Ο Λάθος Άνθρωπος!

Αιέν Υψικρατείν Καρολάιν, Αμήν!

«Βιώσαμε τόσα στο θέμα αυτό 

και'γω και κάποιοι άλλοι

ίσως κάτι παραπάνω απ’το ευρύ κοινό!

Τα συναισθήματα μέσα μου δεν το κρύβω 

έστησαν ίσως πρωτόγνωρα άγρια τρελό χορό!

Δε ξέρω πως σε βρασμό ψυχής κάποιος μπορεί ν’αντιδράσει

εκείνο που ξέρω πια καλά είναι 

πως ο δικός μου ο βρασμός που μέσα μου κοχλάζει

κοντεύει, να μα τω Θεώ, να με ανατινάξει!

Γι’αυτό θερμά παρακαλώ 

τόσο για τον έντονο συναισθηματισμό μου

όσο και για τον εκνευρισμό μου

 καθώς τον όποιο κυκλοθυμισμό μου

ας συγχωρεθώ!»

Προς Καρολάιν!

*Πριν χαράξ’ η άλλη Μέρα

και στη Λύπη Χαμογέλα

τα επίγεια προσπέρνα

στην ανάληψή σου κέρνα!

Όσο για σένα Μίασμα!

Όσο για σένα μίασμα, μίασμα και φονιά

εσένα που ρεζίλεψες την πιο τρανή Γενιά

μην ψάχνεις για θυμίαμα και για παρηγοριά 

στο Διάβολο ανήκεις πια κι’αυτού τη Στρατιά!

*Το μόνο σου ενδιαφέρον λες πως είναι το παιδί

και πολεμάς η άποψη να γίνει πιστευτή

εσύ που αποτόλμησες να πνίξεις το σκυλί

μωράκι δύο και μηνών, που ζούσε με στοργή!

Σκάσε επιτέλους μίασμα, μην άλλο προκαλείς

στους συναδέλφους σου μπροστά κοίτα να μη βρεθείς!

Εσύ πια αφού τα ξέσκισες και τα όρια της ντροπής

μονάχα σαν αυτόχειρας μπορεί να λυτρωθείς!

Μα σ’εσένα επανέρχομαι

και πάλι Καρολάιν

σε κάτι που ίσως θέλει προσοχή

και στη Ζωή την άλλη!

Η Μοίρα Καρολάιν «άλλοθι»

εφεύρεση του νου!

Μελέτα αυτά που έγραψα

έτσι αντί εσού!

Μοίρα σ’εμπιστεύθηκα, Μοίρα σε προσκύνησα

μ’όνειρα που πίστεψα παιδούλα σαν ξεκίνησα!

Λάθος που σ’αγάπησα και που σ’ερωτεύθηκα

Μοίρα μου Αγύρτισσα, Αχ πριν να φτάσω γύρισα!

Λάθος πόρτα χτύπησα, Μοίρα μου μαρτύρησα 

πόνταρα στα όνειρα, έπαιξα κι’ατύχησα!

Τους καημούς μου έπνιξα κι’όλ’αυτά που θέλησα

τη ζωή μου τέλεψα, ψάχνομαι πού έφταιξα;

Όλα τα επένδυσα σ’όνειρα μπαμπέσικα

Μοίρα σ’εμπιστεύθηκα και Θεά σε έχρισα!

Μα σε ψέμα έπεσα και σε χέρια ψεύτικα

νεύρα μου σας έσπασα, Μοίρα μου σε έβρισα!

Με σένα τα’βαλα ρε Μοίρα κακομοίρα

σ’αναθεμάτισα σαν κακοδαιμονία

μα λάθος έκανα δεν ήσουν ’συ Αιτία 

για όσα βίωσα σ’αυτή την Ιστορία!

Ήσουν το πρόσχημα το λάθος μου το στοίχημα

πάνω που δόξαζα ρε Μοίρα πως ευτύχησα!

Άλλος το πρόβλημα, για τα δικά μου δύστυχα

άλλος το κώλυμα, μα έντονο το δίλημμα!

Ο λάθος άνθρωπος της Μοίρας μου το στίγμα!

Αυτός ο θύτης μου και στη ζωή μου σχίσμα!

Ο λάθος άνθρωπος, με άλλοθι τη Μοίρα

Αυτός ο θάνατος, αυτός η Τιμωρία!

Τώρα που το’μαθα αργά για μένα Μοίρα

κάλιο συγνώμη ας μου γράψουνε στο μνήμα!

Τώρα που το’μαθα, αργά για σένα Μοίρα 

που σε ψεγάδιασα γι’απάτης σκευωρία!

Εσύ δεν έφταιξες μου το’πανε τα Θεία

άλλος μου έβγαλε για τ΄άστρα την πορεία!

Στο κατευόδιο παρών και στην κηδεία 

μ’ένα μωρό στην αγκαλιά, φριχτό μου Μίγμα!

Στον επικήδειο, νεκρή ανατριχίλα 

ούτε μ’ακούμπησε Χριστέ και Παναγία!

Ήμουν νεκρή μα όμως έσφιξα τα χείλια

σαν αναστέναξα μ’ακούσανε τα Θεία!

Ξέχνα μου είπανε, τα Γήινα μαρτύρια 

τώρα που φεύγεις για τα Θεία τα μυστήρια!

Είμαι ο Άγγελος που φέρνω αγγελτήρια 

πλέον θα ζεις σε μια Γαλήνη Παραδείσια!