ΒΟΪΔΟΜΑΤΗ ΒΟΪΔΟΜΑΤΗ Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΥΦΛΑ ΝΑ'ΧΕΙ!

 

*Βοϊδομάτη Βοϊδομάτη η «Μαγεία» τύφλα να’χει!

*Μια Αξέχαστη Εμπειρία σ’έναν άνθρωπο με πολυδιάστατη περιπέτειας πείρα!

*Ας αφήσουμε την Αεροπορία και τον Αέρα κι’όσα σ’εκείνη έζησα και είδα  με πενήντα (50) χρόνια εμπειρία ή ακόμα τα σκληρά σχολεία που πέρασα, όπως την εκπαίδευση επιβίωσης στα χιόνια, Χειμώνα στον Όλυμπο ή τη Σχολή Αλεξιπτωτιστών με διάρκεια σκληρότατης εκπαίδευσης μεταξύ νεοσυλλέκτων Κομάντος !

 *Αρκεί να πούμε ότι  στο τελευταίο από τα πέντε (5) άλματα με αλεξίπτωτο που περιείχε η βασική εκπαίδευση ενός μηνός, είχαμε σε μία σειρά 55 ατόμων, λόγω ανέμου δεκαέξι (16) σοβαρούς τραυματισμούς - κατάγματα – χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η δική μου για παράδειγμα ρήξη μηνίσκου στο αριστερό μου γόνατο, ούτε η στρέβλωση λεκάνης με τις τέσσερις κήλες! *Υπόψη στα δύο τελευταία Σχολεία η θήτευση ήταν Εθελοντική!

*Εγώ από μικρός ελκόμουν ακατανίκητα από την περιπέτεια και την ακραία Δοκιμασία, γι’αυτό και είχα με μανία επιδοθεί στην ενόργανη γυμναστική, ακροβασία στην ουσία, με τόση επιτυχία!

*Στην πορεία μου δοκίμασα αρκετά τολμηρά,  όπως για παράδειγμα το Dumping Jumping, όπου με τρέλαινε το Vertigo μετά το τέντωμα του σχοινιού και την ανεξέλεγκτη περιστροφική άνοδο, το Zipline κτλ κτλ για να πάμε στου Βοϊδομάτη τη μαγευτική θωριά!

*Στα Ζαγοροχώρια πήγα στις 10/8/2023 με πρόσκληση της οικογένειας της Μεγάλης μου Κόρης και με δελεαστική πρόταση να κάνουμε Rafting στον Βοϊδομάτη, που ας κάνουμε κάτι, γιατί  η προσβολή στο όνομά του βγάζει μάτι!

*Ποιος ξέρει ποιοι αδαείς του το κόλλησαν και του’μεινε του καημένου αμανάτι! Γιατί τα λέμε; Γιατί το πραγματικό του όνομα καμία σχέση δεν έχει μ’αυτό που λέγεται!

*Μια κι’αυτό το σπανιότατου κάλλους ποτάμι που αντίστοιχο δεν υπάρχει σε παγκόσμιο επίπεδο με βάση την καθαρότητα του νερού του, την ομορφιά του και όχι μόνο κάθε άλλο παρά «Βοϊδομάτη» θα’πρεπε να το λένε, μια και το πραγματικό του όνομα είναι σλάβικο αποτελούμενο από  τις λέξεις Voda που σημαίνει Νερό και Ma που θα πει Μάνα ήτοι Vodama που σημαίνει «Μάνα του Νερού και όχι Μάτι – έλεος -  του Βοδιού!»

*Τώρα αν ρωτήσετε πώς θα’πρεπε να το λένε, θα σας έλεγα πρώτα να πάτε και μετά ν’απαντήσετε, όσο για τη γνώμη μου, αφού μεμφθώ όσους πανάσχετους έτσι το βάφτισαν κι’όσους μετέπειτα γραμματιζούμενους δεν το ξεβάφτισαν και αναβάπτισαν, «Νυμφοπόταμο» «Θεοπόταμο» ή έστω «Ποσειδώνιο» μια κι’ο Ποσειδώνας αν το’βλεπε, ούτε με όλες τις θάλασσες του Κόσμου δεν θα τα’λλαζε και τον εαυτό του αέναο προστάτη του θα όριζε και κάθε καλοκαίρι τους Ολύμπιους εκεί θα καλωσόριζε για Camping και φυσικά για Rafting ή κάτι αυτοσχέδιο μια και το Rafting προέρχεται από το Αγγλικό Raft που σημαίνει Σχεδία!

*Πού είμαστε ναι, είμαστε στο απολαυστικότατο δικό μας Rafting! Συναντηθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε φιληθήκαμε, εγγόνια βλέπετε είναι αυτά η Μαριαλένα μεγαλοκοπέλα πια, ο Γιωργάκης εφηβάρα και οι δημιουργοί τους ο Γιάννης μου και η Νανσούλα μου, που πάντα θα τη βλέπω «Παιδούλα» μου!

