Ο ΕΡΩΣ ΒΓΗΚΕ ΠΑΓΑΝΙΑ!

Ο Έρως βγήκε παγανιά κι’ο Χάρος τον ακολουθά!

   Ποτέ δεν ήταν «Παρθένα» η Θεία Κοινωνία, ανέκαθεν η «Αρένα» κατείχε τα Πρωτεία!

   Μια συγκλονιστική Ιστορία, με δίχως σημασία, για τ’ανθρώπινα «Θηρία!»

-«Καλησπέρα Σπύρο.»

-Γεια σου Πάνο, πώς πάει το ψάρεμα;

-«Καλά, καλά, αυτή την περίοδο ψαρεύουμε με τον πεζόβολο, έχει κεφάλους, 15 – 20 κομμάτια τη μέρα τα βγάζουμε! Το’χεις δει,

είναι ενδιαφέρον, θέλεις να’ρθω να σε πάρω με τη βάρκα, κατά τις τέσσερις αύριο το μεσημέρι να το δεις; Απέναντι στο Άκτιο είμαστε, εκεί στο άκρο απέναντι από τον Άγιο Θωμά, από την Πρέβεζα φαινόμαστε!»

-Όχι, όχι δε θέλω το’χω δει μία φορά μικρός, δε το θυμάμαι καλά!

-«Κάτσε να σε κεράσω και να στο περιγράψω είναι ενδιαφέρον!»

   Θέλω μόνο ένα νεράκι, τίποτα άλλο, του είπα κι’εκείνος άρχισε την τραγική του περιγραφή, που ήταν για την ιδιοσυστασία μου, συγκλονιστική: «Η Μπάφα, ξέρεις είναι η γκόμενα, ο θηλυκός κέφαλος δηλαδή! Για να τη βρούμε πληρώνουμε 40 με 50 ευρώ! Μετά τη δένουμε επιδέξια μην την πληγώσουμε μ’ένα σχοινί από το πίσω μέρος του κεφαλιού και την ουρά!

   Στη συνέχεια τη ξαμολάμε παγανιά, να ψαρέψει γκόμενους, κέφαλους δηλαδή, αφήνοντας το σχοινί 40 – 50 μέτρα! Μετά την τραβάμε σιγά σιγά, ώστε οι γαμπροί, δύο τρεις κάθε φορά, να προλάβουν να κάνουν τη δουλειά, για τελευταία στη ζωή τους φορά!

   Ξέρεις οι κέφαλοι γυρνάνε ανάποδα και σε ανάστροφη έρχονται

σε επαφή, λίγο μετά την κοιλιά, εκεί όπου το αιδοίο της μπάφας! 

  Με το που πλησιάζουν έξω, ο ένας χειρίζεται το σχοινί και ο άλλος τον πεζόβολο! Ο πεζόβολος είναι ένα στρογγυλό δίχτυ με ακτίνα 5 μέτρα περίπου και μολύβια γύρω γύρω! Εδώ τα πράγματα είναι απλά πετάμε το πεζόβολο εγκλωβίζοντας τα ψάρια!

   Εκεί, τους γαμπρούς τους σφίγγουμε στο πίσω μέρος του

κεφαλιού, μέχρι να θανατωθούν και να αφαιρεθεί όλο σχεδόν το αίμα, από το σώμα τους!

   Στη συνέχεια η μπάφα ξανά στην αποστολή της και ούτω καθεξής, μέχρι να βγει το μεροκάματο!»

   Τη μπάφα τί την κάνετε ρώτησα.

   «Την πνίγουμε κι’αυτή, γιατί είναι τραυματισμένη και

εξουθενωμένη, χωρίς πλέον να αντέχει! Να δες τα αυγά της!»

   Άνοιξε ένα λαδόχαρτο και μου’δειξε πνιγμένα στο χοντρό αλάτι δυο αυγά 17 – 20 πόντων! Αυτό είναι το λεγόμενο «αυγοτάραχο», μου είπε κι’ακόμα, αυτό μετά από λίγο αφού ψηθεί, θα το βάλουμε σε κερί! Το πουλάμε 120 – 130 ευρώ το κιλό!

   Μετά οι έμποροι όπου βρούνε τον κάθε καψούρη, που θέλει να

του σηκωθεί η τέτοια του, γιατί θεωρείται ένα από τα καλύτερα αφροδισιακά παγκοσμίως!

   Σπύρο να’ρθω αύριο να σε πάρω, να’ρθω;»

-Γεια σου Πάνο, Γεια σου!

   Η ψυχή μου σφίχτηκε στο άκουσμα αυτής της τραγικότατης Ιστορίας και οι σκέψεις μου σε περιδίνηση έπεσαν, σ’άγρια περιδίνηση μιας άγριας βραδιάς!

   Ξέχασα να πω ότι στη θέα των αυγών της μπάφας κι’ανάμεσα από τα δύο μέρη αυτών ακόμα άσπριζε το σπέρμα των αρσενικών!

   Το σπέρμα της διαιώνισης της ζωής, ίσως το πιο Ιερό και κάπου το πιο αμαρτωλό στοιχείο, που ελάχιστα διαφέρει στην «ουσία», μεταξύ όλων σχεδόν των όντων του πλανήτη Γη, των προικισμένων με όλα τα καλά και τα κακά, που το συνοδεύουν!

   Ξεκίνησα κάτι σχετικό να γράψω, όμως σταμάτησα, γιατί δεν ήθελα για μια ακόμα φορά να κλάψω!

Ο Έρως βγήκε Παγανιά!

«Ο Έρως βγήκε παγανιά κι’ο Χάρος την ακολουθά

η γκόμενα μες τη θηλιά κι’οι νταβατζήδες στα σχοινιά!

Ανάθεμά σε Ανθρωπιά με την πολύ παλιανθρωπιά

και’συ μπαφούλα μου γλυκιά, που έμπλεξες για τα καλά

με τα ανθρώπινα θεριά στην πιο σκληρή απανθρωπιά

που και του Δίκιου ο Θεός, καμιά φορά, τη συγχωρά!»

Αυτά κατάφερα όλα κι’όλα ποιητικά να γράψω

κι’ισως κατάφερα στον ύπνο να μην κλάψω!

Όμως ξεκούφανε, μια φράση, όλο το βράδυ

«να’ρθω ρε Σπύρο να σε πάρω; Γεια σου ρε Πάνο, γεια σου!»