπικά και τη σειρά σας, δίδαξα κατά βάση Αεροπορικής φύσεως θέματα, γιατί αν σας είχα διδάξει και Ηγετικής φύσεως θέματα, όπως άλλες σειρές, είμαι σίγουρος, ότι αυτόν τον ορισμό τουλάχιστον, δεν θα τον ξεχνάγατε ποτέ! Σας τον θυμίζω λοιπόν «Ηθικό είναι το Σύνολο των Ψυχικών Δυνάμεων, που ωθούν το άτομο για δράση!»

  Φυσικά το ηθικό σχετίζεται, αυτονοήτως με την έννοια της «ηθικής!» Δεν θα προχωρήσω πολύ στην ανάλυση αυτής της εννοίας, απλά θα σας πω ότι είναι έννοια φιλοσοφική και σχετίζεται κατά βάση με το ορθό, το αποδεκτό, καθώς το λάθος και το μη αποδεκτό των πράξεών μας!

  Αξιότιμε Κύριε Αρχηγέ, λυπάμαι για το ύφος, όμως για τα δικά μου κριτήρια, σε παρόμοιες περιπτώσεις, αυτό είναι το ύφος μου, αναποφεύκτως!

  Εσείς πολιτικό πρόσωπο είστε ή μήπως δεν είστε; Αυταπατάσθε αν νομίζετε, ότι δεν είστε! Αυταπατάσθε οικτρά, συντριπτικά θα έλεγα! Είστε πολιτικότατο πρόσωπο, σαν όλους τους προκατόχους σας!

  Σαν εκείνον τον Αρχηγό, που πάνω από την υπογραφή του έβαζε τον «Ήλιο του ΠΑΣΟΚ!»

  Ή σαν τον άλλο το συμμαθητή μου και επί τριετία Αρχηγό, επί θητείας περιβόητου ΆΚΗ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ, στο Υπουργείο Αμύνης!

Γ. ΑΝΤΩΝΕΤΣΗΣ

ΑΡΧΗΓΟΣ.

  Που λιγάκι μετά τη αποστρατεία του έκανε το Μαέστρο και το Χορωδό, στους λοιπούς, κατά τα εγκαίνια του κόμματος Αβραμόπουλου (ΚΕΠ)!

  Τραγουδώντας εν χορώ σε παραλλαγή, το τραγούδι των Βενιζελικών «Της Αμύνης τα Παιδιά, Διώξανε το Βασιλιά!» Ας Αντιπαρέλθουμε τους υπόλοιπους, για να μη βρωμίσουμε ολότελα το γραπτό!

Ν. ΣΤΑΠΠΑΣ

ΑΡΧΗΓΟΣ

  Ναι, ας αντιπαρέλθω την πρόκληση να μπω σε λεπτομερείς περιγραφές, για τους περισσότερους, αρχίζοντας από τα «Δημοκρατικά» «Δογματικά» «Απόλυτα» «Θεόκουφα» και «Εκτελεστικά» του Κυρίου Κουρή, καθώς τα «Θεότρελα» τα «Τυφλά» τα «Φανατικά» και τα «Θλιβερά του ανεκδιήγητου Κου Στάππα κτλ….κτλ….κτλ

  Για να συνοψίσουμε, όλοι σας έχετε την εντύπωση, ότι ασκήσατε τα καθήκοντά σας, σαν πιστοί και φιλότιμοι στρατιώτες! Λάθος μεγάλο, στο οποίο λάθος, ελαχιστότατες οι εξαιρέσεις!

  Γιατί, ο κανόνας σας ήθελε Μπροστάρηδες του «Μάλιστα, Όχι, Διατάξτε» ανεξάρτητα από το εάν οι διατάσσοντες, κατά περίπτωση  ήταν πρόσωπα δόλια, φαιδρά, ανίκανα, Βρωμερά, χυδαία, ποταπά!

  Πρόσωπα με τα οποία, ούτως ή άλλως, έχετε απευθείας τηλεφωνικές γραμμές!

Α.ΤΣΙΠΡΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ

Χ.ΒΑΪΤΣΗΣ ΑΡΧΗΓΟΣ

  Πρόσωπα που μοιράζετε ιερά ενδύματα, με διακριτικά Ιπταμένου! Διακριτικά που φτύνεις αίμα για να πάρεις και στο στήθος σου να διατηρείς! Πρόσωπα, που σε κάθε τους κουδούνισμα, μαζί με το ακουστικό σας εγείρετε και το χρυσοστόλιστο σώμα σας, σε στάση προσοχής, μ’εκ προοιμίου καταφατική απάντηση σε κάθε τους προσταγή, σαν άψογα μολυβένια Στρατιωτάκια, μιας σκακιέρας, που της έμελλε να έχει ατυχώς το όνομα «Νεώτερη Ελλάς!»

