ΤΟ ΑΠΕΡΙΤΤΟ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΔΩΡΟ

Σπύρου Κίκερη

                                                                      Ξάνθη 13/6/1985 (09:15)

*Το παρόν γράφτηκε εντός του Λεωφορείου, που μετέφερε τη Σχολή Πολέμου Αεροπορίας, από τη Ξάνθη στην Αλεξανδρούπολη, αμέσως μετά την κατάθεση Στεφάνου, που είχε προηγηθεί!

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

«Το Απέριττο Δώρο!»

Το απέριττο δώρο

του Νεκρού Στρατιώτη

που δεν δίνει στο δέκτη

αλλά δίνει στο δότη!

Η σάλπιγγα στενάζει

διατάζει προσοχή!

Νεκρός αναστενάζει

τρομάζ’ η σιωπή!

Πόση ανατριχίλα στη ψυχή σου περνά

το Νεκρό σαν κοιτάς;

Πόσο της σάλπιγγας ο ήχος σ’αγγίζει

πόσο τώρα ριγάς;

Το Μνημείο κι’ο ήχος φοβερή η σκηνή

στο Μνημείο Πεσόντων, σαν ακούς τη σιωπή!

Να μιλά για αγώνες και για μάχη στερνή

και ν’ακούς, ω Θεέ μου, ν’αφηγούνται Νεκροί

Πόσο δότη υποφέρεις και μου κρυφοβογκάς

πόση τόλμη αγοράζεις, πόσο φόβο πουλάς;

Τί του λες του Αγνώστου, σε ποια γλώσσα μιλάς

κι’άξαφνα μου αλλάζεις, μοιάζεις σα να πετάς;

Στο μνημείο Στεφάνι, τρομερή η στιγμή

μία άψυχη Δάφνη, πόσα Θέ μου μπορεί!

Ο Νεκρός εξανέστη, για να πει με οργή

ποιος σου είπε Ταγέ μου «Δεν Μιλούν οι Νεκροί!»

                                 Με Τιμή

                                 Σπύρος Κίκερης