*Το δικό μας team το’λεγαν Νάνσυ μια κι’εκείνη είχε κλείσει, τα όχι με ευκαταφρόνητα ποσά εισιτήρια!

*Στο χώρο συγκέντρωσης αρχίζει η ηλεκτρονική διαδικασία συγκατάθεσης για τη συμμετοχή σου στην αποστολή με αποδοχή της ευθύνης σου, για ότι ήθελε συμβεί! Διαδικασία  που λόγω των λεπτομερειών κάθε άλλο παρά απλή ήταν!

*Ακολούθησε η ενημέρωση - Briefing - στα Αγγλικά και Ελληνικά, που ήταν με τα δικά μου προληπτικά κριτήρια αρκετά καλή! Στη συνέχεια άρχισαν οι οδηγίες, όλοι έπρεπε να είχαμε μαγιό και ένα μπλουζάκι, να παραλάβουμε κράνη και σωσίβια καθώς ειδικά λαστιχένια υποδήματα!

*Στη συνέχεια έγινε η επιβίβασή μας σε μικρά σχετικά οχήματα, ανά ομάδα! Η διαδρομή κράτησε περίπου μισή ώρα, καθ’όλη τη διάρκεια αυτής ο οδηγός έκανε και ξενάγηση, αλλά και ενημέρωση για ενδεχόμενους κινδύνους και προληπτικά μέτρα! Αυτή η ενημέρωση για μένα δεν ήταν καλή και το απαράδεκτο ότι ο οδηγός είχε το ραδιόφωνο ανοιχτό, παρεμποδίζοντας πολύ τη λήψη!

*Στη συνέχεια αποβιβαστήκαμε, βοηθήσαμε στην καταβίβαση της βάρκας μας και την προώθηση στα τοιχώματα του ποταμού! Εκεί έγινε πάλι επανάληψη των βασικών ενεργειών ανάγκης, των προληπτικών μέτρων και των οδηγιών – παραγγελμάτων – του πλοηγού! Η ενημέρωση αυτή ήταν πολύ καλή, με μόνη παρατήρηση ότι έλειπε η απαραίτητη έμφαση σε κάποια σημεία! Ίσως λόγω έλλειψης εμπειρίας από τον εικοσάχρονο πλοηγό!

*Και ο απολαυστικός Αγώνας, που θα διαρκούσε περίπου δυόμιση ώρες άρχισε και’συ σε ρόλο Κωπηλάτη να προσπαθείς να ανταποκριθείς στα κελεύσματα του πλοηγού!

*Για το θέαμα δεν το συζητώ, ποια κοιλάδα των Τεμπών και κουροφέξαλα η μαγεία του «Βοϊδομάτη» έβγαζε μάτι, μα σε κάποια σημεία η εικόνα δεν παρέλειπε να τρομάζει, μια και το φαράγγι θεωρείται από τα βαθύτερα του κόσμου με ύψη στις πλαγιές του που υπερβαίνουν τα 1000 μέτρα!

 *Μεγάλος ο κίνδυνος στις δύο γλίστρες, που έπρεπε με το παράγγελμα του πλοηγού διαφορετικά να ασφαλιστείς και στο εσωτερικό της λέμβου να ισοπεδωθείς για να μη ξεφύγεις! Εδώ μεγάλος ο κίνδυνος προς ανατροπή της λέμβου!

*Σημαντικό το σημείο στάθμευσης και η εθελούσια επιλογή για κολύμβηση με έμφαση στο βαθμό θερμοκρασίας του ποταμού! Ο Βοϊδομάτης ανεξαρτήτως εποχικής περιόδου διατηρεί σταθερή θερμοκρασία έξι (6) εφτά (7) βαθμών κελσίου! Κάτι που τον κατατάσσει στην πρώτη θέση από πλευράς ψύχους μεταξύ των ποταμών της χώρας μας!

*Δεν ακούγεται σημαντική, όμως για έναν χειμερινό κολυμβητή με 25χρονη εμπειρία η θερμοκρασία αυτή έλεγε πολλά, γιατί εκείνος ήξερε ότι η θερμοκρασία της Ελληνικής θάλασσας δεν υπάρχει περίπτωση να πέσει επουδενί κάτω των δέκα τριών (13) βαθμών Κελσίου, σε κανένα δε σημείο της Γης μηδέ εξαιρουμένης της Αρκτικής και Ανταρκτικής κάτω των εφτά (7) βαθμών!