  Την ίδια ώρα, που άλλοτε συναδέλφους, γραμμένους τους έχετε, με γράμματα ξεθωριασμένα, δυσανάγνωστα κι’ακαταλαβίστικά, από το σούρσιμο καττυμάτων των υποδημάτων σας!

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΟΜΙΛΙΑ

ΣΠ. ΚΙΚΕΡΗ

  Έστω και αν κάποιοι απ’αυτούς, σας δίδαξαν, έστω και αν κάποιοι απ’αυτούς, κάποτε, ιερά προσπάθησαν να σας γαλουχήσουν και με άοκνες προσπάθειές στο δρόμο, μιας καλύτερης και πλέον υγιούς Ελλάδος, να σας οδηγήσουν!

  Αξιότιμε Κε Αρχηγέ, νομίζω ότι δεν έχει νόημα η παράθεση άλλων στοιχείων, μιας περίπτωσης, που με πλήγωσε, όσο ελάχιστες, από τις πολλές, που αντιμετώπισα στο υπηρεσιακό και βιολογικό μου οδοιπορικό!

  Οι απογοητεύσεις μου, δεν είναι μόνο πολλές, αλλά είναι και οικτρές! Τί με στήριξε όλα αυτά τα χρόνια; Η αμέριστη και ανιδιοτελής εκτίμηση αρκετών συναδέλφων, που μ’έχουν καταξιώσει ανεβάζοντάς με στα ύψιστα αξιώματα, μιας άλλης ιεράρχησης, που εσείς αγνοείτε και που σε λίγο πολύ καλά θα γνωρίσετε!

  Τί εύσημα περιέχει τούτη η Ιεράρχηση; Λόγια, γραμμένα με ειλικρίνεια, τιμή και περηφάνια και όχι με σάλια! Λόγια σαν τούτα που τελευταία μου στάλθηκαν από τον Επισμηναγό και ΑΕ της 348 ΜΤΑ Κύριο Σταύρο Αντωνόπουλο, όταν και του ζήτησα μέσω Email κάποιες φωτογραφίες: «Κύριε Κίκερη όπως και να’χει, αυτό είναι το λιγότερο, που μπορώ να κάνω, μετά τη σύντομη συνάντησή μας! Για κάποιο λόγο ακόμη έρχεται στο μυαλό μου, η συνάντηση της 348 ΜΤΑ, κυρίως για το χρώμα που της δώσατε! Καλό βράδυ στο Συνάδελφο, που μου άλλαξε την άποψη, για το αν ο Απόστρατος μπορεί μερικές φορές, να είναι πιο ενεργός, από τους εν ενεργεία!»

                                                                           Με Εκτίμηση

                                                                     Σταύρος Αντωνόπουλος

  Και ο Επισμηναγός Αντωνόπουλος, μου έφερε στο νου δυο ακόμα Αντωνόπουλους, τον Άγγελο και το Θόδωρο, που μια βραδιά στη Σκύρο, όντες πληρώματα επιφυλακής αεροσκαφών Phantom F4, μετά από μία ομιλία μου, ήρθαν με τις φόρμες πτήσεων και τους συγκυβερνήτες τους στο τραπέζι μου, με γυαλισμένα τα μάτια τους, παρακαλώντας με να τους δώσω εντολή, να πάνε στην άγκυρα!

  Και οι Αντωνόπουλοι, μου’φερναν κι’άλλους στο νου, και οι άλλοι κι’άλλους σε μία στρατιά ανιδιοτελών τροφοδοτών της τιμής μου και της υπερηφάνειας μου!

Π. ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΥΕΘΑ

Χ. ΒΑΪΤΣΗΣ ΑΡΧΗΓΟΣ

  Αυτά Αξιότιμε Κύριε Αρχηγέ, με την ελπίδα ότι, μετά απ’αυτή μου τη συγγραφή, ο επόμενος Αρχηγός θα είναι έστω ένα «κλικ» πιο σωστός από εσάς, δεν απομένει, παρά να σας χαιρετίσω και με πίκρα κι’απογοήτευση, να σας επαναλάβω

« ΕΥΓΕ ΚΥΡΙΕ ΑΡΧΗΓΕ ΓΕΑ

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ Κε ΧΡΗΣΤΟ ΒΑΪΤΣΗ!»

                                                                                        Με Τιμή

                                                                                      Σπύρος Κίκερης