*Φυσικά και κολύμπησα παρά τις αντιρρήσεις και τις πιέσεις της κόρης μου, η αίσθηση ήταν σκληρή και ο εγγονός μου λάτρης ένθερμος του νερού, βουτώντας το κεφάλι του, μου είπε βγαίνοντας: «Παππού με πονάνε τα τύμπανα!»

*Στο σημείο αυτό ήθελα να επισημάνω τη μη έμφαση στην ενημέρωση του νεαρού πλοηγού, στα ρεύματα του ποταμού! Γιατί ελάχιστα αν πήγαινες στα βαθύτερα το ρεύμα άλλαζε ακατανίκητα! Λίγο ξεθαρρεύτηκε η σύντροφός μου Γεωργία και αν δεν είχα τα μάτια μου, λόγω ειδικότητας, δεκατέσσερα θα τη ψάχναμε με άγνωστο το αποτέλεσμα! Αυτό το λέω γιατί μου μοιάζει απίθανο να διατηρηθείς καθώς πρέπει σε νερά τέτοιας θερμότητας πάνω των εφτά, οχτώ λεπτών!

*Στους υπεύθυνους της εταιρείας συνιστώ εκ πείρας στις ενημερώσεις τους να δίνουν περισσότερο έμφαση και στόμφο ακριβώς σ’αυτό το σημείο!

*Όσο για τις λοιπές δραστηριότητες ιππασίες και περιπάτους σε παραδείσιες  διαδρομές, αν και εκ μακρόθεν τις είδα θα τις χαρακτήριζα Θεϊκές, γιατί και μεγάλοι άνθρωποι να υποβάλλονται σε εθελουσία δοκιμασία της τάξεως των πέντε (5) και έξι (6) ωρών χωρίς καμία διαμαρτυρία σημαίνει αν μη τι άλλο Μυσταγωγία επιβαλλόμενη από του Βοϊδομάτη την ευρύτερη  Μαγεία!

*Και τί είναι θαρρείς ο Βοϊδομάτης;  Ένα στην ουσία ποταμάκι της τάξεως των δέκα πέντε (15) χιλιομέτρων, που πηγάζει από τις πηγές του Βίκου, για να εμπλουτισθεί στην Θεϊκή του διαδρομή από τις πηγές της Τύρφης, που έχει υψόμετρο 2.500 μέτρων και άλλους μεγαλοπρεπείς βουνίσιους όγκους, από τους υψηλότερους της Χώρας και για να’χουμε και κάποια μέτρα σύγκρισης το ύψος της Πεντέλης είναι 1.109 μέτρα!

*Και μετά το μεγαλοπρεπέστατο αυτό μικρό ποταμάκι έπρεπε να κινηθεί Βορειοδυτικά - παράξενο - να συναντηθεί με τον Αώο μήκους 260 χιλιομέτρων για να οδεύσει προς Αδριατική! Και'δω το μεγάλο δίδαγμα, τα ποτάμια δεν κολώνουν σε ανηφοριές, γιατί το'χουμε μάλλον δεδομένο πως προτιμούν τις κατηφοριές, σημασία θαρρώ έχει η αρχική πηγαία ορμή, η κάποια Σοφία Θεϊκή!

*Όσο για την προκλητικότητα της διαύγειας του «Βοϊδομάτη» δε νομίζω να έχει υπάρξει έστω και ένας άνθρωπος που από εκεί πέρασε και άντεξε στην πρόκληση να μην το δοκιμάσει! Άλλωστε απ’ότι διάβασα τα εμφιαλωμένα νερά Βίκος και Ζαγόρι τίθενται στα γνωστά του εμπορίου μπουκάλια, όπως ακριβώς η φύση μας τα χάρισε!

*Όσο για τα μονότοξα γεφύρια του Βοϊδομάτη όπως της Κλεδωνιάς και της Αρίστης είναι ν’απορείς υποκλινόμενος στο κάλλος μιας περίτεχνης παραδείσιας σύνθεσης, που δύσκολα θα μπορούσε να περάσει ακόμα και από τον πλέον ευφάνταστο ανθρώπινο νου!

*Στο τέλος της κοπιώδους όπως και να’χει αποστολής, που έκλεισε κατά τις πεντέμισι το απόγευμα μ’ένα εξαίρετο γεύμα,  σίγουρα ίχνος κόπου δεν αισθανόμασταν και το κυρίαρχο για μένα ήταν μια σφιγμένη χαρά και αίγλη, βαριά πιεσμένη από μια περίεργη λύπη, που δύσκολα θα μπορούσες να αποσαφηνίσεις!

*Εκείνο που έχει σημασία για μένα είναι ένα: «Πήγαινε μια βόλτα σαν αυτή που προσπάθησα να περιγράψω κι’αν τον Βοϊδομάτη, στ’όνομα δεν αναβαπτίσεις κι’αν δεν τον Θεοποιήσεις, εμένα να με φτύσεις !